หลังจากที่ทุกคนกระจายตัวออกไปค้นหาเส้นทางแล้วนั้น ในที่สุดก็มีเส้นทางที่ใกล้เคียงที่สุดที่จะสามารถปีนขึ้นไปได้ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ หงเฉิน และ จื่อ จี้หยา ตรวจสอบแล้วนั้น ก็เหลือเพียงเส้นทางเดียวพออาจจะปีนไปยังป้อมเหนือหน้าผาได้
ในเวลาต่อมา หงเฉิน และชายฉกรรจ์อีกสองสามคนก็ได้หลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ ตรงจุดนี้มันสามารถทำให้พวกเขามองเห็นป้อมหิน และ จื่อ จี้หยา ได้อย่างชัดเจน
“ระวังตัวให้ดี ตราบใดที่เจ้าไปถึงด้านบนได้เมื่อไหร่ นักล่าของที่นี่ย่อมไม่ใช่คู่มือของเจ้าแน่นอน !!” เวิ่นหยาน กล่าว
“หลังจากที่เจ้าขึ้นไปแล้วก็อย่าเพิ่งฆ่าพวกเขา เพียงแค่กำราบพวกเขาแล้วหย่อยเชือกลงมาให้พวกเราเท่านั้น จากนั้นการบุกปราการผาพยัคฆ์ก็เป็นเรื่องง่ายๆ แล้ว !!” หงเฉิน กล่าว
ในตอนนี้ จื่อ จี้หยา รู้สึกเสียใจอย่างมาก เพราะเส้นทางที่เขาจะต้องปีนขึ้นไปนั้นอันตรายอย่างมาก แม้ว่าเขาจะมีเกราะพลังเคลื่อนห่อหุ้มร่างกายอยู่ก็ตาม แต่หากว่าเขาพลาดท่าตกลงไปแล้วนั้น เขาก็ต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เมื่อคิดถึงผลตอบแทนที่เขาจะได้รับ โดยการได้ออกไปจากหมู่บ้านยี่ไป๋แล้วนั้น เขาก็ทำได้เพียงกัดฟันแน่นก่อนจะกล่าวออกมาว่า “ข้าจะพยายาม !!”
“ระวังตัวด้วย แล้วเตรียมเชือกไปหรือยัง !?” หงเฉิน กล่าว
จื่อ จี้หยา พยักหน้ารับ เพราะเชือกอยู่ภายในพื้นที่ซ่อนพลังเคลื่อนภายในร่างกายของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องสะพายเชือกติดตัวไปด้วยในขณะที่เขาปีนขึ้นไป
“ท่านอาจารย์ หากว่าเรื่องนี้สำเร็จได้ บางทีพวกเราอาจจะได้ย้ายเข้าไปอยู่ภายในนิกาย พร้อมกับได้รับตำแหน่งสูงๆ ก็เป็นได้ !!” เวิ่นหยาน กล่าว
“ข้าก็หวังว่าพวกเขาจะไม่ได้โกหก !!” หงเฉิน กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเย็น ขณะที่เขากวาดสายตามองไปยัง หยิงยู่ และ ต้าเฟย ซึ่งสายตาเช่นนี้มันก็ทำให้พวกเขาทั้งสองคนหวาดกลัวอย่างมาก
ในเวลานั้น จื่อ จี้หยา ได้ปีนขึ้นไปตามหน้าผาอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับตรวจสอบเส้นทางที่จะปีนต่อไปอย่างละเอียด นั่นทำให้เขาเผชิญกับช่วงที่มีหิมะปกคลุมจนจับตัวเป็นน้ำแข็ง ซึ่งเขาสามารถทำลายมันได้อย่างง่ายดาย แต่ทว่าเขาก็ต้องระมัดระวังอย่างมาก เพื่อเลี่ยงการทำให้ยามที่อยู่บนป้อมหินรู้ตัว
