เล่ม 1 ตอนที่ 43: ฮีโร่พ่อค้า (2)
“นายหมายความว่าฉันมีหินอัญเชิญอย่างงั้นหรือ ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนลุกขึ้นยืนทันที ขณะที่ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความสงสัย “แล้วทำไมฉันถึงไม่รู้มาก่อนเลยล่ะ ? ”
“อย่าแสร้งทำเป็นไม่รู้เลยพี่ชาย ! ” ฮีโร่แคระยิ้มเยาะออกมา “หากท่านปฏิเสธที่จะอัญเชิญข้า ข้าก็ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลมาโน้มน้าวใจท่านอีก เพราะมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใด ข้าก็แค่เป็นคนป่าต่อไปก็เท่านั้น ! ”
“เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน” มู่หรงเสี่ยวเทียนขัดจังหวะคำพูดของฮีโร่คนแคระราวกับว่าเขานึกอะไรบางอย่างได้ เขาหยิบของที่ทอรัสทิ้งเอาไว้ตอนตายในอดีตที่ผ่านมา แล้วเอามันแสดงตรงหน้าของฮีโร่คนแคระคนนั้น “ดูให้หน่อยว่าใช่สิ่งนี้หรือเปล่า ? ”
“สิ่งนี้แหละ” ดวงตาของฮีโร่เป็นประกาย เขาเอื้อมมือออกไปจับที่มือของมู่หรงเสี่ยวเทียนขณะที่กำลังถือก้อนหินสีเหลืองเอาไว้ เมื่อมือของทั้งสองจับหินก้อนนั้นพร้อมกัน แสงสีเหลืองก็เปล่งประกายออกมาจากหิน มันดูเป็นประกายระยิบระยับ จากนั้นแสงสีเหลืองสว่างไสวก็สว่างจ้าโอบล้อมตัวของทั้งสองเอาไว้ ด้วยความงดงามและนุ่มนวล แสงสีเหลืองนั้นค่อย ๆ เปลี่ยนไปเป็นจางลงจากนั้นมันก็หายไปในที่สุด
“ผู้เล่นชื่อโจร ได้ทำสัญญากับฮีโร่แล้ว กรุณาใส่ชื่อของฮีโร่ด้วย ทันทีที่กดตกลงท่านจะไม่สามารถเปลี่ยนชื่อได้อีก”
“ผู้เล่นชื่อโจร สามารถทำสัญญากับฮีโร่ได้เป็นคนแรก ระบบจึงส่งมอบรางวัลให้เป็นค่าชื่อเสียง 5,000 หน่วย”
เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนของระบบ มู่หรงเสี่ยวเทียนก็รับรู้ได้ว่าตอนนี้เขาได้ทำสัญญากับฮีโร่คนแคระเสร็จสิ้นแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก ถึงแม้ว่าเขาจะมีฮีโร่แล้วแต่เขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี เว็บไซต์ทางการของเกมนั้นบอกว่าเขาจะไม่สามารถมีฮีโร่ได้จนกว่าจะถึงเลเวล 40 ไม่ใช่หรือ ?
