ตอนที่ 21 สวัสดี พี่ลู่
ในวันที่ลู่ฟงได้รับการปล่อยตัว มีชายสองคนกำลังนั่งคุยกันในห้องภายในร้านน้ำชาแห่งหนึ่ง
พวกเขาคือโจวฮั่วหยางและจางหาวไป่
" พี่โจว มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า ? พี่โทรหาผมให้มาที่นี่แต่เช้าเลย " จางหาวไป่กล่าวด้วยเสียงเบาๆ
" พี่ทำสำเร็จเรียบร้อยไหม ? ถ้าพี่ทำได้ พี่มั่นใจได้เลยว่าเรื่องเงินไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน "
จางหาวไป่กำลังนึกถึงช่วงเวลาที่แขนและขาของลู่ฟงหัก
โจวฮั่วหยางนั่งอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าเคร่งเครียด เขาไม่พูดอะไร
" พี่โจว ? "
จางหาวไป่ รู้สึกว่ามีบางอย่างที่แปลกไป เขาพูดเบาๆว่า
" พี่โจว ทำไมพี่ไม่พูดอะไรเลยล่ะ ? "
" จางหาวไป่ ทำไมนายถึงโหดร้ายขนาดนี้ นายเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ไม่พอแถมยังพยายามลากตัวฉันลงไปกับนายด้วยอีก " โจวฮั่วหยางมองอย่างเย็นชาไปที่จางหาวไป่
" อะไร ผมทำอะไร ? " จางหาวไป่คิดไม่ออกว่าเขาทำอะไรลงไป ขณะที่เขาเริ่มกังวลใจ
" พี่โจวเกิดอะไรขึ้น ? บอกให้มันชัดเจนหน่อยได้ไหม ? " จางหาวไป่รู้ว่ามีบางสิ่งที่ผิดไป เขาสังเกตได้จากคำพูดและใบหน้าของโจวฮั่วหยาง แต่เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น โจวฮั่วหยางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
และพูดเบาๆว่า " จางหาวไป่ นายบอกให้ฉันไปหักขาและแขนของลู่ฟงใช่ไหม ? "
" ใช่ ทำไมเหรอ ? " จางหาวไป่กล่าวขณะที่เขาพยักหน้า
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า นั้นแหละ " โจวฮั่วหยางพูดอย่างเย็นชา ขณะที่เขาเยาะเย้ยว่า " ลู่ฟงที่นายต้องการให้ฉันไปจัดการ เขาคือนักสู้ที่คาดหวัง ! "
" นักสู้ที่คาดหวัง ? " ได้ยินแบบนั้นจางหาวไป่ก็ตกใจมากทีเดียว
ความเงียบ…..
ห้องเงียบสนิท ใบหน้าของจางหาวไป่ซีด และเขานั่งอยู่ที่นั่นโดยไม่ขยับ เหงื่อค่อยๆไหลออกมาจากหน้าผากของเขาตลอดเวลา
โจวฮั่วหยางหัวเราะอย่างเย็นชาอยู่ข้างๆ ขณะที่เขาจิบชาและไม่พูดอะไรอีก
" มันเกิดขึ้นได้ยังไง ? " ความอิจฉาของจางหาวไป่ได้หายไปอย่างสิ้นเชิง ความรู้สึกเดียวที่เขาเหลืออยู่คือความหวาดกลัว ! ครอบครัวของเขาร่ำรวยมาก เพราะพวกเขามีความสัมพันธ์กับนักสู้ ทำให้พวกเขามีสิทธิพิเศษบางอย่าง..... แต่เขาซึ่งขณะนี้ได้ส่งคนไปเพื่อหักแขนและขาของนักสู้ที่คาดหวัง หากลู่ฟงไปแจ้งที่หน่วยรักษาความปลอดภัยของเมืองเจียงหนาน เขาก็จะถูกกักขังในทันที !
เมื่อเขาเข้าสู่หน่วยงานรักษาความปลอดภัย อนาคตของเขาก็จะพังทลาย !
