px

เรื่อง : เทพอสนีบาต God of Thunder
บทที่ 51 - เมืองชายแดนม่อจิ้ง!! ช่วงต้น


   “ขั้น......หมื่นพลังเคลื่อน....?”ชา โร่วหนา กล่าวขึ้น   หลังจากที่เขาถูกฉี เทียนเหยาเล่นงานจนหมดสภาพ



    “ฮ่าๆ ปรมาจารย์พลังเคลื่อนต่างหาก!!” ฉี เทียนเหยา หัวเราะ



    “ขะ...ข้าไม่ทราบเลยว่าท่านเป็นยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์พลังเคลื่อน...ขะ..ข้า...” ชา โร่วหนา  กล่าวอย่างตะกุกตะกัก



    “เจ้าไม่ได้แข็งแกร่งสินะ? ฮ่าๆถอดเสื้อผ้าของเจ้าซะ ส่วนพวกผู้หญิงหลบไปข้างหลังก่อน เร็วเข้าสิ!! วางอาวุธของเจ้าแล้วถอดเสื้อผ่าออก แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไป!!”  



ฉี เทียนเหยา กล่าวขึ้นพร้อมกับเอาเท้าเขี่ยสะกิดตัวของ ชา โร่วหนา  ซึ่งเขากำลังนึกสนุกอย่างไรพิกล  



   “วางอาวุธลงแล้วถอดเสื้อผ้า คือท่าน...ข้าคิดว่ามันเป็นเรื่องน่าอับอาย!!”  ชา โร่วหนา กล่าวเจรจาต่อลอง



   “น่าอับอาย?  นี่เจ้ารู้จักความอับอายด้วยรึ?  ขั้นพันพลังเคลื่อนแต่กลับมาเป็นโจรทะเลทราย  ข้าไม่สนหรอกว่าเจ้าจะอับอายหรือไม่?”  ฉี เทียนเหยา กล่าวพร้อมกับกระหน่ำเตะไปยังผู้ที่อยู่เบื้องหน้าของเขา



ทางด้าน ซินฟง นั้น จ้องมองดูอยู่อย่างเงียบๆ  แต่ในใจเขาไม่เห็นด้วยกับ เทียนเหยา สักเท่าไรนัก



ชา โร่วหนา ไม่สามารถจะต่อรองอย่างไรได้ ซึ่งคิดว่าหากอยากมีชีวิตรอดนั้นมีเพียงทางเดียว นั้นก็คือทำตามคำสั่งซึ่งเขาทราบได้ว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ได้มีเจตนาที่จะสังหารสักเท่าไรนัก  ทว่าเพียงนึกสนุกขึ้นมาเท่านั้น



   “ทุกคนวางอาวุธลง  แล้วถอดเสื่อผ้าออกซะ!!” ชา โร่วหนา กล่าวไปยังคนของพวกเขา!!



   “เร็วๆเข้า!!” ฉี เทียนเหยา กล่าวขึ้น



และแล้วพวกมันเริ่มถอดเสื้อผ้าออกแล้ว



    “อย่าให้พวกมันถอดจนหมดเลยนะ อี๋!!” เวิ่น หยาน กล่าวเสริม โดยที่นางยังยืนดูอยู่  และไม่ได้หลบไปด้านหลังตามที่เทียนเหยาสั่ง



   “พอแล้วๆ ไม่ต้องถอดกางเกงใน!!” ซินฟง กล่าวแทรกขึ้นบ้าง  เขานึกขึ้นได้ว่าซิงเหยาเองก็ยังไม่ได้ไปไหน



เมื่อได้ยินที่ซินฟงตะโกนขึ้นนั้น  ชา โร่วหนาก็โล่งอกโล่งใจอย่างที่สุด  ที่ไม่ต้องเปลือยกายล่อนจ้อนให้น่าอับอายไปกว่านี้



แต่ทว่านี่เป็นเพียงการเริ่มต้นความสนุกของ ฉี เทียนเหยาเพียงเท่านั้น เขาเตะไปยัง ชา โร่วหนาพร้อมกับกล่าวขึ้นอีกว่า  “คลานตามข้ามา!!”



ชา โร่วหนา  พร้อมพรรคพวกที่สวมเพียงกางเกงในชิ้นเดียวนั้น  คลานตาม เทียนเหยา อย่างกระชั้นชิด



    “เห็น อาวุโสทั้งสามนั่นมั้ย คลานไปพบพวกเขาซะ!!” ฉี เทียนเหยา กล่าว



ซึ่งเมื่อชา โร่วหนา มองไปยังอาวุโสทั้งสามนั้น  ก็ตระหนักได้ว่าเขาเคยเหยียดหยามดูหมิ่นผู้อาวุโสทั้งสามนี้ไว้  



   “ชา โร่วหนา คารวะท่านอาวุโส!!  และขออภัยด้วยที่ได้ล่วงเกินท่านผู้อาวุโส”  เขากล่าวเสียงสั่นพร้อมกับเหงื่อที่เปียกชุ่มไปทั้งตัว



    “เจ้าโง่ พวกข้าไม่ใส่ใจหรอก แต่เจ้าไม่ควรกระทำการเยี่ยงนี้” ตู้ หงเฉิน กล่าวในระหว่างที่ ฉี ฉวนและเล่ย เปาเงียบขรึมอยู่



   “ข้าน้อยผิดไปแล้ว ข้าน้อยยินดีที่จะจ่ายค่าตอบแทนเพื่อเป็นการไถ่โทษที่ข้าน้อยกระทำการอันน่ารังเกียจนี้!!”  ชา โร่วหนา กล่าวอย่างลุกรน!!



