ด้านหน้าของแผนที่สมบัติเป็นภาพวาดของลิง!
ขณะที่หวงเสี่ยวหลงได้นึกถึงความสำคัญของภาพวาดบนแผนที่ ลิงน้อยสีม่วงก็วิ่งมาหาเขา และแสดงท่าทางตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อมันเห็นแผนที่ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเจ้าลิงน้อย หวงเสี่ยวหลงก็ยิ่งงุนงงมากขึ้น
แผนที่สมบัตินี้สามารถเชื่อมโยงกับเจ้าลิงน้อยได้หรือไม่?
ทันใดนั้นหวงเสี่ยวหลงได้ยินเสียงกรีดร้องตะโกนออกมา เขาหันศีรษะไปในทิศทางของเสียงกรีดร้อง เขาเห็นเฟยฮาวในรูปแบบการเปลี่ยนวิญญาณของแม่น้ำสีเงินของเขาทำให้มีการโจมตีอย่างรุนแรงไปที่หน้าอกของเฉินฟงและทำให้เขาล้มลง
ในเวลาต่อมาดาบยาวบินออกมาจากแม่น้ำสีเงิน และเดินตรงเข้าไปในคอของเฉินฟง
เฉินฟงมองลงไป และเห็นว่าดาบยาวได้แทงทะลุเข้าไปภายในลำคอของเขา และมีเลือดไหลหยดลงมาที่พื้น
เขาเงยหน้าขึ้นเพียงเพื่อดูเฟยฮาวผู้ที่ถือปลายอีกด้านหนึ่งของดาบ ปากของเขาเปิด และปิดไม่กี่ครั้ง และทันใดนั้นเขาก็วิ่งไปทางเฟยฮาวแต่หลังจากนั้นแค่เพียงสองก้าวร่างกายของเขาก็ร่วงลงกับพื้นดิน
เฟยฮาวได้มองเห็นร่างของเฉินฟง ก่อนที่จะเดินต่อไปยังหวงเซี่ยวหลง การแสดงออกของเขากลายเป็นเรื่องแปลกเมื่อเขาเห็นแผนที่สมบัติ และเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "ท่านจักรพรรดิ, แผนที่สมบัตินี้ถูกสร้างขึ้นโดยผู้บ่มเพาะสัตว์ปีศาจ"
"ผู้บ่มเพาะสัตว์ปีศาจ!" หวงเสี่ยวหลงตกใจ
"ขอรับ ท่านจักรพรรดิ จากรูปแบบของแผนที่สมบัติถูกเขียนขึ้นด้วยภาษาสัตว์ปีศาจ" เฟยฮาว กล่าวในขณะที่เขาชี้ไปทางด้านหลังของแผนที่
เมื่อได้ยินดังนั้น หวงเสี่ยวหลงหันแผนที่ไป และเห็นว่ามีภูเขาแปลก ๆ คล้ายกับช้างอยู่อีกฟากหนึ่งของแผนที่ และที่ด้านล่างมีหลายบรรทัดของรูปแบบที่ผิดปกติที่ดูเหมือนจะเป็นภาษาสัตว์ ตามที่เฟยฮาวพูดถึง
ทันใดนั้นลิงตัวเล็ก ๆ ก็ชี้ไปที่งานเขียน และชี้ไปที่หวงเสี่ยวหลง
"เจ้าตัวน้อยเจ้ากำลังจะบอกว่าเจ้าเข้าใจในสิ่งที่เขียนอยู่ที่นี่?" หวงเสี่ยวหลงถาม
"ซิ ซิ ซิ!" ลิงน้อยสีม่วงพยักหน้าแล้วก็ส่ายหัวเล็ก ๆ
หวงเสี่ยวหลงยังคงถามลิงตัวเล็กอยู่ครู่หนึ่ง แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ยังไม่ได้อะไร ในเมื่อเป็นเช่นนี้เขาเลือกที่จะเก็บแผนที่เข้าไปไว้ในแหวนของเขา แม้ว่าเขาจะยังไม่รู้จักที่ตั้งของภูเขาที่เหมือนช้างแปลก ๆ และยังไม่สามารถถอดรหัสการเขียนได้ แต่เขาก็มั่นใจได้ว่าแผนที่สมบัตินี้เชื่อมโยงกับวานรม่วงกลืนวิญญาณที่เดินทางไปกับเขา
เมื่อหวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาวเริ่มค้นศพที่อยู่รอบ ๆ หวงเสี่ยวหลงได้พบว่ามีทักษะระดับลึกลับขั้นสูงในศพของเฉินฟงที่เรียกว่า "ทักษะจันทราทมิฬ" นอกจากนั้นเขายังพบทองคำและเหรียญทองอีกจำนวนหนึ่ง
ทุกสิ่งทุกอย่างถูกส่งเข้าไปในแหวนเทพอสูรของหวงเสี่ยวหลง
แม้ว่าทักษะระดับลึกลับขั้นสูงจะไม่มีประโยชน์กับเขา แต่เขาสามารถประมูลเพื่อหารายได้ที่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับตระกูลเหล่านั้น เช่นกลุ่มคฤหาสน์ตระกูลหวงซึ่งมีเพียงทักษะระดับต่ำที่เพียงทักษะเดียวเท่านั้น
ครู่ต่อมาหวงเสี่ยวหหลง เฟยฮาว และเจ้าลิงน้อยก็เดินทางออกจากสถานที่แห่งนี้
......
