px

เรื่อง : The Inverted dragons scale
011 - เพื่อนตกอยู่ในอันตราย!


"ฮ่าาาาา ฮ่าา ฮ่าาาา ๆๆ"

หลี่ชือเหนียนหัวเราะจนเกือบหมดลมหายใจ

เธอล้มลงบนเตียง เงยหน้าขึ้นมองหลี่มู่หยางและถามในขณะที่เธอกำลังขำก๊าก:

"พี่ว่าไงนะ พูดว่าอะไรนะ - อะไรทำให้พี่เข้าใจผิดเกี่ยวกับตัวเองได้เลยเถิดไปไกลขนาดนั้น?"

 

ใบหน้ามืดทึบของหลี่มู่หยางถูกพันได้ผ้าพันแผลสีขาว, คนอื่นไม่สามารถรู้ได้เลยว่าหน้าเขาเปลี่ยนเป็นสีอะไร

อย่างไรก็ตาม เราเลี่ยงการสบตา มือของเขาดึงผมหลี่ชือเหนียนด้วยความแค้นและพูดด้วยความไม่ค่อยมั่นใจ:

"พี่บอกว่า, พี่จะเป็นมังกรได้อย่างไร พี่ดูไม่เหมือนเลยนี่เนอะ?"

 

"พี่.." หลี่ชือเหนียนปล่อยให้หลี่มู่หยางดึงผมของเธอ. กระพริบตาเหมือนกับเธอมองหลี่มู่หยางด้วยความไร้เดียงสา

เธอถามอย่างเป็นห่วงว่า: "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพี่ถามคำถามแปลกๆ แบบนั้นล่ะ?"

 

"ไม่มีอะไรหรอก" หลี่มู่หยางยิ้มพร้อมส่ายหัว. "พี่ฝันน่ะ ในความฝันพี่เห็นมังกร พี่อยากจะเห็นชัดๆ ว่า

มังกรหน้าตาเป็นอย่างไร แล้วหลังจากนั้นพี่ก็เห็นว่ามังกรมีดวงตาแบบเดียวกับพี่ - พี่เลยถามไปงั้นๆ แหละ ว่าพี่เหมือนมังกรหรือเปล่า"

 

หลี่ชือเหนียนกังวลเล็กน้อย. เธอได้ยินมาว่าทุกๆ ความฝันมีความหมายจริงๆซ่อนอยู่. ยกตัวอย่างเช่น

ฝันว่ากลายเป็นคนแข็งแรงหรือกลายเป็นสัตว์ สะท้อนให้เห็นว่าลึกๆ แล้วคนๆ นั้นรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าคนอื่นและสงสัยในตัวเอง.

 

หลี่ชือเหนียนกุมมือหลี่มู่หยางและปลอบเขา:"พี่ ในหัวใจของหนูพี่คือมังกร ตอนนี้พี่กำลังว่ายอยู่ในน้ำตื้น

เพราะตอนเด็กพี่มักจะป่วยเสมอ ดังนั้นพี่จึงไม่สามารถใช้ความสามารถและสติปัญญาของพี่ได้

รอจนกว่าพี่จะหายดี พี่จะทำได้ทุกอย่าง เหมือนดั่งมังกรล่องลม สั่งฝน เปลี่ยนกระแสน้ำ

พลิกทะเลและบินเหนือบนสวรรค์ชั้นเก้า.

 

หลี่มู่หยางยื่นแขนออกไปจิ้มจมูกหลี่ชือเหนียน:"เด็กโง่เอ้ย เธอเป็นอาจารย์สอนวิชาศาสนาหรือไง?

ฉันยังไม่รู้ตัวเองเลย ตอนนี้พี่ชายเธอเป็นเหมือนขยะลอยน้ำ และคงจะเป็นคนไม่ได้ความในอนาคต

เพราะงั้นจึงได้แค่หวังให้น้องสาวอยู่ดูแลพี่ไปนานๆ นะ"

 

"พี่.. ไม่ต้องเป็นห่วง น้องสาวของพี่จะดูแลทั้งเรื่องอาหาร เรื่องการอยู่อาศัย และจะช่วยพี่หาแฟนด้วยนะ."

หลี่ชือเหนียนกอดคอหลี่มู่หยางและยิ้ม.

