ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique/
บทที่ 108 - รสนิยมทางเพศของกงหยางอวี้
ในช่วงบ่าย เมื่อท่านลุงอู้กลับมา มันทำให้ทุกคนถึงกลับประหลาดใจ เพราะเขานั้นพาชิงฮูและชิงเป่ยมาด้วย ชิงสุ่ยรู้สึกยินดีอย่างยิ่งเมื่อได้เห็นพวกเขา!!!
ชิงฮูและชิงเป่ยยิ่งรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งเมื่อได้เห็นทุกคน โดยเฉพาะชิงเป่ย เธอคิดถึงชิงสุ่ยพี่ชายของเธอมานานมาก ตอนนี้ก็ผ่านไปอีกครึ่งปี ในที่สุดพวกเขาก็ได้พบกัน
โดยทั่วไปนั้น บนท้องถนนมักจะเต็มไปด้วยความคึกคัก ซึ่งชิงสุ่ยคนได้พาพวกเขาทั้งสองเดินชมรอบๆเมืองร้อยไมล์ รวมถึงบอกเล่าในแต่ละที่ที่สวยงาม รวมถึงสถานที่ที่น่าสนใจอีกด้วย
"พี่ชายสุ่ย ปิ่นปักผมชิ้นนี้ช่างสวยเหลือเกิน"ชิงเป่ยดึงมือของชิงสุ่ยไปพร้อมพร้อมกับเธอในขณะที่เธอชี้ไปที่ปิ่นปักผมลายผีเสื้อสีเขียวที่ทำจากหยก
"ไม่ทราบว่าของสิ่งนี้ราคาเท่าไหร่?"
"อ้าา แม่นางช่างมีรสนิยมที่ดีจริงๆ ซิมประกบชิ้นนี้ถือได้ว่าเป็นสินค้าระดับสูงสุดที่ข้าได้ขายอยู่ ราคาของมันนั้นเพียงแค่ 2 เหรียญเงินเท่านั้น?"แม่ค้าหญิงวัยกลางคนหัวเราะออกมา
ชิงสุ่ยจึงทำการจ่ายเงินเพื่อรับปิ่นปักผม และส่งมาให้กลับชิงเป่ย เมื่อมองไปยังใบหน้าและรอยยิ้มอันสดใสของชิงเป่ย มันช่วยไม่ได้เลยที่เขาจะรู้สึกเบ่งบานในหัวใจ
เมื่อยามราตรีมาถึง ชิงอี้และหยานหยิงก็ได้ช่วยกันปรุงอาหารรสเลิศไว้สำหรับสมาชิกตระกูลชิง เมื่อทุกคนได้ชิมปลาสีดำและซุปเต่า ชิงฮูก็ได้แสดงใบหน้าอันหิวกระหายออกมาทำให้ทุกคนต่างหัวเราะชอบใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ลิ้มรสปลาสีดำ
---------------------------
เมืองธาราสวรรค์!!!!!
ภายในศาลาหลักเมืองที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลางเมืองธาราสวรรค์ มีชายหนุ่มผู้หล่อเหลานั่งอยู่ตรงกลางลานกว้าง ในมือของเขานั้นกำลังจิบชาในขณะที่เขากำลังชื่นชมดอกไม้ ผิวพรรณของชายคนนี้นั้เปรียบดั่งหยกขาว ริมฝีปากบาง ดวงตาที่เบ่งบานราวกับลูกท้อ
"นายน้อย นายน้อยหยางรอท่านอยู่ที่ห้องโถงกลาง"ข้ารับใช้คนหนึ่งกล่าวขึ้นมา
"ข้าเข้าใจแล้ว"เสียงที่คมชัดของหนุ่มรุ่นเยาว์คนนั้นกล่าวออกมาอย่างสุภาพแต่เต็มไปด้วยพลังที่น่านับถือ
เขายิ่งขึ้นและเดินตรงไปยังห้องโถงกลาง ซึ่งห้องโถงแห่งนี้นั้นเป็นที่ที่สวยงามที่สุดภายในบ้าน
"เยียนชี ยินดีที่ได้พบ"รุ่นเยาว์คนนั้นได้กล่าวทักทายเมื่อเขาพบเยียนชี
หยางเยียนชีเป็นลูกหลานทายาทของตระกูลหยางที่อยู่ภายในเมืองธาราสวรรค์ ตระกูลหยางอาจถือได้ว่าเป็นตระกูลที่มีอำนาจอย่างมาก และมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับตระกูลกงหยาง ทั้งสองคนโตขึ้นมาด้วยกันมันจึงทำให้สนิทกันราวกับพี่น้องร่วมสายเลือด
"พี่ชายอวี้ ท่านกำลังจะเดินทางไปยังเมืองร้อยไมล์เช่นนั้นหรือ?"
