หัวใจความเป็นหญิงของเธอสั่นคลอนอีกครั้ง เมื่อเธอคิดถึงลูกสาวที่นิสัยดีและฉลาดมีอนาคตที่ไม่มีขีดจำกัด
เหอเยี่ยนหยุดพูด และเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงนุ่มนวลเกลี้ยกล่อมว่า “อย่าคิดมากเกินไป ป้าทำทุกอย่างนี้ก็เพื่อลูกสาวไม่ใช่เหรอ ลูกสาวป้าไม่เพียงแต่จะเป็นคนสวย ทั้งยังฉลาด และมีพรสวรรค์ ลูกสาวป้าควรมีโอกาสที่จะได้โดดเด่นท่ามกลางคนรอบข้าง ใช่แล้ว ถ้าเป็นเพราะว่ามีปัญหาเรื่องเงินทองและไม่มีโอกาสที่จะเข้าไปในโรงเรียนที่ดีหรือเข้าไปในมหาวิทยาลัยที่ดี นั่นก็จะเป็นเรื่องที่น่าเสียใจที่สุดในชีวิตของลูกสาวป้า ดูสิ ลูกสาวป้าตอนนี้ไม่เพียงแต่มีผลการเรียนดีเยี่ยม เธอยังคงมีเพื่อนมากมายที่มาจากตระกูลที่โดดเด่น อนาคตของลูกสาวป้าสดใสมาก”
คำพูดของเหอเยี่ยนประสบความสำเร็จในการชักจูงหญิงวัยกลางคน และลูกสาวของเธอก็เป็นจุดอ่อนของเธอ
“ฉันรู้ ฉันเต็มใจที่จะทำทุกอย่างก็เพื่ออนาคตของลูกสาวฉัน ส่วนสิ่งที่ฉันเป็นหนี้บุณคุณนายท่านกับนายหญิง ฉันจะชดเชยให้พวกเขาในชาติหน้า”
เหอเยี่ยนพึงพอใจมาก “ถ้าอย่างงั้นพวกเราก็ทำตามนี้ไปก่อน ตอนนี้ฉันยังอยู่ที่บ้านเก่า ฉันจะไปหาเด็กคนนี้อีกครั้งดูว่าในน้ำเต้าของเธอมียาอะไรขาย*”
ผู้แปล * มีความคิด/แผนอะไรอยู่ในใจ มีอะไรจะมาแสดง
เหอเยี่ยนวางสายหลังจากที่พูดจบ
เดิมทีเธอโทรหาป้าโม่เพื่อที่จะถามถึงเหตุผลที่อยู่ดีๆ เจี่ยนอีหลิงก็เปลี่ยนทัศนคติไป
สุดท้ายป้าโม่ก็ไม่มีประโยชน์ เธอต้องพึ่งพาตนเอง
###
ที่โต๊ะอาหาร เจี่ยนอีหลิงก็ได้พบกับหนึ่งในลูกพี่ลูกน้องของเธอเป็นครั้งแรก เจี่ยนหยู่เจี๋ย
เจี่ยนหยู่เจี๋ยและเจี่ยนหยุ่นน่าวมีอายุเท่ากัน ทั้งคู่มีอายุสิบเจ็ดปี
หากไม่รวมถึงเจี่ยนอีหลิง ทั้งสองคนนี้จะเป็นคนที่มีอายุน้อยที่สุดในบรรดาหลานของตระกูลเจี่ยน และพวกเขาก็มีอายุน้อยกว่าพี่ชายคนอื่นๆหลายปี
หลานคนอื่นๆของตระกูลเจี่ยนล้วนอยู่ในวัยยี่สิบขึ้น
ตอนแรกพวกเขาไม่มีใครต้องการที่จะมีลูกอีก แต่ว่าย่าเจี่ยนต้องการที่จะอุ้มหลานสาวและเธอก็ได้พูดตลอดมาในช่วงตรุษจีนทุกปี ดังนั้นพี่ใหญ่เจี่ยนชูฉิน กับน้องรองเจี่ยนชูหง จึงต้องทำงานหนักอีกครั้ง