อีกสองเดือนต่อมาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาเด็กน้อย และลิงยังคงเดินทางลึกเข้าไปภายในป่าจันทราสีเงิน ระดับของหวงเสี่ยวหลงปรับตัวดีขึ้นมากจนทำให้เขาก้าวเข้าสู่นักรบระดับหกขั้นกลางและสามารถก้าวเข้าสู่ขั้นปลายได้ตลอดเวลา
เขาฝึกฝนอย่างหนักในการฝึกน้ำตาเทพอสูร และพลังของมันก็เพิ่มขึ้นหลายเท่า และสิ่งเดียวที่เหลือคือเส้นลมปราณที่จำเป็นสำหรับขั้นที่สี่ของคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น – แปลงพลังดาราที่ยังไม่ได้พัฒนาขึ้นไป
การเข้าถึงระดับที่สูงขึ้นของคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นกลายเป็นเรื่องยากขึ้นในแต่ละขั้นจนถึงขั้นที่สิบสอง อย่างไรก็ตามในชีวิตก่อนหน้าของเขา หวงเสี่ยวหลงได้รับการก้าวไปถึงขั้นที่เก้าของคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น ดังนั้นครั้งนี้ในการเริ่มต้นอีกครั้งมันก็จะง่ายขึ้นกว่าเดิม
ยามดึก และแสงจันทร์ครอบคลุมไปทั่วทั้งทวีป
ถ้าเงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ในขณะที่อยู่ในป่าจันทราสีเงิน จะปรากฏเป็นแสงสีเงินตามชื่อป่า
ภายใต้แสงจันทร์สีเงิน หวงเสี่ยวหลงยกมือขวาถือสูงเหนือหัวของเขา มือซ้ายของเขาที่อยู่เบื้องหลังของเขาในขณะที่บิดเอว และเขาหายใจอย่างต่อเนื่องตามจังหวะเฉพาะของการโคจรกำลังภายในของเขาให้ไหลเวียนอยู่ภายในร่างของเขา และรวมตัวกันอยู่ในจุดตันเถียน
ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว เฟยฮาวไม่ทราบว่าจะคิดอย่างไรกับท่าทางแปลก ๆ ของหวงเสี่ยวหลง เขาไม่เคยได้ยินใครหรือที่ไหนที่เกี่ยวกับทวีปหิมะโปรยที่ต้องบิดตัวเองเพื่อที่จะปฏิบัติตามทักษะการบ่มเพาะปราณฉี
ตอนกลางคืนค่อย ๆ ผ่านไป และดวงอาทิตย์ส่องสว่างขึ้นในท้องฟ้า
หวงเสี่ยวหลงหยุดการฝึกฝนของเขา และคนสองคน และลิงหนึ่งตัวก็เดินทางต่อไปอีกครั้งพร้อมกับฆ่าสัตว์ปีศาจไปพร้อม ๆ กับฝึกฝนทักษะการต่อสู้
ห้าวันต่อมาหวงเสี่ยวหลง เฟยฮาวและเจ้าลิงน้อยก็ออกจากป่าจันทราสีเงิน และเดินทางไปตามเส้นทางถนน
หลังจากใช้เวลาฝึกฝนภายในป่าจันทราสีเงินเป็นเวลา 4 เดือน หวงเสี่ยวหลงจึงตัดสินใจมุ่งหน้าสู่เมืองที่ใกล้ที่สุดเพื่อเปลี่ยนทัศนียภาพ
หลังจากออกจากป่าเพียงสองสามชั่วยาม พวกเขาก็เห็นเมืองขนาดใหญ่
เมืองนี้มีขนาดใหญ่กว่ามณฑลฉางหลานที่คฤหาสน์ตระกูลหวงตั้งอยู่ กำแพงเมืองสูงประมาณสิบจั้ง เมื่อมองไปที่เมืองจากระยะไกลออกไปทางเข้าดูสูงตระหง่าน และมีคูน้ำสีเทาอยู่หน้ากำแพงเมือง
เมื่อเห็นเมืองใหญ่ที่ด้านหน้า หวงเสี่ยวหลงมีความยินดี และรีบก้าวเดิน ขณะที่เขาเดินเข้าไปใกล้ประตู เขาเห็นอักษรเขียนไว้เหนือประตูว่า: เมืองหลวงแห่งอาณาจักรหลัวถง
"เมืองหลวงแห่งอาณาจักรหลัวถง!" หวงเสี่ยวหลงมึนงงครู่หนึ่งเมื่อเขาเห็นอักษรดังกล่าว - นี่คือเมืองหลวงของอาณาจักรหลัวถง! เขาได้มาถึงเมืองหลวงแล้ว!
