"เหยียนหรัน เธอกำลังรอใครอยู่หรอ?" ฉวี้ลี่ลี่ถามขึ้นมาทันที
"ไม่ได้รอใคร" จีเหยียนหรันตอบแบบใจลอย
"แล้วทำไมเธอถึงมองออกไปที่ประตูตลอดเลย?" ฉวี้ลี่ลี่ถามด้วยความสงสัย
จีเหยียนหรันหน้าแดง เธอรีบหันกลับไปทานอาหารที่สั่งมาและตอบ "ฉันเปล่ามอง"
"เหยียนหรัน ฉันว่าวันนี้เธอดูแปลกๆนะ" ฉวี้ลี่ลี่มองจีเหยียนหรัน
"เฮ้ อัจฉริยะมาที่นี่ด้วยล่ะ!" มีเสียงซุบซิบของใครบางคนดังมา ฉวี้ลี่ลี่รีบหันไปที่ประตู และเห็นหานเซิ่นกับจางหยางกำลังเดินเข้ามาในร้านอาหาร
ฉวี้ลี่ลี่หันมามองหน้าจีเหยียยนหรันทันที
"อย่าบอกนะว่าเธอกำลังรอเขา เธอรู้ได้ยังไงว่าเขาจะมาที่นี่? บอกฉันมา"
"หยุดเลย! ฉันไม่ได้รอเขาสักหน่อย และฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเขาจะมาที่นี่"
จีเหยียนหรันพยายามปกปิดความตื่นตระหนักไว้โดยการยกน้ำผลไม้ขึ้นมาดื่ม
เมื่อฉวี้ลี่ลี่กำลังจะถามจีเหยียนหรันต่อ หานเซิ่นกับจางหยางก็ถือถาดอาหารเดินเข้ามาที่โต๊ะของพวกเธอ เขาพูดพร้อมกับยิ้ม
"พี่สาวให้พวกเรานั่งด้วยได้รึเปล่า"
"ได้สิ เชิญนั่งได้เลย" ฉวี้ลี่ลี่พูด เธอหันไปมองจีเหยียนหรันที่กำลังดื่มน้ำผลไม้อยู่ และหันกลับมามองที่หานเซิ่นอีกครั้ง ดูเหมือนเธอจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
"หนุ่มอัจฉริยะกำลังนั่งอยู่กับจีเหยียนหรัน พวกเขารู้จักกันมาก่อนหรอ?"
"บ้าน่า เขาเพิ่งมาอยู่นี่ได้ไม่นาน ฉันยังไม่เคยเห็นพวกเขาเดินด้วยกันเลยสักครั้ง"
"แต่ดูเหมือนความสัมพันธ์ของพวกเขาจะไม่ธรรมดา"
.....
จีเหยียนหรันเริ่มรู้สึกว่าคิดผิดที่มาร้านอาหารในวันนี้ แม้เธอจะโกรธน้อยลงเพราะหานเซิ่นเดินเข้ามาหาเธอ แต่ตอนนี้มีสายตาของคนจำนวนมากกำลังจ้องมา เธอรู้สึกเหมือนกับหน้าของเธอกำลังถูกเผา สิ่งที่เธอทำได้ตอนนี้ก็คือทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และดื่มน้ำผลไม้ต่อไป
"สวัสดีหานเซิ่น ฉันฉวี้ลี่ลี่ หน่วยยานอวกาศ และนี่คือรูทเมทของฉัน จีเหยียนหรัน พวกนายก็น่าจะเคยได้ยินชื่อเธอมาบ้าง" ฉวี้ลี่ลียิ้มและยื่นมือออกไป
"สวัสดีครับ ผมอยู่หน่วยธนูและเป็นแฟนของจีเหยียนหรัน"
หานเซิ่นยื่นมือออกไปจับกับมือของฉวี้ลี่ลี่อย่างเป็นมิตร
จีเหยียนหรันสำลักน้ำผลไม้ทันที และทุกคนที่ได้ยินต่างก็ช็อคกันหมด
หานเซิ่นพูดมันออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ แต่มันเป็นคำพูดที่ค่อนข้างบาดหูของคนฟัง เนื่องจากไม่มีใครกล้าอ้างว่าเป็นแฟนของจีเหยียนหรัน
"ว้าว อัจฉริยะของเรามีแฟนซะแล้วหรอ?"
"เห้ย เรื่องจริงหรอเนี่ย?"
"พวกเขาเป็นแฟนกันเรียบร้อยแล้วหรอ? ไวขนาดนี้เชี่ยว เขาพึ่งจะมาอยู่ที่นี่ได้ไม่กี่เดือน"
"ไม่จริงน่า นั่นมันดาวประจำโรงเรียนเลยนะ"
"แต่เขาก็คงเป็นคนเดียวในโรงเรียนที่เหมาะสมกับเธอ"
....
เสียงซุบซิบดังทั่วทุกจุดของร้านอาหาร และเริ่มมีคนอัพรูปลงในเว็บไซต์ของโรงเรียน
"แฟนสาวของอัจฉริยะเผยตัวแล้ว"
"ทายสิว่าหล่อนเป็นใคร"
"ดาวของโรงเรียน"
ตอนนี้มีแม้กระทั่งวิดีโอถูกอัพโหลดลงเว็บของโรงเรียน
ฉวี้ลี่ลี่มองหานเซิ่นด้วยความตกตะลึง แม้เธอจะคิดว่าเขากับจีเหยียนหรันอาจจะมีอะไรบางอย่าง แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาว่าเป็นแฟนของจีเหยียนหรัน เนื่องจากเธอรู้จักจีเหยียนหรันดี รูมเมทของเธอจะไม่มีทางปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
ฉวี้ลี่ลี่ลืมที่จะปล่อยมือของหานเซิ่น และพูดตะกุกตะกัก
"นนาย..คือแฟน...ขของเธองั้นหรอ?"
