px

เรื่อง : Seoul Station’s Necromancer จบแล้วอ่านฟรี!!!
บทที่ 158 – เทพเจ้าของโลก


“คิมคังชุล?”

วูชินเอียงคอของเขา

วูชินเคยได้ยินข่าวลือมาบ้างว่า คิมคังชุลเป็นผู้มีพลังระดับ 1 ของเกาหลี แต่ว่าเขาไม่ได้มีสังกัด ซ้ำยังปฏิเสธที่จะเข้าร่วมกับฝ่ายอื่นๆ

ร่างกายของเขาค่อนข้างหนา ผมรองทรงของเขากับหน้าตาสะอาด ทำให้เขาดูน่าคบหา

"ผมขอคุยกับคุณหน่อยได้ไหม?"

"หืม? นายอยากเข้าร่วมหรอ? "

"เปล่า สิ่งที่ผมต้องการคือคุยกับราชาของอแลนดัล"

"เอาไว้ทีหลัง"

"... ผมคือคิมคังชุล"

"แล้ว?"

“...... .”

วูชินหันไปมอง พนักงานรักษาความปลอดภัยด้านข้างประตู

"เอาเขาออกไป"

"ครับ"

พนักงานรักษาความปลอดภัยรีบวิ่งไปยัง คิมคังชุล

"ขอโทษครับ กรุณาออกไปด้วยครับ"

“...... .”

คิมคังชุลไม่พูดอะไรแต่เขาเกร็งเท้าของเขาเอาไว้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเป็นแค่คนธรรมดา พวกเขาไม่สามารถทำอะไรกับคิมคังชุลได้ ยามที่เป็นคนธรรมดาๆจะเอาปัญญาที่ไหนไปเคลื่อนย้ายร่างกายของชายผู้เคยเป็นผู้มีพลังเป็นอันดับ 1 ของเกาหลี

เมื่อเจอการตอบรับของวูชินแบบนี้คิมคังชุลก็เคือง เขาจ้องไปยังวูชินที่อยู่บนกำแพงเขม็ง

"ถ้าผมเอาตัวรอดจากอัศวินแห่งความตายของคุณได้ 30 วินาที คุณจะให้โอกาสผมไหม"

วูชินส่ายหัวไปมา

"อย่าเสียเวลา ฉันไม่ว่าง ไว้ทีหลัง"

"แล้วถ้าผมไม่ได้คุยกับคุณวันนี้ วันอื่นผมจะได้คุยไหม"

"งั้นก็ไม่ต้องคุย"

“...... .”

คิมคุงชุลรู้สึกอับจนหนทาง ถ้าตอนนี้ไม่ได้คุยกับวูชินแล้วเกิดหลังจากนี้ เขาไปเข้าดันเจี้ยนแบบไม่พัก แล้วเขาจะเจอคังวูชินอีกได้ยังไง

"ผมรบกวนเวลาคุณไม่นานหรอก"

"น่ารำคาญ"

วูชินกระโดดลงมาจากกำแพง

วูชินไม่ใช่คนตัวเล็กเมื่อเขากระโดดมายืนตรงหน้าของคิมคังชุล ส่วนสูงทั้งคู่ก็พอๆกัน คนอื่นรอบๆรู้สึกถึงบรรยากาศที่น่าอึดอัด เมื่อทั้งคู่ประจัญหน้ากัน พวกเขาจึงค่อยๆถอยออกไปให้ห่างอย่างรวดเร็ว

"นายนี่น่าปวดหัวจริงๆ ต้องการอะไร? สัมภาษณ์หรือยังไง? "

คิมคังชุลส่ายหัวปฏิเสธ สถานการณ์ตอนนี้มันน่าอึดอัดมาก

"ผมมีเรื่องต้องคุยกับคุณ ไม่ได้จะเข้าร่วมหรือสร้างปัญหาอะไร ขอแค่เวลานิดเดียวเท่านั้น ... "

ชิ้ง

วูชินเรียกดาบของเขาออกมาก่อนที่จะฟันออกไปทันที คิมคังชุลรีบหยิบมีดสั้นออกมาป้องกันแต่เขาสู้แรงวูชินไม่ได้ เขาถูกดันกลับไปหลายก้าว

"คุณคิดจะทำอะไรกัน?"