"ท่านจักรพรรดิ!" หวงเสี่ยวหลงรู้สึกตัวเมื่อเฟยฮาวเรียกเขา
"พวกเราจะเข้าไปในเมืองตอนนี้เลยหรือไม่" เขาถาม
"เข้าไปในเมืองกันเถอะ!" เขาตอบเฟยฮาวด้วยความตื่นเต้น เช่นเดียวกับเมื่อเขามายังที่โลกแห่งนี้ในครั้งแรก เขารู้สึกยินดีที่ได้เดินทางมาถึงเมืองหลวงแห่งนี้เช่นกัน
ก่อนที่พวกเขาจะเข้าไป ยามคนหนึ่งที่ประตูดึงทั้งสองไปด้านหนึ่งมองเขาขึ้นและลงก่อนที่เขาจะถามว่า "ค่าเข้าเมืองคนละสิบเหรียญทอง!"
สิบเหรียญทองเพียงพอสำหรับค่าใช้จ่ายของครัวเรือนทั่วไปหนึ่งเดือน!
ในเวลานี้ชายหนุ่ม และหญิงสาวคู่หนึ่งขี่ม้าที่เป็นสัตว์ปีศาจไฟระดับสี่ก็พรวดพราดเข้ามาในเมือง ยามที่ประตูเมืองไม่ได้ปิดกั้นพวกเขา แต่กลับโค้งคำนับอย่างอ่อนน้อม ขณะที่พวกเขาขี่สัตว์ปีศาจผ่านไป
การแสดงออกของหวงเสี่ยวหลงเปลี่ยนเป็นเย็นชา และชี้ไปที่คนสองคนที่เพิ่งผ่านไปโดยกล่าวว่า: "ทำไมพวกเขาไม่ต้องจ่ายค่าเข้าเมือง?"
หัวหน้ายามหัวเราะเยาะ "พวกเขา? พวกเขาเป็นลูกหลานของคฤหาสน์เสนาหลิน พวกเขาเป็นคุณหนูหลิน และคุณชายหลิน พวกเขาเป็นลูกหลานขุนนาง เจ้ารู้หรือไม่ว่าขุนนางเป็นอย่างไร? แน่นอนพวกเขาไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าเข้าเมือง เมื่อพวกเขาต้องการเข้า และออกผ่านประตูเมือง! จากภายนอกที่ข้าเห็นเจ้ามันต่ำต้อย จะสามารถเอาไปเปรียบกับคุณหนูหลิน และคุณชายหลินได้อย่างไร"
ดูเหมือนยามหล่านี้ตัดสินเขา และเฟยฮาวเป็นเพียงคนธรรมดาด้วยเสื้อผ้าของพวกเขาในเวลานี้
หวงเสี่ยวหลงขมวดคิ้ว คนนอกเข้าเมืองต้องจ่ายสิบเหรียญทองในขณะที่ขุนนางมีอิสระที่จะเข้าและออก
ทันใดนั้นจากภูเขาที่ไกลออกไปเสียงของสัตว์หลายตัวที่กำลังวิ่งอยู่ขณะที่พื้นดินสั่นไปถึงประตูจึงทำให้หวงเสี่ยวหลงหันไปมอง มีผู้คนประมาณสิบสองคนที่อยู่บนหลังของสัตว์ปีศาจแรดระดับสี่วิ่งมาที่ประตู ตัดสินจากความเร็วของพวกเขา พวกเขาจะมาถึงประตูเร็ว ๆ นี้ แต่พวกเขาไม่มีความตั้งใจที่จะชะลอความเร็วแต่อย่างใด
หวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาวกำลังยืนอยู่หน้าประตูเมืองตรงกลางถนนที่กำลังจะเดินเข้าไปภายในเมือง และหากพวกเขาไม่เดินออกจากทางตรงเวลา หวงเสี่ยวหลงจะถูกส่งให้กระเด็นออกไปจากผลกระทบจากการถูกสัตว์ปีศาจแรดพุ่งชน
เมื่อหัวหน้ายามเห็นชายหนุ่มในชุดสีเหลืองนำคนเข้ามา เขาตกใจ และทันทีที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมประตู
"นายน้อยเมิ่งกลับมาแล้ว หลบเร็ว! หลบออกไป! " เห็นได้ชัดว่าเขากลัวชายหนุ่มที่สวมชุดสีเหลืองเป็นอย่างมาก