“พวกเขาจะไม่กลับมาอีกสักพัก ไปเดินเล่นกันเถอะ”
จั๋วฝานหันหลังกลับ เดินหนีไป หัวหน้าผางรู้ว่าเขาไม่ใส่ใจคำพูดเขาและถอนหายใจขณะเดินตาม
ในไม่ช้าพวกเขาก็อยู่ในพื้นที่ตลาด นี่คือจุดที่ผู้บ่มเพาะโจรจะมาขายของ แลกเปลี่ยนของหรือวัตถุดิบบ่มเพาะอื่น
ด้วยประสบการณ์ของจั๋วฝาน เขาควรสามารถหาสินค้าที่คนอื่นมองข้ามได้
ทั้งสองไปเยี่ยมแผงลอยมากมาย และหลายครั้ง หัวหน้าผางอยากล้วงมือเข้ากระเป๋า แต่เมื่อเห็นจั๋วฝานเดินหนีด้วยท่าทางเบื่อ ๆ เขาก็เดินตามไป
บางทีเขาอาจไม่รู้ตัว แต่หัวหน้าผางกลับโดนลดตำแหน่งให้เป็นผู้ติดตามของจั๋วฝาน
“โอ้ยโลกนี้มันอะไรกัน มีแต่ขยะ?ไปกันเถอะ?”จั๋วฝานเดินรอบตลาด แต่ไม่พบอะไรสะดุดตา
ตอนนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย
เขาเห็นเจ้าของแผงลอยและเด็กสาวหน้าแดงกำลังโต้เถียงกันอย่างดุเดือด
เขาพาหัวหน้าผางผ่านฝูงชนไปตรงกลาง เห็นหน้าตาของเด็กสาว นางสวมชุดขาว คิ้วละเอียดราวกับจันทร์เสี้ยว ดูสงบและอ่อนโยน ต่อให้ตะโกน นางก็ไม่เคยขาดรอยยิ้มราวกับนางไม่โกรธเลย นางอดทนแม้จะโดนต่อต้าน
“หยกดำนี้เป็นของปลอม”
“ปลอมอะไรกัน?นี่คือหยกดำที่บริสุทธิ์สุดต่างหาก ถ้าทิ้งไว้กลางแดดสักวัน มันก็จะยังเย็น ถ้าสวมเป็นจี้ การบ่มเพาะจะง่าย...”
ชายคนนั้นพูดพล่ามไม่หยุด”แม่หนู เจ้าเข้าใจสิ่งที่ข้าพูดหรือไม่?”
นางส่ายหัว แต่รอยยิ้มยังไม่หายไป”ข้าไม่ค่อยรู้เรื่องหยกดำมากนัก แต่ข้าก็เคยเห็นมาแล้ว ข้าจึงบอกได้ว่านี่เป็นของปลอม”
“ฮ่าๆๆ เจ้าเคยเห็นมันแค่ครั้งเดียว แต่กลับบอกว่านี่เป็นของปลอม?พวกเจ้าได้ยินกันไหม?นี่มันเรื่องตลกอะไรกันเนี่ย?”
“ใช่ และข้าก็มั่นใจว่าข้าพูดถูก ถ้าเราพูดถึงราคา หยกดำที่แย่สุดจะมีราคาที่ 10 หินลมปราณ ส่วนอันดีสุดจะเป็นร้อย แต่ของเจ้ามีค่าแค่ 3 หินลมปราณเท่านั้น”
“ไสหัวออกไปซะ!เจ้าหนู อย่ามายุ่งกับธุรกิจข้า เด็กอย่างเจ้าจะไปรู้คุณค่าของมันได้ยังไง?”