"บททดสอบพิเศษ ที่ฉันจะลงมือเอง"

“...... .”

วูชินยังคงพูดต่อ

"ถ้านายรอดได้ 30 วินาที นายจะได้เข้าอแลนดัล"

"บ้าอะไรกัน...... "

เช้งงง

คิมคังชุลไม่อาจจะโต้แย้งอะไรได้อีก เมื่อดาบของวูชินพุ่งเข้ามาฟาดฟันเขาต่อเนื่องทันที ตอนนี้เขาต้องทุ่มสมาธิทั้งหมดรับมือ

แกร๊ง, เช้งง!

เมื่อทั้งคู่ปะทะกัน ฝูงชนรีบถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว

‘บ้าเอ๊ย เขาจะฆ่าฉันจริงๆ’

คิมคังชุลรู้สึกว่าเขาตกอยู่ในอันตรายถึงตาย

ตาของวูชินเปล่งประกายเล็กน้อย

ฝีมือพอใช้ได้

10 วินาที

ความเร็วดาบของวูชินเปลี่ยนแปลงไป

ฟู่มมมม,เคร้งงง!

ความเร็วดาบของวูชินเพิ่มขึ้นอย่างมาก แม้คิมคังชุลจะขยับมีดในมือเพื่อป้องกันอย่างสุดความสามารถ แต่บาดแผลตามตัวของเขาเริ่มเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

เขาอ่านทางของฉันได้หมดรึยังไง?

ใจของคิมคังชุลเริ่มวิตกกังวล เขาพยายามแทงมีดสวนออกไปแต่วูชินปัดมันอย่างง่ายดาย และแทงสวนเขามาอย่างไร้ปราณี ตอนนี้สภาพร่างกายของเขาย่ำแย่เต็มทนแล้ว

ฉึก!

"อั๊ค!"

ดาบถูกแทงไปที่ไหล่ของคิมคังชุล มันแทงเข้าไปเกือบครึ่งดาบ เขาพยายามฟันมีดสวนออกไป แต่พบว่าวูชินถอยหลบออกไปตั้งแต่เขาขยับตัว ถ้าเขารู้ว่าจะต้องมาสู้อะไรแบบนี้เขาจะเอาอาวุธประจำตัวมาด้วย

มีดของเขาไม่ได้แตะแม้แต่ปลายเสื้อของวูชิน

ผัวะ เคร้ง!

เมื่อคิมคังชุลจั่วลม วูชินก็เตะมีดของเขากระเด็นหลุดจากมือ ก่อนที่จะอาศัยสภาวะการเตะ หมุนตัวส่งแรงถีบเข้าไปที่ท้องของคิมคังชุล จนกระเด็นออกไปกองกับพื้น

“อ๊อค!”

โชคร้ายที่การโจมตีของวูชินไม่ได้จบแค่นั้น

ฉับบบ!

“อ๊าคคคค!”

ดาบของวูชินโจมตีต่อเนื่องออกมาก่อนที่จะบั่นขาของคิมคังชุลขาดกระเด็น

"นะ ... นี่มันเกินไปรึเปล่า"

"ไม่อยู่แล้วเว้ยยยย"

ผู้คนที่ยืนดูอยู่เมื่อเห็นฉากอำมหิตก็เริ่มแตกฮือ บางส่วนรีบหนีออกไปเพราะความหวาดกลัว ภาพความรุนแรงตรงหน้ามันสร้างความกลัวให้แก่ผู้คน วูซังฮุนถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออก ส่วนมินชานได้แต่เอามือก่ายหน้าผากอย่างอ่อนใจ

หัวหน้าก่อเรื่องอีกแล้ว

คิมคังชุล เป็นถึง ......

ฉับบบบ!

“อ๊าคคคค!”