" ไม่ ไม่..... " ใบหน้าของจางหาวไป่ซีด
" ในที่สุดนายก็กลัวและตกใจแล้วสินะ ? " โจวฮั่วหยางโกรธ เขาวางถ้วยบนโต๊ะและตะโกนว่า
" ไอ้เลวเอ๊ย ไอ้เศษขยะ ถ้าแกอยากตายจริงๆ ก็อย่าลากฉันลงไปกับแกด้วยสิ ! นักสู้ที่คาดหวังที่แกส่งฉันไปหักแขนและขา ถ้าเขาไปรายงานเรื่องนี้ให้หน่วยงานรักษาความปลอดภัย ฉันก็จะมีปัญหาไปด้วย ! "
โจวฮั่วหยางหยุด และพยายามระงับความโกรธของเขา " พี่โจว ผมควรทำยังไงดี ? ผมจะทำอะไรได้ในตอนนี้ " จางหาวไป่กล่าวต่อว่า " ผม ผมไม่ต้องการจะถูกจับตัวไปยังหน่วยงานรักษาความปลอดภัย บอกผมที ว่าผมควรทำยังไง ? "
หน่วยงานรักษาความปลอดภัย.....
สำหรับพลเมืองทั่วไป นี่เป็นสถานที่ลึกลับและน่ากลัว หากคุณถูกพวกเขาจับ ชีวิตของคุณก็เหมือนจบสิ้นแล้ว
" โอ้ พี่โจว หรือว่าพี่หักหลังผม ? " ดวงตาของจางหาวไป่หรี่ลง มีเพียงแค่โจวฮั่วหยางเพียงคนเดียวที่รู้ว่า จางหาวไป่เป็นคนสั่งให้โจวฮั่วหยางทำแบบนั้น หากไม่มีโจวฮั่วหยาง พวกเขาก็จะไม่สามารถสืบที่มาถึงเขาได้อย่างแน่นอน
“ อะไรนะ ทำไมนายถึงคิดหมาๆแบบนี้ได้ ”
ได้ยินแบบนั้นจางหาวไป่ก็ตัวแข็งทื่อ
แน่นอนว่า ถ้าโจวฮั่วหยางไม่ได้มาบอกความจริง เขาก็จะประสบกับปัญหาอย่างใหญ่หลวง
" ฉันเพิ่งมาบอกนาย เป็นเพราะเราสนิทกันมาหลายปี อย่างน้อยนายก็จะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อนายถูกจับโดยหน่วยรักษาความปลอดภัย " โจวฮั่วหยางยิ้ม และหัวเราะเยาะ
" ฉันแนะนำให้นายรีบกลับไปหารือเรื่องนี้กับพ่อของนายดีกว่า พ่อของนายรู้จักคนมากมาย ดังนั้นเขาน่าจะสามารถช่วยอะไรนายได้บ้าง เมื่อเทียบกับนายแล้ว น้องชาย.. พี่โจวคนนี้ จะไม่มาที่นี่อีกต่อไป
ฉันจะไปแล้ว ! ฉันได้จ่ายเงินค่าชาไปแล้ว นายไม่ต้องจ่ายนะ "
หลังจากพูดจบ โจวฮั่วหยางก็ลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูแล้วออกไปทันที
เหลือไว้แค่จางหาวไป่ที่ถูกทิ้งเอาไว้ในห้อง
" เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ? " จางหาวไป่ นั่งลงบนเก้าอี้และกดศีรษะของเขา เขายังไม่สามารถเชื่อได้ว่ามันเกิดขึ้นจริง ๆ " ทำไมเขาถึงเป็นนักสู้ที่คาดหวังได้! ก่อนที่จะมีการสอบในโรงเรียนมัธยม เขามีความแข็งแกร่งเพียง 800 กิโลกรัม เพียงไม่กี่วันที่ผ่านมา เขากลายเป็นนักสู้ที่คาดหวังได้อย่างไร ? "
" ไม่ ไม่ ฉันไม่ต้องการถูกจับกุมโดยหน่วยงานรักษาความปลอดภัย "
" พ่อ พ่อ พ่อ พ่ออยู่ไหน...... ฉันต้องรีบไปหาพ่อของฉัน "
จางหาวไป่ รีบออกจากร้านน้ำชา ด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวและรีบกลับบ้านให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
…….
ที่บ้าน.
