ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique
บทที่ 131 - สูตรยาเม็ด 5 มังกร
"เห้อ……….ทุกคนต่างบอกว่าลูกสาวของข้านั้นอ่อนแอ และไม่มีทางที่จะมีชีวิตอยู่ได้อีก พวกเขาไม่อาจแก้ปัญหาให้ข้าได้"หญิงสาวชุดแต่งงานแล้วถอนหายใจราวกับว่าเธอนั้นยอมรับผลของมันแล้ว และที่เธอมาที่แห่งนี้ก็เป็นเพราะเธอยังคงหวังว่าจะมีโอกาสแม้มันจะน้อยนิดก็ตาม
ชิงสุ่ยไม่รู้สึกประหลาดใจเลย สิ่งที่สาวน้อยต้องเผชิญอยู่ มันคล้ายคลึงกับตัวตนของเขาเองตั้งแต่เมื่อเขายังเด็ก เพียงแต่แย่กว่าก็เท่านั้น ชิงสุ่ยยังคงมองดูเด็กสาวคนนี้ ใบหน้าที่แสนปราณีตไร้รอยตำหนิ ช่างคล้ายคลึงกับแผ่นยกที่แกะสลักอย่างสวยงาม มันทำให้ทุกคนที่มองเธอต่างชื่นชอบ เพียงแต่ตอนนี้ดวงตาของเธอนั้นปิดลงอย่างแน่นหนา พร้อมกับใบหน้าที่ซีดจาง
"ข้าสามารถรักษาเธอได้ เพียงแต่เธอนั้นยังเด็กเกินไป ฉะนั้นข้าคงจะทำการรักษาเธอได้ทีละเล็กทีละน้อยในทุกๆวัน และคงจะต้องทำเช่นนั้นเป็นเวลานาน ดังนั้นข้าหวังว่าเจ้าจะกลับมาที่นี่ทุกๆวัน"
ในขณะที่เขากล่าว ชิงสุ่ยก็เริ่มโคจรพลังปราณจากเคล็ดวิชากายาบรรพกาล เพื่อปรับเปลี่ยนเส้นลมปราณ และเส้นเลือดภายในร่างกายที่หล่อเลี้ยงบริเวณศีรษะ และค่อยๆปรับปรุงพลังปราณที่อ่อนแอของในร่างกายของเธอ แต่ทุกอย่างนั้นยังคงอยู่ในสภาพที่แย่มากผนวกกับเพราะเธอนั้นยังคงเป็นเด็ก ดังนั้นเขาจึงค่อยๆปรับเปลี่ยนมันทีละเล็กน้อย
"จริงๆหรอ ท่านสามารถรักษานางได้จริงๆ? นี้ท่านพูดจริงๆใช่ไหม?"หญิงสาวคนดังกล่าวพูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ อาจเป็นเพราะความตื่นเต้นมากเธอจึงคว้ามือของชิงสุ่ยขึ้น และถามเขาด้วยความตื่นตระหนก
ชิงสุ่ยพยักหน้าเพื่อยืนยัน
หญิงสาวที่แต่งงานแล้วคนนั้นถ้านึกขึ้นได้ว่าเธอนั้นเผลอคว้ามือของชิงสุ่ย เธอจึงรีบปล่อยมือออกในทันที ใบหน้าของเธอนั้นย่อมไปด้วยสีแดง ทำให้เธอนั้นยิ่งมีเสน่ห์มากขึ้น
ชิงสุ่ยอุ้มเด็กน้อย ในขณะที่เมืองเขานั้นค่อยๆลูบศีรษะของเด็กน้อยคนนั้น ใบหน้าเล็กที่ประณีตเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพู ดวงตาทั้งคู่ของเธอก็ค่อยๆเปิดออก
ดวงตาคู่ใหญ่ราวกับผลึกแก้ว คู่กับใบหน้าขนาดเล็กที่บรรจงประณีตทำให้เธอนั้นดูคล้ายกับตุ๊กตา ดวงตาคู่ใหญ่ของเธอมองไปทางชิงสุ่ยขณะที่เธอกำลังกระพริบตา มันยิ่งทำให้เธอดูน่ารักมากยิ่งขึ้น