เด็กสาวยิ้มขณะจ้องชายคนนั้น เขารู้สึกเดือดดาลอยู่ข้างใน แต่ไม่รู้จะระบายที่ไหน
อย่างที่พูด เจ้าจะทุบตีคนที่ยิ้มไม่หุบไม่ได้
เด็กสาวปฏิเสธราคาของหยกดำโดยไม่มีเหตุผลชัดเจน ถ้าเป็นคนอื่น เขาคงตบไปแล้ว แต่รอยยิ้มของนางทำให้เขาไม่มีแรงแม้แต่จะยกมือ
“หยกดำนั่นเป็นของปลอม”
เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังสะท้อนออกมา ฝูงชนเห็นจั๋วฝานกำลังจ้องเด็กสาวด้วยรอยยิ้ม”สายตาของคุณหนูเฉียบแหลมมาก แต่ไม่สามารถอธิบายได้ว่ามันผิดตรงไหน อย่างที่ทุกคนรู้ ของจริงจะอยู่ที่มุมมอง ของจริงสามารถเห็นของปลอมได้ และของปลอมก็สามารถเป็นของจริงได้…”
เด็กสาวผงะแต่ก็พยักหน้า พิจารณาเขา
จั๋วฝานหันไปหาฝูงชน”ทุกคน มีใครมีของเหล่านี้บ้าง?กำมะถัน โคลเวอร์..”
เขาแจกแจงของทั่วไปบางอย่างและบางคนก็นำออกมา
ภายใต้สายตาของทุกคน จั๋วฝานโยนพวกมันลงน้ำ กวนและพูดกับเจ้าของแผง”โปรดวางหยกดำลงไปในนั้น”
“ฮึ่ม เจ้าแค่กำลังจะล้างมัน!’เขามั่นใจมาก แม้จะวางมันลงไปก็ตาม
แต่เมื่อมันลงน้ำไป น้ำก็เริ่มเป็นฟอง เปลี่ยนเป็นสีแดง มันยังปล่อยพลังงานสีเลือดจางๆ
“เป็นไปได้ยังไง?”เจ้าของแผงตกใจ
เด็กสาวเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ
“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องแปลกใจไป หยกดำนี้เป็นแค่ของเลียนแบบที่จะเผยสีจริงเมื่อโดนน้ำ”จั๋วฝานหยิบหยกดำขึ้นมา ส่งให้เจ้าของ”ตอนนี้เจ้าควรรู้แล้วว่าคุณหนูคนนี้พูดถูก”
“เจ้าสารเลวนั่นกล้าโกหกข้า!มันขายให้ข้าในราคา 20 หินลมปราณ!”เจ้าของกัดฟัน
“หยกดำนี้มีค่าแค่ 3 หินลมปราณเท่านั้น”
เด็กสาวประกาศการประเมินของนาง ยิ้มให้จั๋วฝาน”คุณชายมีสายตาดีมาก ข้ารู้ว่ามันเป็นของปลอม แต่ก็ไม่สามารถระบุความแตกต่างได้ ข้าขอบคุณที่ท่านมาช่วยเหลือ”
“ไม่เป็นอะไร ข้าเองก็เคยเห็นมันมาแล้ว”จั๋วฝานยิ้ม”คุณหนู ท่านจะซื้อมันไหม?มันแค่ 3 หินลมปราณเองนะ”
“ไม่จำเป็น ข้าแค่อยากบอกให้คนอื่นรู้ถึงราคาจริง”นางหัวเราะและจากไป
เมื่อมองดูนางหายลับไป หัวหน้าผางก็ถอนหายใจ”เป็นเด็กสาวที่แปลกมาก’
จั๋วฝานกลับถอนหายใจโล่งอกขณะพึมพำ”สายตาของนางเฉียบแหลมมาก มันเป็นเรื่องดีที่นางยังไร้ประสบการณ์ ไม่งั้นนางคงได้รับสมบัติไปแล้ว”
จากนั้นเขาก็หันไปมองหยกดำด้วยสายตาที่เปล่งประกาย
แต่เจ้าของแผงกลับถอนหายใจขณะเก็บข้าวของ เตรียมกลับบ้าน.....