ผลลัพธ์ก็คือได้หลานชายมาอีกสองคนในปีเดียวกัน
ในตอนนั้นทุกคนได้ยอมแพ้ไปเรียบร้อยแล้ว และย่าเจี่ยนก็ได้ยอมรับชะตากรรมของเธอเช่นกัน
แต่ไม่คิดว่าหลังจากนั้นอีกหนึ่งปี เวินน่วนก็ตั้งครรภ์ขึ้นอีกครั้ง
ยิ่งไปกว่านั้นเธอคลอดออกมาเป็นเด็กผู้หญิง ทำให้ย่าเจี่ยนมีความสุขมาก
เหมือนกับคำกล่าวที่ว่า ตั้งใจปลูกบุปผา บุปผามิเบ่งบาน มิใส่ใจปักหลิว หลิวงดงาม
เจี่ยนหยู่เจี๋ยเห็นเจี่ยนอีหลิง เขายิ้มให้กับเธอ
แม้ว่าเหอเยี่ยนจะไม่พอใจเจี่ยนอีหลิง แต่เจี่ยนหยู่เจี๋ยนั้นชอบญาติผู้น้องเด็กหญิงคนนี้อย่างแท้จริง
นี่เป็นน้องสาวคนเดียวของพวกเขา และเธอก็น่ารักมาก
เธอเหมือนกับตุ๊กตาเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก และเขาก็ชอบน้องสาวคนนี้นับตั้งแต่นั้น
อย่างไรก็ตาม มีพี่ชายคนโตมากมายในบ้าน และเขาก็ไม่สามารถที่แย่งพวกเขาได้ ดังนั้นเขาจึงได้แต่มองดูพวกเขาเล่นกันจากระยะไกลทุกครั้ง
ไม่มีทาง ใครใช้ให้เขากับหยุ่นน่าวเป็นน้องชายคนสุดท้องกัน ดังนั้นสัดส่วนและความแข็งแกร่งจึงไม่อาจเทียบได้กับบรรดาพี่ชายเหล่านั้น
เขาไม่มีโอกาสบ่อยครั้งนักที่จะเห็นญาติผู้น้องอีหลิง ปกติแล้วเวลาอยู่ที่บ้านเก่าตระกูลเจี่ยนนี้ ในเวลานั้นทุกคนในครอบครัวจะรวมตัวกันอยู่ที่นี่
มีเพียงโอกาสไม่กี่ครั้งเหมือนเช่นครั้งนี้ที่ไม่มีใครจะมาแย่งชิงกับเขา
ดังนั้นเจี่ยนหยู่เจี๋ยจึงถือโอกาสนี้เข้าใกล้ชิดกับน้องสาวของเขา
เจี่ยนอีหลิงก็ยิ้มตอบกลับให้เจี่ยนหยู่เจี๋ยเช่นกัน
รอยยิ้มนั้นอ่อนจาง แต่น่ารักเป็นพิเศษในสายตาของเจี่ยนหยู่เจี๋ย
เจี่ยนหยู่เจี๋ยนั่งถัดจากเจี่ยนอีหลิงในขณะที่กินข้าง และคอยหยิบผักให้กับเจี่ยนอีหลิง
“น้องอีหลิง น้องต้องกินให้เยอะๆ จะได้ตัวสูงขึ้น ตอนที่พี่อายุสิบห้า พี่สูงกว่าน้องครึ่งหัวในตอนนี้แล้ว”
เจี่ยนอีหลิงเป็นเด็กตัวเล็กคนหนึ่งในเด็กรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ
ทั้งที่เธออยู่มัธยมปลายแล้ว แต่เธอยังดูเหมือนเด็กมัธยมต้น
“ใช่ ใช่ ใช่ เซี่ยวหลิงจำเป็นต้องกินเยอะๆ ไม่ต้องควบคุมน้ำหนักรักษาหุ่น หลานยังเด็ก ยังไม่สายที่จะมาดูแลรูปร่างตอนที่โตแล้ว” เหอเยี่ยนก็รีบให้คำแนะนำเช่นกัน