จางหาวไป่ นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เขากำหมัดแน่น และร่างกายของเขาสั่น
[ ตึง ! ] ประตูถูกเปิดออก
" หาวไป่ ลูกโทรมาหาพ่อแล้วบอกให้พ่อรีบกลับมาด่วน และลูกก็บอกว่าถ้าพ่อมาช้าลูกจะต้องตาย
เกิดอะไรขึ้น ? " จางเอ่อหลงรีบกลับมาจากบริษัท เมื่อเขาเห็นหน้าตาของลูกชายของเขา
เขาก็เกิดอาการขนลุก ขณะที่เขาคิด ‘ แย่แล้ว หาวไป่ ไปทำผิดอะไรร้ายแรงมาแน่ๆ ’
" พ่อ ผมมีปัญหา " จางหาวไป่ เงยหน้าขึ้นมองพ่อของเขา
คำพูดง่ายๆเพียงไม่กี่คำนี้ – “ ผมมีปัญหา ”
ทำให้หัวใจของจางเอ่อหลงสงบลง
" บอกพ่อว่าเกิดอะไรขึ้น บอกพ่อมาตามตรง และพูดทุกสิ่งทุกอย่างให้ชัดเจน " จางเอ่อหลงรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมาก แม้ว่าเขาจะรู้ว่ามีปัญหา แต่เขาไม่ได้ตื่นตระหนก เขาได้ผ่านช่วงยุคหายนะมาแล้ว ดังนั้นเขาคิดว่าไม่มีปัญหาอะไรที่มันร้ายแรงไปมากกว่านั้น
จางหาวไป่หายใจเข้าลึกๆ " เรื่องเป็นแบบนี้ ในวันนั้นขณะที่กำลังขนย้ายเฟอร์นิเจอร์ในสวนของเรา
โดยบริษัทปรับปรุงใหม่... "
ตั้งแต่ต้นจนจบ จางหาวไป่ไม่ได้ปิดบังอะไรและพูดทุกอย่าง
" ลูก ลูกพยายามที่จะเอาชนะนักสู้ที่คาดหวัง ! " จางเอ่อหลงจ้องมอง
" ผม ผมไม่รู้ " เมื่อจางหาวไป่เห็นพ่อของเขาจ้องมองแบบนี้ เขาก็ตกใจกลัวทันที
" ถ้าผมรู้ว่าเขาเป็นนักสู้ที่คาดหวัง ผมคงไม่ทำเด็ดขาด ! "
จางเอ่อหลงหายใจเข้าลึกๆ และไม่พูดอะไร จากนั้นเขาเอาโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรออก
[ ตู๊ด ~ ~ ตู๊ด ~ ~ ]
[ บี๊บ ! ]
เสียงนี้ดังมาจากโทรศัพท์มือถือของจางเอ่อหลง จางเอ่อหลงไม่สามารถห้ามอารมณ์หงุดหงิดได้
" เกิดอะไรขึ้นพ่อ ? " จางหาวไป่ถาม
" พ่อโทรหาลุงของลูก แต่เขากำลังล่าสัตว์อสูรอยู่นอกเมือง " จางเอ่อหลงนั่งอยู่บนโซฟา " ตอนนี้แค่รอให้ลุงของลูกโทรกลับก็พอ "
บริเวณนอกเมืองไม่มีใครรู้ว่าสัตว์อสูรสามารถซ่อนตัวได้ที่ไหนบ้าง
คนส่วนใหญ่มักหาที่ปลอดภัยก่อนเพื่อจะติดต่อคนในเมือง
ครู่ต่อมา -
" พี่ใหญ่ มีอะไรเกิดขึ้น ? " เสียงทุ่มต่ำดังขึ้น " ตอนนี้ผมยุ่งอยู่ "
" เอ่อ ครั้งนี้เป็นเรื่องใหญ่ หลานชายของนายทำเรื่องยุ่งเหยิงมากทีเดียว " จางเอ่อหลงกล่าวกับจางเอ่อหลู่ น้องชายของเขา
" ฮะ หลานชายทำอะไร ? พี่ใหญ่บอกผมมา " เสียงมาจากน้องชายของจางเอ่อหลง จางเอ่อหลงกล่าวต่อ
" มันเป็นแบบนี้ " เขาเล่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ลูกชายของเขาบอกเขาทันที
