px

เรื่อง : เกิดใหม่กับระบบไร้พ่าย
Chapter 109 - มาเริ่มเล่นกันเถอะ




Chapter 109 - มาเริ่มเล่นกันเถอะ

ตรงกลางสนาม...

เฉินเทียนเหยาก็รู้สึกตกใจกับเรื่องนี้ แต่ก็มันเพียงเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เยาะเย้ย “แม้ว่าเจ้าจะมีอาวุธระดับ พระเจ้าอยู่ในมือเจ้า แต่เจ้าก็ยังไม่อาจหลบหนีความตายออกไปได้!”

ไม่ว่าสมบัติมนต์ขลังจะมีอำนาจแค่ไหน แต่มันก็ยากที่จะแสดงพลังออกมาได้เต็มที่สำหรับคนที่มีการบ่มเพาะที่อ่อนด้อยเป็นผู้ถือ.

ดื่มโลหิตเป็นดาบที่กดขี่มากที่สุดในโลก.

พลังของมันแข็งแกร่งอย่างมาก แต่การบ่มเพาะปราณเชี่ยวชาญ ขั้น 6 ของลั่วเทียน ทำให้มันยากที่จะแสดงพลังออกมาอย่างแท้จริง.

นี่เป็นสิ่งที่แม้แต่ดื่มโลหิตก็รู้เช่นกัน

ความแข็งแกร่งของเขาถูกจำกัดด้วยการบ่มเพาะที่ต่ำของลั่วเทียน หากการบ่มเพาะของลั่วเทียนเพิ่มขึ้นความแข็งแกร่งของเขาก็จะเพิ่มขึ้น!

ลั่วเทียนยิ้มและพูดอย่างสงบว่า “โอ้? จริงรึ? แล้วเจ้าจะรออะไร มาที่นี่และมากัดข้า!”

เฉินเทียนเหยาก็เปลี่ยนแปลงทันที กลิ่นอายของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน เมื่อพลังปราณแผ่พุ่งออกมาจากตัวเขาราวกับน้ำพุไกเซอร์ขณะที่เขากำหมัดแน่น.

“ตูมมม~!”

พื้นที่รอบๆตัวเขาทำให้อากาศระเบิดออกมา.

ทันใดนั้น...

เฉินเทียนเหยากำลังเร่งพลังปราณในร่างกายของเขาให้พุ่งขึ้นไปถึงขีดสุด การโจมตีครั้งต่อไปของเขาจะไม่ให้ลั่วเทียนได้ยืนขึ้นมาอีกครั้ง.

เขาต้องตาย!

“ตายซะ!”

เมื่อเสียงของเขาจางลง เฉินเทียนเหยาก็ยิ่งเปล่งพลังปราณออกมาเป็นเส้นตรง ในสายตาของคนภายนอก กำปั้นทั้งคู่ของเขาราวกับสิ่งที่รวมพลังปราณทั้งหมดไว้ด้วยกัน.

การเผาผลาญพลังปราณ?

“นี่คือการโจมตีที่เป็นเอกลักษณ์ที่มีเฉพาะปราณเชียวชาญเท่านั้นที่มี!”

“ทำไมอาวุโสเฉินต้องสร้างภูเขาจากเนินเขาด้วย เขาต้องการใช้การโจมตีเหล่านั้นกับเศษขยะอย่าง ปราณเชียวชาญ ขั้น 6?”

“เขาอาจจะไม่ต้องการเสียหน้าอีกต่อไปและต้องการฆ่าลั่วเทียนอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็จะเริ่มต้นการสังหารหมู่ของคนทั้งเมืองได้.”

“ลองดูว่าไอ้เด็กดื้อด้านคนนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป เขาจบสิ้นแล้ว.”

สาวกนิกายกำลังยิ้มแย้มและเยาะเย้ยอย่างภูมิใจ.

การโจมตีของเฉินเทียนเหยา สามารถทำให้ใครก็ตามที่โดนมันระเหยไปจนไม่เหลืออะไร ดังนั้นลั่วเทียนต้องตาย!