"ถูกต้อง ข้านั้นไม่อาจรอที่จะลิ้มรสปลาสีดำในตำนานที่อยู่ในโรงเตี๊ยมอวี้เหอได้ งานอดิเรกของข้านั้นเป็นเรื่องธรรมดา……….หญิงงามและอาหารอร่อย!!! ซึ่งแน่นอนข้านั้นคงจะต้องไปลองปลาสีดำในตำนานเสียหน่อย"กงหยางอวี้ กล่าวในขณะที่เขานั้นเอามือลูบคาง
"พี่ชายอวี้ ถ้าได้ยินข่าวบางอย่างมา"หยางเยียนชีกล่าวอย่างช้าๆในขณะที่เขามองไปยังกงหยางอวี้
"ข่าวอะไรรึ? เหตุใดเจ้าจึงลังเลที่จะกล่าว?"กงหยางอวี้ถามด้วยความงงงวย ซึ่งโดยปกติแล้วเยียนชีนั้นจะเป็นคนตรงไปตรงมามาก
"ข้าได้ยินมาว่ามีสาวน้อยคนหนึ่งกล้าสร้างความอับอายให้กับเหลียนเย่เออที่อยู่ภายในเมืองร้อยไมล์ ไม่เพียงแค่นั้น พี่ชายของเธอ ชิงฮูคนที่ต้องการสานสัมพันธ์กับแม่เหลียนที่อยู่ที่นั่นด้วย ตอนนี้พวกเขาทั้งสองปรากฏตัวขึ้นในเมืองนานแล้ว"
"อะไรนะ? จะรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"กงหยางอวี้ น้ำเสียงของเขานั้นเต็มไปด้วยความสงสัย
"ซือถูปู้ฝานจากตระกูลซือถูเป็นคนบอกข้ามา ซึ่งคู่หมั้นของเขาก็ถูกไอ้สารเลวชิงสุ่ยจากตระกูลชิงล่อลวงไป และไม่เพียงแค่นั้น และเมื่อเขาต้องการที่จะแก้แค้น เขากลับต้องพ่ายแพ้ให้กับชิงสุ่ย ดังนั้นเขาจึงปรารถนาที่จะให้ท่านช่วยแก้แค้นให้กับเขาด้วย"หยางเยียนชีกล่าว
"ฮ่า ฮ่า ช่างไร้ประโยชน์ยิ่งนัก แม้กระทั่งคู่หมั่นของตัวเองยังไม่อาจปกป้องได้ แต่แน่นอนข้านั้นสามารถช่วยเขาได้ อย่างไรก็ตาม ข้าก็มีเงื่อนไข นั่นคือข้าต้องการที่จะพบกับคู่หมั้นของเขา ความงามที่ทำให้เกิดการแย่งชิงกัน ดูเหมือนว่าความงามของเธอนั้นจะเลวร้ายเกินไปหน่อย"
กงหยางอวี้เลียริมฝีปากในขณะที่เขาเผยรอยยิ้มที่แฝงไว้ด้วยความโกรธ
-------------------------
และแล้วก็ผ่านไป 3 วัน ชิงสุ่ยพาชิงฮูและชิงเป่ยออกเดินเที่ยวไปรอบๆเมืองร้อยไมล์ ซึ่งใน 3 วันที่ผ่านมานั้น พวกเขาก็ได้ใช้เงินไปกว่า 1,000 เหรียญเงินแล้ว
ชิงสุ่ยไม่ได้กังวลไม่ได้เลย เขานั้นก็คล้ายกับคนรวยคนหนึ่ง ที่เริ่มแสดงความมั่งคั่งของเขาออกมา
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ได้มีบุคคลที่มีสถานะที่เศษเข้ามาเยี่ยมเยียนชมเมืองร้อยไมล์ ซึ่งรถที่เขานั่งมานั้น ถูกลากโดยวัวเพลิงอัคคี มันยิ่งดึงดูดสายตาจากฝูงชนในทุกๆที่เขาเดินทางไป และมีชายวัยกลางคนสองคนนั่งอยู่บริเวณที่ควบคุมสัตว์ ทั้งสองคนนี้ยอมไม่ใช่ใครนอกจาจากสารถีและนักฝึกสัตว์อสูร