   “เรื่องนี้ข้าว่าเจ้าไปตกลงกับพวกเหล่าพ่อค้าเถอะ!!” ตู้ หงเฉินกล่าวขึ้น โดยที่เขาไม่อยากจะสนทนาด้วยสักเท่าไรนัก!!



    “ท่าน...ท่านอาวุโส จะไม่ลงโทษพวกเรา?!!” ชา โร่วหนา กล่าวอย่าง งงงัน



    “หรือเจ้าต้องการเช่นนั้นล่ะ!!” ตู้ หงเฉิน กล่าวตวาดสวนทันที!!



    “ไม่..ไม่ ข้าน้อยไม่ต้องการเช่นนั้น  ขอบคุณท่านผู้อาวุโสที่เมตตาข้าน้อย!!” ชา โร่วหนากล่าวอย่างเร็วปรื๋อ พร้อมก้มลงแทบเท้า ตู้ หงเฉิน!!



ทางด้าน โต โร่วเนี่ย นั้นได้นำคนของเขาเข้าล้อมกลุ่มโจรทะเลทรายไว้รอบด้าน และสั่งให้มองหา โต ต้าซือไว้



หลังจากที่ออกมาจากผู้อาวุโสทั้งสามคนนั้น ชา โร่วหนาไปรวมตัวกับกลุ่มของเขาซึ่งเขาไม่กล้าที่จะต่อต้านเหล่าพ่อค้าแต่อย่างใดแม้ว่าเขาจะมีพลังเคลื่อนก็ตาม



   “พวกเจ้าจะเอาอย่างไร?” โต โร่วเนี่ย กล่าว



   “พวกข้าพ่ายแพ้ลงแล้ว และยอมสยบต่อคณะของท่านแล้ว เชิญท่านว่ามาเลยว่าจะเอาอย่างไร?” ชา โร่วหนา กล่าว



   “ข้าต้องการตัว โต ต้าซือไว้” โต โร่วเนี่ย กล่าวขึ้น



   “ท่านต้องการจะคุมตัว โต ต้าซือไว้?” ชา โร่วเนี่ยกล่าว



    “ท่านจะได้ตัว โต ต้าซือ แต่หากท่านไม่ต้องการตัวมัน ถึงอย่างไรเสียข้าก็จะจัดการมัน โทษฐานที่มันพากลุ่มของข้ามาเจอเรื่องเลวร้ายเช่นนี้!!”  ชา โร่วหนา กล่าว



    “อ้อ  อีกอย่างหนึ่ง เจ้าต้องจ่ายเงินให้แก่พวกข้าด้วย ที่เจ้าพ่ายแพ้ให้แก่พวกข้า!!” โต โร่วเนี่ยกล่าว



    “พ่ายแพ้!! ท่านคิดเหรอว่าหากไร้ซึ่งคนกลุ่มนั้นแล้ว พวกท่านยังสามารถจะต่อต้านพวกเราได้ อย่าพูดอะไรที่เกินจริงไปหน่อยเลย!”  ชา โร่วหนา กล่าว



    “แต่อย่างไรซะ ข้าเองก็เสียคนไปเป็นจำนวนหนึ่ง ยังไงเสียข้าก็ต้องตอบแทนครอบครัวผู้ตาย!!” โต โร่วเนี่ยกล่าว



    “นี่คือสามร้อยเหรียญทอง แต่ข้าขอเสื้อผ้าและอาวุธคืนด้วย!!” ชา โร่วหนา  กล่าวพร้อมโยนถุงเงินไปให้ โต โร่วเนี่ย



    “เสื้อผ้าข้าจะคืนให้ แต่เรื่องอาวุธและชุดเกราะนั้นอย่างได้หวังซะให้ยากเลย!!” โต โร่วเนี่ย กล่าวห้วนๆ!!



ชา โร่วหนา  ได้ยินคำนั้นก็ครุ่นคิดอยู่ชั่วอึดใจ  แล้วจึงกล่าวว่า  “เอาล่ะส่งเสื้อผ้าคืนมา ที่เหลือนั้นไม่จำเป็นแล้วล่ะ!!”



