ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique/
บทที่ 98 - เคล็ดวิชาเข็มสยบลิขิตฟ้า ท้าทายสวรรค์
หลังจากผู้นำอาวุโสตระกูลอวี้ทักทายทุกคน และในที่สุดตอนนี้เขาก็มาถึงโต๊ะที่ชิงสุ่ยกำลังนั่งอยู่
"ท่านปู่!!!"
"ท่านปู่อวี้!"
"ท่านปู่อวี้!"
อวี้เจี้ยน ติงหลาง ติงหยวน และติงเป่า ทุกคนต่างเรียกด้วยความเคารพ
"ชิงสุ่ยยินดีที่ได้พบท่านผู้อาวุโส ข้าน้อยต้องขออภัยที่ไม่ได้หาโอกาสมาพบท่านผู้อาวุโสเลย" ชิงสุ่ยยิ้มอย่างถ่อมตัวและนอบน้อม
"ดี ดี"
"หลานเอ่ย นี่คือเพื่อนชิงสุ่ยของเจ้าสินะ เยี่ยม เยี่ยม!"ผู้นำอาวุโสอวี้กล่าวด้วยเสียงที่สดใสและทรงพลังอีกทั้งให้ความรู้สึกยกย่องชิงสุ่ย
ชิงสุ่ยพิจารณาอวี้ต่งห่าวที่นั่งอยู่บนรถเข็น เขานั้นจะต้องมีอายุมากกว่า 50 ปี ศรีษะของเขาเต็มไปด้วยเส้นผมสีขาวโพลน หน้าผากที่ดูกว้างและดวงตาที่เต็มไปด้วยพลัง เมื่อจ้องมองเขาอย่างลึกซึ้ง มันกลับถึงความรู้สึกที่แปลกประหลาดไว้ในใจของชิงสุ่ย
เมื่อมองดูดีๆแล้วผู้นำอาวุโสอวี้เต็มไปด้วยความรู้สึกเศร้าโศก เรื่องที่อวี้ต่งห่าวเป็นคนที่ต้องนั่งอยู่บนรถเข็น ถ้าเป็นคนอื่นที่สูญเสียพลังจากระดับเทวะเซียนเทียนมาเป็นคนสามัญ พวกเขาคงยอมแพ้ให้กับชีวิตนี้
เคล็ดวิชาเบิกเนตรสวรรค์ของชิงสุ่ย เริ่มทำการสำรวจอวี้ต่งฮ่าวตั้งแต่หัวจรดเท้า เส้นลมปราณและจุดตันเถียนของผู้นำอาวุโสอวี้ปรากฏขึ้นอย่างชัดเจนในสายตาของเขา
จุดตันเถียนของเขานั้นบิดเบี้ยวราวกับไส้ขนมปัง ในขณะที่เส้นลมปราณเริ่มหดหายและแห้งเหี่ยวไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งเส้นลมปราณที่อยู่ใกล้ขาของเขา "ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะพิการ เมื่อเห็นความเสียหายที่ร่างกายของเขาได้รับ มันช่างโชคดีมากที่เขายังสามารถมีชีวิตอยู่ได้"
"อาการบาดเจ็บของเขานั้นค่อนข้างคล้ายกับไป๋ลี่ จิงเว่ย เพียงแค่อาการนี้ร้ายแรงมากกว่าเท่านั้น ข้าสงสัยว่าเคล็ดวิชาเข็มสยบลิขิตฟ้าแรกเริ่มของข้าจะช่วยเขาได้หรือไม่?"