ดาบของวูชินยังคงโจมตีต่อเนื่องไม่หยุด

เขาตัดเส้นเอ็นแขนของคิมคังชุล ทั้งสองข้าง ก่อนที่จะตวัดไปแทงไหล่อีกข้างจนจมไปครึ่ง

"อ๊า อ๊าคคค"

วูชินหยุดมือลงก่อนจะเดินมายืนตรงหน้าของคิมคังชุล

"ครบ 30 วินาทีแล้ว"

"บะ... บ้าเอ๊ย"

วูชินยิ้มรับคำพูดของคิมคังชุล

"เพราะเสียดายที่จะฆ่านาย เลยให้ผ่านการทดสอบ!"

หลังได้ฟังคำพูดระรื่นของวูชิน คิมคังชุลรู้สึกโกรธแค้นจนไม่รู้จะทำยังไง

“เหอะ! ฆ่าฉันสิ "

"ได้"

“...... .”

มันไม่สำคัญหรอกว่าใครจะอยู่รึตายสำหรับวูชิน บางคนตายไปอาจจะดีกว่า ...

วูชินดึงดาบที่ฝังอยู่ในไหล่ของคิมคังชุลออกมา ก่อนที่จะเลื่อนมันไปที่คอของเขา เพียงแค่ออกแรงอีกนิดหัวของคิมคังชุลจะหลุดออกจากบ่า

"ดะ...เดี๋ยวก่อน!"

"อะไร? จะสั่งเสียอะไรก็รีบๆ "

"ชะ ... ช่วยผมด้วย ได้โปรด"

"หืม"

ไม่ใช่ว่าเขาเคยเป็นผู้มีพลังอันดับ 1 ของเกาหลีหรอกหรอ? ทำไมกลับคำไวขนาดนี้?

ราวกับอ่านเจตนาจากสายตาของวูชินออก คิมคังชุลรีบพูดออกมาอย่างรวดเร็ว

"ผมจะเข้าร่วมอแลนดัล"

"ได้ ตายแล้วค่อยเข้าร่วมนะ "

"ผะ...ผมอยากเข้าร่วมแบบมีชีวิตอยู่"

"ทำไมนายเรื่องมาก?"

"ได้โปรด"

คิมคังชุลรู้สึกถูกบีบคั้น

วูชินขมวดคิ้ว ราวกับว่าเขาไม่อยากทำอะไรให้ยุ่งยาก

"มันง่ายกว่าที่จะให้นายเข้าร่วมเป็นกองกำลังอันเด้ดหลังจากที่ตายไปแล้ว"

"คุณทำแบบนั้นไม่ได้นะ ผมมีเรื่องที่จะต้องทำเพื่อช่วยโลก "

"หืม นายพยายามจะชักแม่น้ำทั้ง 5 มาหลอกฉัน? "

เมื่อเห็นวูชินไม่สนใจและกำลังจะสะบัดดาบ คิมคังชุลรีบหงายไพ่ใบสุดท้ายของเขา

"ผมมาส่งข้อความจาก ด็อคเตอร์ ท็อปเปลอร์”

"ไอบ้านั่นตอนนี้อยู่ที่ไหน?"

การแสดงออกของวูชินดูเหมือนเขาจะโกรธมาก

คิมคังชุลสำนึกได้ว่าเขาประมาทเกินไป เขามาที่นี่ทั้งที่ยังเตรียมตัวไม่พร้อม

"ผมไม่รู้ เขาแค่ติดต่อมาให้ผมส่งข้อความให้เท่านั้น"

สถานการณ์ดูเหมือนจะเลวร้ายลง ท่าทางคังวูชินจะมีปัญหากับด๊อคเตอร์ท็อปเปลอร์ ตอนนี้ดูยังไงคิมคังชุลก็ซวยหนัก

"ช่างเถอะ ... "

เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาของคนรอบข้าง คังวูชินตัดสินใจเก็บดาบของเขา

“อ่า”

วูชินหันไปรอบๆ ดูเหมือนคนส่วนใหญ่จะหนีไปแล้ว บางส่วนที่ยังอยู่ก็แสดงท่าทางหวาดกลัวออกมา

"พวกนายเข้ามาได้"

"อะไรนะครับ?"

"คุณพูดกับพวกเราหรอ?"

