แม้ว่าหลิงเทียนรู้ว่านักปรุงยาเป็นพวกที่มั่งคั่ง แต่เขาไม่คาดหวังว่าพวกเขาจะรวยมาก
ผู้อาวุโสของตระกูลหลี่เป็นเพียงนักเล่นแร่แปรธาตุเกรดเก้า แต่เงินสามพันเหรียญเงินไม่ได้ทำให้เขาลำบากลงเลย
<แม่เป็นผู้อาวุโสของตระกูลหลี่ ได้รับเหรียญเงินไม่เกินยี่สิบเหรียญต่อเดือนเท่านั้น ความแตกต่างนี้มากเกินไป>
หลี่รู่ถอนหายใจในใจของเธอ
เมื่อพวกเขาเห็นหลิงเทียนได้รับเงินหนึ่งพันเหรียญเงิน คนอื่นๆใยตระกูลทำหน้าโง่งมกันหมด
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลี่คุนที่กำลังรอคอยที่จะเยาะเย้ยหลิงเทียน รอยยิ้มอันหนาวเหน็บที่มุมปากของเขาแข็งค้าง...
ฉากตรงหน้าเขารู้สึกเหมือนฝัน
"หลิงเทียนนวดให้ผู้อาวุโสแปปเดียว และเขาได้รับเงินหนึ่งพันเหรียญเงิน?"
"ผู้อาวุโส ข้าสามารถนวดให้ท่านได้เช่นกัน ภรรยาของข้าได้ยกย่องข้าสำหรับทักษะในการนวด ทำไมข้าถึงไม่นวดให้ท่านสักสองชั่วโมง และจากนั้นท่านจ่ายให้ข้าสองพันเหรียญเงิน"
ดวงตาหลี่ปิงส่องแสงสดใส เหมือนกับว่าเขาได้พบกับถนนแห่งความร่ำรวยใหม่ เขาจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสหลี่ฮั่ว
หลี่ฮั่วแค่นเสียงเบา ๆ และไม่สนใจหลี่ปิงอีกเลย จากนั้นเขาก็มองไปที่หลิงเทียน
"เจ้าเรียนรู้ทักษะการนวดมหัศจรรย์นี้ได้อย่างไร? ข้ารู้สึกราวกับว่าอาการบาดเจ็บที่ซ่อนอยู่ที่ข้าได้สะสมตลอดหลายปีที่ผ่านมาได้เริ่มบรรเทาลงแล้ว ด้วยการนวดอีกสองครั้งต่อมาอาการปวดจะหายไปอย่างสมบูรณ์จริงหรือ" หลี่ฮั่วถาม
"ผู้อาวุโส ข้าพบทักษะดังกล่าวในหนังสือทางการแพทย์" หลิงเทียนยิ้มอย่างอ่อนโยน
หลี่ฮั่วมองหลิงเทียนอย่างลึกซึ้ง เขาไม่เชื่อเรื่องโกหกของหลิงเทียน แต่เขาก็เลือกที่จะไม่ถามต่อ เห็นได้ชัดจากทัศนคติของหลิงเทียนว่าเขาไม่เต็มใจที่จะพูด
"อาการบาดเจ็บที่ซ่อนอยู่?"
