px

เรื่อง : ผมมีระบบเจ้าเมือง
บทที่ 23 ความสนใจของจักรวรรดิ


บทที่ 23 

ความสนใจของจักรวรรดิ

 

จักรวรรดิหยุนฉิน พระราชวัง

 

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสามกองกำลังของแคว้นหยุนโจว จักรวรรดิหยุนฉินมีประชากรหลายร้อยล้านคน และหลายร้อยปีมานี้อำนาจของจักรวรรดิได้เปลี่ยนไปอย่างมาก และได้กดขี่เผ่าพันธุ์ระดับเหลืองอื่นๆ

 

พระราชวังสูงตระหง่านตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลวงของ  หยุนตู ตอนนี้ภายในห้องทรงอักษร จักรพรรดิฉินหยงจุนกำลังอ่านรายงานอยู่ ทันใดนั้นหญิงสาวที่งดงามอายุ 28 ปีก็ผลักประตูเข้ามาอย่างตื่นเต้น

 

“ เสด็จพ่อ ลูกกลับมาแล้ว!”

ฉินหยงจุน เห็นว่าลูกสาวของเขาเข้ามา เขายิ้มและพูดว่า “โอ้?เสวี่ยเอ๋อไม่ได้ตามพี่รองของเจ้าไปเที่ยวหรอกหรือ?ทำไมเจ้าถึงกลับมาเร็ว?”

 

หญิงสาวที่มีผิวพรรณดุจหิมะ ดวงตาสดใสและฟันขาวมีนามว่าฉินเสวี่ย เป็นองค์หญิงคนสุดท้องของจักรวรรดิ

 

หญิงสาวเบ้ปากเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “คราวนี้ลูกกลับมาพร้อมกับข้อมูลสำคัญ!”

 

“ข้อมูลสำคัญอะไร?เอามาให้ข้าดูซิ”

 

ฉินเสวี่ยหยิบจดหมายที่เหี่ยวย่นออกมาจากกระเป๋าเงินข้างเอวของนางทันที “ท่านพ่อสิ่งนี้คือสิ่งที่พี่รองเขียนถึงท่าน”

 

“ข้อมูลงั้นเหรอ?”

 

 ฉินหยงจุน รับจดหมายมาด้วยความประหลาดใจ หลังจากเปิดมันออกมาและอ่านอยู่ชั่วครู่  เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

 

 ฉินเสวี่ย ถามด้วยความสงสัย “เสด็จพ่อ ชายคนนั้นแข็งแกร่งมากจริงๆมันทำให้ท่านรู้สึกลำบากใจหรอ?”

 

 ฉินหยงจุน นิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะกล่าวว่า “เจ้ารู้งั้นเหรอ?”

 

คิดอีกทีด้วยนิสัยของลูกสาวตัวเองต้องแอบดูจดหมายนี้อยู่แล้วแน่นอน

 

“เรื่องนี้สร้างความวุ่นวายไม่น้อยแม้แต่เผ่าเอลฟ์ยังตกใจนี่ไม่ใช่สิ่งที่ตัวข้านั้นคาดถึง”

 

 ฉินเสวี่ย กล่าวว่า “เขาไม่ใช่กษัตริย์ตัวเล็กๆในอาณาจักรเล็กๆแต่ยังเป็นกษัตริย์ตัวน้อยที่หยิ่งยโส!”

 

“เสด็จพ่อไม่ต้องเป็นห่วงเพียงให้ทหาร 3,000 นายตามจับเจ้าเด็กนี่จะต้องถูกจับภายใน 1 เดือนแน่นอน!”

 

 ฉินหยงจุน หัวเราะ

“เสวี่ยเออร์ อย่าสร้างปัญหา คนคนนี้ไม่ควรดูถูก        หลี่ฮ่าวเทียน ใช้ทหารหนึ่งหมื่นนาย เขายังไม่สามารถทำอะไรเด็กคนนี้ได้ ดูเหมือนว่าเขาจะมีความสามารถอยู่หลายส่วน”

 

เมื่อเห็นบุตรสาวดูจะไม่พอใจจึงพูดหยอกล้อว่า “ข้าได้ยินมาว่าชายหนุ่มผู้นี้นิสัยไม่ดี เป็นโจรเด็ดบุปผา องค์หญิงน้อยของพวกเราน่ารักถึงเพียงนี้ หากไปเกรงว่าคงไม่มีวันหวนกลับ”

 

“อะไรกัน!”