เมื่อได้รับความสนใจจากวูชิน คนที่เหลือก็เอ่ยถามออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ

"ใช่ พวกนายผ่านแล้วเข้ามาสิ"

วูชินหันหลังกลับก่อนที่จะเดินเข้าประตูหน้าไป อัลอัสซาสที่อยู่รอด้านข้างเดินไปคว้าต้นขาของคิมคังชุลก่อนจะเหวี่ยงไปแบกไว้ที่หลัง

“อ๊าคคคคค!”

กระดูกขาของคิมคังชุลบิดเบี้ยวจนหักออกมา แต่อัลอัสซาสไม่ได้สนใจอะไร เขาเดินตามหลังวูชินไปอย่างสงบ

"ได้โปรด เบามือกับผมหน่อยเถอะ!"

[แค่ยังไม่ตายเจ้าก็น่าจะสำนึกบุญคุณได้แล้ว]

“...... .”

คิมคังชุลรีบหุบปากทันทีหลังจากได้รับการตอบรับที่น่าหวาดกลัวจากอัลอัสซาส เขาเคยเป็นผู้มีพลังอันดับ 1 ของเกาหลี แต่กลับต้องมาเจอการตอบรับอะไรแบบนี้

"พวกเราจะเข้าไปดีไหม? "

"หรือพวกเราควรกลับบ้าน?"

ผู้มีพลังที่เหลือที่มาเข้าร่วมการทดสอบรู้สึกลังเล เมื่อเห็นฉากเลือดสาด แถมทางที่พวกเขาจะต้องเดินไปยังมีเลือดที่ไหลเป็นทางอย่างน่ากลัว สีหน้าของทุกคนไม่ค่อยสู้ดีสักเท่าไร

"เอาล่ะ ผมอยากให้คนที่ผ่านการทดสอบมารวมกันที่นี่"

วูซังฮุนรีบออกมาจัดการอย่างรวดเร็ว เขาพยายามพูดกับผู้มีพลังที่ผ่านการทดสอบ ทำการจัดแถวและปลอบขวัญพวกเขาอย่างดี พนักงานรักษาความปลอดภัยรีบทำความสะอาดและเคลียพื้นที่ทันที นอกเหนือจากคิมคังชุลแล้วตอนนี้ อแลนดัลได้รับผู้มีพลังเพิ่มขึ้น ถึง 23 คน

***

ภายในห้องของราชาอแลนดัล ที่ถูกจัดใหม่จากห้องของหัวหน้ากิลด์ ตอนนี้มี ผู้บาดเจ็บที่น่าจะสมควรส่งห้อง ICU อย่างเร่งด่วน นอนกองเลือดโชกอยู่ที่พื้น

"รีบบอกมา ฉันยุ่ง"

"... คุณจะไม่รักษาผมก่อนหรอ?"

"ทำไมต้องทำ? ยังไงนายก็ต้องตาย

“...... .”

"มีอะไรก็ว่ามา?"

"ผมไม่พูดแล้ว"

"งั้นตาย"

เมื่อวูชินยื่นมือออกมา มีดสั้นก็ถูกเรียกมาอยู่ในมือ ภายในเสี้ยวพริบตา

"ผะ... ผมจะพูด"

"ฉันไม่ฟังนายอีกแล้ว"

เมื่อวูชินเดินเข้ามาใกล้ๆ คิมคังชุลรีบพ่นคำออกมาด้วยความเร็วสุดชีวิต

"เขาบอกว่า ถ้าคุณอยากช่วยโลกจากทราเน็ต คุณต้องสร้างระบบป้องกัน"

"นายเป็นใครนะ"

วูชินเดินเข้าไปใกล้ๆ แสงจากใบมีดเปล่งประกายออกมา ลูกกระเดือกของคิมคังชุลกระดกขึ้นหลังจากที่เขากลืนน้ำลายเพราะความกลัว

“ผะ ผมชื่อคิมคังชุล ผมไม่ได้เข้าร่วมกิลด์ไหนทั้งนั้น มะ..ไม่สิ ผมอยู่องค์กรที่เรียกว่า มูนเวิลด์ "

"มูนเวิลด์?"

วูชินหยุดเดิน

คิมคังชุน รู้สึกโล่งอกขึ้นมาหน่อย

"มันคืออะไร?"