 

"พี่อยากได้แฟนสองคน"

"ไม่มีทางซะหรอก"

"ทำไมอะ?"

"หนูจะต้องรำคาญมากๆ และคิดจะวางยาพวกนั้นตลอดแน่ๆ"

"แล้วถ้าเกิดพี่ไม่มีแฟนเลยซักคนล่ะ?"

"ไม่" หลี่ชือเหนียนปฏิเสธ "ถ้าพี่ไม่แต่งงาน พ่อกับแม่จะต้องอารมณ์เสีย และเมื่อพ่อแม่อารมณ์เสีย

หนูก็คงจะเศร้าไปด้วย ดังนั้นสิ่งที่หนูเลือกที่จะเผชิญที่คือหนูเลือกที่จะหาแฟนให้พี่แต่งงานดีกว่า"

 

"...."

 

หลี่มู่หยางมองไปที่นอกหน้าต่างแล้ววถาม:"นี่พี่หลับไปกี่วันกัน?"

หลี่ชือเหนียนสีหน้าเศร้าทันที:"สองวันสองคืนเต็มๆ เลย"

"อะไรนะ?" หลี่มู่หยางอุทาน. "ทำไมพี่นอนเยอะจัง? แล้วชุยเสี่ยวซินล่ะ? เธอมาเยี่ยมบ้างหรือเปล่า?"

 

หลี่ชือเหนียนหรี่ตา กระซิบแบบพ่นไฟว่า:"ใครคือชุยเสี่ยวซิน? พี่กับนางเป็นอะไรกัน?"

"ชุยเสี่ยวซินเป็นเพื่อนร่วมห้องของพี่" หลี่มู่หยางนึกย้อนไปตอนเหตุการณ์ในร้านกาแฟและ

ไม่ได้สังเกตว่าท่าทีของหลี่ชือเหนียนเปลี่ยนไป. ที่ร้านกาแฟเขาซัดมือลอบสังหารกระเด็นปลิวลอยไป.

เขาก้มมองมือของเขาที่พันผ้าพันแผลไว้ เขาซัดนักลอบสังหารกระเด็นไปด้วยหมัดเดียวได้อย่างไร?

 

แม้ว่าหลี่มู่หยางจะไม่คุ้นเคยกับศิลปะป้องกันตัว แต่เขาก็รู้ว่าชายคนนั้นเป็นมืออาชีพ.

เหมือนกับว่าเขาสามารถใช้ดาบแสงและเปิดประตูนรกเพื่อเรียกนักฆ่ามาสังหารอีกาโดยเฉพาะ.

ฉากนี้สุดยอดมากๆ และคงจะทำให้ทุกคนตกใจน่าดู.

หลี่มู่หยางสังเกตเห็นว่าพักนี้เหมือนกับมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับร่างกาย. เขามักจะรู้สึกว่า

มีปีศาจร้ายในตัวของเขากำลังพยายามจะออกมาข้างนอก.

 

เขาโกรธง่ายและหัวรุนแรงและยังมีความสามารถที่ไม่สามารถอธิบายได้เพิ่มมาอีก.

ในช่วงทัศนศึกษาที่ทะเลสาบที่ผ่านมาเขาต่อยชางเฉินปลิว นี่คือตัวอย่างที่ชัดเจนของการ

เปลี่ยนแปลงนี้.

 

หลังจากนั้น เขาได้ยินเสียงบางคนตะโกน 'สัตว์ปีศาจ' แล้วบอลแสงที่สว่างเหมือนพระอาทิตย์ก็ส่องสว่างเหนือหัวของเขา.

 

เมื่ออีกาหายไป บอลแสงก็หายไป ชุยเสี่ยวซินก็หายไปด้วย.

"ชุยเสี่ยวซินเป็นใครกันแน่? เธอปลอดภัยหรือถูกลักพาตัว? แล้วใครเป็นคนตะโกน'สัตว์ปีศาจ'? "

 

หลี่มู่หยางกังวลอย่างหนัก เขาต้องการรู้คำตอบของทุกๆ คำถาม.