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกตื่นเต้น เขาควรใช้โอกาสนี้ในการทดลองและดูว่าเคล็ดวิชาเข็มสยบลิขิตฟ้าแรกเริ่มของเขานั้นจะมีประสิทธิภาพเพียงใด และหากร่วมกันระหว่างเคล็ดวิชาเปลวเพลิงแรกเริ่มกลับเคล็ดวิชาเข็มแรกเริ่ม เขาอาจสร้างปาฏิหาริย์ที่สามารถท้าทายสวรรค์ได้
ค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนที่ยาวนาน ในที่สุดอวี้ต่งห่าวก็กลับไปที่ห้องเขา แต่สิ่งที่แปลกไปก็คืออวี้เหอนั้นดื้อมือของชิงสุ่ยไปพร้อมกับอวี้ต่งห่าว ชิงสุ่ยจึงรู้สึกแปลกประหลาดอย่างมากเพราะเขานั้นเป็นเพียงแค่คนนอก
"หรืออาจจะเป็นเพราะว่า เขาจะรู้ว่าข้าคิดอะไร!"ชิงสุ่ยตัดสินใจตามอวี้เหอไปที่ห้องผู้นำอาวุโสอวี้
"เจ้าคือชิงสุ่ยใช่ไหม? หลานสาวของข้าบอกว่าปลาดำนั้นได้มาจากเจ้า พวกมันรสชาติเยี่ยมจริงๆ ชายชราคนนี้อายุก็ปาเข้าไป 80 ปีแล้ว ตลอดชีวิตข้า ข้าไม่เคยกินอาหารที่มีรสชาติยอดเยี่ยมขนาดนี้มาก่อน"
" ขอบคุณมากท่านผู้อาวุโส ถ้าท่านต้องการจะกินไปอีก ข้าจะให้พี่สาวอวี้ทำอาหารมาให้ท่านกินทุกวัน"ชิงสุ่ยตอบอย่างสุภาพ
"เฮ้ออออ ชะตากรรมของหลานสาวข้าช่างเป็นอะไรที่น่าขมขื่น แต่ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ข้านั้นคงไม่อาจอยู่บนโลกนี้ได้อีกต่อไปแล้ว"
ชิงสุ่ยลังเลก่อนที่เขาจะตอบ "ผู้อาวุโส ข้าน้อยนั้นได้เรียนรู้เคล็ดวิชาบางอย่างที่คล้ายคลึงกับศาสตร์การแพทย์ ถ้าเป็นไปได้ข้าน้อยอยากให้ท่านช่วยข้าฝึกฝนการรักษาได้หรือไม่? ศาสตร์การแพทย์ของข้าน้อยงั้นคนข้างแตกต่างจากผู้อื่น แต่มันมีโอกาสที่จะรักษาท่านให้หายได้"
อวี้ต่งห่าวหัวเราะ "เด็กน้อย ขอบคุณสำหรับความพยายามของเจ้า แต่ตัวข้านั้นรู้ดีว่าสภาพของข้านั้นย้ำแย่แค่ไหน ยาแห่งปาฏิหาริย์หรือแม้กระทั่งยาแห่งสรวงสวรรค์นั้นไม่มีอยู่จริง ข้าจึงยังคงเป็นคนพิการอยู่จวบจนตอนนี้"
ชิงสุ่ยค่อนข้างประทับใจในลักษณะการเป็นผู้นำระดับสูงของอวี้ต่งห่าว บางทีมันอาจเป็นเพราะว่าเขานั้นได้รับอาการบาดเจ็บเพิ่มเติมนับครั้งไม่ถ้วนในขณะที่เขาพยายามหาวิธีรักษา
"ถึงแม้ว่าผู้นำอาวุโสอวี้จะไร้ซึ่งความหวัง ทำไมท่านไม่ให้ข้าลองดูล่ะ? เพราะยังไง มันก็ไม่มีอะไรที่ท่านจะต้องเสียแล้ว?" ชิงสุ่ยยังคงพยายามกล่อมผู้อาวุโสอวี้
"ชิงสุ่ย พอเถอะ!"อวี้เหอกล่าวแทรก เธอกังวลว่าปู่ของเธอนั้นจะผิดพลาดเช่กเช่นอดีต
"อืมมม เจ้าพูดถูก!! ชายชราผู้นี้จะช่วยเจ้าทดลองมัน ให้ข้าดูเคล็ดวิชาการแพทย์ที่พิเศษของเจ้าหน่อย"อวี้ ตงห่าวกล่าวอย่างมีความสุขในขณะที่เขาเห็นด้วยกับคำขอของชิงสุ่ย
ในขณะที่อวี้เหอจ้องมองชิงสุ่ย เธอรู้สึกว่าเขานั้นสามารถพูดได้อย่างชาญฉลาด
ชิงสุ่ยแกล้งทำเป็นไม่สนใจอวี้เหอในขณะที่เขาหยิบเข็มทองคำออกขึ้นมา โดยไม่รอช้าชิงสุ่ยเสื้อคลุมของอวี้ตงห่าวออก และดึงกางเกงของเขาลงเล็กน้อย เคยเห็นบริเวณจุดตันเถียน
"ท่านอาจจะเจ็บปวดเล็กน้อย ได้โปรดอดทนกับมันด้วย"ชิงสุ่ยกล่าวเตือนในขณะที่เขาเตรียมตัว