ด้วยความแข็งแกร่งของเขา มันย่อมไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด แต่ทว่าด้วยสภาพอากาศที่มีหิมะตกลงมาอย่างต่อเนื่อง ประกอบกับการระวังไม่ให้ยามรู้ตัวนั้น มันจึงทำให้เขาไม่อาจใช้พลังได้อย่างเต็มที่แต่อย่างใด
ปัญหาแรกที่ จื่อ จี้หยา จะต้องเผชิญก็คือกำแพงน้ำแข็งที่ก่อตัวขึ้นมาบนหน้าผา ซึ่งอยู่สูงจากพื้นมาเพียงแค่หนึ่งในสามของความสูงทั้งหมดเท่านั้น แต่ด้วยพลังเคลื่อนอัคคีของเขา มันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่เขาจะละลายกำแพงน้ำแข็งและผ่านมันไปได้
“ไม่เลวเลยทีเดียว !!” หงเฉิน กล่าวชื่นชม
จื่อ จี้หยา รู้สึกภูมิใจอยู่ไม่น้อย แต่หลังจากที่ปีนไปได้กว่าสองในสามส่วนของหน้าผาแล้วนั้น ความเร็วของเขาก็ต้องลดลงอย่างมาก เพราะตอนนี้เขาต้องเผชิญกับช่องน้ำแข็งที่มีขนาดเล็ก ซึ่งมันดูราวกับเป็นทางน้ำไหลมากกว่าด้วยซ้ำ
“ไม่น่ามีปัญหา .......จี้หยา น่าจะผ่านไปได้ไม่ยาก !!” เวิ่นหยาน กล่าว
ในตอนนี้ จื่อ จี้หยา ได้เผชิญกับปัญหาที่เขาไม่มีทางแก้ได้ด้วยวิธีที่นุ่มนวล เขาจำเป็นต้องทำลายหน้าผาออกบางส่วนเพื่อที่จะปีนต่อไปได้ แต่ทางเลือกนั้นก็ไม่อาจทำได้อย่างแน่นอน เพราะนั่นจะทำให้ยามรู้ตัวอย่างไม่ต้องสงสัย
จื่อ จี้หยา เองก็ได้เหลือบไปเห็นแสงสว่างสะท้อนขึ้นมาจากผนังของหน้าผา เมื่อเขาจ้องมองอย่างละเอียดแล้วนั้น เขาก็พบว่ามันคือวงแหวนโลหะซึ่งเขาคิดว่ามันน่าจะเป็นของบรรพบุรุษคนในปราการผาพยัคฆ์ และยิ่งเมื่อเขาพบว่าวงแหวนนี้ได้ฝังตัวแน่นอยู่กับผนังของหน้าผา มันก็ทำให้เขายิ้มออกมาด้วยความสุข พลางกล่าวออกมาว่า “หรือว่าพระเจ้าต้องการให้ข้าทำลายล้างปราการผาพยัคฆ์ !!”
เขาได้โหนตัวไปโดยใช้วงแหวนนั่นเป็นจุดยึดเหนี่ยว และเมื่อเขาพบว่ามันยังคงฝังอยู่อย่างมั่นคงนั้น มันก็ทำให้เขาผ่อนคลายลงอย่างมาก
ในเวลานั้น จื่อ จี้หยา ก็ได้ถ่ายพลังเคลื่อนของเขาไปยังแขนเพื่อสร้างความแข็งแกร่งให้สูงขึ้น แต่ทว่าเมื่อเขาทำเช่นนั้น มันกลับทำให้วงแหวนที่ยึดอยู่กับผนังผาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ในทันที
นั่นหมายความวงแหวนที่ยึดยู่กับผนังผานั้นเป็นกับดักพลังเคลื่อนอย่างไม่ต้องสงสัย ตราบใดก็ตามที่มีพลังเคลื่อนไหนสัมผัสกับมันนั้น มันจะแตกสลายไปในทันที แต่หากว่า จื่อ จี้หยา ใช้เพียงพละกำลังจากร่างกายของเขาแล้วนั้น วงแหวนนี้จะไม่แตกสลายไปแต่อย่างใด
นั่นเป็นความผิดพลาดที่เกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที มันส่งผลให้ จื่อ จี้หยา ร่วงลงมาจากหน้าผาอย่างรวดเร็วในทันที
“ว๊ากกกกกกกกก..........................!!”