สมาชิกตระกูลหลี่ที่นั่งอยู่ชั้นบนหงุดหงิด
พวกเขาจำได้ว่าก่อนหลิงเทียนให้ผู้อาวุโสนวด เขากล่าวถึงการบาดเจ็บที่ซ่อนอยู่ พวกเขาสงสัยว่าทำไมหลิงเทียนรู้ได้อย่างไรว่าผู้อาวุโสซ่อนอาการบาดเจ็บไว้
ที่สำคัญทำไมเขาสามารถใช้ทักษะการนวดที่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บที่ซ่อนอยู่ของผู้อาวุโสได้
หลี่รู่เหลือบมองบุตรชายของเธอ ความสงสัยในดวงตาของเธอมากขึ้น
เด็กสาวที่อยู่ข้างหลี่รู่มองไปที่หลิงเทียนด้วยความรักเทิดทูน เธอรู้สึกตกใจไม่น้อยในความสามารถของหลิงเทียน
ในหัวใจของเธอนายน้อยเก่งกาจที่สุด
"ผู้อาวุโสที่เจ็ด ข้าสามารถวางเดิมพันกับท่านตอนนี้หรือไม่" หลิงเทียนถามหลี่คุน
"หลิงเทียน ถ้าเจ้าต้องการเอาเงินให้ข้า ข้าไม่ปฏิเสธเจ้า" ตาของหลี่คุนหรี่ลง และส่งเสียงฮึ่มฮัม
"ดี"
หลิงเทียนพยักหน้าจากนั้นเขาก็เดินเข้าไป เอาเงินครึ่งหนึ่งของเงินในมือของเขาส่งให้ท่านประมุขหลี่หนานเฟิง
"ท่านประมุข นี่คือการเดิมพันระหว่างผู้อาวุโสที่เจ็ด และข้า โปรดเก็บรักษาไว้และเป็นพยานให้กับเรา"
ท่านประมุขรับเงินห้าร้อยด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน และพยักหน้า
"ท่านประมุขนี่คือเดิมพันสำหรับการเดิมพันระหว่างผู้อาวุโสที่หา และข้า" ขณะนี้ผู้อาวุโสที่ห้าหลี่ถิงได้วางเงินห้าร้อยเหรียญ และส่งให้กับท่านประมุข
"ท่านประมุข นี่เป็นเดิมพันของผู้อาวุโสที่หก และข้า" หลี่คุนเอาเงินหนึ่งพันวางไว้
"เอาล่ะเริ่มเลยเถอะ"
หลังจากหลี่หนานเฟิงรับเงินพนันแล้ว เขาไล่คนอื่นๆออกไป และมองไปที่หลิงเทียน
หลังจากนั่น เขาให้เงินเหลือห้าร้อยเรียญเงินให้กับมารดาของเขา หลิงเทียนพยักหน้าให้ และเดินเข้าไปในโถงฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้เพื่อเผชิญหน้ากับหลี่เจียที่กำลังรออยู่ในโถงก่อนแล้ว
ศิษย์ของตระกูลหลี่ที่อยู่รอบ ๆ โถงฝึกศิลปะการต่อสู้กำลังมองพวกเขาอย่างตั้งใจ ในที่สุดก็จะเริ่มต้น!
"หลิงเทียน เจ้าใช้เวลาเดินทางมาที่นี่นานมาก เจ้ากลัวข้าหรือ? " หลี่เจียหัวเราะเย็น ๆ
"กลัว? เจ้าคิดว่าเข้าข้างตัวเองสูงเกินไปหลี่เจีย วันนี้เจ้าต้องทำให้ดีถ้าเจ้าแพ้ ครอบครัวของเจ้าจะล้มละลาย! " หลิงเทียนยิ้มจาง ๆ
"เจ้ากำลังพยายามจะพูดว่าอะไร?"
ใบหน้าของหลี่เจียลดลง เขาไม่ได้ตระหนักถึงการเดิมพันที่เกิดขึ้นบนเวที
"เจ้าจะรู้หลังจากวันนี้"
รอยยิ้มบนใบหน้าหลิงเทียนก็ยิ่งเจิดจ้ามากขึ้น แต่ในสายตาของหลี่เจียมันดูไม่เป็นที่พอใจอย่างมาก
สีหน้าของหลี่เจียเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ และกล้ามเนื้อในร่างกายของเขาเริ่มปูดทำให้เสื้อผ้าของเขายืดออกไป
ทันใดนั้นหลี่เจียกระทืบเท้าของเขาลงบนพื้น และวิ่งไปที่หลิงเทียนอย่างรวดเร็ว ความเร็วของเขาเร็วมากเช่นเสือชีต้าที่วิ่งด้วยความเร็วสูงสุด ...
