px

เรื่อง : ผมมีระบบเจ้าเมือง
บทที่ 4 หวังเมิ่งอวี่


บทที่ 4

หวังเมิ่งอวี่

 

เมื่อ ฟานชิงเยว่  เห็นทั้งสองกำลังอารมณ์ขึ้นและต้องการกลับไปยังเมืองหลวงทำให้นางตกใจจนหน้าซีดคุกเข่าลงและรีบพูดว่า

 

“ฝ่าบาท!เมืองหลวงมีการป้องกันอย่างแน่นหนา ถ้าท่านกลับไปในตอนนี้ท่านจะถูกทำร้ายอย่างแน่นอน โปรดไตร่ตรองเรื่องนี้ด้วย!

 

เมื่อเห็นว่า หลี่มู่ฟาน ไม่ได้นิ่งเฉยนางจึงรีบเข้าไปกอดขาของ หลี่มู่ฟาน ไว้อย่างร้อนรน

 

“ฝ่าบาท อย่าส่งฟืนเข้าไปในกองไฟ ท่านยังกลับไปไม่ได้เด็ดขาด!”

 

องครักษ์ที่อยู่ในบริเวณรอบๆต่างคุกเข่าลงและพร้อมใจกันตะโกนว่า

 

“ฝ่าบาทโปรดคิดให้รอบคอบด้วย!”

 

 หลี่มู่ฟานตกตะลึงเล็กน้อยและกลับมากระจ่างแจ้งอีกครั้ง เขามองไปที่แม่ทัพหญิงที่กำลังกอดต้นขาเขาอยู่และทหารองครักษ์มากกว่า 200 คนคุกเข่าลงบนพื้นจากนั้นเขาจึงเงยหน้าและตะโกนออกมา

 

“หลี่ฮ่าวเทียน หวังเมิ่งอวี่ และหวังฝูเฉิน สักวันหนึ่งข้าจะฆ่าพวกเจ้าด้วยมือของข้าเอง!”

 

“ไป!พวกเราจะไปทางทิศตะวันตก!”

 

หลังจากตะโกนเสร็จเขาก็ขึ้นหลังม้าและนำทหารองครักษ์ไปยังทิศตะวันตก!

 

*-************

 5 วันต่อมา ที่เมืองสุริยันจันทรา เช้าตรู่ของพระราชวังด้านหลัง

 

ในศาลาเล็กๆบนทะเลสาบที่เงียบสงบ หญิงสาวคนหนึ่งที่มีผมสีดำและใส่ชุดขุนนางที่งดงามกำลังจิบน้ำชาเบาๆ

 

นางคือชายาคนใหม่ของ หลี่มู่ฟาน หวังเมิ่งอวี่

 

“ พระชายาที่รัก!ไม่ได้เจอกันแค่วันเดียวเหมือนห่างกันสามฤดูใบไม้ร่วง! ข้าทนที่จะอยู่ห่างเจ้าเพียงชั่วครู่ไม่ไหวรู้สึกว่าร่างกายทรมานและคิดถึงเจ้ามาก!”

 

ทันใดนั้นชายหนุ่มร่างสูงในชุดกษัตริย์สุริยันจันทราก็ยิ้มและนั่งตรงกันข้ามกับหญิงสาว ชายหนุ่มผู้สูงใหญ่ผู้นี้คือกษัตริย์คนใหม่ของราชอาณาจักร หลี่ฮ่าวเทียน

 

เมื่อเห็นเช่นนั้น หวังเมิ่งอวี่ ยิ้มและเปลี่ยนเรื่องพูด “เมื่อไม่กี่วันก่อนข้าได้ยินว่ามีโจรกบฏของ หลี่มู่ฟาน ปรากฏตัวใกล้ด่านคานาอัน ไม่ทราบว่าฝ่าบาททรงจัดการอย่างไรบ้าง?”

