บทที่ 50
นี่ยังเป็นมนุษย์อยู่อีกหรือ?
นางปิดตาของนางเบาๆ บางทีในวินาทีถัดมา นางอาจจะได้พบกับพ่อและแม่ ในที่สุดจุดจบก็มาถึง
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกรอบแกรบดังขึ้นจากด้านหน้า!
นางเปิดตาขึ้นตามสัญชาตญาณ
เห็นแผ่นหลังของใครคนหนึ่งสวมชุดเกราะและขี่ม้าสีขาวราวกับหิมะขวางทางนางเอาไว้
“สาวน้อยไม่เป็นไรใช่ไหม?”
อัศวินที่อยู่บนหลังม้ายื่นมือออกมา เขายิ้มบางๆและเสียงที่ดูไพเราะมาก
“ข้า..”
นางอยากจะพูดคำขอบคุณแต่พอพูดออกไปก็กลายเป็นเสียงสั่นระริก
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่น้ำตานั้นไหลอาบหน้า
เมื่อ หลี่มู่ฟาน เห็นดังนั้นก็ถอนใจเบาๆ
เขาอุ้มสองพี่น้องขึ้นมาและมอบน้องชายให้กับ ฟานชิงเยว่ที่อยู่ด้านหลังของเขา
เมื่อเห็นสิ่งนี้หญิงสาวพยายามดิ้นรนอย่างกระสับกระส่ายในอ้อมแขนของ หลี่มู่ฟาน
“ วางใจเถอะ”
หลี่มู่ฟาน ตบไหล่ของนางเบาๆ
“ชิงเยว่ ส่งคนไปปลอบใจผู้ลี้ภัย”
“หลิวหลงจัดแถวแล้วเตรียมรับมือกับข้าศึก”
“รับทราบนายน้อย”
บนที่ราบกว้างไกล มีทหารติดอาวุธกว่า 200 นายเรียงรายกันเป็นแถวปกป้องผู้ลี้ภัยชาวมนุษย์ไว้ด้านหลัง
ในระยะไกลกองกำลังของโจรภูเขาต่างเผ่าพันธุ์นับหมื่นคนกำลังจัดแถวโจมตีอีกครั้ง
“หัวหน้านั่นมันจะเด็กเมื่อวานนี้!”
หัวหน้ามารปฐพียิ้มเยาะ “ไม่รู้จักประเมินตัวเอง!”
“ทุกคนมากันครบหรือยัง?”
หัวหน้าเผ่าอื่นหันกลับไปแล้วพูดว่า “พี่น้องกว่าหมื่นคนมาครบแล้ว”
“ดี”
หัวหน้ามารปฐพีคำรามเสียงดัง “ บุก ฆ่า!”
ทันใดนั้นเสียงตะโกนของโจรภูเขาก็ดังขึ้นพร้อมกันทันที
ในสายตาของพวกเขาโจรเผ่ามนุษย์มีคนน้อยกว่าหลายเท่าและไม่สามารถรับการโจมตีของพวกเขาได้
เมื่อเห็นมนุษย์ต่างเผ่าเข้ามาในระยะ หลิวหลงก็ตะโกนขึ้นว่า
“ยิงธนู!”
“ฟิว”
ลูกธนูพุ่งขึ้นฟ้าราวกับสายฝนผ่านอากาศ เสียงกรีดร้องของเผ่าพันธุ์อื่นดังกึกก้อง จากนั้นก็มีคำสั่ง
“นักธนูยิงสวนออกไป กองกำลังอื่นตามข้าออกมา!”
ทันใดนั้นเสียงคันธนูก็ดังมาจากค่ายของโจรภูเขาแต่ธนูนั้นกระจัดกระจายแตกต่างจากค่ายของ หลี่มู่ฟาน
หลังจากลูกธนูโค้งลงบนศัตรู เหล่าโจรภูเขาต่างรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าเผ่ามนุษย์ที่ควรจะล้มตายกลับไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย
หัวหน้ามารปฐพีเบิกตากว้าง เขาพบว่าธนูและลูกธนูของพวกเขาไม่สามารถเจาะผ่านเกราะของฝ่ายตรงข้ามได้
“ของระดับสามัญ!ให้ตายสิ พวกมันเป็นชุดเกราะระดับสามัญ!”
หลังจากกินยาเป่ยหยวนมาหลายวัน กองกำลังของ หลี่มู่ฟาน ครึ่งหนึ่งสามารถทะลวงผ่านขึ้นสู่ระดับหลอมรวมร่างกาย และหลังจากได้รับยาหมาป่าพยัคฆ์ก็เพิ่มความแข็งแกร่งให้กับพวกเขาอย่างมาก
“ยิงธนูอีกครั้ง!”
ในเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจฝนธนูครั้งที่ 2 ก็ตกลงมาอีก
“อ๊าาาาา”
เสียงร้องโหยหวนดังกระหึ่มอย่างต่อเนื่อง โจรต่างเผ่าพันธุ์ที่สวมเกราะหนังจะต้านทานพลังของธนูเหล็กระดับสามัญได้อย่างไร?
หลังจากฝนธนูรอบที่ 2 เกิดซากศพนับร้อยถูกทิ้งไว้บนพื้น
“มีบางอย่างผิดปกติกับเผ่าพันธุ์นี้! เร็วเข้า วิ่งไปข้างหน้า!”
หัวหน้าเผ่ามารปฐพีคำราม
“ยิงธนูตอบโต้ไป!”
“ฟิว”เสียงธนูดังอีกครั้ง ระยะการยิงในครั้งนี้ยิ่งขยับเข้ามาใกล้ทำให้การยิงธนูทรงพลังมากกว่าเดิม ลูกธนูพุ่งทะลุโจรภูเขาคนแรกแต่กลับยังไม่ลดทอนพลังทำลายล้างลง มันยิงทะลุติดต่อกันทันที 3 คนภายใต้การยิงเพียงครั้งเดียวและตอกร่างของทั้ง 3 ลงกับพื้น!
“เห้*ยเอ้ย นั่นมันลูกธนูไรกันวะ!”
เหล่าโจรภูเขาที่เฝ้าดูการต่อสู้อยู่ไกลๆต่างเห็นข้อบกพร่องของพวกเขา พวกเขาไม่เคยคิดว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์จะสามารถยิงธนูได้เฉียบคมเช่นนี้ นี่ยังเป็นมนุษย์อยู่อีกหรือ?