ด้วยความกลัว จั๋วฝานกุมหน้าอกเขา ความเจ็บปวดมากล้นเกินบรรยาย มันทำให้เขาต้องคุกเข่า”เกิดอะไรขึ้น?การสร้างรากฐานของข้าเบี่ยงเบนไป?”
หัวใจของเขาเต้นระรัวด้วยความตื่นตระหนก เขาการสร้างรากฐานเบี่ยงเบน ผลลัพธ์คงไม่ง่ายเหมือนการสูญเสียความก้าวหน้าทั้งหมด เขาจะไม่มีความสามารถบ่มเพาะอีก เขาจะกลายเป็นคนพิการ
แต่ความเจ็บปวดก็หายไปทันทีที่มันมา
จั๋วฝานยืนขึ้น สูดหายใจลึก เขาคิดไม่ออก
แต่ก้าวต่อมาก็ทำให้เขาเจ็บปวดใจเหมือนเดิม!
“ไม่ นี่ไม่ใช่การเบี่ยงเบน แต่...มารหัวใจ!”
เมื่อคิดได้แบบนี้ เขาก็เริ่มมองหาแหล่งที่มาของมารหัวใจ ถ้าผู้บ่มเพาะเพิกเฉยมัน เขาคงไม่ห่างไกลจากการเบี่ยงเบนและกลายเป็นมาร
ในไม่ช้าจั๋วฝานก็พบต้นตอ แต่ผลลัพธ์ก็ทำให้เขาไม่พอใจ
ก่อนจะถูกครอบงำ จั๋วฝานคือข้ารับใช้ที่จงรักภักดี คุณหนูตระกูลลั่วใจดีกับเขามาก เขาจึงให้คำมั่นว่าจะอุทิศตนตลอดชีวิตให้กับตระกูล ความแค้นก่อนตายเกิดจากความเสียใจที่ไม่ได้ปกป้องตระกูลลั่ว
จากนั้นความเกลียดชังของจักรพรรดิปีศาจกับความแค้นของเขาก็หลอมรวมกัน ครอบงำวิญญาณเขา และความแค้นของเขาก็กลายเป็นพันธสัญญากับจักรพรรดิปีศาจ เปลี่ยนเป็นบ่วงพันธนาการ
ในระยะสั้น ๆ จักรพรรดิปีศาจต้องคอยปกป้องตระกูลลั่วแทนเขา ไม่งั้นมารหัวใจจะหลอกหลอนเขา
“บัดซบ!เจ้าเด็กนี่เลวร้ายมาก เขาอยากให้ข้าเป็นข้ารับใช้?”จั๋วฝานอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาไหลออกมา เขาทำได้แค่ก่นด่า
จักรพรรดิปีศาจผู้รุ่งโรจน์ จั๋วอี้ฝาน จักรพรรดิที่แปดแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์กลับต้องมาเป็นข้ารับใช้ให้ตระกูลไร้ชื่อ?
แต่มารหัวใจไม่สามารถละเลยได้
อย่างช่วยไม่ได้ เขาได้แต่ลูบหัว”มันดีที่เจ้าต้องการแก้แค้นแทน แต่..เจ้าอย่าลากข้าไปเอี่ยวและทำลายชีวิตข้าสิ”
“นั่นใคร?แสดงตัวออกมา!”
เสียงสูงวัยตะโกนและจั๋วฝานก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่มุ่งมายังตำแหน่งเขา
เขาส่ายหัว ถอนหายใจและเดินออกไป
เนื่องจากเขาถูกพบตัว เขาจึงควรออกไปจัดการกับพ่อบ้านซุน คนทรยศ...