ลั่วเทียนได้รีดเร้นพลังแฝงของเขาและมองไปยังเบื้องหน้า จากนั้นเขาก็กล่าวเบาๆ
 “ข้าหวังว่าจะเป็นอย่างที่เจ้าพูด.”


ในเวลานั้น...

ลั่วเทียนคำรามในใจ “Level 2 Berserk!”

“ฮู่มมม~!”

พลังสี่เท่าระเบิดออกมาและความแข็งแกร่งของเขาก็พลุ่งพล่าน ลั่วเทียนควบรวมพลังทั้งหมดเพื่อป้องกันจิตสำนึกและทะเลปราณ ในเวลาเดียวกันเขาก็ได้ใช้พลังส่วนหนึ่งเพื่อเปิดใช้งานความสามารถของเกราะเลือดปีศาจ.

ตั้งแต่เริ่มต้น ลั่วเทียนไม่ได้ตั้งใจที่จะสู้.

ความแตกต่างของพวกเขาทั้งสองคือความต่างกันอย่างฟ้ากับเหว ไม่ใช่ว่าเขาจะชนะแม้ว่าเขาจะต้องต่อสู้กับสุดชีวิต.

ลั่วเทียนวางแผนป้องกันเต็มกำลัง!

ตราบเท่าที่เขาป้องกันการโจมตีของเฉินเทียนเหยาได้ก็ถือว่าเป็นชัยชนะของเขา.

แน่นอน...

การเปิดใช้งานความสามารถหลักของเกราะเลือดปีศาจไม่อาจป้องกันการโจมตีได้โดยปกติ แต่ลั่วเทียนก็ไม่ได้วางใจหญิงสาวคนนั้นอย่างเต็มที่.

ถ้าเขามีทางเลือก เขาก็จะไม่เลือกที่จะเชื่อใจเธอ.

จากนั้น...

ลั่วเทียนเตรียมพร้อมที่จะเปิดใช้ความสามารถหลักของเกราะเลือดปีศาจและไม่อยากใช้งานมันจริงๆ นี่เป็นใบรับประกันครั้งสุดท้ายของเขาและเขาจะไม่ใช้งานมันจริงๆเว้นแต่ว่าเขาไม่มีทางเลือก.

ยิ่งไปกว่านั้น...

เมื่อความสามารถหลักของเกราะเลือดปีศาจถูกเปิดใช้งาน คุณสมบัติในการป้องกันของมันจะกลับไปเริ่มต้นใหม่และกลายเป็นสมบัติมนต์ขลัง ระดับ 5.

ไม่มีทางที่ ระดับ ดังกล่าวจะป้องกันการโจมตีเพียงครั้งเดียวของปราณสุดยอดเชี่ยวชาญ!

“ทำไมเด็กนั่นไม่เคลื่อนไหว?”

“เขาวางแผนที่จะลอบโจมตีอีกรึ?”

“เขาประเมิณค่าตัวเองสูงไป เขารู้หรือไม่ว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับใคร? อาวุโสของเราเป็นผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในจุดสุดยอดของปราณสุดยอดเชี่ยวชาญ แต่เด็กคนนี้กำลังคิดว่าเผชิญหน้ากับหวังหยวนไคว่อีก?”

“ข้าคิดว่าเขายอมแพ้และรอรับความตายของเขา”

สาวกนิกายกำลังคุยเรื่องนี้.

หัวใจของสมาชิกตระกูลลั่วรู้สึกราวขาดเลือดเมื่อพวกเขามองไปที่ลั่วเทียนโดยไม่กระพริบตา พวกเขาแทบจะลืมหายใจขณะนี้.

ในมุมมืด...

มีรอยยิ้มของสาวสวยที่อยู่ในชุดคลุมดำ.

ข้างๆเธอคือหลี่ซูเอ๋อร์ด้วยท่าทีที่ร้อนใจอยู่เต็มใบหน้าของเธอ จากนั้นเธอก็พูดกับตัวเอง “พี่สาวซวง พี่สาวซวง เร็วๆเข้า รีบเคลื่อนไหว ข้าสัญญาที่ให้ไว้กับท่านและจะทำตามสัญญา.”

