บทที่ 9
ไม่ได้ตั้งใจจะหลอกฉันใช่ไหม?
ระบบกล่าวว่า “เฉพาะวัตถุที่อยู่ในยุคหินและระบบศักดินาเท่านั้นที่สามารถนำออกไปได้ส่วนอาวุธแห่งอนาคตและอุตสาหกรรมแห่งอนาคตไม่สามารถนำออกไปได้ในขณะนี้ และเมื่อนำอาวุธออกไปจำเป็นต้องใช้เงินในการแลกเปลี่ยนที่สอดคล้องกัน”
หลี่มู่ฟาน พยักหน้า เขาเข้าใจถึงการแบ่งยุคสมัยของเทคโนโลยีดี แต่อำนาจสิทธิของเขานั้นหมายถึงอะไร?
ระบบอธิบายต่อว่า “สิทธิปัจจุบันของคุณคือระดับ 1 คุณสามารถอัพเกรดสิทธิ์ได้ก็ต่อเมื่อคุณเสร็จสิ้นชุดของภารกิจที่ระบบได้ประกาศเอาไว้”
“ภารกิจงั้นหรอ?”
เขาตกใจเล็กน้อยและเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นในใจ
เสียงของระบบดังขึ้นในหัวของเขาทันที
“ติง ภารกิจแรกถูกกำหนดขึ้นแล้ว คุณจำเป็นต้องสร้างฐานการอยู่รอดที่โลกภายนอกภายใน 60 วัน”
“ในฐานจะต้องมีประชากรไม่น้อยกว่า 200 คน เมื่อทำภารกิจสำเร็จจะได้รับการ์ดผู้ติดตาม* 2 และได้ของขวัญที่สุ่มเลือก 1 ใบ หากภารกิจล้มเหลว คุณจะถูกกำจัดทันที!”
“เชี่ย@!@ ถึงขนาดฆ่ากันเลยหรอ!”
เขากล่าวโดยไม่ลังเลว่า “ระบบฉันขอปฏิเสธภารกิจ”
“ติ่ง สิทธิ์ของคุณไม่เพียงพอไม่สามารถปฏิเสธได้!”
“เ-ดดดด”
หลี่มู่ฟาน รู้สึกตกตะลึงและโกรธมาก เขารู้สถานการณ์ของเขาดีว่าเขาสามารถสร้างฐานที่เขตตะวันออกได้หรือไม่?อีกทั้งยังจำเป็นต้องมีประชากรอีก 200 คน?และที่สำคัญคือการกำหนดเวลาเพียง 60 วัน มันไม่เกินไปหน่อยหรอ
หลังจากคุณคิดอยู่สักพักเขาก็ตัดสินใจอย่างเฉลียวฉลาดและตะโกนใส่ อาเฉียงและชุ่ยฮัวที่อยู่ด้านหลัง
“ เอาล่ะพวกเจ้า รีบไปสร้างแท่นหลอม 3 แห่งทันที แจ้งให้ทุกคนทราบให้ทุกคนวางงานที่กำลังทำอยู่แล้วรวมกันสร้างดาบเหล็ก!!”
“รับทราบ”
ทั้งสองคนยืนตรงและหายไปที่ปลายสุดของทางเดิน
“ระบบ ฉันต้องการดาบเหล็ก 255 เล่ม เกาะเหล็ก 255 ชุด ธนูเหล็ก 255 คัน ลูกศร 5100 ดอก และอาหาร 2550 ชุด ระบบช่วยคำนวณให้หน่อยว่าทั้งหมดต้องแลกเปลี่ยนเท่าไหร่!”
หลี่มู่ฟาน มีทหาร 255 คน แม้ว่าในระยะสั้นจะไม่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของเหล่าทหารได้ แต่ด้วยอุปกรณ์ชั้นยอดก็สามารถเพิ่มโอกาสในการรอดชีวิตขึ้นได้โดยไม่ยาก
“ติง สิ่งที่คุณต้องการนำออกไปเป็นผลิตภัณฑ์ยุคศักดินาตามขั้นตอนของระบบ สิ่งของในยุคศักดินาจะมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเป็น 2 เท่ารวมแล้วเป็นเงิน 103,128”
“ อะไรนะ!!!”
หลี่มู่ฟาน แทบกระโดดเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขาต้องการนำของมากมายออกไปแต่ราคานี้มันเกินจริงเกินไป แม้ว่าเขาจะร่ำรวยหลังจากสร้างฐานแห่งนี้มา 7 ปีเต็ม แต่เงินในโกดังก็เหลือเพียงแค่ 100 เหรียญเท่านั้น ตอนนี้หากนำมันออกมาใช้คงทำให้เขาล้มละลาย นี่มันเรื่องไร้สาระสิ้นดี
“ระบบ คุณไม่ได้จงใจหลอกฉันใช่ไหม?ฉันจะเอาอาวุธเย็นออกไปและต้องใช้เงินถึง 100,000 เหรียญ ถ้าฉันเอาปืนหรือปืนใหญ่ไปด้วยล่ะก็ไม่ใช่ว่าฉันต้องทำลายฐานแห่งนี้แล้วขายเป็นเงินทั้งหมดหรอกหรือ?
เสียงของระบบยังคงเย็นชาเช่นเดิม “หากคุณต้องการนำสิ่งของจากยุคอุตสาหกรรมออกไปต้องจ่ายเงินเพิ่มขึ้นอีก 5 เท่าและต้องปลดล็อกสิทธิ์เป็นระดับ 2 ก่อน!”
“ 5 เท่า”
เอาล่ะ หลี่มู่ฟาน ไม่คิดที่จะพูดกับระบบนี้อีกต่อไป
หลังจากลังเลอยู่ชั่วครู่ เขายังไม่ได้เดินไปที่ห้องโถงกลางเพื่อดูแลการทำงานของชาวอาณานิคม แต่เขาเข้าไปในโกดังเพื่อยกดาบใหญ่และเดินตรงไปยังห้องโถงบันเทิง
ห้องโถงบันเทิงนี้หรูหรากว้างขวางมีจอทีวีจอใหญ่ถูกฝังอยู่บนผนังสีน้ำเงินและโซฟาก็ทำด้วยขนอัลปาก้าอยู่ด้านหน้าของจอทีวีเพื่อให้ทุกคนได้ดูทีวียามว่าง
ในมุมหนึ่งของห้องโถงมีโต๊ะบิลเลียดที่ทำจากทองคำบริสุทธิ์ตั้งอยู่เงียบๆ ไม้บิลเลียดทำมาจากหยก 4-5 อันวางเรียงรายอยู่ทั้งสองด้านของโต๊ะบิลเลียด อีกมุมหนึ่งของห้องมีโต๊ะหมากรุกทองคำบริสุทธิ์ 2 ตัววางอยู่ ทั้งหมดนี้ดูหรูหราหมาเห่ามาก