แม้ว่าเสียงระเบิดของกับดักพลังเคลื่อนจะดังอย่างมากก็ตาม แต่ทว่าเสียงกรีดร้องของ จื่อ จี้หยา ที่กำลังร่วงลงมากลับดังกว่ามากอย่างไม่น่าเชื่อ
เมื่อเห็นเช่นนั้น หงเฉิน ก็รีบกระโจนออกมาจากที่ซ่อนอย่างรวดเร็ว แม้ว่าเขาจะยี่หระกับความตายผู้ฝึกพลังเคลื่อนร้อยขั้น หรือผู้ใช้พลังเคลื่อนพันขั้นก็ตาม แต่ทว่าสำหรับผู้ใช้พลังเคลื่อนระดับหมื่นขั้นอย่าง จื่อ จี้หยา เช่นนี้ เขาก็ไม่อาจละเลยได้แต่อย่างใด เพราะนั่นถือว่าเป็นการสูญเสียอย่างมาก
แม้ว่า จื่อ จี้หยา จะตกลงมาจากหน้าด้วยความรวดเร็วอย่างมากก็ตาม แต่ก็ยังนับว่าโชคดีอยู่มากที่ไม่มีชะง่อนหินอยู่บนหน้าผา ไม่เช่นนั้นแล้วเขาคงจะต้องตายก่อนจะตกถึงพื้นด้วยซ้ำ
ในเวลานั้น หงเฉิน ก็ได้สร้างวงแหวนที่เกิดจากลงขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะส่งมันไปโอบล้อมร่างกายของ จื่อ จี้หยา เพื่อชะลอความเร็วในการร่วงลงมาของเขา
***** โครมมมมมมม *****
แม้ว่าวงแหวนลมจะสามารถชะลอความเร็วในการร่วงลงมาของ จื่อ จี้หยา ได้ก็ตาม แต่มันก็ยังทำให้เขาตกลงมากระแทกอย่างแรงอยู่ไม่น้อย
จื่อ จี้หยา พยายามยันร่างของเขาให้ยืนขึ้นมา พร้อมกับเริ่มก้าวเท้าเดินมาด้วยลักษณะคล้ายกับคนเมา ขณะที่เขาพึมพำออกมาว่า “มะ.....แม่งเอ๊ย..........ชะ.......โชคร้าย......จริงๆ !!”
***** เพี๊ยะ *****
เมื่อเห็นเช่นนั้น หงเฉิน ก็ใช้ฝ่ามือตบลงบนใบหน้าของ จื่อ จี้หยา ในทันที
“ขะ...ขอบคุณ !!” อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะถูกตบเช่นนั้น แต่ทว่า จื่อ จี้หยา กลับไม่ได้มีท่าทีโกรธแค้นแต่อย่างใด เพราะเขารู้ดีว่า หงเฉิน นั้นเป็นคนช่วยชีวิตเขาเอาไว้
“เกิดอะไรขึ้น !? ทำไมเจ้าถึงตกลงมาได้ !?” หงเฉิน กล่าวถาม
“มะ....มันมีกับดักพลังเคลื่อน.........มะ....มันเป็นวงแหวนโลหะที่ติดอยู่บนผนัง.....!!” จื่อ จี้หยา พยายามกล่าวอธิบาย
“วงแหวนพลังเคลื่อนงั้นรึ !? มันเป็นสิ่งที่มีแต่ผู้ใช้พลังเคลื่อนเท่านั้นที่จะสามารถทำได้ หรือว่าปราการผาพยัคฆ์จะมีผู้ใช้พลังเคลื่อนอยู่ !?” หงเฉิน กล่าว
ในเวลานั้น ต้าเฟย ก็เหมือนจะพยายามกล่าวอะไรออกมา แต่แล้วเขาก็เลือกที่จะเงียบปากลงอย่างไม่มีทางเลือก
“มีอะไร !?” เวิ่นหยาน กล่าว
“ปะ....เป็นไปไม่ได้ที่ปราการผาพยัคฆ์จะมีผู้ใช้พลังเคลื่อน ป้อมอินทรีย์ต่อสู้กับปราการผาพยัคฆ์มายาวนาน แต่ไม่เคยเผชิญหน้ากับผู้ใช้พลังเคลื่อนระดับหมื่นขั้นจากปราการผาพยัคฆ์แม้แต่ครั้งเดียว !!” ต้าเฟย กล่าว
หงเฉิน จ้องมองไปยังหน้าผาสูงชันด้วยความกราดเกรี้ยว หากว่าการลอบจู่โจมไม่ได้ผลเช่นนี้ เขาก็จำเป็นต้องบุกอย่างเต็มกำลัง แต่ทว่าด้วยชัยภูมิเช่นนี้ มันก็เป็นเรื่องยากที่จะสามารถทำได้สำเร็จ