ชิงสุ่ยยิ้มอย่างอ่อนโยนไปทางสาวน้อยแสนสวย เขารู้สึกดีที่ได้อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน ต้องยอมรับเลยว่าเด็กสาวตัวน้อยคนนี้ช่างน่ารักเหลือเกิน เพียงแค่รูปลักษณ์ของเธอเพียงคนเดียว ก็สามารถเอาชนะโฉมงามได้ทั้งกลุ่ม
"ข้ารู้สึกต้องชะตากับเจ้าเหลือเกิน!!!!"ชิงสุ่ยกล่าวเบาๆขณะที่เขามองไปยังเด็กสาวตัวน้อย
"เอาละ วันนี้เป็นวันดี ในอนาคต เจ้าจะต้องเดินทางมาที่แห่งนี้ในทุกวัน และภายในเวลาไม่เกินครึ่งปี เธอก็จะหายขาด!!!"ชิงสุ่ยส่งเด็กสาวตัวน้อยกลับคืนสู่อ้อมกอดของหญิงสาวคนนั้น
หญิงสาวผู้ไร้ซึ่งความคาดหวัง เธอได้เดินทางไปหาสถานการแพทย์ในทุกละแวก แต่ทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่ามีเพียงนักปรุงยาเทวะเซียนเทียน เท่านั้นที่จะสามารถช่วยลูกสาวเธอได้ อย่างไรก็ตาม ลูกสาวของเธอนั้นถ้ามีเวลาเหลือไม่มากเพียงพอที่จะสามารถรอต่อไปได้อีก แม้ว่าเธอจะสามารถค้นพบนักปรุงยาเทวะเซียนเทียนได้หลังจากนี้ มันก็คงไม่อาจช่วยชีวิตลูกสาวเธอได้แล้ว
ภายใต้สภาวะสิ้นหวัง เธอยังคงพาลูกสาวของเธอไปในทุกๆที่ที่มีโอกาสรักษาได้ เพียงเพื่อหวังพึ่งปาฏิหาริย์ เธอเริ่มต้นตามหาตั้งแต่เช้าตรู่ ก่อนที่สถานการแพทย์มากมายแต่เริ่มเปิดทำการ เคาะประตูแล้วประตูเล่า แต่คำตอบเดียวที่ได้รับคือมันไกลเกินกว่าที่พวกเขาจะสามารถเอื้อมถึง
เพียงแค่เห็นร่างลูกสาวของเธออ่อนแอลงเรื่อยๆ หัวใจของเธอก็เริ่มจมดิ่งลงสู่ก้นหุบเขา ความสิ้นหวังคืบคลานเข้ามา ความโศกเศร้าเริ่มทรมานจิตใจ ใบมีดมากมายพร้อมกรีดแทงหัวใจเธอในทุกย่างก้าว ความรู้สึกอันเลวร้ายยิ่งกว่าความตายทั้งเป็น
เธอได้ยินข่าวคราวของศูนย์รักษาวิทยายุทธซึ่งเพิ่งเปิดใหม่ เธอจึงรีบเร่งเข้ามาพร้อมกับความรู้สึกเฉยชากับความผิดหวังก่อนหน้านี้
"ท่านหมอ ข้าต้องเสียค่าใช้จ่ายเท่าใด?" หญิงสาวที่รับลูกสาวของเธอกลับไปถามออกมาด้วยความรู้สึกไม่สงบ
ชิงสุ่ยรับรู้ได้ทันทีหรือว่าเธอกำลังตกอยู่ท่ามกลางปัญหา ก่อนที่จะยิ้มให้กับเธอ และกล่าวออกมาว่า "ดูเหมือนว่าข้าจะต้องชะตากับหญิงสาวคนนี้ ดังนั้นพวกเจ้าลืมไปเสียเถอะเรื่องค่าใช้จ่าย ถ้าเพียงแค่หวังว่าถ้าได้เห็นใบหน้าของเด็กน้อยคนนี้มีความสุข พร้อมทั้งมีสุขภาพที่แข็งแรง ข้าก็เป็นสุขแล้ว!!!"
"ให้ข้าได้ตอบแทนเถอะ ท่านหมอ เพียงแค่ท่านบอกค่าใช้จ่าย ข้าจะพยายามที่จะหามันมาจ่ายอย่างแน่นอน"
ชิงสุ่ยสัมผัสได้เมื่อเห็นท่าทางการแสดงของเธอ "เจ้าบอกข้าได้หรือไม่ว่าเจ้านั้นมีเงินมากมายเพียงใด?"
