TXV – 120 ชัยชนะ !
อะไรคือวิธีที่ง่ายที่สุดในการซ่อมแซมเครื่องจักรกลรวมถึงเครื่องยนต์รถมอเตอร์ไซค์?
มันก็คือการระบุจุดที่เสียหายและใส่ชิ้นส่วนใหม่เข้าไป และมันก็จะเสร็จเรียบร้อย แต่อย่างไรก็ตามบนโลกนี้ไม่มีใครสามารถมองเห็นส่วนได้ว่าส่วนใดของเครื่องยนต์ที่เกิดความผิดพลาด แม้แต่ช่างที่มีประสบการณ์สูงก็ยังต้องพึ่งพาประสบการณ์เพื่อที่จะคาดเดาว่าเครื่องยนต์ส่วนใดที่เกิดความผิดพลาด จากนั้นจึงรื้อส่วนนั้นออกเพื่อตรวจสอบ ซึ่งมันอาจจะผิดพลาดได้ แน่นอนว่าประสาทสัมผัสและประสบการณ์ไม่สามารถมาแทนที่การมองเห็นผ่านสายตาได้ เซี่ยเหล่ยเป็นข้อยกเว้นเพียงหนึ่งเดียวในโลกใบนี้เนื่องจากดวงตาข้างซ้ายของเขาสามารถมองเห็นผ่านวัตถุและมองเห็นจุดต่างๆที่คนอื่นๆไม่สามารถทำได้ !
เขาใช้เวลาสองนาทีมองไปที่เครื่องยนต์ของรถมอเตอร์ไซค์ เขามองภาพรวมทั้งหมดและระบุจุดที่เกิดความเสียหายที่แน่นอน มันมีคาร์บอนสะสมอยู่ในเครื่องยนต์มากเกินไปซึ่งทำให้ก้านลูกสูบเกิดรอยร้าวและทำให้เกิดช่องว่างในการเคลื่อนที่ของลูกสูบซึ่งส่งผลให้เครื่องยนต์เสื่อมสภาพลงและเกิดเสียงดังผิดปกติ ดังนั้นสิ่งที่เซี่ยเหล่ยต้องทำคือเปลี่ยนก้านลูกสูบและทำความสะอาดคาร์บอนที่เกาะอยู่เพื่อแก้ปัญหานี้
เขาจัดการรื้อเครื่องยนต์ออกมาแยกออกเป็นชิ้นๆในเวลาเพียง 15 นาที และเอาลูกสูบที่เกิดความเสียหายออกมา
ตลอดระยะเวลาการทำงานอเลน่ายืนอยู่ด้านข้างและมองอยู่ตลอดเวลา ในตอนแรกเธอรู้สึกกังวลและเสียใจมากที่จะใช้รถมอเตอร์ไซค์ของตัวเองเพื่อทดสอบความสามารถของเซี่ยเหล่ย แต่หลังจากผ่านไปเพียงครู่เดียวเธอก็ได้เห็นเซี่ยเหล่ยจัดการกับชิ้นส่วนที่ยุ่งยากของเครื่องยนต์ได้อย่างรวดเร็ว หรือว่าชายหนุ่มคนนี้จะสามารถซ่อมรถของเธอได้จริงๆ? ในที่สุดเมื่อเธอเห็นเซี่ยเหล่ยถอดลูกสูบออกมาโดยไม่แม้แต่จะตรวจสอบอาการของเครื่องยนต์ เธอก็อ้าปากค้างอย่างตกใจเพราะขนาดช่างซ่อมที่อ้างว่าตัวเองเป็นช่างซ่อมรถชั้นยอดอย่างเธอยังไม่สามารถหาสาเหตุของปัญหาได้รวดเร็วขนาดนี้
เซี่ยเหล่ยถอดก้านลูกสูบออกมาและเดินไปที่เครื่องเชื่อมโลหะเพื่อเชื่อมรอยร้าวบนก้านลูกสูบ
อเลน่าไม่สามารถควบคุมตัวเองได้และขยับไปใกล้เขา “คุณสามารถใช้เครื่องเชื่อมนี่ซ่อมแซมส่วนของเครื่องยนต์ที่ซับซ้อนขนาดนี้ได้จริงๆหรอ? คุณโม้หรือเปล่า? คุณรู้หรือเปล่าว่าถ้าหากเชื่อมมากหรือน้อยจนเกินไปชิ้นส่วนมันจะใช้งานไม่ได้”
เธอยังคงไม่มั่นใจในตัวเซี่ยเหล่ย แต่น้ำเสียงของเธอก็เริ่มจะสุภาพมากขึ้นรื่อยๆ
เซี่ยเหล่ยไม่สนใจเธอและจัดการเชื่อมรอยร้าวทั้งหมด จากนั้นจึงนำก้านลูกสูบไปยังเครื่อกลึงเพื่อทำการแก้ไขโดยใช้ความแม่นยำสูง
อเลน่าขยับเข้ามาใกล้อีกครั้ง “ฉันกำลังพูดกับคุณ ทำไมคุณถึงไม่สนใจฉัน?”
