บทที่ 26 ความสิ้นหวังของ เย่หลี่
อย่างไรก็ตามผู้พิทักษ์เป็นมนุษย์วิวัฒนาการระดับ 3 และสามารถหลบหมัดนี้ได้
“อย่างที่คิดไว้จริงๆซอมบี้กลายพันธุ์ระดับ 3 แข็งแกร่งมาก”
ผู้พิทักษ์มองไปที่อาต้าเขาไม่เคยเห็นซอมบี้กลายพันธุ์ระดับ 3 มาก่อนและนี่เป็นครั้งแรก
“อย่างไรก็ตาม ก็ยังอ่อนด้อยเกินไปที่จะมาสู้กับฉัน!”
เมื่อเสียงของเขาจางลงผู้พิทักษ์แมงป่องก็ยกใบมีดหางแมงป่องขึ้นมาและฟันลงไป
“ ฉีกกระชาก!”
ผู้พิทักษ์ตะโกนออกมาและฟันดาบหางแมงป่องมาที่ อาต้า ใบหน้าของอาต้าไม่มีการแสดงอารมณ์ใดๆเขายังคงเหวี่ยงหมัดไปอีกครั้งแต่หมัดในครั้งนี้มีพลังของสายฟ้ารวมเข้าไปด้วย ทำให้เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง
“บูม”
ด้วยการกระแทกของพลังหมัด พลังสายฟ้ายังคงถูกถ่ายทอดไปยังร่างของผู้พิทักษ์
“นี่มันอะไรกัน!”
ผู้พิทักษ์ตกใจเขาสามารถบอกได้ว่าเขาไม่เคยหวาดกลัวขนาดนี้มาก่อน ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้เขาใช้ใบมีดหางแมงป่องเพื่อขวางการชกมาที่หน้าอกของเขา
“บูม”
มีดหางแมงป่องที่ใช้กั้นหมัดของอาต้าแตกออกเป็นชิ้นๆ
“นี่..นี่มัน”
ผู้พิทักษ์ในตอนนี้เต็มไปด้วยเหงื่อเย็นในขณะที่เขามองไปที่อาต้าด้วยความหวาดกลัว
“ อาต้า ฆ่าเขาซะ!” ทันใดนั้น เย่หลี่ ก็สั่งอาต้าอีกครั้ง
“ฮูม!”
อาต้าคำรามในขณะที่ชกออกไปอีกครั้งความเร็วของเขาเทียบเท่ากับพลังลม ผู้พิทักษ์รีบใช้พลังทั้งหมดของเขาเพื่อหลบหนี ความเร็วในการหลบหนีของเขาแทบจะเรียกได้ว่าหลบหนีสุดชีวิต แม้ว่าอาต้าจะแข็งแกร่งกว่าผู้พิทักษ์แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาวิ่งหนีอาต้าก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้
เย่หลี่ รู้สึกเสียใจเล็กน้อยคงดีมากถ้าเขาสามารถเปลี่ยนผู้พิทักษ์แมงป่องให้กลายเป็นซอมบี้
“อาต้าสุดยอดมากเก่งจริงๆ!”
เสี่ยวฮุย ปรบมือให้อย่างรวดเร็ว เย่หลี่ มองไปที่ เสี่ยวฮุย และพูดอย่างกะเช้าว่า
“ดูเหมือนเธอจะมีความสุขมากนะ?”
เสี่ยวฮุย ตกตะลึง “ปรมาจารย์ เรื่องนี้ไม่สมควรจะมีความสุขงั้นเหรอ?”
“แฮ่ แฮ่”
ในเวลานี้ซอมบี้นับไม่ถ้วนเริ่มรายล้อมพวกเขา เย่หลี่ กำลังตกตะลึงซอมบี้มากมายจากทุกทิศทุกทางกำลังเคลื่อนตัวมาหาเขา
ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าซอมบี้ทั้งหมดของเมืองเล็กๆแห่งนี้มารวมตัวกันอยู่ที่นี่อาจจะถึงหลักหมื่นหรือไม่ก็หลักแสน..ในขณะที่ เย่หลี่ กำลังคิดอยู่ในใจ
ความคิดเดียวของเขาในตอนนี้คือการวิ่งหนีให้เร็วที่สุด ไม่ว่าอาต้าจะแข็งแกร่งเพียงใดแต่เขาก็ไม่สามารถเอาชนะซอมบี้จำนวนมากในหลักหมื่นที่เข้ามาทุกทิศทุกทางได้
“วิ่ง!”
เมื่อ เย่หลี่ พูดคำว่า “วิ่ง” ใบหน้าของเสี่ยวฮุย ที่กำลังเต็มไปด้วยความสุขก็เปลี่ยนไป เมื่อเธอรู้สึกตัวว่ามีซอมบี้จำนวนมากกำลังล้อมรอบเข้ามา
อย่างไรก็ตามเพียงแค่เธอได้ยินเสียงและหันหลังกลับมาเธอก็พบว่า เย่หลี่ วิ่งไปไกลแล้ว
“อ๊าาา” เสี่ยวฮุย หลั่งน้ำตาทันที เย่หลี่หันมาและพบว่า เสี่ยวฮุย ยังคงนั่งร้องไห้อยู่ที่เดิม เขาทำได้เพียงวิ่งกลับมาและจับมือ เสี่ยวฮุย พากันวิ่งหนีไป
เย่หลี่ คิดว่าผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะมีปัญหาเรื่องสติปัญญา แต่เขาควรจะทำอย่างไร?
“ฉันวิ่งไม่ไหวแล้ว ปรมาจารย์” เสี่ยวฮุย อ้าปากหายใจหอบ
“ถ้าไม่อยากโดนซอมบี้กินก็ต้องวิ่งต่อไป” เย่หลี่ กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดุเดือด
“ถ้ามันจะกินฉันก็ให้มันกินเถอะ ฉันเหนื่อยฉันวิ่งไม่ไหวแล้ว!” เสี่ยวฮุย ได้ตอบในขณะที่ เย่หลี่ ลาก เสี่ยวฮุย ไปด้วย
“ปรมาจารย์ ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว” เสี่ยวฮุย นั่งยองๆอยู่กับพื้นดูเหนื่อยล้า
เย่หลี่ ต้องการจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขาตระหนักว่าซอมบี้กำลังจะมาถึงเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแบก เสี่ยวฮุย ไว้บนหลังแล้ววิ่งต่อไป
“ปรมาจารย์ ฉันรู้สึกว่าหลังของคุณนั้นแข็งแกร่งและมั่นคงมาก”
เย่หลี่ พูดไม่ออก เขาจะพูดอะไรได้ดูเหมือนผู้หญิงคนนี้ไร้สมอง หรือว่า IQ ของเธอติดลบหรือเปล่า?
เขาจำได้ว่า เสี่ยวฮุย บอกกับเขาว่า ผู้นำสำนักดอกบัวขาว ปฏิบัติกับเธอเหมือนเป็นเตาหลอมของพวกเขาและตราบใดที่เขาได้เธอไปครอบครองเขาก็จะสามารถกลายเป็นมนุษย์วิวัฒนาการระดับ 4 ได้
อย่างไรก็ตามทำไมพวกเขาไม่หาคนสติดีสักหน่อยมาทำเป็นเตาหลอมกันนะ เย่หลี่ อดไม่ได้ที่จะสงสัย IQ ของไป่หวา