"นายน้อย ไม่ทราบว่าท่านต้องการไปที่ใดกัน?"ชายวัยกลางคนถามออกมา
"โรงเตี๊ยมอวี้เหอ"กงหยางอวี้ลูบคางและกล่าวออกมา
สารถีได้สั่งให้วัวเพลิงอัคคีเดินหน้าและหยุดลงตรงหน้าโรงเตี๊ยมอวี้เหอ
"กลิ่นหอมนี้มันคืออะไร"
เมื่อรถหยุดลง คนทั้งสามคนต่างด้าวออกมาจากรถ ไม่ว่าจะเป็น กงหยาง อวี้ หยางเยียนชี และชายวัยกลางคนที่ดูเคร่งขรึม
พวกเขาทั้งสามคนใช้เวลาถึง 3 วัน พื้นที่เดินทางมายังเมืองร้อยไมล์ และแล้วกลิ่นหอมก็ลอยมาเตะจมูกพวกเขา
"ท่านลุงจง กลิ่นหอมที่พิเศษเช่นนี้มัน!! ดูเหมือนว่าชื่อเสียงของโรงเตี๊ยมอวี้เหอนั้นจะไม่เกินความจริงเลย"กงหยางอวี้แสดงความเคารพต่อชายวัยกลางคน
"ลองเข้าไปยืนยันข่าวลือเกี่ยวกับรสชาตินี้กันเถอะ"ชายวัยกลางคนยิ้ม แม้รอยยิ้มบนใบหน้าของเขานั้นไม่เหมือนตามธรรมชาติ แต่มันเหมือนกับการบังคับบอกมา มันยิ่งทำให้เขาดูน่ากลัวยิ่งขึ้น
ทั้งสามคนเดินเข้าไปในโรงเตรียมอวี้เหอ และพวกเขาก็นั่งลงตรงมุมห้องภายในห้องโถงขนาดใหญ่
" นำปลาสีดำที่มีชื่อเสียงของเจ้ามาให้ข้า 3 ตัว ไม่สิ เอามันมา 6 ตัว" หยางเยียนชีสั่งข้ารับใช้ภายในร้าน
"ข้าน้อยต้องขอโทษด้วย แต่ปลาสีดำที่ใช้ขายในวันนี้มันหมดแล้ว ไม่ทราบว่าพวกท่านสามารถสั่งอย่างอื่นแทนได้หรือไม่?"
"อะไรนะ? ขายหมดแล้ว? นี้พวกข้าเดินทางมานับ 1000 ลี้ เพื่อมายังเมืองแห่งนี้ พวกข้าจะมาที่นี้กันทำไมถ้าไม่มีปลาสีดำ"หยางเยียนชีกำมือและกระแทกลงบนโต๊ะ
กงหยางอวี้และชายผู้เคร่งขรึมไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆในการแสดงออกบนใบหน้า กงหยางอวี้ยังคงจ้องมองข้ารับใช้ด้วยรอยยิ้ม และกระพริบตาของเขา
"นายท่าน ปลาสีดำของพวกเราขายหมดแล้วจริงๆในวันนี้ ท่านได้โปรดกลับมาในวันพรุ่งนี้เถิดถ้าหากท่านต้องการที่จะลิ้มลองปลาสีดำ?"ข้ารับใช้ยังคงยิ้มแต่ปรากฏร่องรอยความหงุดหงิดเล็กๆที่แทรกออกมาผ่านสายตา
" ไอ้สารเลว โรงเตี๊ยมเล็กๆในเมืองร้อยไมล์ กับกล้าที่จะแสดงกิริยาเช่นนี้ต่อหน้านายน้อยของข้า เจ้าอย่าคิดว่าข้าไม่กล้าทำอะไรเจ้า" หยางเยียนชีตะโกนออกมาสร้างความวุ่นวาย
"พาข้ารับใช้คนนี้ออกไปก่อนเถิด"กงหยางอวี้ยิ้มหวานให้กับข้ารับใช้ที่กำลังทุกข์ใจ
"ได้ขอรับนายท่าน โปรดรอสักครู่"