"แน่ล่ะ หนูรู้ว่านางเป็นเพื่อนร่วมชั้นของพี่ หนูรู้ว่านางเป็นที่รู้จักในโรงเรียนของเราเรื่องความสวย. นักเรียนดีเด่นชั้นปี 3

ทุกๆ การสอบเธอได้ที่หนึ่ง. หนู หลี่ชือเหนียน ผู้ซึ่งเรียนมาเป็นปี ก็เพิ่งจะมีคนนี้ที่แข่งกับหนูได้.

พี่ หนูได้ยินมาว่าพี่ถูกพามาจากร้านกาแฟนอกโรงเรียน ซึ่งนั่นเป็นเวลาเรียน อย่าบอกนะว่าพี่สองคนคบกันน่ะ?"

 

หลี่มู่หยางปฏิเสธและพูดว่า:"เราจะคบกันได้ไง? ดูหนังหน้าพี่สิ พี่เหมาะสมกับเธองั้นเหรอ?"

หลี่ชือเหนียนพยักหน้า:"แต่หนูได้ยินมาว่าผู้ชายดีๆ มักจะไม่ได้แต่งงานกับผู้หญิงดีๆ ผู้ชายขี้เกียจ

มักจะได้ภรรยาที่สุดยอด. พี่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความอัปลักษณ์ของพี่หรอก, หนูแค่อยากแน่ใจว่า

ชุยเสี่ยวซินไม่ได้ตาบอด. พี่อยากให้หนูจิ้มตานางซักทีมั้ย?"

 

"......"

หลี่ชือเหนียนส่ายหัวแล้วพูด"ช่างเถอะ, บางทีนางอาจจะมาเป็นพี่สะใภ้ของหนู หนูควรปฏิบัติ

กับนางด้วยความเคารพมากกว่านี้."

 

เมื่อเห็นใบหน้าของหลี่มู่หยางดูกระวนกระวาย หลี่ชือเหนียนก็หยุดแซวแล้วพูด"หนูไม่เคยเห็นชุยเสี่ยวซินมาก่อน

แต่โรงพยาบาลส่วนตัวและหรูหราที่พี่กำลังนอนอยู่ตอนนี้ถูกจัดการโดยคนอื่น

ถ้าหนูเดาไม่ผิด น่าจะเป็นชุยเสี่ยวซิน นอกจากนั้นครอบครัวเราก็ไม่รู้จักคนดังๆ ในเจียงนานเลย."

 

"พี่ขออะไรอย่างนึงได้มั้ย ไปเช็คที่โรงเรียนให้หน่อยว่าเธอไปเรียนหรือเปล่า?"

หลี่มู่หยางจับมือน้องสาวของเขาแล้วถามด้วยเสียงอ่อนๆ.

 

หลี่ชือเหนียนรู้สึกถึงความขมขื่นในหัวใจของเธอ เหมือนกับลูกของเธอถูกขโมยไป.

เธอจีบปากแล้วพูดอย่างชั่วร้ายว่า:"โฮ่ยยย ทำไมพี่ไม่ไปเองล่ะ มีอะไรบางอย่างป้ะเนี่ย?"

 

หลี่มู่หยางส่ายหัวแล้วพูด:"เหตุการณ์ก่อนหน้านี้อันตรายมาก พี่กลัวว่าเธอจะไม่ปลอดภัย."

 

"หนูเข้าใจ" หลี่ชือเหนียนมองตาของหลี่มู่หยาง: "หนูจะไปโรงเรียนวันนี้แล้วหาคำตอบให้เอง"

 

"ขอบคุณนะ" หลี่มู่หยางยิ้ม.

"อย่ายิ้ม" หลี่ชือเหนียนพูด "พี่ยิ้มเหมือนมัมมี่ในแอฟริกา นอกจากฟันของพี่แล้วก็ไม่สามารถมองเห็นส่วนอื่นๆ บนหน้าพี่ได้เลย"

 

"...."

 

หลี่มู่หยางรู้ เขารู้ว่าเขาโกรธหลี่ชือเหนียนไม่ทางใดก็ทางนึง.

 

------

--------------------------------------------------------------------------------------

 

เอี๊ยดด

รถหรูที่มีตรีศูลของโพไซดอนติดอยู่หน้ารถขับมาหยุดที่หน้าโรงพยาบาล. หญิงสาวเสื้อขาวและกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน

ก้าวลงมาจากรถ, ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างหน้าสวมเสื้อคลุมสีเขียวพูด:"คุณหนู ท่านต้องการที่จะเอาตัวเองไปเสี่ยงจริงๆ เหรอครับ?"

