px

เรื่อง : เทพอสนีบาต God of Thunder
บทที่ 36 - ความหวาดกลัว ช่วงปลาย


ซินฟงเข้าใจดีถึงความรู้สึกน้องสาวของตน  เพราะในหลายปีที่ผ่านมานั้นพวกเขาต้องอยู่มาอย่างยากลำบาก!!



   “เจ้าลำบากมามากแล้ว!!” เล่ย เปา กล่าวพร้อมปลอบโยนซิงเหยา



   “ท่านปู่ถ้ามีเนื้อพวกนี้อยู่  เราก็จะไม่อดอยากอีกต่อไปแล้ว!!”ซิงเหยา กล่าวในสายตาของนางนั้นอาหารเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด!!



   “อาฟง เจ้าเป็นนักล่าหลัก เจ้าจะเอายังไงกับเรื่องนักล่าของป้อมเล็บอินทรีย์?” หู่ คังกล่าวถาม



   “ให้เสียงส่วนใหญ่ตัดสินเถอะ!!” ซินฟงกล่าว



   “พวกเขามีสองความเห็น หนึ่งก็คือให้พวกมันชดใช้เสบียง สองฆ่าพวกมันเพื่อไม่ให้มันย้อนกลับมาเล่นงานพวกเราได้อีก  ซึ่งเราจะมีอาณาเขตในการออกล่าเพิ่มขึ้นอีกด้วย!!” หู่ คัง กล่าว



   “เข้าเชื่อว่าท่านสามารถตัดสินใจได้ดี ส่วนข้าสามคนนั้นอาจจะย้ายออกจากที่นี่เมื่อฤดูหนาวสิ้นสุดลง” ซินฟง กล่าว



   “เอาล่ะโลกภายนอกเหมาะกับเจ้าอย่างที่สุด  ปราการผาพยัคฆ์นั้นมันคับแคบ  ข้าเพียงหวังว่าเจ้าคงจะยังอยู่ที่นี่อีกซักพัก!!”  

หู่ คัง กล่าวพร้อมยิ้มขึ้นอย่างขมขื่นตื้นตันเล็กน้อย  เขาทราบดีอยู่แล้วเมื่อได้เห็นความแข็งแกร่งของ เล่ย เปา เพียงแต่ไม่ได้คิดว่าพวกเขาจะออกจากที่นี่ในเร็วๆนี้



   “ไม่จำเป็นที่จะต้องกังวลไป ข้าจะประกาศคำขาดว่าห้ามไม่ให้ใครรุกรานปราการผาพยัคฆ์แห่งนี้”  เล่ย เปา กล่าวเสียงหนักแน่น



หู่ คังได้ฟังก็หายกังวลได้บ้าง แต่ก็มีความอาลัยอาวรณ์ต่อครอบครัว เล่ย อยู่ไม่น้อย



  “ข้าจะแนะว่า ควรจะฆ่าพวกป้อมเล็บอินทรีย์ เพื่อไม่ให้กลับมารุกรานที่ได้อีกในอนาคต!!”  เล่ย เปา กล่าว



   “ข้าจะทบทวนตามคำชี้แนะของท่าน”  หู่ คัง พยักหน้าอย่างสุขุม



ผ่านไปไม่กี่วัน ตู้ หงเฉินพร้อมด้วยลูกสมุนก็ได้นำเสบียงมาส่งยังปราการผาพยัคฆ์



ซึ่งในสองสามวันมานี้ซินฟง และปู่ของเขาต่างใช้เวลาฝึกฝนพลังอย่างจริงจัง โดยเฉพาะซินฟงที่ดูจะมุ่งมั่นมากเป็นพิเศษ ภายใต้คำชี้แนะของเล่ย เปา  นั้นทำให้ซินเพิ่มพลังขึ้นอย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ



ซิงเหยา ใช่เวลาส่วนมากในการปรุงอาหาร  เธอสังเกตได้ว่าซินฟงนั้นกินอาหารในปริมาณมากขึ้นกว่าปีก่อนๆอย่างมาก



