บทที่ 22 ปรมาจารย์คุณมีซอมบี้อยู่ข้างๆ
เย่หลี่ เห็นแววตาอ้อนวอนของ เสี่ยวฮุย และคิดว่าคงจะไม่มีใครเชื่อแม้ว่าเขาจะพูดความจริงในตอนนี้
“ผมไม่ใช่มนุษย์วิวัฒนาการจริงๆแล้วผมก็ไม่สามารถช่วยคุณได้”
“ปรมาจารย์….ฉัน..”
ก่อนที่ เสี่ยวฮุย จะพูดจบเธอก็ถูก เย่หลี่ ขัดจังหวะ
“คุณสามารถไปที่นั่นได้เพราะว่ามันอยู่ไม่ไกลจากเมืองนี้ไม่เท่าไหร่นัก” เย่หลี่ พูดช้าๆ
“ปรมาจารย์แต่ว่าฉันเป็นเพียงแค่คนธรรมดามีซอมบี้มากมายอยู่ในเมืองแห่งนี้” ความหมายของเสี่ยวฮุยก็คือถ้าเธอเดินทางไปที่ฐานอันหนานเพียงลำพัง ซอมบี้จะต้องกินเธอก่อนที่จะไปถึงอย่างแน่นอน
เย่หลี่ ไม่ตอบอะไรแล้วค่อยๆเดินออกจากโรงงาน เสี่ยวฮุย ใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งและเดินตามเขาไป
“ปรมาจารย์ ช่วยไปส่งฉันที่เมืองอันหนานได้ไหม?” มองไปที่ เย่หลี่ อย่างอ่อนวอน
“ไม่” เย่หลี่ พูดช้าๆ
เขาได้ผ่านพ้นเข้ามายังวันสิ้นโลก ในตอนที่เขายังไม่มีระบบ เขาได้เห็นความเห็นแก่ตัวของมนุษย์มากเกินไป ดังนั้นสำหรับเขาแล้วชีวิตคนอื่นจะสำคัญได้อย่างไร”
อย่างไรก็ตาม.. เย่หลี่ คิดถึงตอนที่เขาช่วย เหม่ยหลิน ความรู้สึกก็ขัดแย้งขึ้นมาทันที
สุดท้ายแล้วเขาก็ยังคงเป็นคนจากแผ่นดินใหญ่และไม่สามารถทำตัวเป็นคนเลือดเย็นได้อย่างแท้จริง เย่หลี่ ยังคงมองหาซอมบี้ไปเรื่อยๆในขณะที่ เสี่ยวฮุย ติดตามเขาไปเรื่อยๆเช่นกัน
“หยุดตามผมได้ไหม” เย่หลี่ หันไปหาเสี่ยวฮุยแล้วพูดขึ้น
“ปรมาจารย์...ฉัน”
ใบหน้าขาวเนียนของ เสี่ยวฮุย เต็มไปด้วยความคับข้องใจและความดื้อรั้น
“แฮ่ ฮู่”
เมื่อได้ยินเสียงร้องของซอมบี้ใบหน้าของ เสี่ยวฮุย ลงทันที
“ปรมาจารย์ ซอมบี้มา”
เสี่ยวฮุย เป็นเพียงคนธรรมดาและเมื่อต้องเผชิญกับซอมบี้เธอทำได้เพียงหวาดกลัวเท่านั้น เย่หลี่ ยิ้มบางๆ ซอมบี้พวกนี้ก็แปลกเสียจริงมีเส้นทางอื่นไม่มากับอยากหาเส้นทางลงนรก
ในขณะนี้มีซอมบี้ 100 ตัววิ่งออกมาพุ่งเข้าหา เย่หลี่ ดังนั้นเขาจึงปล่อยอาต้าและ 4 คิงคองของเขารวมทั้งหงเย่
เมื่อ เสี่ยวฮุย เห็นซอมบี้ที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นด้านข้าง เย่หลี่ เธอก็รีบเดินถอยหลังไป 2-3ก้าว ด้วยความหวาดกลัวและมอง เย่หลี่ ด้วยความตกใจ
“ปรมาจารย์ มีซอมบี้อยู่ข้างๆคุณ”
เย่หลี่ ส่ายหัวและไม่สนใจเรื่องนี้จากนั้นเขามองไปที่ เสี่ยวฮุย และพูดช้าๆว่า “เอะอะโวยวายอะไรนัก”
ฉากต่อไปทำให้ เสี่ยวฮุย ต้องเอามือปิดปากของเธอด้วยความตกใจเธอเห็นซอมบี้ที่อยู่ข้างกายของ เย่หลี่ พุ่งเข้าไปหาซอมบี้หลายร้อยตัว ในชั่วพริบตาพวกมันก็ฆ่าซอมบี้หลายร้อยตัว ทำให้ซอมบี้หลายร้อยตัวนอนกองอยู่บนพื้นและไม่สามารถต่อสู้อีกได้
“นี่มัน...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
เสี่ยวฮุย ไม่เข้าใจ ซอมบี้ต้องกินมนุษย์ไม่ใช่หรอ?ทำไมพวกมันไม่กิน เย่หลี่ ที่ยืนอยู่ล่ะ..
หลังจากนั้น เย่หลี่ ได้สังเคราะห์ซอมบี้มากกว่าร้อยตัวเขารวบรวมซอมบี้ชายระดับ 5 และ 4 ไว้ในพื้นที่มิติเพื่อสร้างซอมบี้ชายระดับ 7
ซอมบี้หญิงระดับ 6 5 และ 2 ถูกสังเคราะห์ออกมาด้วยเช่นกัน ดังนั้นตอนนี้จึงมีซอมบี้หญิงระดับ 7 เขาพยายามคิดหาวิธีที่จะทำให้ซอมบี้หญิงระดับ 9 ในพื้นที่มิติกลายเป็นซอมบี้กลายพันธุ์ระดับ 1 อย่างรวดเร็วและหลอมรวมกับ หงเย่
สี่คิงคอง คิงคองทองเป็นซอมบี้ระดับ 8 และคิงคองเงินกับทองแดง และ เหล็กเป็นระดับ 7
หลังจากสังเคราะห์ซอมบี้ชายระดับ 7 กับคิงคองเงินทำให้มันกลายเป็นซอมบี้ 8 แม้ว่าความคืบหน้าจะช้าแต่ก็ค่อนข้างดี เย่หลี่ หันไปมอง เสี่ยวฮุย และพบว่าในขณะนี้เธอนิ่งเฉยราวกับถูกแช่แข็ง ดวงตาของเธอเบิกกว้างราวกับว่าเธอได้เห็นสิ่งที่ไม่คิดว่าจะได้เห็น
“เธอแปลกใจหรอ?” เย่หลี่ หันไปมองและพูดเบาๆ
“ฉัน..”
เสี่ยวฮุย สะบัดตัวเองออกจากความมึนงง เธอไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร เธอไม่รู้จริงๆ
“ไม่ต้องแปลกใจ เพราะทุกสิ่งที่ผมทำก็เพียงพอที่จะทำให้คุณประหลาดใจเป็นเวลา 3 วัน 3 คืน”