 

 ใบหน้าเล็กๆของนางแดง  ฉินเสวี่ย พูดอย่าโกรธเคืองว่า “ชายหนุ่มคนนี้มีงานอดิเรกเช่นนี้ ข้าจะไม่ปล่อยเขาไว้แน่!”

 

กลับมาที่ หลี่มู่ฟาน  เขารู้สึกว่าคำพูดของเขาในวันนั้นรุนแรงเกินไป ภายใต้ข่าวลือเขากลายเป็นโจรเด็ดบุปผา พยายามปล้นผู้หญิงแม้แต่องค์จักรพรรดิก็ยังรู้ ไม่มีใครรู้ว่าหลังจากที่เขารู้เรื่องนี้เขาจะรู้สึกอย่างไร

 

 ฉินหยงจุน หัวเราะและกล่าวว่า “ไปเถอะไปดูเสด็จแม่ของเจ้าซิแล้วแวะเรียก หลี่โป่สุ่ยให้ข้าด้วย”

ฉินเสวี่ย  เห็นเสด็จพ่อหัวเราะและรู้ว่าองค์จักรพรรดิกำลังหยอกล้อกับนาง นางทำได้เพียงส่งเสียง “ฮึ่ม”เบาๆ และหันหลังออกจากห้องหนังสือด้วยความโกรธ

 

หลังจากที่นางจากไปสีหน้าของ ฉินหยงจุน ก็ค่อยๆมืดครึ้มลงเขาเคาะโต๊ะเบาๆ 3 ครั้ง เงาดำปรากฏขึ้นในห้องอักษร

 

ร่างเงาถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อคลุมสีดำคุกเข่าข้างหนึ่งต่อหน้าองค์จักรพรรดิ

 

“ตอนนี้เจ้าจงเดินทางไปเมืองตงซาน เพื่อดูว่าสิ่งที่สามารถสร้างแรงสั่นสะเทือนในวันนั้นคือสิ่งใด และหาว่า       หลี่มู่ฟาน ได้ชุดเกราะและอาวุธมากมายมาจากที่ไหน”

 

เงาดำพยักหน้าเล็กน้อยและหายไปในพริบตา

 

หลังจากนั้นไม่นานชายหนุ่มรูปงามก็เข้ามาในห้องทรงอักษร

 

“  หลี่โป๋สุ่ย   ถวายบังคมฝ่าบาท”

“ลุกขึ้นเถิด”

 

 ฉินหยงจุน ชี้ไปที่จดหมายบนโต๊ะและกล่าวว่า “นี่คือรายงานรับที่องค์หญิงเสวี่ยนำกลับมาจงเอาไปดู”

 

“ขอบพระทัยฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”

 

 หลี่โป๋สุ่ย  ลุกขึ้นแล้วหยิบจดหมายบนโต๊ะอย่างนอบน้อมหลังจากอ่านอยู่ชั่วครู่เขาก็ยิ้มและกล่าวว่า “ฝ่าบาท ข้าได้ยินมาว่า หลี่มู่ฟาน นั้นเป็นเพียงคนอ่อนแอและไร้ประสบการณ์ยากที่จะประสบความสำเร็จแต่ดูเหมือนว่านั่นจะเป็นข่าวลือที่ผิดพลาด”

 

“จริง ก่อนหน้านี้ตัวข้าเองก็คิดเช่นเดียวกัน จึงยอมให้   หลี่ฮ่าวเทียน ก่อการเปลี่ยนแปลงในพระราชวังหลวง ตอนนี้ดูท่าแล้วคงจะมีปัญหา”

 

รีวิวผู้อ่าน