เนื่องด้วย ซินฟง ต้องการอาหารที่ให้พลังงานที่มากขึ้น ซิงเหยา คิดแล้วว่าเสบียงที่มีอยู่นั้น ไม่น่าจะเพียงพอให้ผ่านพ้นช่วงฤดูหนาว หากว่าซินฟงยังกินอาหารในปริมาณมากเช่นนี้!!  แต่ถึงอย่างไรนั้นซินฟง ก็ยังไม่ได้กินมากเท่ากับท่านปู่ของเขา



   “ท่านพี่ เกรงว่าอาหารของเราคงจะมีไม่พอ!!” ซิงเหยา กล่าวพร้อมถอนหายใจ



ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ซินฟง ก็หัวเราะเสียงดังออกมา โดยที่ไม่สามารถอดกลั้นได้



   “มีอะไรน่าขำหรอ ท่านพี่?  ข้ากำลังพูดเรื่องสำคัญอยู่นะ!!” ซิงเหยา กล่าว



   “ไม่ต้องกังวลไปหรอก เหยาเหยา หากว่ามันมีไม่พอข้าก็จะออกไปล่ามาเพื่อให้มันพอเอง ข้าจะไม่มีทางปล่อยให้พวกเราอยู่กันอย่างอดๆอยากๆอีกต่อไป!!” ซินฟง กล่าว



   “แต่ถึงอย่างไร ข้าก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ” ซิงเหยา กล่าว



   “ข้ารับรองและให้สัญญาว่าต่อไปนี้ เราจะไม่ต้องอยู่อย่างอดอยากแบบที่เคยเป็นมา!!” ซินฟง  กล่าว



   “ผู้อาวุโส  ข้าผู้น้อยหงเฉินมาที่นี่เพื่อแสดงความนับถือ!!”  ตู้ หงเฉินกล่าวขึ้นทันทีที่มาถึงลานหน้าบ้าน!!



   “ข้านำเสบียงมาให้ และข้านำข้อความจากผู้อาวุโส ฉี ฉวน มาส่งให้ท่านด้วย” ตู้ หงเฉิน กล่าว



   “ที่นี่นั้นคับแคบ นำไปไว้ตรงลานกว้าง!!” เล่ย เปา พยักหน้าพร้อมกล่าว



   “ขนสิ่งของไว้ตามที่ท่านอาวุโสกล่าว!!” ตู้ หงเฉิน กล่าวไปยังคนของเขา  



ทันทีนั้นก็เริ่มขนย้ายเสบียง ที่ประกอบไปด้วย เกลือ เนื้อสด  เนื้อตากแห้ง  เครื่องเทศ  ข้าวสาร และอื่นๆอีกมากมาย



   “นั่นเขานำมามอบให้พวกเราเหรอ?” ซิงเหยา อุทานพร้อมตาเป็นประกาย!!



ซินฟงคิดขึ้นในใจว่าน้องสาวของเขานั้นเติบโตมาด้วยความยากลำบาก การที่ได้เห็นสิ่งของเหล่านี้ ทำให้ ซิงเหยา ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก



   “ใช่แล้วล่ะ  มันเป็นของเจ้าหนูน้อย โอ้จริงสิ!!  ข้ามีสิ่งนี้ให้เจ้าด้วย” ตู้ หงเฉิน กล่าวพร้อมกับหยิบห่อกระดาษที่ข้างในเป็นอะไรไม่อาจทราบได้



   “นี่คืออะไร?” ซิงเหยา ถาม



   “สิ่งนี้เรียกว่า  ลูกกวาด!! และยังมีขนมหวานที่น่าสนใจอีกหลายๆอย่าง!!” ตู้ หงเฉิน กล่าวพร้อมรอยยิ้ม



   “ขนมหวาน? มันคืออะไรหรอ?” ซิงเหยา  ไม่เคยรู้จักขนมหวานมาก่อน สิ่งให้รสหวานที่นางรู้จักนั้นมีเพียงผลไม้เท่านั้น