ตอนนี้ความคิดของเขาสับสนเป็นอย่างมาก และเขาก็ไม่สามารถเข้าใจมันได้ แต่สุดท้ายเขาไม่ได้สนใจอีกต่อไป
“มาดูสเตตัสของฮีโร่คนแคระนี่ก่อนดีกว่า” มู่หรงเสี่ยวเทียนคิดขึ้นมาในใจ เขาดึงแถบหน้าต่างสเตตัสของฮีโร่คนแคระขึ้นมาและจ้องมองไปที่มัน และทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
“ไอ้คนแคระนี่ กล้าดียังไงมาหลอกฉัน ! ” มู่หรงเสี่ยวเทียนเตะไปที่ก้นของคนแคระอย่างรุนแรงและถีบให้กระเด็นออกไป บางทีเขาอาจจะติดนิสัยมาจากตาเฒ่ามู่เทียน เพราะตอนนี้ไม่ว่าจะไม่พอใจอะไร เขาก็ชอบเตะก้นคนอื่น
“บัดซบ ! ดูสเตตัสของนายสิว่ามันเป็นขยะแค่ไหน ความแข็งแกร่ง: 5 ความว่องไว: 5 ความแข็งแกร่งทางกายภาพ: 500 แถมยังไม่สามารถเพิ่มเติมสเตตัสได้อีก อัพเกรดก็ไม่ได้ ฉันไม่รู้ว่ามันน่าละอายขนาดไหน ไม่น่าแปลกใจที่นายกังวลใจเรื่องการตกลงทำสัญญา พระเจ้า ! ทำไมค่าเสน่ห์ของฉันถึงไร้ประโยชน์ขนาดนี้ ! ”
มู่หรงเสี่ยวเทียนหัวร้อนเป็นอย่างมาก ค่าสเน่ห์นั้นคือสเตตัสที่โดดเด่นที่สุดในตัวของผู้เล่น ไม่เพียงแต่ดึงดูดภารกิจลับระดับ SSS เท่านั้น แต่มันยังดึงดูดฮีโร่ที่มีค่าพลังต่อสู้สูง ๆ เข้ามาอีกด้วย เกี่ยวกับเรื่องนี้ เว็บไซต์ทางการของเดสตินี่ก็ได้อธิบายเอาไว้อย่างชัดเจน ฮีโร่จะต้องเริ่มเล่นที่เลเวล 0 เช่นเดียวกับผู้เล่น ในทุก ๆ ครั้งที่เลเวลอัพ ฮีโร่นั้นก็จะสามารถอัพเกรดค่าสเตตัสของพวกเขาได้ ฮีโร่ในอาชีพต่าง ๆ ล้วนแต่มีทักษะของตัวเอง พูดง่าย ๆ ว่าผู้เล่นทุกคนในเกมเดสตินี่นั้นให้ความสำคัญกับฮีโร่ของตนเป็นอย่างมาก ถ้าหากว่ามีฮีโร่ที่อยู่ในระดับที่สูงและมีทักษะพิเศษอยู่เคียงข้างกับเหล่าผู้เล่น เวลาต่อสู้ในการ PK นั้นมันก็ไม่ต่างอะไรไปจาก 2 รุม 1 เลย ! แต่ทว่าตอนนี้.....
มู่หรงเสี่ยวเทียนไม่เข้าใจว่าทำไมระบบถึงสร้างฮีโร่ที่ไม่สามารถอัพเกรดสเตตัสได้ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาพิจารณาเรื่องเหล่านี้
“นายท่าน ท่านสามารถมองเห็นเฉพาะคุณสมบัติพื้นฐานของข้าได้เท่านั้น ข้าเป็นคนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทำไมท่านถึงเพิกเฉยต่อความสามารถเฉพาะตัวของข้ากันเล่า ? ” ฮีโร่คนแคระดูเศร้าโศกลงไป เขารู้สึกไม่เชื่อในสายตาตัวเองเป็นอย่างมาก