เมื่อเห็นว่ามันเป็นใคร พ่อบ้านซุนก็ยิ้มหยัน”ฮึ่ม ข้าก็สงสัยว่ามันเป็นใคร ที่แท้ก็แค่เจ้าหนูสกปรก”
จากนั้นพ่อบ้านซุนก้หันไปมองลั่วหยุนชางโดยไม่สนใจเขาอีก
“คุณหนู ข้าแนะนำให้ท่านส่งมอบวิชายุทธ์ฝ่ามือมังกรหวนกลับมาเพื่อหลีกเลี่ยงการล้มตายโดยไม่จำเป็น ข้าไม่คิดว่าท่านจะต้องการอะไรแบบนั้น”
“เจ้าขยะ คนขายพวกพ้อง ไอทรยศ ตราบเท่าที่เราอยู่นี่ เจ้าอย่าได้คิดว่าจะแตะต้องคุณหนูกับนายน้อยได้”หัวหน้าผู้คุ้มกันตระกูลลั่วก้าวออกมา
ลั่วหยุนชางจ้องแผ่นหลังเขา ใบหน้าสวยของนางเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น”พ่อบ้านซุน ฝ่ามือมังกรหวนกลับคือวิชายุทธ์ระดับจิตวิญญาณที่ส่งมอบให้ตระกูลลั่วตั้งแต่รุ่นสู่รุ่น เราจะไม่มีวันส่งมอบมันให้ใคร”
จั๋วฝานหัวเราะเยาะอยู่ด้านใน
เขาก็สงสัยว่าทำไมโจรภูเขาจึงบุกเข้าตระกูลลั่ว มันเพื่อวิชายุทธ์ระดับจิตวิญญาณดาษ ๆ นี่เอง
บนทวีปจักรพรรดิยุทธ์ เคล็ดบ่มเพาะและวิชายุทธ์ทั้งหมดถูกแบ่งเป็นห้าระดับ : มนุษย์ จิตวิญญาณ ลึกล้ำ โลกและสวรรค์ แต่ละระดับยังแบ่งเป็นขั้นต่ำ กลาง และสูง ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ วิชายุทธ์ระดับจิตวิญญาณอยู่ทุกซอกมุมและถือเป็นขยะในสายตาจักรพรรดิปีศาจอย่างเขา เขามีพวกมันเป็นพันวิชา
มันนับเป็นการสูญเปล่าที่ต้องมาตายเพื่อขยะเช่นนี้
จั๋วฝานถอนหายใจและตะโกนอย่างเบื่อหน่าย”คุณหนู มันก็แค่วิชายุทธ์ระดับจิตวิญญาณ แค่ส่งมันให้เขา และข้าจะให้วิชาอื่นกับท่านแทน”
ดวงตาของทุกคนสั่นด้วยความตกใจ จากนั้นก็มองเขาเหมือนขยะ
“จั๋วฝาน เจ้าพูดอะไร คิดว่าวิชายุทธ์ระดับจิตวิญญาณมีให้เก็บทั่วทุกที่หรือไง?แล้วข้ารับใช้ตระกูลลั่วอายุ 15 ปีอย่างเจ้าจะไปทำอะไรได้?ฮ่า ฮ่า ฮ่า..”
พ่อบ้านซุนโยกหัวไปด้านหลังและหัวเราะลั่น ดวงตาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย แม้กระทั่งโจรด้านหลังก็ยังหัวเราะเย้ยหยันเช่นกัน ไม่ปิดซ่อนความขบขันกันเลย
ขณะที่ผู้คุ้มกันมองเขาอย่างสงสัย แม้แต่เพื่อนเก่าของเขาก็ยังมองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ
[เด็กนี่มักซื่อสัตย์ ทำไมเขาถึงพูดเรื่องไร้สาระขึ้นมา?โจรภูเขาทำให้เขากลัวขนาดนี้เชียว?]
[เอ๊ะ ต้องเป็นแบบนั้นแน่!]
ด้วยเหตุนี้ ผู้คุ้มกันทุกคนจึงเปลี่ยนสายตาเป็นเห็นอกเห็นใจ
จั๋วฝานมองออก แต่ก็แค่ยักไหล่ วิชาของเขามีมากเกินวิชายุทธ์ระดับจิตวิญญาณไปมาก ยังมีเคล็ดวิชาลับ 9 สมถะ แต่พวกเขาคงไม่เชื่อ
“จั๋วฝาน หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว รีบมาดูแลนายน้อย”
จั๋วฝานหันไปตามเสียงดุ พบว่ามันเป็นลั่วหยุนชางที่สวมหน้ากากแห่งความโกรธ แต่ดวงตานางสื่อถึงร่องรอยสงสารด้วย