Chapter 111 - เก้าดาบรวมเป็นหนึ่ง. ระเบิดของมาซ้าาาา!
กลิ่นอายจากดาบพลุ่งพล่านขึ้นไปถึงเมฆ.
ราวกับว่ากลิ่นอายของดาบเป็นสิ่งที่จับต้องได้ มันพุ่งไปฟาดฟันเบื้องหน้าของเฉินเทียนเหยา.
มีช่องว่างปรากฏอยู่บนท้องฟ้าราวกับถูกแหวกออก กลิ่นอายที่ทรงพลังที่ฟาดลงมาพร้อมกับจิตสังหารที่เข้มข้น.
ก่อนที่จะฟันลงมาเต็มกำลัง...
ช่วงเวลาที่ดาบในมือของลั่วเทียนเคลื่อนไหว เขาก็ตะโกนออกมา “วิชามังกรทะลวงสูญ ท่าที่สอง!”
“ขจัดโลก!”
“ฟันออกไป…”
การขยับใบมีดครั้งแรกยังไม่ทันจบและท่าที่สองก็ใช้ออกไปแล้ว มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?
สิ่งที่คนไม่เข้าใจจริงๆคือท่าของดาบท่าที่หนึ่ง ขจัดสวรรค์ ยังไม่ทันปล่อยออกมาเต็มที่และประกายสังหารก็ถูกเก็บเอาไว้กลางอากาศ มันเหมือนกับเวลาหยุดชะงักและดูเหมือนจะรออะไรอยู่.
“ตูมมม~!”
มีเสียงดังสนั่นออกมาจากใต้ผืนดินก่อนที่โลกจะเริ่มสั่น กลิ่นอายที่ทรงพลังปะทุออกมาจากส่วนลึกของโลก.
ลั่วเทียนแกว่งดาบที่อยู่ในมือของเขาและผืนดินก็แยกออกจากกัน มีไฟปะทุออกมาจากผินดิน แต่มันก็หยุดลงก่อนที่จะไปถึงเฉินเทียนเหยา.
นอกจากนี้ในช่วงเวลานี้...
ลั่วเทียนคำรามอีกครั้ง “วิชามังกรทะลวงสูญ ท่าที่สาม!”
“สังหารมังกร!”
ท่าทางเคลื่อนไหวนี้ก็เหมือนกับครั้งก่อนหน้า มันถูกยับยั้งกลางอากาศก่อนที่จะเวลาที่อยู่รอบๆหยุดชะงัก.
หลังจากนั้นอีกครั้ง...
“วิชามังกรทะลวงสูญ ท่าที่สี่!”
“สังหารพันครั้ง!”
“ท่าที่ห้า, สังหารภายใน!”
“ท่าที่หก, สังหารนับไม่ถ้วน!”
“ท่าที่เจ็ด, สังหารจนเกิดใหม่!”
“ท่าที่แปด, สังหารมังกรอหังการ!”
แปดท่า แปดดาบ แปดรูปแบบ พลังฉีของพวกมันถูกหยุดไว้กลางอากาศ พลังแต่ละดาบมีมากจนทำให้การฟันแต่ละครั้งมีรอยแยกบนอากาศ.
ทุกคนมึมงงไปด้วยความตกใจกับดาบทั้งแปด.
พวกเขาจ้องมองพร้อมกับปากที่อ้าค้างต่อลั่วเทียนที่ไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ บางครั้งพวกเขาก็มองไปที่รอยแยกบนอากาศที่กำลังส่งเสียงหึ่งๆออกมา.
ต่อหน้าพลังของดาบทั้งแปด เฉินเทียนเหยากลัวจนเป้ากางเกงของเขามีจุดปรากฏขึ้นมา.
เขาลืมแม้กระทั่งการโจมตีของเขา.
เมื่อเขาเงยหน้ามองใบดาบฉีทั้งแปดนั้นเฉินเทียนเหยารู้สึกกลัวจับใจ ใบมีดฉีเหล่านั้นเราวกับเป็นการแบ่งแยกของนรกและสวรรค์ทั้งเก้า,เหมือนกับการเกิดใหม่,เหมือนกับผู้คนมากมายถูกสังหารและเหมือนกับมังกรขนาดใหญ่ที่กำลังส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ทั้งหมดนี้ได้ประทับลงไปในจิตใจของเขาทำให้เขากลัวมากยิ่งขึ้น.
กลัว!
สาวกของนิกายเมฆครามก็กลัว!
หลิวซางเฟยก็กลัว.
เหอจางก๋งก็กลัว.
หัวใจของพวกเขาดิ่งลงขณะที่พวกเขาถามตัวเองว่า ถ้าข้าเป็นคนที่เผชิญกับดาบทั้งแปดนั่นที่ดูเหมือนจะพังสวรรค์ทลายนรกเหล่านั้น ข้าจะป้องกันได้หรือไม่?
พวกเขาไม่มีคำตอบ!
เพราะว่าพวกเขาไม่ต้องการที่จะเผชิญหน้ากับดาบเหล่านี้!
เพราะพวกเขาอาจจะสูญเสียชีวิตของเขา...