และไม่กี่อึดใจ อวี้เหอก็ปรากฏตัวต่อหน้าชายทั้งสาม
"โปรดรับคำขอโทษจากพวกเราด้วยเถิด ท่านแขกผู้มีเกียรติ คณิตสั่งให้ห้องครัวเตรียมอาหารไว้สำหรับพวกท่านแล้ว และพวกเขาจะทำอย่างรวดเร็วที่สุด"ฟังจากคำพูด อวี้เหอรับรู้ได้ว่าชายทั้งสามคนนี้ต่างมีภูมิหลังที่พิเศษ
"ก็เป็นคนตัดสินใจเรื่องทั้งหมดในโรงเตี๊ยมอวี้เหอเช่นนั้นหรือ?"กงหยางอวี้ถาม เขาได้รับการกระตุ้นด้วยความงามที่พิเศษของอวี้เหอ
กงหยางอวี้ ชอบมากโดยเฉพาะความรักที่ที่เกิดจากการสานสัมพันธ์กับหญิงสาวภรรยาและแม่หม้าย ด้วยรูปลักษณ์และสถานะของเขาภายในเมืองธาราสวรรค์ มันทำให้เขานั้นได้หลับนอนกับหญิงสาวที่เต็มใจอย่างไม่ขาดสาย และภายในเมืองธาราสวรรค์เมื่อไม่นานมานี้ เขาได้ล่อลวงหญิงสาวที่แต่งงานใหม่ๆและได้ลงเอยกับเธอ ต่อหน้าสามีของเธอ และด้วยความไร้อำนาจและหมดหวัง ในที่สุดสามีของเธอก็ฆ่าตัวตาย และอีกกรณีหนึ่งเขาได้ส่งคนของเขานั้นไปหาคู่รักใหม่ที่เพิ่งแต่งงานและข้าเจ้าบ่าวและลักพาตัวหญิงสาวก่อนที่เริ่มจะเล่นพิเรนกับเธออย่างช้าๆ อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากที่เขามีรสนิยมทางเพศกับหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว งานอดิเรกอื่นๆของเขานั้นก็คือการที่เขาชอบเล่นพิเรนกับหญิงหม้าย
ทุกๆอย่างเกี่ยวกับอวี้เหอ ไม่ว่าจะเป็นคุณสมบัติ รูปร่าง เสียง หรือแม้แต่การกระทำของเธอ ตั้งดึงดูดความสนใจกงหลางอวี้ เห็นได้ชัดว่า เขานั้นได้ค้นคว้าเรื่องต่างๆก่อนที่จะเดินทางมายังเมืองร้อยไมล์แห่งนี้
"โรงเตี๊ยมอวี้เหอแห่งนี้เป็นของข้า และแน่นอนข้านั้นเป็นผู้ตัดสินใจของที่นี่ ขอให้อาหารมื้อนี้เป็นตัวแทนคำขอโทษจากข้า"อวี้เหอกล่าวอย่างจริงใจ
แสงส่องประกายขึ้นภายใต้ดวงตาของกงหยางอวี้ พร้อมทั้งจิตใจที่เบิกบาน " ข้าไม่คิดว่าจะมีหญิงโฉมงามเช่นเจ้าอยู่ในเมืองร้อยไมล์แห่งนี้ ไม่เพียงแค่นั้น เจ้ายังถูกใจข้ายิ่งนัก เพียงแค่มองไปบนใบหน้าเจ้า ข้านั้นสามารถบอกได้เลยว่าเจ้านั้นเป็นหญิงที่มีบุคลิกที่แข็งแกร่ง แต่ผู้ที่แข็งแกร่งกว่าย่อมดีกว่าเสมอ และก็ไม่มีหญิงใดสามารถแข็งแกร่งกว่าเมื่ออยู่ใต้อ้อมแขนข้า ใบหน้าของพวกเธอนั้นเต็มไปด้วยความปรารถนา และพวกเธอนั้นต่างคอยปรนเปรอความปรารถนาของข้า"
*******หือออ หาเรื่องใครไม่หาเรื่อง เดี๋ยวรู้**********