"ตัวข้าด้วยขายบ้านของข้าและได้ใช้เงินทั้งหมดที่ข้ามีไปตั้งแต่เมื่อปีที่ผ่านมา เพียงเพื่อสรรหาสิ่งที่ดีที่สุดให้กับลูกสาว เยี่ยมเพื่อหวังว่าเธอนั้นจะสามารถหายดี แต่อย่างไรก็ตามข้าจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อที่จะได้หางานและมีรายได้ ท่านหมอ ท่านมั่นใจได้ ท่านเป็นผู้มีพระคุณของข้า ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะไม่ช่วงเวลาที่จะต้องจ่ายเงินสำหรับค่ารักษาของท่าน"หญิงสาวแสนสวยที่แต่งงานแล้วยิ้มอย่างนุ่มนวลขณะที่เธอกล่าวด้วยความจริงใจ ทุกคนที่ได้ยินต่างรู้สึกเชื่อมั่นในคำพูดเหล่านั้น แม้ไม่ว่าจะมีวิธียากลำบากแค่ไหนเธอก็ยินดีที่จะทำมัน เพื่อที่จะสามารถหาเงินมาจ่ายค่ารักษาทั้งหมดที่จำเป็น
"เจ้าและลูกสาวของเจ้านั้นดูเหมือนอยู่อย่างโดดเดี่ยว ว่าแต่สามีของเจ้าอยู่ไหนกัน?" ชิงสุ่ยไม่เคยคาดคิดเลยว่า ผู้ใดกันจะสามารถปล่อยให้หญิงสาวโฉมงามเดินทางแล้วทำงานหนักเพื่อแก้ปัญหายังโดดเดี่ยว
"ฮ่าๆๆๆ เขาทิ้งข้าไปหาหญิงสาวที่มีอำนาจ!!!"เธอหัวเราะเยาะอย่างเย้ยหยัน ก่อนที่สายตาของเธอนั้นจะดูเศร้าโศก ราวกับว่าเธอกำลังคิดย้อนคืนความทรงจำของเธอ
"ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้ต้องการให้เจ้าฝืนตัวเองเพื่อระลึกถึงความทรงจำอันเลวร้าย"ชิงสุ่ยกล่าวขอโทษ
"ไม่เป็นไร ข้าเองก็ลืมไปแล้วเหมือนกันว่าบุคคลดังกล่าวคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ ขอบคุณท่านมากท่านหมอ ข้าจะจดจำท่านไปตลอดกาล!!!"หลังจากเธอกล่าวเสร็จ หญิงสาวคนนั้นก็หันหลังและเตรียมที่จะเดินออกไป
"ตอนนี้พวกเจ้าก็ไม่มีเงินเหลือแม้แต่น้อยนิด และเจ้าจะต้องถูกหลอกโดยผู้อื่นถ้าหากเจ้ายังคงคิดก้าวออกไปข้างนอกพร้อมกับลูกสาวตัวน้อยเพียงเพื่อที่จะไปหางานที่ดี ยิ่งไปกว่านั้น ลูกสาวของเจ้ายังคงเด็กนัก เจ้าจะมีเวลาเหลือมากพอที่ทำงานหรือไม่?" ชิงสุ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล
หญิงสาวที่ซื่อสัตย์เงียบลง และเธอยังคงมุ่งมั่นที่จะหางานทำ บรรดาผู้ที่ต้องการช่วยเหลือเธอปฏิเสธทันทีเมื่อเห็นว่าเธอนั้นพาเด็กมาด้วย บรรดาผู้คนที่ชั่วร้ายที่กำลังต้องการตัวเธอต่างก็ถูกปฏิเสธโดยเธอ
"ถ้าเจ้าไม่รังเกียจ เจ้าสามารถตามข้าไปยังร้านโอสถตระกูลชิง ถ้าหากพวกเจ้ามีเวลา เจ้าสามารถช่วยเหลือได้ด้วยการทำงานบ้านที่เรียบง่าย และพวกเจ้าก็สามารถอาศัยอยู่ที่นั่นได้เช่นกัน ซึ่งถ้าหากเจ้าเลือกที่จะอยู่ที่นี่ มันยิ่งเป็นเรื่องง่ายสำหรับข้าที่จะสามารถรักษาเด็กน้อยคนนี้ได้ และหลังจากนั้นอีกครึ่งปี ถ้าหากพวกเจ้าต้องการที่จะจากไป ข้าเองก็จะให้เงินช่วยเหลือสำหรับที่อยู่อาศัยแก่พวกเจ้า แต่ถ้าหากพวกเจ้าต้องการที่จะพักอาศัยต่อ ข้าเองก็ยินดีเช่นนั้น พวกเจ้าคิดอย่างไรกัน?"