 

 หลี่ฮ่าวเทียน ได้ยินดังนั้นก็ส่ายหัวและพูดว่า “เดิมทีท่านอัครเสนาบดีหวังคาดว่าพวกโจรกลุ่มนี้จะต้องออกจากด่านคานาอันและพึ่งพาจักรวรรดิ เราได้สร้างกับดักเอาไว้แล้ว ใครจะไปคิดว่าเจ้าเด็กนั่นหนีไปก่อนที่จะตกหลุมพรางของเรา และได้ยินข่าวว่าพวกเขาหนีไปทางทิศตะวันตก”

 

“ทิศตะวันตก?”

 

 หวังเมิ่งอวี่ ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ทิศตะวันตกเป็น       แคว้นซีเหอ แม้ว่าเราจะอยู่ภายใต้การปกครองของจักรวรรดิเดียวกันแต่ความสัมพันธ์ไม่ค่อยดีนักในช่วงหลายปีที่ผ่านมา หรือว่าโจรกลุ่มนั้นคิดจะพึ่งพา ไป่เจวี๋ย?

 

“อาจเป็นไปได้”

 

 หลี่ฮ่าวเทียน พยักหน้าและกล่าวว่า “ไป๋เจวี่ยแห่งอาณาจักรซีเหอ  ปฏิเสธการขยายดินแดนมาโดยตลอด ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเขาจะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่ แต่ทางจักรวรรดิจะไม่ยุ่งเกี่ยวแล้วยอมปิดตาข้างนึงอย่างแน่นอน”

 

“ หากคนผู้นั้นข้ามไปยังดินแดนแคว้นซีเหอจริงๆ คงลำบากอยู่บ้างข้าได้ส่งคนแจ้งให้ทหารรักษาการณ์ด่านผิงซี แล้ว ส่วนทหารอีก 10,000 นายก็ออกเดินทางไปเมื่อวันก่อน ขอเพียงแค่พวกเขาเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆจะต้องถูกโจมตีทั้งด้านหน้าและด้านหลังอย่างแน่นอน”

 

 หวังเมิ่งอวี่ ไม่ตอบสิ่งใด นางเพียงจ้องมองไปที่ทะเลสาบที่ใสสะอาดที่อยู่ด้านนอกศาลาอย่างเงียบๆ ราวกับว่านางกำลังจมอยู่ในห้วงความคิด หลังจากนั้นไม่นาน นางก็ถอนหายใจเบาๆและกล่าวอย่างจะช้าๆว่า

 

“ฝ่าบาทการที่ท่านได้พูดออกมานั้นช่างละเอียดรอบคอบ หากคนผู้นั้นไปทางดินแดนทางทิศตะวันตก พวกเขาจะต้องถูกท่านจับได้อย่างแน่นอน แต่ถ้าพวกเขาเปลี่ยนทิศทางโดยที่ท่านไม่รู้โดยลี้ภัยเข้าไปในอาณาจักรซีเหอเส้นทางอื่นท่านจะทำอย่างไร?

 

 หลี่ฮ่าวเทียน ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “โอ้? ถ้าอย่างนั้นเจ้าคิดว่าเขาจะหนีไปที่ใด?”

 

“ฝ่าบาท ข้าเคยได้ยินมาว่าในเมืองตงซานมีชั้นแรกที่เรียกว่าหอหวังเจียง นับจากนั้นเป็นต้นมาสามารถมองเห็นแม่น้ำหยุนชาง ไหลผ่านช่องแคบ ซึ่งงดงามมาก ไม่ทราบว่าท่านอยากพาข้าไปเที่ยวสักหน่อยหรือไม่”

 

 หลี่ฮ่าวเทียน อึ้งเล็กน้อยและตอบสนองทันที เขาหัวเราะเสียงดัง

 

“ฮ่าๆๆ ในเมื่อเจ้าต้องการ ทำไมข้าถึงจะไม่ทำตามล่ะ เอาล่ะเมื่อข้าจัดแจงงานเรียบร้อยแล้วพรุ่งนี้เช้าพวกเราจะไปเมืองตงซาน!”

 

……

 

รีวิวผู้อ่าน