กลุ่มคนเรียงแถว จับเชือกแดงไว้ขณะเดินผ่านหมอก จั๋วฝานเป็นคนแรก ตามด้วยพ่อบ้านซุน เกาะเขาไว้แน่นเพื่อป้องกันไม่ให้หนี
เพราะหมอกหนา มันจึงมองไม่เห็นร่างของคนด้านหน้า และทำได้แค่ใช้มือจับคนด้านหน้าไว้
ที่ใจกลางป่าหมอก ซึ่งไม่มีใครหลบหนีใครได้ จั๋วฝานหยุด
“มีอะไร?”พ่อบ้านซุนรู้สึกหวาดหวั่น เขาจึงจับเสื้อของจั๋วฝานแน่นขึ้น
จั๋วฝานพูดด้วยความทะลึ่ง”พ่อบ้านซุน เราจะแยกทางกันตรงนี้ มันดีกว่าถ้าท่านเดินทางไปแม่น้ำยมโลกโดยไม่มีข้า”
ด้วยความกลัวรุนแรง พ่อบ้านซุนพบว่าเขาตกหลุมพรางของจั๋วฝาน เขาดึงจั๋วฝานเข้าใกล้และตบเขา
เสื้อผ้าเปลี่ยนเป็นริบบิ้น แต่แทนที่จะเป็นจั๋วฝาน มันกลับเป็นท่อนไม้
‘เขาหนีไปตอนไหน?’
เขาจับจั๋วฝานไว้แน่นเพื่อป้องกันอีกฝ่ายหนี แต่ความเป็นจริงกลับตรงกันข้าม
“กลับไป เร็ว!”พ่อบ้านซุนรีบหันหลังกลับไป
ทันทีที่เขาตะโกน กลุ่มคนก็ใช้เชือกเพื่อย้อนกลับเส้นทางเดิม
แต่ก็มีเสียงตะโกนจากหมอกว่า”เชือกโดนตัดแล้ว!’
มันราวกับโดนฟ้าผ่า พวกเขาหน้าซีด พวกเขาจะออกจากหมอกหนานี้ได้ยังไงถ้าไม่มีเชือก?
พ่อบ้านซุนกระทืบพื้น ขบฟัน”บัดซบ!เจ้าเด็กเหลือขอนั่นหลอกเรา”
“เอาตัวหัวหน้าผางมานี่”
“พ่อบ้านซุน เขาหายไปแล้ว”
“ไอ้ระยำ!”
พ่อบ้านซุนทุบพื้น สร้างหลุมกว้างหนึ่งเมตรด้วยความโกรธ
เขาเป็นคนวางแผนเอง แต่กลับตกอยู่ในเงื้อมมือเด็กเหลือขอ
“เจ้าเด็กเหลือขอ ข้าเล่นเกมนี้มานานกว่าเจ้า อย่าคิดว่าป่าหมอกนี้จะสามารถขังข้าได้’พ่อบ้านซุนคำรามขึ้นฟ้า”เมื่อข้าออกไปได้!ข้าจะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ!”
“ฮ่าๆๆ เกรงว่าเจ้าคงไม่มีโอกาสนั้น”
ด้วยเสียงหัวเราะแสนบ้าคลั่งของจั๋วฝานอันเป็นสัญญาณ หมอกได้เปลี่ยนเป็นสีแดง
“ทำไมหมอกถึงเปลี่ยนเป็นสีแดง?”
พวกเขาตกตะลึงกับการเปลี่ยนแปลง พวกเขาเป็นโจรที่ฆ่าคนเพื่อเลี้ยงชีพ แต่เหตุการณ์ประหลาดนี้ก็ทำให้พวกเขากลัว
“พ่อบ้านซุน ท่านฉลาดสุด...ท่านสามารถบอกเราได้ไหมว่านี่คืออะไร?”