ในท้ายที่สุด เธอก็ตอบตกลง เธอคงจะจดจำชิงสุ่ยไปตลอดกาล แล้วถ้ามีโอกาส เธอคงจะยินดีที่จะตอบแทนความกรุณาของเขา
ในเวลาใกล้เที่ยง "พี่สาวหมิงเยวี่ย มาเถิด ไปด้วยกัน เดี๋ยวข้าจะช่วยเจ้าอุ้มอวี้ช่าง!!!"
ตอนนี้ชิงสุ่ยรู้แล้วว่าหญิงสาวที่แต่งงานแล้วนั้นมีนามว่า หมิงเยวี่ยเก้อโหลว ซึ่งมันเป็นชื่อที่ทำให้เขารู้สึกสนใจ แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป ส่วนสาวน้อยคนนั้นมีนามว่า หมิงเยวี่ย อวี้ช่าง
ชิงสุ่ยช่วยหมิงเยวี่ย เก้อโหลว อุ่มอวี้ช่าง ไปยังร้านโอสถตระกูลชิง ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล
มันเป็นภาพที่อบอุ่นมากสำหรับเธอที่ได้เห็นลูกสาวของเธอนั้นอยู่ในอ้อมแขนชายคนหนึ่งที่มีชื่อว่า ชิงสุ่ย ลูกสาวของเธอนั้นไม่ได้ร้องไห้หรือก่อกวนสิ่งใดเลย และเธอก็เริ่มที่จะสัมผัสกับหูของชิงสุ่ยในขณะที่ชิงสุ่ยก็แสร้งทำเป็นสัตว์ป่า แล้วทำให้เธอตกใจ แล้วมันยิ่งทำให้เธอหัวเราะไม่หยุด ในเวลาเดียวกัน เก้อโหลวเองก็เริ่มรู้สึกขมขื่นอยู่ในจิตใจ ครอบครัวที่ไร้ชาชาตรีเป็นผู้นำ อีกทั้งยังมีเด็กน้อยที่ขาดความรักความอบอุ่นจากบิดา มันเป็นภาพที่น่าสงสารอย่างมาก!!!
ชิงสุ่ยรู้สึกมีความสุขอย่างมากในขณะที่เขาเดินอยู่ข้างๆหมิ่งเยวี่ย เก้อโหลว และทุกทุกวันได้หลังจากนี้ เขาจะค่อยเล่นหยอกล้อกับอวี้ช่าง เฉกเช่นเดียวกับครอบครัวของเขาคนหนึ่ง
ในตอนแรก หมิงเยวี่ย เก้อโหลวยังคงกังวลอยู่เล็กน้อย แต่หลังจากที่เธอเข้าสู่ร้านโอสถตระกูลชิงและได้พบกับการต้อนรับของตระกูลชิง เธอจึงมั่นใจและเต็มใจที่จะอยู่ที่แห่งนี้
ชิงอี้รับเอาอวี้ช่างจากชิงสุ่ยไปด้วยความสุข ความรักสะท้อนออกมาจากดวงตาวันนี้ทำให้หมิงเยวี่ย รู้สึกประหลาดใจ ชิงสุ่ยรู้ดีว่าแม่ของเขานั้นจะต้องคิดถึงลูกสาวที่แสนน่าสงสารของเธอ น้องสาวที่อายุเทียบเท่ากัน ที่ถูกนำตัวไปจากตระกูลตั้งแต่วัยเยาว์
ในช่วงบ่าย พวกเขาก็เริ่มเตรียมงานเฉลิมฉลองต้อนรับการมาของหมิงเยวี่ยเก้อโหลว และเด็กหญิงตัวน้อย ชิงอี้สิเรียมซุปปลาสีดำไว้สำหรับเด็กหญิงตัวเล็กๆ ส่วนคนที่เหลือเธอก็ได้เตรียมซุปเต่าเอาไว้
"ฮ่าๆๆๆ ในที่สุดข้าก็ได้สูตรยาเม็ด 5 มังกรมาครอบครอง"