เซี่ยเหล่ยเงยหน้าขึ้นมองเธอและตอบว่า “ถ้าไม่ให้ผมทำกับคุณแบบนี้ คุณหาก้านลูกสูบอันใหม่มาให้ผมได้หรือเปล่าล่ะ?
“คุณไม่มีทางที่จะรับประกันความแม่นยำของชิ้นส่วนชิ้นนี้ได้ คุณสามารถใส่มันกลับเข้าไปได้ก็จริงแต่เครื่องยนต์รถมอเตอร์ไซค์ก็จะยังคงมีปัญหาอยู่ดี”อเลน่าพูดราวกับว่าเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญ
“คุณไม่เชื่อผมงั้นหรอ?” เซี่ยเหล่ยพูด
“นี่คุณ…! สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริง ทำไมคุณถึงยังดันทุรังที่จะทำ? คุณไม่เคยยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่นเลยงั้นหรอ?”
“คุณกำลังจะพยายามทำให้ผมเสียเวลาใช่ไหมล่ะ?”
“คุณ !…”อเลน่าโกรธมากจนเธอไม่สามารถพูดออกมาได้"
เซี่ยเหล่ยเลิกสนใจเธอและหันไปให้ความสนใจกับเครื่องกลึงแทน
เขายอมรับว่าทัศนคติของเขาไม่ค่อยดีนัก แต่ก็ไม่ได้แย่นักเมื่อเทียบกับทัศนคติของอเลน่าก่อนหน้านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอดูถูกมาตรฐานของประเทศจีน !
เซี่ยเหล่ยจึงต้องจริงจังกับเรื่องนี้และจะไม่ยอมถอยหลัง แม้ว่าคู่แข่งของเขาจะเป็นผู้หญิงก็ตาม
เขาซ่อมก้านลูกสูบเสร็จภายในเวลาไม่ถึง 15 นาที เขาดึงมันออกมาจากเครื่องกลึงและยกขึ้นมองเพื่อตรวจสอบความแม่นยำ
การกระทำที่เรียบง่ายนี้ทำให้ดวงตาสีฟ้าของอเลน่าแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เธอเห็นการเชื่อมต่อที่สมบูรณ์แบบของก้านลูกสูบโดยที่ไม่มีความเสียหายแม้แต่น้อย! แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่สามรถเชื่อมแบบนั้นได้!
“คุณ…”อเลน่าสูดหายเข้า “ลูคัส คุณ…คุณทำแบบนั้นได้ยังไง?”
เซี่ยเหล่ยเหลือบตาไปมองเธอและหันกลับไปสนใจกับการเชื่อมก้านลูกสูบเข้ากับเครื่องยนต์ เขายังคงไม่สนใจที่จะพูดคุยกับเธอต่อไป........