หลังจากที่เขาเงียบไปชั่วครู่ เสียงของจางเอ่อหลู่ก็ดังขึ้น เขากล่าวว่า " หาวไป่ ไอ้หลานคนนี้ กล้าที่จะสร้างปัญหากับนักสู้ที่คาดหวัง มันช่างกล้าเกินไปแล้ว ! เอาล่ะตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ให้หาวไป่อยู่แต่ในบ้าน
อย่าให้เขาออกไปสร้างปัญหาข้างนอกอีก และอย่าติดต่อกับลู่ฟง "
" ตกลงครับลุง " จางหาวไป่ รีบตอบตกลงราวกับว่าเขาสามารถคว้าฟางสุดท้ายเอาไว้ได้
" เอาล่ะ ตอนนี้ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น " เสียงจากโทรศัพท์มือถือยังคงดัง " รอผมไปที่บ้าน แม้ว่าหน่วยงานรักษาความปลอดภัยจะมาเพื่อจับตัวหาวไป่ ก็ไม่ต้องกลัวอะไร รอให้ผมกลับไปก่อน ภารกิจปัจจุบันของผมมีความสำคัญมาก ดังนั้นผมจึงคาดว่าจะต้องใช้เวลาอีก 1-2 เดือน ก่อนที่ผมจะสามารถกลับไปได้ "
" ตกลง ครับ " จางหาวไป่ รีบตอบรับ
" จงมั่นใจเถอะ หาวไป่ ! หลานเป็นลูกคนเดียวของพี่ใหญ่ ลุงจะทำทุกอย่างด้วยอำนาจของลุงเพื่อปกป้องหลานเอง " เสียงจากโทรศัพท์มือถือยังคงพูดต่อ " พี่ใหญ่ กัปตันของผมโทรมาหาผม เพราะงั้นผมจะต้องวางสายแล้ว โปรดจำไว้ว่าอย่าทำอะไรเด็ดขาดและรอให้ผมกลับไปเท่านั้น "
การโทรสิ้นสุดลง ตอนนี้ จางเอ่อหลงและจางหาวไป่ เริ่มสบายใจขึ้นมาบ้างแล้ว
......
ครอบครัวของจางหาวไป่ กำลังตื่นตระหนก แต่ครอบครัวของลู่ฟง กำลังมีความสุข
หลังอาหารเย็น
ลู่ฟง พาน้องชาย ลู่ฮัว ไปที่ชั้นล่างและเข็นรถวีลแชร์ไปด้วย
" พี่ชาย เราอยู่ที่นี่มาประมาณ 12 ปี และพ่อกับแม่ก็อาศัยอยู่ที่นี่มานานกว่ายี่สิบปีแล้ว "
ลู่ฮัวยกศีรษะขึ้นและมองไปที่อพาร์ทเม้นท์ อพาร์ทเม้นท์ที่แออัด และมีต้นไม้เพียงไม่กี่ต้น
" หลังจากที่เราออกไปจากที่นี่ และเข้าไปในเขตหมิงหยู่แล้ว ผมอยากออกไปเดินเล่นด้วยตัวเอง "
การเดินขึ้นบันไดทุกวันเป็นเรื่องยากสำหรับคนพิการเช่นลู่ฮัว
" ตกลง " ลู่ฟงยิ้มและพยักหน้า เขาผลักรถวีลแชร์และพูดว่า " ฮัว ในที่สุดพวกเราก็จะได้สัมผัสกับแสงแดด แม่และพ่อก็จะได้ไม่ต้องนอนบนโซฟาอีกต่อไป "
ลู่ฮัว พยักหน้า
พวกเขาเฝ้ารอให้มีวันนี้..... มานาน
" มีคนมา " ลู่ฟง เงยศีรษะและมองไปข้างหน้า ชายหนุ่มใส่แว่นตา ขณะที่เดินเข้ามาหาเขา เขายิ้มให้คนพิการลู่ฮัวก่อนแล้วมองไปที่ลู่ฟง " คุณคือพี่ลู่ ใช่ไหม ? "
" คุณเป็นใคร ? " ลู่ฟงมองเขาด้วยความสงสัย
ชายหนุ่มยิ้ม " สวัสดีพี่ลู่ ผมชื่อโจวฮั่วหยาง ! พี่ลู่ พอจะมีเวลาสักพักที่เราจะหาสถานที่ และพูดคุยกันได้ไหมครับ ? "