"เอาเลย เข้ามาเลย ชายชราคนนี้นั้นกลัวทุกสิ่งทุกอย่างยกเว้นความเจ็บปวด ถ้ามันสามารถรักษาได้จริง แม้ว่าจะโดนเข็มพันเล่มทิ่มแทงโดนมีดพันเล่มเชือนร่าง ข้าก็ไม่หวั่น"
เพื่อที่จะรักษาอวี้ตงห่าว ประการแรกชิงสุ่ยต้องฟื้นฟูและรักษาจุดตันเถียนที่กำลังเสื่อมถ่อย เพื่อให้อวี้ต่งฮ่าวสามารถโคจรพลังปราณได้อีกครั้ง พลังปราณจากเคล็ดวิชากายาบรรพกาลพุ่งเข้าสู่เข็มสีทองในขณะที่เขาเริ่มเปิดใช้งานเคล็ดวิชาเปลวเพลิงแรก เข็มสีทองก็เริ่มลุกเป็นไฟ ก่อนที่เขาจะแทงมันเข้าไปยังส่วนต่างๆของจุดตันเถียนของผู้อาวุโสอวี้
จุดตันเถียนนั้นไม่เพียงแต่มันจะเป็นส่วนประกอบของร่างกายแล้วมันยังเป็นจุดที่สำคัญที่สุดของผู้ฝึกตน อีกทั้งไม่จําเป็นจุดที่อ่อนแอที่สุด ตอนนี้เข็มทองคําเข็มแรกก็ถูกแทงเข้าไป
แต่อวี้ต่งหาวทำเรากับเขาไม่รู้สึกเจ็บปวดในใจ แม่เข็มแรกจะถูกแทงเข้าไปในจุดตันเถียนของเขา เขาไม่แม้แต่จะตะโกนถึงความเจ็บปวดออกมา
เข็มที่ 2 …………….จนกระทั่งเข็มที่ 7
เหงื่อเม็ดใหญ่เริ่มปรากฏขึ้นบนหน้าผากของชิงสุ่ย ก่อนจะแทงเข็มที่ 7 ชิงสุ่ยใช้เคล็ดวิชาเข็มในการปิดผนึกความรู้สึกเจ็บปวดของอวี้ตงห่าว แม้ว่าผู้อาวุโสอวี้จัดปฏิเสธ ชิงสุ่ยก็ยังคงทำเช่นนั้น เนื่องจากระดับความเจ็บปวดของเข็มที่ 7 นั้น หากเทียบกับเข็มที่ 1 มันคงเปรียบได้กับแสงหิ่งห้อยเมื่อเทียบกับแสงตะวันที่แผดเผา
โคจรปราณจากเคล็ดวิชากายาบรรพกาล ชิงสุ่ยแทงเข็มเข้าไปพร้อมกับพลังปราณ เขาไม่ค่อยถ่ายเทพลังปราณของเขาเข้าไปในจุดตันเถียนของอวี้ต่งฮ่าว
เข็มทั้งเจ็ดที่ถูกแทงเข้าไป ถูกจัดได้ว่าเป็น 7 ชั้นของสวรรค์ ภายใต้การถ่ายเทพลังปราณของเคล็ดวิชากายาบรรพกาล เข็มกำลังสั่นสะเทือนพร้อมปล่อยคลื่นพลังสีทองจางๆออกมา จุดตันเถียนที่แห้งเหี่ยวก็ค่อยๆฟื้นคืนรูปร่างเดิม
อัตราการฟื้นตัวและการสั่นสะเทือนของเข็มสีทองนั้น มีความสัมพันธ์โดยตรงกับอัตราการโคจรพลังปราณของชิงสุ่ย
อวี้เหอกำลังยืนกังวลอยู่ข้างๆเขา เธอคอยเช็ดเหงื่อของชิงสุ่ยด้วยผ้าของเธอ ในทุกๆครั้ง ใบหน้าของเธอจะแดงขึ้นเล็กน้อย เพราะเธอกำลังแสดงท่าทางแบบคู่รักกับชิงสุ่ย ต่อหน้าปู่ของเธอ
ประมาณ 2 ชั่วโมงผ่านไป ใบหน้าของชิงสุ่ยแปลเปลี่ยนเป็นสีซีดอะไรซึ่งเลือด เขาขยับเข็มทีละแท่งในขณะที่ร่างกายของเขาสั้นโดยไม่เจตนา
"ท่านผู้อาวุโสอวี้ ท่านลองโคจรพลังปราณของท่านดู อย่างไรก็ตาม การควบคุมพลังปราณของท่านนั้นขึ้นอยู่กับการดูแลฟื้นฟูจุดตันเถียนของท่าน ท่านจะใช้งานมันมากเกินไป ข้าเพียงต้องการให้ท่านทดสอบมันอย่างนิ่มนวล"ชิงสุ่ยแนะนำ เขาเองก็อยากรู้ผลการลองทางด้านศาสตร์แห่งการรักษาครั้งแรก
อวี้ต่งห่าวปิดตาของเขาและในไม่ช้าเขาก็เปิดตาขึ้น รูปลักษณ์แห่งความสุขที่บ้าคลั่งนั้นปรากฏขึ้นในส่วนลึกในดวงตาของเขา "นี่ข้าฝันไป……....เช่นนั้นรึ?"
เมื่อมองดูภาพแห่งความสุขของปูของเธอ น้ำตาก็เริ่มหย่อนลงบนใบหน้าขององี้เหอ ในขณะที่เธอจ้องมองชิงสุ่ย และหวังว่าสิ่งที่เธอคิดนั้นจะถูกต้อง
อวี้เหอรู้สึกมีความสุข และเกิดความกลัวขึ้นในหัวใจของเธอ ชิงสุ่ยหนุ่มน้อยคนนี้ สามารถรักษาจุดตันเถียนที่แห้งเหี่ยวของปู่เธอได้? เขาเป็นใครกันแน่…….?