“คุณหยาบคายมากนะ”อเลน่าโกรธและอารมณ์เสียมากแต่เธอก็ยังสนใจการกระทำของเขาอยู่ เธออยากจะรู้จริงๆว่าชิ้นส่วนที่ซ่อมด้วยมือเปล่าจะมีประสิทธิภาพมากแค่ไหนกัน
ในขณะนี้อเลน่าได้รับรู้ถึงความสามารถของเซี่ยเหล่ยแล้ว และเธอก็เริ่มที่จะยอมรับเขาแม้ว่าจะไม่เต็มใจก็ตาม
เซี่ยเหล่ยใช้เวลาอีก 25 นาทีในการประกอบเครื่องยนต์และใส่มันกลับเข้าไปในมอเตอร์ไซค์ เมื่อเขาทำทั้งสองขั้นตอนเสร็จเรียบร้อยจึงหันกลับมาพูดว่า “เสร็จแล้ว ดูซิว่าผมใช้เวลาไปเกินหนึ่งชั่วโมงแล้วหรือยัง”
อเลน่ากลับมาที่ความเป็นจริงและรีบดูนาฬิกาของเธอ เธอรู้สึกประหลาดใจมาก เซี่ยเหล่ยใช้เวลาไปทั้งหมด 53 นาที มันยังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ!
“ดูเหมือนว่าผมจะไม่ใช้เวลาเกินสินะ เอาล่ะมาลองดูกันเถอะ” เซี่ยเหล่ยพูด
อเลน่าหยิบกุญแจรถออกมาเสียบเพื่อสตาร์ทเครื่องยนต์ เครื่องยนต์ของรถมอเตอร์ไซค์แผดเสียงดังออกมา มันเป็นเสียงของเครื่องยนต์ที่ปกติดีและไม่มีเสียงแปลกๆอะไรอีกเลย
“เป็นไปไม่ได้ !”อเลน่าไม่อยากจะเชื่อว่าเซี่ยเหล่ยสามารถซ่อมรถมอเตอร์ไซค์ได้อย่างสมบูรณ์แบบขนาดนี้
เซี่ยเหล่ยยิ้มอย่างไม่ใส่ใจอะไรนัก “คุณอเลน่าที่คุณพูดแบบนี้เพราะผมเป็นคนจีนใช่ไหม? ผมไม่ปฏิเสธหรอกนะว่าเยอรมันเจริญก้าวหน้ามากกว่าจีน แต่ตอนนี้คุณไม่คิดหรอว่าความเจริญก้าวหน้ามันได้ก้าวไปไกลเป็นพันๆปีจนคุณอาจจะตามมันไม่ทันเข้าสักวัน? หรือคุณไม่เต็มใจที่จะยอมรับว่าวันนั้นมันเข้ามาใกล้ขึ้นทุกวันๆแล้ว?”
“คุณลูคัส คุณหมายถึงอะไร? คุณคิดว่าฉันเป็นพวกเหยียดชนชั้นงั้นหรอ? ฉันบอกคุณได้เลยนะว่าไม่ใช่!”อเลน่าไม่สงสัยเลยว่าทำไมเซี่ยเหล่ยถึงดูไม่พอใจกับเธอนักและเธอก็โกรธมากเช่นเดียวกัน
เซี่ยเหล่ยยักไหล่และเงียบ เขาจะไม่เถียงอีกต่อไป ในเวลาเช่นนี้เขาซึ่งเป็นผู้ชายควรจะยอมอ่อนข้อให้กับเธอเพราะเรื่องนี้มันจะไม่มีทางจบถ้าหากพวกเขายังคงโต้เถียงแบบนี้กันต่อไป.........