หลิงหานซวงไม่ได้เคลื่อนไหวและตอบเบาๆ “ข้อตกลงกับเจ้าคือลั่วเทียนต้องห้ามเคลื่อนไหวและทนการโจมตีนั้นหนึ่งครั้ง.”

หลีซูเอ๋อร์มีหน้าตาอมทุกข์.

มีแสงแว่บผ่านเข้ามาในประกายตาของชุนชุน ขณะที่เธอหัวเราคิกคัก จากนั้นเธอก็ดึงชายผ้าของหลี่ซูเอ๋อร์และพูดว่า“ไม่ต้องกังวลพี่ซูเอ๋อร์ แน่นอนว่าพี่ใหญ่สามารถป้องกันการโจมตีคราวนี้ได้.”

หลี่ซูเอ๋อร์ก้มมองลงไปที่ชุนชุน“เอ่อ พี่ใหญ่จะไม่เป็นไร”

กลางลาน
...

การโจมตีของเฉินเทียนเหยาเกิดระรอกคลื่นราวกับสึนามิและพลังปราณของเขาก็กรรโชกราวกับพายุที่เกรี๊ยวกราด.

สายตาของลั่วเทียนจ้องไปอย่างจริงจังขณะที่ยืนนิ่ง จากนั้นเขาก็หัวเราะขึ้นไปบนอากาศและตะโกร “เข้ามาหาข้า!”

มันเป็นเหมือนกับตอนที่เขารับมือกับหวังหยวนไคว่.

เขามองเฉินเทียนเหยาต่ำไป?

ราวกับว่าเฉินเทียนเหยาได้รับการดูถูกที่ร้ายแรงที่สุดในชีวิตเขาคำรามออกมา “ไอ้สุนัขสารเลว บอดาคนนี้จะขยี้วิญญาณของเจ้า!”

เมื่อเสียงหยุดลง...

เฉินเทียนเหยาก็โจมตีออกมา.

หัวใจของลั่วเทียนสงบลงในขณะนี้ราวกับไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก ตอนนี้กำปั้นของเฉินเทียนเหยาถูกปล่อยออกมา เขายังไม่ได้ใช้ความสามารถหลักของเกราะเลือดปีศาจ.

เหตุผลไม่มีอย่างไรอื่น เนื่องจากเขาไม่ได้ไว้ใจหลิงฮานซวง!

นอกจากนี้...

ลั่วเทียนรู้ว่าเขาสามารถต้านทานกำปั้นนี้ได้.

“ตูม~...”

“ตูม~...”

เสียงดังคล้ายกับฟ้าถล่ม ก้อนกรอดและเศษดินกระจายไปทั่วทุกที่ ขณะที่พลังกระจายออกไปด้านนอก สมาชิกตระกูลลั่วจำนวนมากหวาดผวาจากคลื่นเหล่านั้น.

หน้าอกของลั่วเทียนราวกับจะขาดเป็นสองส่วน อวัยวะภายในของเขากรีดร้องอย่างไม่หยุดยั้ง ขณะที่เสื้อผ้าของเขากระจัดกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย บาดแผลนับไม่ถ้วนปราฏกอยู่บนหน้าอกของเขา ไม่นานเลือดก็กระเซ็นออกจากบาดแผลเหล่านั้น.

ในขณะเดียวกัน...

เกราะเลือดปีศาจของลั่วเทียนก็จางหายไปราวกับไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป!

ความเจ็บปวดอย่างยิ่งยวดได้แพร่กระจายบนหน้าอกของลั่วเทียนไปยังส่วนที่เหลือของร่างกาย มันเหมือนกับว่ากระดูกทุกชิ้นของเขากำลังแตกละเอียด ความเจ็บปวดรุนแรงเป็นอย่างมากและไม่อาจอธิบายเป็นคำพูดได้.