"งี่เง่าสิ้นดี นายคิดว่านายคู่ควรเป็นแฟนกับประธานของพวกเรางั้นหรอ? ฉันจะสั่งสอนนายถ้ายังกล้าพูดแบบนั้นอีก"
ชายตัวผอมตะโกนขึ้นมาจากในกลุ่มคนที่กำลังเดินตรงมาที่โต๊ะของพวกเขา หลี่ยู่เฟิงเองก็อยู่ในกลุ่มของพวกเขาด้วย ใบหน้าของเขาดูมืดมน
"ทำไมฉันจะทำไม่ได้?" หานเซิ่นถามขึ้นมาทันที ขณะมองไปที่คนพวกนั้น
"ประธานของเราเคยบอกไว้ว่า ใครก็ตามที่จะมาเป็นแฟนของเธอได้ ต้องเอาชนะเธอในเกมหัตถ์ให้ได้ก่อน แล้วนายมีปัญญาไหมล่ะ?" ชายตัวผอมถาม
"ง่ายนิดเดียว" หานเซิ่นตอบแบบสบายๆ
ขณะกำลังจ้องที่หานเซิ่น หลี่ยู่เฟิงพูดขึ้นมาทันที "ตอนนี้นายต้องเอาชนะฉันให้ได้ก่อนที่นายจะไปยุ่งกับจีเหยียนหรัน"
หลี่ยู่เฟิงรู้ฝีมือในการขับวอเฟรมของหานเซิ่นดี แต่เขาไม่คิดว่าหานเซิ่นจะเก่งหัตถ์พระเจ้า
"นั่นมันยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่" หานเซิ่นหัวเราะ
"กล้าดียังไงพูดแบบนี้?" ชายตัวผอมและคนอื่นๆหัวร้อนขึ้นมาทันที
หลี่ยู่เฟิงหยุดพวกเขาไว้ และจ้องไปที่หานเซิ่น "งั้นเรามาดวลกัน ถ้านายแพ้ก็อย่ามายุ่งกับจีเหยียนหรันอีก"
"ยังจำเป็นต้องดวลกันอีกหรอ? นายแพ้ไปเรียบร้อยแล้ว" หานเซิ่นยิ้ม
"ที่นายพูดแบบนั้นก็เพราะนายไม่กล้าที่จะดวลกับหัวหน้าของเราใช่ไหมล่ะ?"
ชายตัวผอมหัวเราะเยาะ เขาคิดว่าหานเซิ่นกลัวที่จะต้องดวลกับหลี่ยู่เฟิง
คนอื่นที่เหลือช่วยกันหัวเราะหานเซิ่น และหลี่ยู่เฟิงก็มองมาที่หานเซิ่นด้วยสายตาดูถูก
"ถ้านายไม่กล้าดวลก็ไสหัวไปซะ แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก"
ในตอนนั้นเอง สายตาของฉวี้ลี่ลี่ก็เป็นประกายขึ้นมา เธอลุกขึ้นมาแล้วเอามือทั้ง 2 วางไปบนโต๊ะ และจ้องมองไปที่หานเซิ่น
"นายเป็นแฟนของจีเหยียนหรันงั้นหรอ?"
คนอื่นๆมองมาที่ฉวี้ลี่ลี่ด้วยสีหน้างงๆ เพราะคำพูดเธอเหมือนไม่ได้ช่วยอะไร เนื่องจากหานเซิ่นก็บอกอยู่ว่าเขาเป็นแฟนของจีเหยียนหรัน
ฉวี้ลี่ลี่รีบแก้คำพูดของเธอใหม่
"นายคือแฟนผมคือ-จีเหยียนหรันงั้นหรอ?"
ทันทีที่เธอพูดจบ ทุกคนในร้านต่างก็อ้าปากค้างทันที พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าหานเซิ่นจะเป็นคนคนเดียวกับที่เอาชนะหลี่ยู่เฟิงได้ 20 คะแนน
ในตอนที่หานเซิ่นยอมรับด้วยตัวเองว่าเขาคือแฟนของจีเหยียนหรัน นั่นมันก็น่าเชื่อถือพอจะบอกได้แล้วว่าเขาเป็นคนใช้ไอดีนั้น
"นั่นเป็นไอดีที่ผมใช้เล่นในเซิฟเวอร์ของเหยี่ยวดำ" หานเซิ่นตอบแบบสบายๆ
หลี่ยู่เฟิง ชายตัวผอมและคนอื่นๆที่เหลือหน้าซีดทันที พวกเขาไม่อยากจะเชื่อว่าหานเซิ่นคือแฟนผมคือ-จีเหยียนหรันจริงๆ เพราะถ้าเป็นจริงก็ไม่จำเป็นต้องมาดวลอะไรกันอีก
"ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมอัจฉริยะถึงบอกว่าเขาชนะไปแล้ว ก็เพราะเขาคือ แฟนผมคือ-จีเหยียนหรัน"
"อัจฉริยะเก่งหลุดโลกไปแล้ว! ฉันคิดว่าเขาเก่งแค่วอเฟรม แต่เขากับเก่งมวยขาวและดำยิ่งกว่า และตอนนี้เขายังเป็นเทพในเกมหัตถ์พระเจ้าที่เอาชนะหลี่ยู่เฟิงได้ 20 คะแนน"
"เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"