   “เป็นอันตกลง ” โต โร่วหนา ไม่ต้องการสิ่งใดต่อแล้ว และไม่ต้องการจะเสียเวลากับคนกลุ่มนั้นอีก



ซึ่งหลังจากที่พวกมันได้เสื้อผ้ากลับคืน พวกมันก็รีบล่าถอยไปในทันทีอย่างรวดเร็ว



โต โร่วเนี่ยเมื่อเห็นพวกมันล่าถอยไป ก็ถึงกับถอนหายใจยาวออกมาอย่างโล่งใจที่สุด



   “นำข้าไปหาโต ต้าซือ!!”โต โร่วเนี่ยกล่าวไปยังคนของเขา!!



ซึ่งแน่นอนเขาต้องการที่จะแก้แค้น โต ต้าซือ เป็นอย่างยิ่ง ซึ่งทางด้านฉี ฉวน และคนของเขาที่ดูเหตุการณ์อยู่นั้น ก็ไม่ได้กล่าวห้ามปรามหรือใส่ใจแต่อย่างใด



......



ในที่สุดช่วงยามราตรีก็ผ่านพ้นไป  พร้อมด้วยแสงแห่งรุ่งอรุณของวันใหม่ทอทอด



แหล่งน้ำขนาดเล็กนี้ ไม่ได้อยู่ในเขตของดินแดน ซี หรง ซึ่งแหล่งน้ำนี้เป็นเพียงแหล่งน้ำเล็กๆ และพวกเขาต้องเดินทางไปอีกสองวันจึงจะถึงแหล่งน้ำของดินแดน ซี หรง ที่มีขนาดใหญ่กว่ามาก พวกเขาจึงมุ่งหน้าเดินทางเพื่อไม่เให้ป็นการล่าช้า



ในที่สุดพวกเขาก็เข้าเขตแดน ซี หรง!!  เมื่อถึงที่นั่นพวกเขาก็แยกทางกับกลุ่มคาราวานสินค้ามันตราทันที



ซึ่งตอนนี้กลุ่มของพวกเขาอยู่ในเมืองเล็กๆชายแดนของซี หรง ที่มีชื่อว่าเมือง ม่อจิ้ง!! ซึ่งมีประชากรไม่มากนัก แต่มีแร่ทองคำอยู่จำนวนมาก



ซินฟงสำรวจเมืองนี้ด้วยความตื่นตาตื่นใจ เขาทราบว่ามันแตกต่างจากบูรพาแดงอย่างมาก เมืองนี้ทรุดโทรมและสกปรก และร้อนอบอ้าวด้วยสาเหตุที่ว่าตั้งอยู่ใกล้ทะเลทราย



   “ท่านพี่ทำไมคนในเมืองถึง ใช้ผ้าโพกหัวเอาไว้อย่างนั้น?” ซิงเหยากล่าวถาม



   “อาจเป็นไปได้ว่า พวกเขาเอาไว้กันแสงแดดล่ะมั้ง หรือไม่ก็ป้องกันแมลง!!” ซินฟง กล่าวอย่างเดาๆ



   “สกปรกมากๆ เหม็นด้วย อี๋”เวิ่น หยาน อุทานขึ้นอย่างสะอิดสะเอียน



แต่ทว่าในเมืองมีร้านซื้อขายแลกเปลี่ยนทองคำอยู่มากมาย และยังมีโรงเตี๊ยมจนรวมไปถึงซ่องโสเภณีแต่สภาพทรุดโทรมพอสมควร



   “อย่าบอกนะ  ว่าจะพักที่นี่?!!” เวิ่น หยาน กล่าว



   “ข้าไม่แน่ใจนัก แต่ต้องฟังความเห็นจากคนอื่นๆ  เมืองนี้ดูเหมือนจะไม่มีโรงเตี๊ยมขนาดใหญ่ด้วยล่ะสิ” ตู้ หงเฉิน กล่าว



    “เราไม่จำเป็นต้องอยู่ในเมืองนี้หรอก  ฮ่าๆ ที่นี่สกปรกมาก  ข้าเองรับไม่ไหวเช่นกัน!!” ฉี ฉวน กล่าว



    “ใช่แล้วล่ะ ท่านปู่ ฉี ข้าเองก็ไม่เคยพบที่ใดจะสกปรกเท่าที่นี่เลย” ซินฟง พยักหน้ากล่าวในเชิงความเห็นเดียวกับ ฉี ฉวน



   “นั่นสินะ พวกเราอย่าอยู่ที่เลย!!” เล่ย เปากล่าว



แต่ทว่า ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางออกจากเมืองม่อจิ้งนั้น มีกองกำลังทหารของ ซี หรง กว่าร้อยคนมาสกัดกั้นพวกเขาเอาไว้



ซินฟง รู้สึกสนใจกลุ่มกองกำลังเบื้องหน้าของเขามากทีเดียว เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับทหารของโลกใบนี้ ซ้ำยังเป็นการรวมอำนาจของแต่ละดินแดนเอาไว้เพื่อขยายอิทธิพล


By.GOT

รีวิวผู้อ่าน