ภายในดินแดนหยกยุพราชอมตะ ชิงสุ่ยกำลังจ้องมองสูตรยาเม็ด 5 มังกร อย่างมีความสุข หลังจากนั้นเพียงครู่เดียว เขาก็เริ่มกลับสู่ความมืดมน เมื่อเห็นว่ามันมีปัญหาที่อยู่เหนือกว่าสูตรของยาเม็ดฟื้นฟูขนาดเล็ก นอกเหนือจากจะต้องตามหาบัวหิมะพันปี มันยังต้องการเขากวางพันปี และสมุนไพรที่เติบโตขึ้นในตัวของสัตว์อสูร แต่อย่างน้อยชิงสุ่ยก็รู้สึกขอบคุณที่ตัวเขานั้นมีเขากวางเพราะเขาได้รับมันบางส่วนมาจากไป๋ลี่ จิงเว่ย
ส่วนผสมอื่นๆสามารถหาซื้อได้ แต่มันทำให้ชิงสุ่ยรู้สึกว่า การเป็นคนที่สามารถใช้จ่ายด้วยเงินมันไม่เป็นสิ่งที่คุ้มค่า แต่การคิดถึงเรื่องเหล่านี้นั้นมันทำให้เขารู้สึกว่าเป็นการไร้สาระ
ผลลัพธ์ของยาเม็ด 5 มังกร คือ ผลกระทบด้านลบทั้งหมดที่อยู่ในร่างกายจะสูญสลายไปในทันที ซึ่งจะขจัดผลร้ายจากพิษได้อย่างสมบูรณ์แบบ หรือแม้กระทั่งผลจากภาพจิตมายา รวมทั้งภาพหลอนที่เกิดจากการถูกพิษยา! ยกเว้นเพียงอาการบาดเจ็บภายใน และการบาดเจ็บที่ร้ายแรง มันจะสามารถรักษาอาการบาดเจ็บภายนอกภายในระยะเวลาอันสั้น และปรับปรุงสภาพร่างกายของผู้ป่วยเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย ตราบเท่าที่ไม่ใช่อาการบาดเจ็บจนเสียชีวิต หรือแม้กระทั่งอาการบาดเจ็บหนัก หากกินยาเม็ด 5 มังกรเข้าไป ผู้นั้นจะสามารถใช้ชีวิตต่อได้อีก 24 ชั่วโมง
"พลังมันช่างอัศจรรย์ยิ่ง นอกจากจะลบล้างผลร้ายที่เกิดจากอาการผิดปกติ แถมหากบาดเจ็บจนปางตาย ผู้นั้นจะสามารถใช้ชีวิตต่อได้อีก 24 ชั่วโมง เพียงแค่วันเดียว ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมเป็นไปได้"
พลังปราณจากเคล็ดวิชากายาบรรพกาลตอนนี้สามารถโคจรได้ถึง 55 รอบแล้ว ความสามารถของเขายกระดับขึ้นอีกเล็กน้อย ชิงสุ่ยมีความสุขทุกครั้งที่เขาเห็นการพัฒนาการในด้านร่างกายของเขาเอง แม้ว่าจะเป็นเพียงเล็กน้อย ตราบใดที่มันยังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง เขาก็ยังคงมีหวัง
ยาเม็ดต่อไปในรายการคือยาเม็ดฟื้นฟูมหัศจรรย์ แต่ค่าประสบการณ์ที่ต้องการคือ 100,000 ค่าประสบการณ์ ชิงสุ่ยรู้ดีว่ามันไม่ใช่สิ่งที่จะเข้าถึงได้ภายในระยะเวลาอันสั้น แต่เขายังคงอยากรู้ผลลัพธ์ของมัน
ในระหว่างที่อวี้ช่างยังคงพูดไม่ชัด เธอมักจะเกาะแกะแขนของเขาเสมอ และเขาก็มักจะผ่านเดินเล่นไปทั่วในทุกครั้งที่เขาว่างจากภารกิจ สิ่งนี้ทำให้ทุกคนในตระกูลชิงแม้แต่หมิงเยวี่ย เก้อโหลวเองก็ยังรู้สึกประหลาดใจ