ถึงแม้พวกโจรจะตะโกน แต่ก็มีเพียงความเงียบที่สะท้อนกลับ เขารู้สึกว่ารอบเขาไม่มีใคร ราวกับทุกคนรอบเขาหายไป ทิ้งเขาไว้ลำพัง
เขาไม่ใช่แค่คนเดียว คนที่จับเชือกเริ่มหายไปทีละคน
พ่อบ้านซุนแทบไม่อยากเชื่อสายตา”...นะ-นี่...ค่ายกล?”
พ่อบ้านซุนเป็นคนแก่ที่เห็นอะไรมามาก แต่ยิ่งเขารู้ เขาก็ยิ่งตระหนักว่าค่ายกลนั้นน่ากลัวแค่ไหนและรู้สึกกลัว
ค่ายกลทำงานโดยใช้พลังงานของฟ้าดิน ตราบเท่าที่มนุษย์ควบคุมมัน มันก็สามารถลบล้างเขาได้เป็นสิบคน ต่อให้ผู้เชี่ยวชาญสิบคนรวมพลังกัน พวกเขาก็ยังไม่สามารถต้านทานพลังของมันได้
จากความเป็นไปได้ทั้งหมดที่เขาคิด ไม่มีอันใดที่เขานึกถึงความเป็นไปได้ว่าจะติดในค่ายกล
“จั๋วฝาน จะ-เจ้าเป็นใครกันแน่?”
พ่อบ้านซุนตัวสั่นสะท้านจากความรู้สึกหวาดหวั่น
สุดท้ายเขาก็เห็นว่าจั๋วฝานไม่ใช่คนธรรมดา คนธรรมดาจะรู้วิธีตั้งค่ายกลได้อย่างไร?ถ้าจั๋วฝานนำค่ายกลออกมาตอนพวกเขาพบกัน เขาคงไม่คิดไล่ตามมา
เมื่อยืนตรงกลางค่ายกล ลั่วหยุนชางจึงชัดเจนถึงสถานการณ์ ดวงตาของนางจับจ้องจั๋วฝาน ผู้เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์
จั๋วฝ่านยังคงสีหน้าเย็นชาขณะพูดว่า
“ฆ่าพวกมัน!’
นางทำตามคำสั่งของเขาด้วยการประสานมือตามที่เรียนมา
หมอกสีแดงเลือดเปลี่ยนไปอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นสีดำ และมันก็กลืนทุกอย่างที่อยู่ภายในเข้าไป ตอนนี้พวกเขามองไม่เห็นตัวเองด้วยซ้ำ
มีเพียงหูของพวกเขาที่ได้ยินเสียงโหยหวนของดวงวิญญาณนับพัน
ด้วยความกลัวจับใจ พวกเขาเสียเจตนาที่จะต่อต้าน ขณะที่คลื่นพลังสีดำเริ่มกลบฝังพวกเขาไป
พวกเขารู้สึกว่าดวงวิญญาณพวกเขาโดนกลืนกินจนไม่เหลือแรงต่อต้าน
ทั้งหมดยอมจำนนด้วยความกลัว
ดวงตาของจั๋วฝานเปล่งประกายยินดี เขาทิ้งลั่วหยุนชางไว้ นั่งขัดสมาธิอยู่ตรงกลางค่ายกล
คัมภีร์ลับ 9 สมถะระบุว่าผู้ใช้เคล็ดปีศาจแปลงกายจะเข้าค่ายกลทั้งหมดได้เหมือนสวนหลังบ้าน
กลุ่มโจรในค่ายกลกำลังบ้าคลั่ง และทั้งหมดที่เขาต้องทำตอนนี้ก็คือดูดซับพลังปราณของพวกเขา
ปล.ตอนที่ 1-20 ตอนของเรื่องนี้จะไม่ยาวมาก แต่หลังจากตอนที่ 21 เป็นต้นไป ตอนจะเริ่มยาวขึ้นจนเหมือนสองตอน ผมจะเริ่มขายตั้งแต่ตอนที่ 21 เป็นต้นไปนะครับ