“ดร. ท็อปเปลอร์ เป็นส่วนหนึ่งขององค์กรนี้ "

"เป็นชื่อดาวของเขาหรือไง?"

"... ผมก็คิดแบบนั้น"

วูชินจำคำพูดของ ด็อคเตอร์ท็อปเปลอร์ได้

"เรามีเป้าหมายเดียวกัน"

วูชินต้องการตัดการเชื่อมต่อระหว่างทราเน็ตกับโลก และ ด็อคเตอร์ท็อปเปลอร์ก็ต้องการทำแบบเดียวกันกับดาวของเขา

คิมคังชุลที่อยู่ตรงหน้าบอกว่าอยากจะปกป้องโลก ...

"ระบบป้องกันคืออะไร"

"ผมไม่รู้ ผมแค่เอาข้อความเขามาส่งให้คุณ "

"ระบบป้องกัน งั้นหรอ"

วูชินลูบคางของเขา ขณะที่ใช้ความคิด

"เอาล่ะ"

“ละ แล้วคุณจะทำยังไงกับผมตอนนี้ ... "

"นายจะได้ปกป้องโลก หลังจากที่ตายไปแล้ว "

"...... ถ้าคุณฆ่าผมคุณจะขาดคนติดต่อกับมูนเวิลด์"

"ถ้าพวกมันทนไม่ไหว เดี๋ยวก็ติดต่อฉันมาเอง"

“...... .”

"นายมันกลับกลอก ตายไปจะง่ายกว่า"

เขาพยายามจะฆ่าคน เพราะมันง่ายสำหรับเขา ..

"ผมไม่ใช่คนเลวนะ ผมจะเข้าร่วมอแลนดัล แค่ให้ผมทำงานอย่างมีอิสระ "

"เหอะ

เขาพึ่งได้เจอคนที่เหมือนซังฮุน ไม่สิเขาไม่อาจจะอ่านเจตนาของคิมคังชุลได้เลย หมายความว่ามันแย่กว่าซังฮุนใช่ไหม?

มันกำลังจะตาย แต่ทำไมมันยังมีข้อเสนอไร้สาระแบบนี้?

เขาทำอย่างที่ต้องการดีกว่า ...

วูชินยกมีดขึ้นมา

"ดะ ... เดี๋ยว! ผมบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าผมจะเข้าอแลนดัล? "

"ไม่ต้องห่วง ได้เข้าแน่"

เขาอยากจะเข้าร่วมทั้งมีชีวิตนะ ไม่ได้อยากตายแล้วเข้าร่วม

คิมคังชุลพยายามอย่างมากที่จะรอดชีวิต แต่เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร จากแววตาที่เย็นชาของวูชิน ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าวันนี้ต้องเป็นวันตายของเขา

เขาเป็นปีศาจหรือยังไง?

ในขณะที่วูชินกำลังจะใช้มีดปาดคอของคิมคังชุล ประตูห้องก็ถูกเปิดออก

"มีอะไร? ฉันบอกแล้วอย่าให้ใครเข้ามา"

“หะ ... หัวหน้า คือว่า…"

"มีอะไร?"

วูชินถามออกมาหลังจากเห็นท่าทางที่รีบเร่งของซังฮุน

"เธอตื่นแล้ว"

"เธอ?"

"คังโซอา น่ะครับ"

“...... .”

วูชินมองไปที่คิมคังชุล ขณะที่ยังถือมีดเอาไว้ในมือ

"ผมสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ ได้โปรดไว้ชีวิตผมเถอะ "

“...... .”

เขาจะไว้ใจไอคนกลับกลอกนี่ได้ยังไง?

น่าแปลกใจที่ทำไมไอคนแบบนี้ถึงเคยเป็นผู้มีพลังอันดับ 1 ของเกาหลีได้ ทั้งๆที่ไม่ได้รับการสนับสนุนจากกิลด์ ...