เพราะเหตุนี้ ชิงสุ่ยจึงมักถูกผู้คนต่างๆหยอกล้อโดยเฉพาะชิงหยูที่บอกว่าสาวน้อยคนนี้นั้นเป็นลูกสาวของชิงสุ่ย ซึ่งมันทำให้ทุกคนที่ได้ยินต่างหัวเราะออกมา
แต่ตัวของชิงสุ่ยงั้นกลับไม่รู้สึกตลก นั่นเป็นเพราะว่าเด็กหญิงตัวน้อยคนนั้น ก็เริ่มเรียกชิงสุ่ยว่าพ่อ ตามคำล้อเลียนของชิงหยู
ในตอนแรก ชิงสุ่ยถึงกับลมจับ แต่เมื่อเวลาผ่านไป จำนวนครั้งที่เด็กสาวเรียกเขานั้นก็เพิ่มขึ้นเรื่อยเรื่อยๆจนทำให้ชิงสุ่ยเริ่มไม่รู้สึกแปลกใจโดยเฉพาะคำที่เธอเรียกเขาว่า "พ่อ" ยิ่งมากขึ้นเขาก็ยิ่งเคยชินกับมัน
หลายวันผ่านไปชื่อเสียงของ ศูนย์รักษาวิทยายุทธ เริ่มกระจายไปทั่ว แม้กระทั่งผู้คนจากเมืองอื่นๆ ก็เดินทางไปยังเมืองแห่งนี้ เพื่อรับคำปรึกษาจากชิงสุ่ย
"ท่านคือหมอของศูนย์รักษาวิทยายุทธใช่หรือไม่?"เสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึกน่ารังเกียจดังออกมา
ชิงสุ่ยขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ขนาดที่เขามองไปยังชายหนุ่มที่สวมชุดหรูหรา ในเมื่อเขาได้ยินเสียงนั้น เขาก็รู้สึกเกลียดในทันที
"อืม ข้าเอง เจ้าเป็นอะไรล่ะ?"แม้ว่าชิงสุ่ยจะก่อตั้งศูนย์รักษานี้ขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้หวังผลประโยชน์เป็นตัวเงิน ดังนั้น ถ้าหากเขาเจอคนที่ไม่มีความจริงใจที่ต้องการคำปรึกษาของเขา เขาก็จะไม่สนใจในทันที
"มันไม่ใช่ข้า มากับข้าสะ นายน้อยของข้าต้องการพบเจ้า"หลังจากที่กล่าว รุ่นเยาว์คนนั้นก็เดินออกไป
ชิงสุ่ยยังคงเมินเฉยในขณะที่เขาใส่หัวและมองไปยังพื้นที่ว่าง เขาไม่ชอบคนที่ไม่ให้เกียรติใคร คนเหล่านี้นั้นน่ารังเกียจโดยแท้จริง
รุ่นเยาว์คนนั้นเดินออกไป แล้วพบว่าไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆตามมาภายใต้เบื้องหลังเขา เขาโกรธที่หมอภายในศูนย์รักษาเล็กๆ เหตุใดถึงกล้าหยิ่งยโสได้เพียงนี้
"เจ้าไม่ได้ยินที่ข้าาาา……."
"ออกไปซะ!!!!"ชิงสุ่ยขัดจังหวะของอีกฝ่าย มันทำให้รุ่นยาวคนนั้นมองเขาด้วยความตกตะลึง ราวกับว่าเขาลืมไปแล้วว่าความโกรธนั้นเป็นเช่นใด
"ไอ้สารเลว เจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร?"ชายหนุ่มกัดฟันและมองไปที่ชิงสุ่ยด้วยสายตาอันชั่วร้าย ชิงสุ่ยยิ้มพร้อมกับมองไปยังรุ่นเยาว์ที่กำลังโกรธแทนและกล่าวว่า "เจ้ามันก็เป็นเพียงแค่สุนัขสกปรก!!!"