"ต๋วนหลิงเทียน, ข้าจะเอาคืนเจ้าสิบเท่าสำหรับการทำแขนของน้องชายคนเล็กของข้าพิการ!" หลี่เจียวิ่งไปข้างหน้าหลิงเทียน พร้อมตะโกนดังขึ้น
เขาหงายฝ่ามือขึ้น ฝ่ามือสองข้างใช้ออกด้วยทักษะสีเหลืองขั้นกลาง 'ฝ่ามือใบไม้ร่วง' มือของเขาตบหน้าหลิงเทียนอย่างรุนแรง
ฝ่ามือใบไม้ร่วง!
"ผู้อาวุโสที่เจ็ด หลี่เจียสามารถที่จะประสบความสำเร็จในการใช้ฝ่ามือใบไม้ร่วงได้ตั้งแต่ระดับที่สี่ของขั้นบ่มเพาะร่างกายเท่านั้น พรสวรรค์โดยธรรมชาติของเขาเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมจริงๆ! "
"ข้าฝึกฝ่ามือใบไม้ร่วงล้มเหลวเมื่อข้ายังเด็ก และประสบความสำเร็จเมื่อข้าอยู่ในระดับที่เจ็ดของขั้นบ่มเพาะร่างกายในแง่พรสวรรค์นี้ข้าด้อยกว่าหลี่เจีย ผู้อาวุโสที่เจ็ดท่านโชคดีจริงๆ"
"ใช่ ผู้อาวุโสที่เจ็ดมีลูกที่ดีจริงๆ มันทำให้ข้าชื่นชมเขา. "
......
บนเวทีขณะที่เขาได้ยินคำชมเชยของผู้อาวุโสคนอื่น ๆ หลี่คุนยิ้มอย่างยินดี เขาก็พึงพอใจเช่นกัน
"เอ๊ะ ทักษะการต่อสู้ที่หลิงเทียนกำลังใช้?" ท่านประมุขหลี่หนานเฟิงส่งเสียงขึ้นมา
ทุกคนหันมาสนใจหลิงเทียนทันที
พวกเขาเห็นว่าหลิงเทียนเอียงไปข้างหน้าเล็กน้อย ร่างกายของเขาแข็งแกร่งเหมือนคันธนูที่ง้างออกไป ดูเหมือนเขาเป็นภูเขาสูงตระหง่านมั่นคง
ในขณะนี้ เมื่อฝ่ามือใบไม้ร่วงของหลี่เจียใบไม้ร่วงลงมาหาเขาพร้อมเสียงคำราม ในที่สุดเขาก็เคลื่อนไหว ...
เงียบสงัด! เคลื่อนไหวรวดเร็วเหมือนกระต่ายบ้า!
ประโยคนี้อธิบายได้อย่างสมบูรณ์กับสภาวะหลิงเทียนในตอนนี้
เมื่อเผชิญหน้ากับหลี่เจียและฝ่ามือใบไม้ร่วง หลิงเทียนไม่รู้สึกกลัวสักนิด เขายังเคลื่อนไหวพุ่งตรงไปข้างหน้าเช่นเดิม
เขาง้างกำปั้นขวาขึ้นและเหวี่ยงมันราวกับว่ากำลังยิงลูกกระสุนปืนใหญ่เข้าใส่ฝ่ามือใบไม้ร่วง
เปรี้ยง!
หลังจากที่ฝ่ามือใบไม้ร่วงและกำปั้นชนกัน ร่างของหลี่เจียก็สั่นเล็กน้อย แต่เขาก็ยืนตรงได้
หลิงเทียนถอยหลังไม่กี่ก้าวใบหน้าของเขาแดงเล็กน้อย
“เทียน!”