"มูนเวิลด์"

หรือพวกนั้นจะสนับสนุน คิมคังชุล

เพราะเงิน? ไม่น่าใช่

ด็อคเตอร์ท็อปเปลอร์สามารถสร้างดันเจี้ยนประหลาดๆเอาไว้ในบ้านได้ แม้วูชินจะรีบไล่ตามเข้าไปแต่เขาก็หายตัวไปโดยใช้วิธีลึกลับบางอย่าง

หรือจะเป็นพวกที่หาผลประโยชน์จากดันเจี้ยน อย่างน้อยก็ต้องมีส่วนเกี่ยวกับดันเจี้ยนไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง คิมคังชุลน่าจะถูกไอคนพวกนี้สนับสนุน

แล้วจุดประสงค์ของพวกมันคืออะไร?

"หัวหน้า ผมว่า…."

"เอาล่ะ"

วูชินเก็บอาวุธของเขา เดี๋ยวเขาค่อยกลับมาฆ่าคิมคังชุล ก่อนที่จะเปลี่ยนมันให้เป็นอัศวินแห่งความตาย เพื่อล้วงข้อมูลทุกอย่าง มันน่าจะมีประโยชน์มากกว่าไว้ชีวิตมันแล้วปล่อยให้พ่นคำพูดกลับกลอกออกมา

"นายรอก่อน เดี๋ยวฉันกลับมา"

วูชินหันไปมองซังฮุน

"นายเฝ้ามันไว้"

"ครับ"

วูชินเดินออกประตูไป

ในห้องเหลือแต่ ซังฮันและ คิมคังชุล

‘โอ้ โห’

วูซังฮุนมองสารรูปน่าเวทนาของคิมคังชุล ขาข้างนึงถูกตัด อีกข้างหักจนเห็นกระดูกแทงเนื้อออกมา แขนก็ใช้การไม่ได้ทั้งสองข้างเพราะเส้นเอ็นถูกตัด แค่มองสภาพบาดแผลเขาก็รู้สึกเจ็บแทนแล้ว แต่ดูท่าทางคิมคังชุลที่กองหมดสภาพอยู่จะไม่ค่อยเจ็บปวดสักเท่าไร

"เฮ่ พี่ชาย"

"ฉันเป็นผู้ช่วยส่วนตัวพระราชา"

"อ่อ แล้วคุณเคยคิดถึงเรื่องนี้รึเปล่า? "

มันพูดอะไรของมันสภาพมันจะตายแหล่มิตายแหล่อยู่แล้ว?

วูซังฮุนถามออกมา ตอนนี้เขารู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ

"เรื่องอะไร?"

"คุณเชื่อในเรื่องบังเอิญไหม?"

“เอ่อ นายพูดอะไรของนาย? "

ซังฮุนกำลังจะด่ามันด้วยความโมโหหลังจากฟังเรื่องไร้สาระ แต่ทันใดนั้นก็มีหินก้อนหนึ่งพุ่งเข้ามา

“เฮ้ย?”

ผัวะ!

วูซังฮุนเห็นหินที่ถูกปาออกมาแต่ว่าเขาไม่สามารถหลบได้ทัน แม้ไหล่ของคิมคังชุลจะเดี้ยงจนใช้การไม่ได้ แต่อย่าลืมว่าเขาเป็น ผู้มีพลังระดับ AA แรงปาที่เกิดจากการสะบัดข้อมือของเขาไม่ได้น้อยเลย

ตึงงง โอ๊ย!

ซังฮุนถูกปากระเด็นออกไปเขารู้สึกทึ่งจนพูดไม่ออก เมื่อเห็นคิมคังชุล กระโดดม้วนตัวใช้ปากหยิบยาออกมาจากช่องเก็บของกลางอากาศ ใช้ฟันกัดปากขวดก่อนที่กลืนมันลงไปพร้อมอมไว้ส่วนหนึ่ง

พรู่ดดดด

เขาพ่นยาลงบนบาดแผลต่างๆ ดูเหมือนเรี่ยวแรงและบาดแผลกำลังจะถูกฟื้นฟู

"พระเจ้ายังเข้าข้างฉันอยู่ ฮ่า ฮ่า"

คิมคังชุลเปิดหน้าต่าง ก่อนที่เขาจะกระโดดออกไป

รีวิวผู้อ่าน