***** ปรี้ดดดดดด *****
ทันใดนั้น เสียงนกหวีดก็ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน
แต่เมื่อได้ยินเสียงนี้ดังขึ้นนั้น ใบหน้าของ จื่อ จี้หยา ก็ยิ่งบิดเบี้ยวไปอย่างมาก เพราะเขาตระหนักดีว่านี่เป็นสัญญาณเตือนภัย แม้ว่านักล่าทั่วไปจะไม่สามารถรับมือกับผู้ใช้พลังเคลื่อนระดับร้อยขั้น หรือพันขั้นได้ก็ตาม แต่สิ่งที่เขาหวาดกลัวก็คือผู้เชี่ยวชาญระดับสูง
เพียงไม่นานหลังจากนั้น ก็มีกลุ่มเงามุ่งหน้าตรงมายังหน้าผาสูงอย่างรวดเร็ว
พวกเขาคือ หู่ คัง ที่พาคนของตระกูลหู่มาด้วยอีกสองสามคน
“ทำไมถึงได้ส่งสัญญาณ !?” หู่ คัง กล่าวถาม
“ท่านผู้นำปราการ ตอนนี้มีบางคนอยู่ที่ด้านล่างของหน้าผา !!” หู่ ซาน และ เก่อ เต๋า สองผู้คุ้มกันที่เฝ้าป้อมหินกล่าวตอบ
“พวกเขาเป็นใคร !?” หู่ คัง กล่าวถาม
“ไม่ทราบครับ แต่ว่ามีอยู่คนหนึ่งที่พยายามปีนขึ้นมา แต่พลัดตกลงไปก่อน .........แต่ว่าก็มีวงแหวนลมประหลาดประคองเขาไว้ ทำให้เขาไม่ตาย หลังจากนั้นพวกเขาก็ถอยเข้าไปในป่าทันที !!” ผู้คุ้มกันกล่าวตอบ
“คนของป้อมอินทรีย์ !? หรือคนของหมู่บ้านยี่ไป๋ !? มีเพียงสองแห่งเท่านั้นที่รู้ที่ตั้งของปราการผาพยัคฆ์ เช่นนั้นคนของป้อมอินทรีย์น่าจะยุยงให้คนของหมู่บ้านยี่ไป๋บุกมาที่นี่งั้นรึ !?” หู่ คัง กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว
“มะ....ไม่ทราบ.......!!”
“ให้ทุกคนเตรียมหิน และเตรียมน้ำร้อนเร็ว !!” หู่ คัง สั่งการออกไปอย่างรวดเร็ว
นี่เป็นวิธีการที่บรรพบุรุษของปราการผาพยัคฆ์คิดค้นขึ้นมาในอดีต ในช่วงเวลานี้ ภายในปราการผาพยัคฆ์เกิดวุ่นวายอย่างมาก มีเพียงเด็กเล็กที่มีอายุไม่ถึงห้าปี และคนชราที่มีอายุเกินกว่าหกสิบปีเท่านั้น ที่จะได้ไปซ่อนตัวยังที่ปลอดภัย นอกเหนือจากนั้นทุกคนต่างก็ออกมาช่วยกันเติมน้ำ และเตรียมหินทั้งหมด
หงเฉิน ครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวออกมาว่า “ต้าเฟย เจ้าไปบอกคนของปราการผาพยัคฆ์ให้ยอมจำนนซะ !!”
หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น ต้าเฟย ก็ตะโกนไปยังปราการผาพยัคฆ์ด้วยพลังเคลื่อนของเขาในทันที “ข้า ต้าเฟย จากป้อมอินทรีย์ ข้ามาพร้อมกับผู้เชี่ยวชาญของหมู่บ้านยี่ไป๋ คนของปราการผาพยัคฆ์จงยอมจำนน และส่งกระเช้าลงมา!!”
“ไปให้พ้น !!” เสียงตะโกนตอบกลับมาจากผาสูง
ในเวลานั้น คนของปราการผาพยัคฆ์ต่างตะโกนออกไปเป็นเสียงเดียวกันทั้งหมด แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รู้จักกับโลกภายนอกมากนักก็ตาม แต่พวกเขาก็ไม่ขาดความกล้าหาญที่จะเผชิญหน้ากับศัตรูที่มาถึงหน้าบ้านของพวกเขาแม้แต่นิดเดียว
“พวกเจ้าทำพลาดแล้วที่กล้าปฏิเสธความเมตตาของข้า !!” หงเฉิน กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็น
By.GOT