เมื่อเห็นหลิงเทียนถอยหลัง หรี่รู่ก็กังวลมาก เด็กสาวที่อยู่ข้างหลังเธอหดหู่กำมือของเธอเช่นกัน
ขณะที่หลี่คุนแสดงออกอย่างอิ่มเอมใจ
ในความเห็นของเขา ระดับสี่ขั้นบ่มเพาะร่างกายกับระดับที่สามขั้นบ่มเพาะร่างกาย ไม่เรียกว่าเป็นการต่อสู้ เป็นการลงมือกับอีกฝ่ายข้างเดียวมากกว่า
"ผู้อาวุโสที่ห้า ขอบคุณสำหรับเงินห้าร้อยเหรียญของท่าน" หลี่ปิงกล่าวกับหลี่ถิงอย่างนุ่มนวล
ราวกับเงินห้าร้อยเหรียญเดินเข้าไปในกระเป๋าเขาแล้ว
"ตามที่คาดไว้ ระดับที่สี่ขั้นบ่มเพาะร่างกาย ความแข็งแรงของข้ายังต่ำกว่า ถ้าข้าต่อสู้เขา" หัวใจของหลิงเทียนกระตุกขึ้น
"บางที…."
เขาเหลือบมองไปที่แหวนบนมือ มุมปากหลิงเทียนขดตัวเป็นรอยยิ้ม นี่เป็นอาวุธลับของเขา
"หลิงเทียน ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะสามารถก้าวไปสู่ระดับที่สามของขั้นบ่มเพาะร่างกายได้ แต่ถึงกระนั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะชนะข้า วันนี้ข้าจะแก้แค้นให้กับน้องชายตัวน้อยของข้า และทำให้เจ้าพิการ ข้าจะทำให้เจ้าต้องอยู่บนเตียงตลอดชีวิต! เจ้าจะมีชีวิตอยู่ในความเจ็บปวด และความสิ้นหวัง! " หลี่เจียพูดด้วยท่าทางที่ไร้ความกังวล
สีหน้าของหลิงเทียนทะมึนขึ้นและประกายเย็นชาในดวงตาของเขาเข้มขึ้น เขาไม่คิดว่าหลี่เจียจะเป็นคนไร้ความปราณี และโหดร้ายเช่นนี้
ครั้งก่อนๆ เมื่อหลี่ซินท้าเขา เขาแสดงความเมตตาโดยการทำลายแค่แขนข้างหนึ่งเท่านั้น มิฉะนั้นหลี่ซินจะจบลงเหมือนกับลูกน้องของนายน้อยฟางเจี้ยง
วันนี้ถึงแม้ว่าความแข็งแรงของหลี่เจียจะยิ่งใหญ่กว่าเขา แต่เขาก็มั่นใจอย่างเต็มที่ว่าเขาจะชนะได้ ถ้าเขาพึ่งพาจารึกบนวงแหวนของเขา
ในขั้นต้นเมื่อพวกเขาทั้งสองเป็นสมาชิกของตระกูลหลี่ เขาเพียงแต่วางแผนที่จะทำให้พิการแค่แขนของเขาเป็นการลงโทษ แต่ตอนนี้การลงโทษดูเหมือนผ่อนปรนมากเกินไป
"ทำให้ข้านอนบนเตียง และใช้เวลาที่เหลือในชีวิตด้วยความเจ็บปวด และสิ้นหวัง? หลี่เจียเจ้าจำสิ่งที่เจ้าพูดไว้ อย่ามาเสียใจในภายหลัง" หลิงเทียนจ้องที่หลี่เจีย และหัวเราะ
"เสียใจ? ข้าหลี่เจียไม่เคยรู้จักความเสียใจ! "
หลี่เจียหัวเราะอย่างเฉยเมย และเหยียดขาของเขาด้วยท่าทางที่น่ารังเกียจ เขาดูเหมือนว่าเขากลายเป็นเสือที่ดุร้ายคอยขย้ำหลิงเทียน
เขาใช้ฝ่ามือใบไม้ร่วงตบลงไปที่หลิงเทียนอีกครั้ง
หลิงเทียนก้าวไปข้างหน้า แล้วร่างกายส่วนบนของเขาเอียงไปข้างหลัง และงออีกครั้งในรูปของคันศร
ไหล่ขวาของเขากดลงง้างข้างหลังแล้วกำปั้นขวาของเขาก็เหวี่ยงออกไปข้างหน้า ร่างกายทั้งร่างสั่นสะเทือน ความแข็งแกร่งแผ่ซ่านออกมาจากร่างของเขาขณะที่เขาเคลื่อนไหวไปสกัดกั้นฝ่ามือใบไม้ร่วงของหลี่เจีย
หมัดปืนใหญ่!