"เสี่ยง?" หญิงสาวขมวดคิ้ว. "นี่เป็นโรงพยาบาลส่วนตัวของตระกูลชุย จะมีอะไรที่ต้องเสี่ยงกัน? ชั้นแค่ต้องการมาเยี่ยมเพื่อนร่วมห้อง

อีกทั้งยังเป็นคนช่วยชีวิตชั้นอีกด้วย"

 

"คุณหนู เราช่วยเขาจัดเตรียมโรงพยาบาลที่ดีที่สุด ห้องที่ดีที่สุดและหมอที่เก่งที่สุดในเจียงนาน

และภายใต้คำขอร้องของท่าน เรายังจัดศัลยแพทย์สมองที่มีชื่อเสียงที่สุดเพื่อตรวจสมองของเขา,

เพื่อหาอาการบาดเจ็บจากการถูกฟ้าผ่า. เขาช่วยชีวิตท่านไว้ ตระกูลชุยก็ตอบแทนเขา แต่ ผมคิดว่าท่าน

ไม่ควรเข้าไปพัวพันกับเขา"

 

"นี่นายกำลังกังวลเกี่ยวกับนักฆ่าคนอื่นๆ อีกใช่มั้ย?" หญิงสาวขมวดคิ้วเบาๆ และกระซิบ:"ชั้นมีพวกนายอยู่รอบๆ ไง"

 

"คุณหนู, อันตรายที่แท้จริงซึ่งพวกเรากำลังกังวลก็คือการที่ท่านมาเยี่ยมผู้ป่วย."

ผู้ชายที่สวมเสื้อคลุมสีเขียวลังเลแต่สุดท้ายก็เปิดเผยเรื่องที่กังวลในจิตใจออกมา.

 

"หลี่มู่หยาง?" หญิงสาวหน้าบูด เธอไม่ชอบที่คนอื่นพูดถึงเพื่อนของเธอแบบนั้น.

"ใช่ครับ" ชายในเสื้อคลุมสีเขียวพยักหน้า. "ในตอนนั้นที่ร้านกาแฟ ชายที่ทำร้ายท่านคือ

นักลอบสังหารอันดับหนึ่งในยี่สิบของราชอาณาจักร, เป้าหมายของชายคนนี้ยากที่จะเข้าใจได้.

เขาชำนาญด้านการอัญเชิญนกหลายๆ ชนิดเข้าจู่โจม, เขาเป็นที่รู้จักในนาม 'ราชาแห่งปักษา' ในวงการใต้ดิน.

อย่างไรก็ตาม เพื่อนของท่านป้องกันเพลงดาบซากุระได้ติดต่อกันถึงสองครั้ง แถมเขายังซัดอีกากระเด็นด้วยหมัดเดียว.

คุณหนู, เพื่อนของท่านเองก็อันตรายไม่แพ้กัน"

 

ชุยเสี่ยวซินขำก๊ากแล้วพูดว่า:"ถ้าเขาได้ยินความคิดเห็นนี้ เขาคงดีใจแบบสุดโต่งเลยล่ะ"

"คุณหนู"

"ลุงหนิง, ชั้นคิดมาแล้วล่ะ. ชั้นก็รู้เรื่องนั้นเหมือนกัน." หญิงสาวพูดขัดชายที่ใส่เสื้อคลุมสีเขียว

"แต่ชั้นลืมไม่ลง, ตอนที่นักลอบสังหารกำลังจะโจมตี, เขากระโจนเข้ามาขวางอย่างกล้าหาญและ

ใช้มือเปล่าจับมีดซ้ำแล้วซ้ำอีก."

 

ปัง..

 

ชุยเสี่ยวซินปิดประตูรถแล้วเดินออกมา มองขึ้นไปบนตึกคลาสสิคที่หลบอยู่หลังต้นซากุระ.

 

ต้นซากุระสีแดงเข้มที่จับกลุ่มกันทำให้เธอนึกถึงวันที่เลือดกระฉูดออกมาจากฝ่ามือของหลี่มู่หยาง.

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

devil : สวยด้วย เก่งด้วย รวยด้วย มาเป็นของพี่เถอะคนดี ><

รีวิวผู้อ่าน