“เพียงแค่ค่าความฉลาด 100 หน่วย ค่าการจัดการ 100 หน่วย รวมถึงทักษะพิเศษในด้านการค้าแค่นั้นน่ะหรือ ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนหัวเราะออกมา “นี่ฉันช่วยชีวิตนายเพื่อที่จะได้เรียนรู้เกี่ยวกับความสามารถของนายงั้นหรือ ? ให้ตายสิ ฉันช่วยเหลือนายเพื่อที่จะมาเรียนรู้เกี่ยวกับอาชีพค้าขายและการจัดการจากนายงั้นรึนี่ ? ดูเหมือนว่าในเกมเดสตินี่นี้จะไม่มีอะไรให้เก็บเกี่ยวจากนายได้เลยแม้แต่น้อย นอกจากนี้แม้ว่านายจะมีผิวหนังที่หนา ค่าทางกายภาพสูงกว่าปกติ หรือแม้แต่เสือโคร่งคอขาวอสูรขั้นกลางระดับ 4 ก็ไม่สามารถฆ่านายได้ แต่สำหรับฮีโร่ตัวอื่น ๆ มอนสเตอร์ที่มีอยู่สูงกว่าระดับ 5 พวกเขาก็สามารถจัดการได้ ! ให้ตายเถอะ จะให้ฉันตามปกป้องนายทุกวันมันคงเป็นไปไม่ได้ ดังนั้นแล้ว...” มู่หรงเสี่ยวเทียนสรุปในตอนสุดท้าย “เมื่อฉันวิเคราะห์แล้วสรูปออกมา นายคือขยะอย่างสมบูรณ์แบบ ! ”
หลังจากมู่หรงเสี่ยวเทียนพูดจบ เขาก็หัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย จากนั้นก็ค่อย ๆ เดินไปข้างหน้า “เดี๋ยวนะ ฉันไม่รู้ว่าถ้านายตายไปแล้ว ฉันจะอัญเชิญใหม่ได้รึเปล่า ? ”
“พันปีที่แล้วบนทวีปเฉินซวน (โลกทั้งใบในเดสตินี่เรียกว่า ทวีปเฉินซวน) นักรบเวทมนตร์ผู้ยิ่งใหญ่นามว่า ‘ต้วนเฟิงหยุน’ ได้ปรากฏตัวขึ้นมา ด้วยความแข็งแกร่งอันทรงพลังของเขา ในที่สุดเขาก็สามารถรวบรวมแผ่นดินเข้าด้วยกัน แต่ว่าท่านรู้อะไรรึไม่ ? อะไรคือกุญแจสำคัญที่ทำให้ต้วนเฟิงหยุนสามารถรวบรวมแผ่นดินได้ ? ” ฮีโร่แคระดูผิดหวังและเศร้าโศก เขาไม่ได้มองไปที่มู่หรงเสี่ยวเทียนเลย ก่อนที่จะพูดออกมาอีกครั้ง “กว่าที่เขาจะทำเช่นนั้นได้ เขาต้องพึ่งพาพ่อค้าที่มากความสามารถคนหนึ่งในแผ่นดินใหญ่นี้ นั่นก็คือสีตู้หยาน และเป็นเพราะเพื่อนของเขาคนนี้ได้ให้การสนับสนุนทางด้านการเงินที่แข็งแกร่งกับเขา เขาจึงสามารถรวบรวมแผนดินเข้าด้วยกันได้ เมื่อราชวงศ์นั้นล่มสลายและได้สูญหายไปนับพันปี แต่ใครจะไปคิดว่าในอีกพันปีต่อมา จะมีคนกลับกล้าที่จะเรียกพ่อค้ามากความสามารถเพียงคนเดียวในทวีปนี้ว่าเป็นเพียงขยะ”
ฮีโร่คนแคระเดินไปตรงหน้าของมู่หรงเสี่ยวเทียนด้วยความเศร้าเสียใจ จากนั้นเขาก็พูดออกมาอย่างเด็ดขาด “นายท่าน ท่านจะฆ่าข้าก็ได้ ข้ายอมตายเสียยังดีกว่าการอยู่อย่างไร้ค่า แต่ก่อนที่ข้าจะตาย ข้าอยากให้ท่านเข้าใจอะไรอยู่ 2 ประการ ประการแรก ถ้าหากว่าข้าตาย ค่าเสน่ห์ในสเตตัสของท่านก็จะหายไปด้วย ส่วนประการที่สอง ท่านจงปฏิบัติกับฮีโร่ทุกคนเยี่ยงมนุษย์ที่มีชีวิตจิตใจเหมือนกับท่าน เพราะเมื่อผู้เล่นตาย พวกเขาก็ยังสามารถกลับมาเล่นใหม่ได้ แต่ถ้าหากว่าพวกเราตาย พวกเราก็จะตายจริง ๆ ดังนั้นข้าอยากให้ท่านไตร่ตรองให้รอบคอบ”
มู่หรงเสี่ยวเทียนหยุดชะงัก คำพูดของคนแคระนั้นทำให้เขาต้องครุ่นคิด พูดตามตรงเขาไม่เคยรับรู้ถึงหลักการเหล่านี้ในเกมมาก่อนเลย คำพูดของฮีโร่แคระนั้นก็สมเหตุสมผลเป็นอย่างมาก !
To be continued…