หนึ่งในหมัดมวยห้าธาตุ เหมือนปืนใหญ่ แต่ไม่ใช่ปืนใหญ่ เมื่อใช้หมัดนี้แล้วจะมีแรงส่งที่จะโค่นล้มภูเขา และพลิกคว่ำทะเล
“เปรี้ยง!”
กำปั้นและฝ่ามือปะทะกันอีกครั้ง!
หัวใจของหลิงเทียนกระตุกเล็กน้อย พลังภายในจารึกบนวงแหวนของเขาพรวดพราดเข้าสู่ร่างกายหลี่เจีย
ทันทีที่ปะทะหลี่เจียรู้สึกเหมือนเขาเพิ่งถูกฟ้าผ่า ร่างกายของเขาสั่น ใบหน้าบิดเบี้ยว และสายตาของเขาแสดงออกถึงความกลัวสุดขีด ราวกับว่าเขาได้พบกับสิ่งที่น่ากลัวบางอย่าง
ปัง
ทั่วร่างหลี่เจียเริ่มสั่นเทา พลังที่อยู่เบื้องหลังฝ่ามือใบไม้ร่วงสลายไปหมด
เพล้ง!
กระดูกแขนของหลี่เจียแตกออก! เสียงคมชัดของกระดูกที่แตกมาพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนของหลี่เจียเข้าหูของทุกคนที่อยู่ในห้อง
ทุกคนรู้สึกหนาวสั่นเข้าถึงกระดูกสันหลังของพวกเขา
ทุกคนสงสัยว่าทำไมหลี่เจียผู้แข็งแกร่งกว่าถูกเหยียบย่ำจากหลิงเทียน
หลิงเทียนก้าวไปข้างหน้าจับตัวหลี่เจียที่กำลังถอยหลังไป เขาเตะหลี่เจียขึ้นสูงกว่าสามเมตร
ในวินาทีต่อมาหลิงเทียน ผู้ซึ่งยังคงยืนอยู่ที่จุดเดิม งอเข่า และย่อตัวลง!
หลี่เจียที่ถูกเตะขึ้นสู่ท้องฟ้ามีหน้าซีดและน้ำตาไหลออกมา
เมื่อร่างกายของเขาเริ่มลดลง เขาสังเกตเห็นการกระทำของหลิงเทียน ทันใดนั้นเขาเข้าใจว่าหลิงเทียนวางแผนจะทำอย่างไร
"ท่านพ่อ ช่วยข้าด้วย !!" หลี่เจียรู้สึกหนาวเหน็บถึงกระดูก ดังนั้นเขาจึงตะโกนด้วยความกลัว
เพราะเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระในอากาศ ดังนั้นพลังการบ่มเพาะร่างกายระดับสี่ของเขา ไร้ประโยชน์!
ขาของหลิงเทียนเหยียดออกและเขายืดตัวขึ้นในพริบตา หลี่เจียเป็นเช่นเดียวลูกกระสุนปืนใหญ่ที่พุ่งสูงขึ้นสู่ท้องฟ้า เขาตกลงอย่างรวดเร็ว ...
“ไม่ !!”
ได้ยินเสียงร้องของบุตรชายอย่างสิ้นหวัง หลี่คุนก็ตอบโต้ เขาตะโกนเสียงดังขึ้นเขาลุกจากที่นั่ง และลงไปในสนามกีฬา
เขาต้องการที่จะช่วยบุตรชายของเขา
หลี่รู่กังวลว่าบุตรชายของเธอจะถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม ดังนั้นเธอจึงเดินตามเขาไปและลงสนาม
รีวิวของคุณ
คุณจะให้ดาวนิยายเรื่องนี้หรือไม่
ใช้กูเกิลแปลหรอนี่ สำนวนอ่านแล้วงงสุดๆ