แต่...

ลั่วเทียนกัดฟันและอดทนต่อทุกสิ่ง!

หน้าของเขาซีดราวกับขี้เถ้า.

ตาของเขาแดงกล่ำไปด้วยเลือดและความเจ็บปวดทำให้ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว.

“555…”

“555…”

ลั่วเทียนเริ่มหัวเราะด้วยท่าทางวิปลาศและพูดว่า “เจ้าหมาจิ้งจอกเฒ่า ดูเหมือนว่าการโจมตีที่เจ้าเตรียมมาอย่างดี ยังไม่อาจฆ่าข้าได้…”

หลังจากนั้น...

ลั่วเทียนมองไปที่มุมหนึ่งและพูดว่า“หลิงฮานซวง บิดารับการโจมตีโดยไม่เคลื่อนไหวแล้ว ถึงเวลาที่เจ้าจะปรากฏตัวแล้ว?”

หลิงฮานซวงไม่เคลื่อนไหว.

“แม่ง!”ลั่วเทียนสถบออกมาทันที

หลี่ซูเอ๋อร์ยังคงรบเร้าเธอ แต่เธอไม่เคลื่อนไหว.

ตอนที่การโจมตีของเฉินเทียนเหยาเข้ามา บนใลหน้าของเธอมีความสุขน้อยๆในกับภาพในสายตาของเธอ จากนั้นเธอก็ยืนยิ่งและไม่ได้สนใจการรบเร้าของหลี่ซูเอ๋อร์.

เมื่อเห็นว่าหลิงฮานซวงไม่ตอบสนอง หลี่ซูเอ๋อร์ก็ดึงหยกม่วงทองออกมาก่อนที่จะวิ่งออกไปเหมือนกับว่าชีวิตของเธอขึ้นอยู่กับมัน...

หลิงฮานซวงจงใจทำ?

มันเกิดอะไรขึ้นบนโลกใบนี้?

ลั่วเทียนไม่มีเงื่อนงำ!

ทั้งหมดที่เขารู้คือเขาถูกเล่นงาน เล่นงานอย่างราบคาบโดยผู้หญิง ถ้าเข้ารอดไปได้ เขาจะให้เธอจ่ายนับหมื่นเท่า!

เฉินเทียนเหยามีท่าทางน่าเกลียดจริงๆบนใบหน้าของเขา หมัดที่โจมตีด้วยพลังทั้งหมดแต่ลั่วเทียนยังไม่ตาย!

เขาโกรธ และ โกรธมาก!

มีท่าทีที่คาดหวังปรากฏขึ้นในดวงตาของหลิวซางเฟยและดวงตาของเหอจางก๋งขณะที่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของเขา.

“บิดาได้แสดงให้เจ้าเห็นแล้วว่าสามารถป้องกันโดยไม่เคลื่อนไหว!”

ร่างกายของเฉินเทียนเหยาสั่นอย่างบ้าคลั่ง.

ใบหน้าของลั่วเทียนก็หมองราวกับคนตาย ขณะที่ความคิดแล่นเต็มหัวของเขา.

ดื่มโลหิตรู้ว่าลั่วเทียนถูกเล่นงานเข้าแล้วและความเงียบในใจของเขาก็ทำให้เขากังวลจากนั้นก็ถามอย่างรวดเร็ว “นี่ไอ้เหลือขอ เจ้าสามารถป้องกันการโจมตีของเขาได้อีกครั้งไหม?”

ลั่วเทียนยิ้มอย่างขมขื่น“งั้าถ้าข้าป้องกันได้หล่ะ? ครั้งที่สาม ครั้งที่สี่…”

ดื่มโลหิตตะโกนด้วยความโกรธ “เจ้าเพียงตอบว่าป้องกันได้อีกครั้งหรือไม่?!”

“ทำได้!”

“ดี ถ้างั้นฟังให้ดี ข้าจะบอกเจ้าให้ถึงความลึกลับของดื่มโลหิตนี้…”

รีวิวผู้อ่าน