บทที่ 41 ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่
“พี่เย่ เข้าไปกันเถอะ” หยุนเฟิง มองไปที่ เย่หลี่ และกล่าวขึ้น เย่หลี่ พยักหน้าและเดินไปพร้อมกับเสี่ยวฮุย บ้านของ หยุนเฟิง มันใหญ่โตมากและภายในยิ่งใหญ่ขึ้นไปอีก หลังจากที่ เย่หลี่ และ เสี่ยวฮุย นั่งพักลงบนโซฟา หยุนเฟิง ก็มองไปที่คนใช้และกล่าวว่า “พ่อของฉันอยู่ที่ไหน”
“นายน้อย นายท่านไปหาท่านหมอเทวดาไป่”
หยุนเฟิง ได้ฟังก็ถอนหายใจ “ไม่มีทางรักษาอาการบาดเจ็บของพ่อฉันจริงๆหรอ?”
ผู้เฒ่าหยุน หยุนมู่ 1 ใน 10 ผู้แข็งแกร่งที่สุดในฐานอันหนาน ได้ต่อสู้กับปรมาจารย์สำนักดอกบัวขาวเมื่อไม่นานมานี้และได้รับบาดเจ็บ อาการบาดเจ็บของเขายังคงปรากฏให้เห็นเรื้อรังสำโรง
“เฟิง วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง”
เสียงเหมือนนกขมิ้นได้ยินในหูของ เย่หลี่ เย่หลี่ รู้สึกคุ้นเคยกับเสียงนี้ หญิงสาวที่มีผมหางม้าปรากฏตัวต่อหน้า เย่หลี่ และหญิงสาวผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก หยุนหม่าน ซึ่ง เย่หลี่ เคยช่วยเหลือไว้ที่เมืองด้านนอก
“ผู้อาวุโส ท่าน ...ท่านมาที่นี่ทำไม?”
หยุนหม่าน ตกใจมากเธอขยี้ตาแล้วไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอเห็น เย่หลี่ไม่ได้คาดหวังว่า หยุนหม่าน จะเป็นพี่สาวของ หยุนเฟิง ราวกับว่าพวกเขาได้พบกันทุกที่ไม่เคยห่าง
“พี่สาว คุณรู้จัก 2 คนนี้ด้วยเหรอ?” หยุนเฟิง ถาม หยุนหม่าน ด้วยความสับสน
“เขาเป็นผู้อาวุโสที่ช่วยชีวิตชั้นไว้ในเมืองข้างนอก” หยุนหม่าน กล่าว
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยุนเฟิง ยิ่งตกตะลึงมากยิ่งขึ้น เขาเคยได้ยิน หยุนหม่าน พูดถึงผู้อาวุโสคนหนึ่งที่ช่วยชีวิตเธอมานานหลายครั้ง แต่เขาไม่คาดหวังว่าผู้อาวุโสคนนั้นจะคือ เย่หลี่
“ หยุนหม่าน อาจารย์ของเธออยู่ที่ไหน” เย่หลี่ ถาม หยุนหม่าน
จุดประสงค์ของเขาที่มายังฐานอันนั้หนานก็คือส่ง เสี่ยวฮุย ดังนั้น เขาจึงไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไป
“ผู้อาวุโส คุณกำลังพูดถึงอาจารย์ เหม่ยหลิน ใช่หรือไม่?”
“ใช่”
เย่หลี่ พยักหน้าแล้วมองไปที่ หยุนหมาน
“ อาจารย์น่าจะอยู่ในวิทยาลัยอันหนาน” หยุนหม่าน มองไปที่ เย่หลี่ และพูดขึ้น
“บอกให้เธอมาพบฉัน” เย่หลี่ พูดช้าๆ
หยุนหม่าน ตกตะลึง “ผู้อาวุโสคุณรู้จักอาจารย์ เหม่ยหลิน ได้ยังไง”
“อย่าเพิ่งถามมากแค่บอกให้เธอมาหาฉันก็พอ” หยุนหม่าน พยักหน้าด้วยความตกใจและเริ่มติดต่อ เหม่ยหลิน ด้วยนาฬิกาสื่อสาร
“อาจารย์ เหม่ยหลิน ผู้อาวุโสต้องการพบคุณ”
หยุนหม่าน กล่าว 2- 3 คำกับ เหม่ยหลิน ก่อนจะวางสาย
“ผู้อาวุโสเหตุผลที่คุณมายังฐานอันหนานคือ…”
ก่อนที่ หยุนหม่าน จะได้พูดอะไรเธอก็ถูก เย่หลี่ ขัดจังหวะ
“ฉันมาส่งเสี่ยวฮุย และก็จะจากไปในไม่ช้านี้” เย่หลี่ กล่าว หยุนหม่าน มองไปที่ เสี่ยวฮุย และตระหนักได้ว่าหญิงสาวคนนี้อายุใกล้เคียงกับเธอและ หญิงสาวคนนี้ยังดูน่ารักอีกด้วย
“สวัสดีฉันชื่อหยุนหม่าน”
ในขณะที่เธอพูดหยุนหม่านหยุนหม่านก็ยื่นมือออกไป
“เรียกฉันว่า เสี่ยวฮุย” โดยไม่คาดคิด เสี่ยวฮุย รู้สึกปลาบปลื้มใจ เธอคิดเสมอว่าผู้หญิงที่มาจากตระกูลร่ำรวยมักหยิ่งยโส
“ผู้อาวุโส เสี่ยวฮุย เป็นคนธรรมดาใช่ไหม?” หยุนหม่าน ถาม เย่หลี่ ชายหนุ่มจึงพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรออกมา
ไม่นานมีผู้หญิงวัย 20 เดินเข้ามาผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก เหม่ยหลิน
วันนั้นถ้าไม่ใช่เพราะ เย่หลี่ช่วยเหลือ เหม่ยหลิน ด้วยยาวิเศษ เหม่ยหลิน คงหมดโอกาสที่จะได้เห็นดวงอาทิตย์ในวันต่อมา
“ คุณ.. ทำไมคุณถึงมาที่นี่?”เห็นได้ชัดว่า เหม่ยหลิน ไม่ได้คาดหวังว่า เย่หลี่ จะอยู่ที่นี่ หยุนหม่าน พูดแค่ว่ามีผู้อาวุโสต้องการพบเธอ เธอไม่รู้ว่าคนที่หยุนหม่านพูดถึงก็คือ เย่หลี่
เย่หลี่ ยิ้มบางๆ “เธอคิดว่าไงล่ะ?”
เหม่ยหลิน กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง เธอนึกถึงวันที่ เย่หลี่ ช่วยเหลือและขอสมบัติจากเธอ แล้วตอนนี้เขาก็มาอยู่ที่นี่แล้วแต่เธอยังไม่รู้ว่าควรจะให้อะไรกับเขา