“โอ้แม่เจ้า นายท่าน ท่านนี่มันทรงพลังจริงๆ!”ฟางเล่ยจ้องมองด้วยตาที่เบิกกว้างขณะที่จัดระเบียบความคิดของเขาอย่างตื่นเต้น เขากำหมัดและพูดว่า “ข้าต้องบ่มเพาะอย่างบ้าคลั่ง ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่อาจเดินตามนายน้อยต่อไปได้.”
ทุกคนในตระกูลลั่วก็คิดเหมือนกัน.
ตื่นเต้น!
นอกจากเหนือจากความตื่นเต้นแล้วก็มีแต่ความตื่นเต้นยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อมองไปที่ท่าทางที่หวาดกลัวของเฉินเทียนเหยา ความตื่นเต้นของพวกเขาก็มากขึ้นเรื่อยๆจากความชื่นชม.
เนื่องจากลั่วเทียนเป็นผู้นำตระกูล เขาเป็นหัวหน้าซึ่งเป็นเสาหลักของครอบครัว!
ดวงตาที่เย็นชาของหลิงฮานซวงยังแสดงอาการตกใจ ใบหน้าของนางดูน่าเกลียดมากยิ่งขึ้น ความคิดที่ซับซ้อนมากมายวิ่งผ่านเข้ามาจิตใจของนาง.
หลี่ซูเอ๋อร์หยุดยืนนิ่งและยิ้มทั้งที่น้ำตายังคงไหลอาบแก้มของนาง แต่อย่างใดก็ตามราวกับอาณาจักรกำลังสว่างไสวด้วยรอยยิ้มของเธอ ตอนนี้นางงดงามอย่างมากจนน่าใจหาย!
เฉินเทียนเหยาที่กลัวจนเป้ากางเกงเปียกและตอนนี้ก็แทบใกล้จะเป็นบ้าแล้ว จากนั้นเขาก็มองอย่างโกรธๆบนฟ้าขณะที่คำรามออกมา “เจ้าสารเลว นี่เจ้าวางแผนที่จะข่มให้ข้าอึราดเลยรึ? ถ้าเจ้ามีความกล้าหาญ จงฟันมายังบิดาคนนี้!”
“ถ้าเจ้าไม่อาจกำราบบิดาคนนี้ได้ บิดาคนนี้จะส่งคนทั้งเมืองให้ตายโดยไร้ที่กลบฝัง! 5555…”
เขาเริ่มหัวเราะด้วยความเหี้ยมโหด.
ในเวลานั้น...
เฉินเทียนเหยาวางหมัดลงและพลังปราณเริ่มพลุ่งพล่านออกมา พลังปราณที่เข้มข้นและรุนแรงปรากฏตัวขึ้นเป็นโล่ป้องกันจนเห็นชั้นแสง.
โล่ที่เกิดจากพลังปราณมีการป้องกันที่สูงอย่างมาก!
ตราบเท่าที่เขาสามารถป้องกันการโจมตีนี้ของลั่วเทียนได้ เขาจะเข้าไปสังหารทันที!
ทันใดนนั้น...
สายตาของลั่วเทียนก็เย็นเยียบและเผยรอยยิ้มอย่างเย็นชา“ไม่ต้องรีบ บิดาคนนี้ต้องการให้เจ้าเห็นท่าที่เก้า!”
เมื่อเสียงพูดจบลง...
ร่างกายของลั่วเทียนก็กระพริบขึ้นไปบนอากาศอย่างกระทันหัน ใบมีดที่บ้าคลั่งที่โจมตีออกไปก่อนหน้าลอยอยู่ด้านหน้าของเขาขณะที่เขาตะโกน“ท่าที่เก้า, สังหารแก่นกำเนิด!”
“ตูมมม~...”
ริ้วดาบที่เก้าพุ่งผ่านริ้วดาบทั้งแปดก่อนหน้า มันสั่นสะท้านหลังจากที่หลอมรวมริ้วดาบจนทำให้พลังของมันเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า.
ราวกับว่ามันเป็นกุญแจหลักสำคัญที่การฟันก่อนหน้านี้ถูกหยุดไว้และในที่สุดก็เดินหน้าต่อ.
ภายในรัศมีหนึ่งร้อยไมล์ท้องฟ้าและโลกก็ถูกปกคลุมไปด้วยสีแดงทับทิมทั้งเก้าสายนี้ พลังที่กดดันทำให้เลือดลมผู้คนพลุ่งพล่าน!
ริ้วทั้งเก้าประสานเข้าด้วยกัน!
พลังแต่ละริ้วที่ปล่อยออกมาก่อนหน้าเมื่อรวมเข้าด้วยกันพลังของริ้วสายนั้นก็เพิ่มเป็นสองเท่า หากลั่วเทียนไม่ได้ยืนอยู่ในจุดที่ปลอดภัยของวิชามังกรทะลวงสูญ มันก็เหมือนกับคนเหล่านั้นที่ไม่อาจอยู่รอดได้จากความกดดันของพลังงานที่ปล่อยออกมา.
ยิ่งไปกว่านั้น...
เขายังคงสามารถยืนหยัดอยู่ต่อไปได้โดยไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆ แต่อาการเจ็บปวดเหล่านั้นไม่ได้หายไป เพียงแค่ถูกระงับไว้ชั่วคราว.