คดีในเมือง W ต้องให้ทนายโหมวฮั่นเข้าร่วมประชุมอย่างกะทันหัน หลังจากแนะนำกลยุทธ์ในการจัดการกับสถานการณ์เขาเดินออกจากห้องประชุม ในตอนแรกเขาต้องการที่จะทิ้งงานต่างๆตรงหน้าไว้ก่อน เพื่อมุ่งหน้าไปที่สถานีตำรวจ เขารู้ว่าเจ้าหน้าที่บางคนอยู่ที่นั่น เขาต้องการที่จะสอบถามบางอย่าง ซึ่งปกติแล้วเขาเป็นคนรู้จัดคนน้อยมาก
เคยทำงานเป็นทนายความมานานหลายปีแล้วเขาไม่ต้องรอให้ใครพูดก่อนที่เขาจะรู้ว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่
และคราวนี้เขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ดูไม่ง่ายเลย
อย่างไรก็ตามหลินฉินหยางได้กลับมาก่อนที่เขาจะออกจากออฟฟิศซึ่งตอนนี้เขากำลังตรวจสอบเอกสารบางอย่างอยู่
โหมวฮั่นกวักมือเรียกเขาให้เดินเขามาในห้องทำงาน “ทำไมนายถึงกลับมาเร็ว ?”
หลิน ฉินหยางลุกขึ้นยื่นเมื่อเห็นว่าเจ้านายเดินเข้ามาใกล้เขา “คือ เธอแอบหนีไปก่อนที่จะถึงสถานีตำรวจ”
“หนีไป?”
“หลังจากที่เราขับรถไปได้ประมาณครึ่งทางเธอก็บ่นปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ” ฉินหยางกระซิบอย่างไม่เต็มใจมากนัก ขณะที่เจ้านายเขามองอย่างจับผิด “เธอดูเหมือนไม่ได้แกล้ง ฉันเลยปล่อยให้เธอไปเข้าห้องน้ำคนเดียวและรออยู่ในรถ”
“ฉันรอนานมาก แต่เธอก็ไม่ออกมาสักทีฉันถามคนที่เดินผ่านไปมาว่าเห็นเธอไหม พวกเขาบอกว่าไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำ” เขาสังเกตเห็นว่าเจ้านายของเขาไม่พอใจ
โหมวฮั่นกล่าวอย่างเย็นชาว่า “งั้น…นายกลับมาคนเดียว ?”
คำพูดนี้เหมือนถูกเก็บไว้ใช้เฉพาะช่วงที่เขามีปัญหา เขาหงุดหงิดก่อนจะก้มหัวให้กับเจ้านายและพูดออกมาว่า “ฉัน…ขอโทษ”
“เอาล่ะไปทำงานต่อได้” โหมวฮั่นตอบอย่างเย็นชา
หญิงสาวที่อยู่ๆโผล่เข้ามาที่นี่แล้วก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว เขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอและเขาไปไกลเกินกว่าหน้าที่การงาน ถึงเขาจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับเธอ แต่เธอจะไม่มีครอบครัวเลยเหรอ เธอจะเป็นนักเรียนหรือนักศึกษากันนะเธอควรกลับไปเรียนต่อ
ขณะที่เขากำลังติดเรื่องนี้อยู่นั่น อยู่ดีๆเขาก็หัวเราะออกมา สิ่งที่เกี่ยวข้องกับเขา ? เขาอาจจะไม่ต้องพบเธออีกเลยก็ได้ เขาเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเองและเริ่มทำงาน
หลังจากหญิงสาวคนนี้แอบหนีออกมา เธอก็เดินเป็นเวลานาน เธอกล้าที่จะหนีออกมาจากหลิว ฉินหยาง แต่เธอก็ไม่คุ้นเคยกับสิ่งแวดล้อมรอบตัวเธอในตอนนี้
ผู้คนพากันเดินผ่านเธอมากมาย เธอไม่รู้จักใครสักคน พวกเขายิ้มและพูดคุยกับคนอื่นๆขณะที่พวกเขาเดินผ่านเธอในขณะนั้นเธอรู้สึกเหมือนเธอไม่มีตัวตนอยู่บนโลกนี้ เธอไม่รู้ว่าใครเป็นใคร เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครมีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอ
โหมวฮั่นเป็นคนเย็นชา เขาไม่ชอบการพูดคุยกับคนแปลกหน้านอกจากเรื่องงานมากนัก เหตุผลที่เขาจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับเธอเพียงเพราะเขาไม่มีทางเลือก
ขณะที่เธอเดินไปรอบๆ เธอรู้สึกปวดบริเวณท้อง เธอกุมหน้าท้องและเดินตัวงอ ก่อนเลือดจะไหลผ่านเสื้อผ้าของเธอ ความเจ็บปวดเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เลือดก็ไหลไม่หยุด ตอนนี้เธออยากเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่และจัดการกับแผลนั้นซะ นอกจากนี้การเดินไปไหนมาไหนด้วยชุดนี้ก็ดึงดูดความสนใจจากคนรอบข้าง
แต่เธอไม่มีเงิน เธอจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ได้ยังไง ? เธอจะไปที่ไหน ?
ดวงตาของเธอมองไปรอบๆ ในที่สุดเธอก็เห็นอาคารพาณิชย์ขนาดใหญ่ในนั้นต้องมีห้องน้ำบ้างแหละ บางทีเธออาจต้องไปที่นั่น