   “มันหวานมาก!!” ซิงเหยา กล่าวขึ้นหลังจากที่แกะหีบห่อนั้น แล้วนำลูกกวาดเข้าปากอย่างรวดเร็ว

 


   “อร่อยมากๆเลย  ขอบคุณท่านมากจริงๆ” ซิงเหยา กล่าวไปยัง ตู้ หงเฉิน ขณะที่เต็มไปด้วยความสุข



ตู้ หงเฉิน แอบหันไปมองทางด้านชายชราเล่ย เปา เขาสังเกตได้ว่าชายชรามีรอยยิ้มขึ้นเล็กน้อย  ซึ่งนั่นหมายความว่าชายชรามีความพึงพอใจ



ในหีบห่อไม่ได้มีเพียงแต่ลูกกวาด แต่ยังมีสิ่งของอื่นๆอีกมากมาย เช่นเสื้อผ้าขนสัตว์  

และเสื้อผ้าที่มีสีสันงดงามที่ราคาแพง!!



   “ท่านพี่ ข้าจะไปที่บ้านเซียงเซียง” ซิงเหยา กล่าวพร้อมนำขนมหวานไปด้วย  นางมีน้ำใจงามมากที่รู้จักแบ่งปันให้กับเพื่อนพ้อง!!



หลังจากนั้นชายชราก็ได้รับจดหมายที่ปิดผนึกมาเป็นอย่างดี ซึ่งเมื่อได้รับเขาก็เปิดอ่านทันที



   “ฉี ฉวน เชิญให้พวกเราไปที่บูรพาแดง?” ชายชรา กล่าวถามไปยัง ตู้ หงเฉิน



   “ถูกต้องแล้ว  พร้อมกันนั้นข้าก็ได้รับคำสั่งให้มาคอยคุ้มกันพวกท่านในการเดินทาง” ตู้ หงเฉินกล่าว



   “ว่าไง ซินฟง เจ้าอยากไปมั้ย?” ชายชราถาม



   “ถ้าเราไปแล้ว เราจะกลับมาที่นี่ได้อีกมั้ย?” ซินฟง กล่าวถาม



   “แน่นอน การเดินทางจากบรูพาแดงนั้นสะดวกสบายมาก!!” ชายชรา กล่าวพร้อมหัวเราะ



   “ถ้างั้นก็ดีเลย ข้าอยากจะลองไปที่นั่นดู!!” ซินฟง กล่าว   



เขารู้สึกว่าการใช้ชีวิตในปราการผาพยัคฆ์นั้น ค่อนข้างน่าเบื่อไม่น้อยเลยหากเทียบกับการออกไปเปิดหูเปิดในโลกภายนอก



   “เอาล่ะ! หลานชายของข้านั้นอยากจะไป  และข้าก็ไม่ได้เจอ ฉี ฉวน มานานมากแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้าเด็กนั่นเป็นอย่างไรบ้าง!!”  ชายชรา กล่าว



ตู้ หงเฉิน เตรียมการทำความสะอาดเกวียนที่จะใช้ในการเดินทางไปยังบูรพาแดงของชายชราและหลานๆ  



สองสามวันนี้ซินฟง นั้นแจกจ่ายเสบียงให้กับคนอื่นๆเพราะเขาไม่ได้ใช้มัน พร้อมกับบอกลาคนอื่นๆในปราการผาพยัคฆ์



ตู้ หงเฉินให้คำมั่นสัญญาว่า จะส่งคนจากหมู่บ้านยี่ไป๋ มาคอยคุ้มกันปราการผาพยัคฆ์  เพื่อไม่ให้คนจากป้อมอินทรีย์มารุกราน



และเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมเรียบร้อยดีแล้ว  ซินฟง ก็เริ่มเดินทางออกจากปราการผาพยัคฆ์



   “ข้าไม่รู้ว่าในอนาคต  ข้าจะได้กลับมาที่นี่อีกหรือเปล่า....?” ซินฟง กล่าวเบาๆเมื่อมองย้อนกลับไปยังปราการผาพยัคฆ์ด้วยความอาวอน!!


By.GOT

รีวิวผู้อ่าน