อเลน่าก็ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เช่นกัน เธอรู้ดีว่าทัศนคติของตัวเองแย่มากและเซี่ยเหล่ยเองก็คงจะไม่พอใจกับคำพูดของเธอเช่นเดียวกัน เธอไม่อยากจะเถียงกับเขาอีกต่อไป เธอขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์และขับมันออกไปจากห้องทำงาน
เซี่ยเหล่ยก็เดินออกมาจากที่ทำงานเช่นเดียวกันและมองอเลน่าขี่รถมอเตอร์ไซค์ของเธอไปบนถนน รถมอเตอร์ไซค์ทำงานได้ยอดเยี่ยมหลังจากได้รับการซ่อมแซม เธอใช้ ร่างกายส่วนบนของเธอนอนราบไปกับถังน้ำมันในขณะที่เธอขับรถด้วยความคล่องแคล่ว
‘ผู้หญิงยุโรปนี่งดงามจริงๆ’ เซี่ยเหล่ยคิดขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ
เซี่ยเหล่ยถอนหายใจและตีหน้าผากตัวเอง จากนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าเขายังไม่ได้ล้างมือและตีหน้าผากตัวเองด้วยมือที่ทั้งมันเยิ้มและสกปรก ใครจะรู้ว่าตอนนี้หน้าของเขาจะดูแย่มากแค่ไหน
อเลน่าไม่ได้ขับไปไกลและเธอวนรถกลับมาอย่างรวดเร็ว
เธอขับมาหยุดข้างๆเซี่ยเหล่ยโดยการจอดรถที่ทำให้เกิดเสียงดังเสียดสีระหว่างยางล้อรถกับพื้นถนน เธอมองไปยังเขาและหัวเราะออกมา “คุณลูคัส หน้าของคุณ…คุณเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆที่มีลายน่ารักเลย ฮ่าๆๆ!”
เซี่ยเหล่ยยิ้มอย่างเก้ๆกังๆ “เป็นยังไงบ้าง? ผมซ่อมรถของคุณได้ดีหรือเปล่า? มีปัญหาอะไรมั้ย?”
อเลน่ากระโดดลงจากรถมอเตอร์ไซค์ เดินไปที่เซี่ยเหล่ยและกอดเขาแน่น และเธอยังตบหลังเขาอย่างสนิทสนมอีกด้วย
ทัศนคติของเธอที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วทำให้เซี่ยเหล่ยค่อนข้างอึดอัดใจ
อเลน่าปล่อยเซี่ยเหล่ย เธอยิ้มขณะที่พูดว่า “ลูคัส ฉันขอโทษที่หยาบคาบกับคุณก่อนหน้านี้ คุณพูดถูก ฉันอาจจะอคติกับระบบเครื่องยนต์ของประเทศจีน แต่คุณก็ได้เปลี่ยนทัศนคติของฉัน คุณเป็นช่างยนต์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่ฉันเคยเห็นและคุณก็มีคุณสมบัติครบถ้วนที่จะเป็นผู้ช่วยของฉัน เราจะต้องทำงานร่วมกันได้อย่างมีความสุขแน่ๆ”
เซี่ยเหล่ยยิ้มตอบอย่างมีมารยาท “ขอบคุณครับ”
“คุณชนะ ! ฉันจะใช้เกียรติของฉันเป็นเดิมพันว่าหลังเลิกงานฉันจะขับรถพาคุณไปดื่มเบียร์ชั้นเลิศที่บาร์”อเลน่าพูด
“นี่มันไม่จำเป็นเลยนะ ผมต้องกลับบ้านหลังเลิกงาน…”
อเลน่าตัดบทเขา “คุณได้ทำสิ่งที่ควรทำแล้วแต่คุณยังไม่ได้ให้โอกาสฉันได้ทำในสิ่งที่ควรทำเลย ลูคัส คุณยังโกรธฉันใช่ไหมล่ะ?”
“ตกลง ผมจะนั่งรถไปที่บาร์กับคุณ” เซี่ยเหล่ยเปลี่ยนใจอเลน่าเป็นคนจิตใจดีและเขาก็คงจะทำให้เธอไม่สบายใจไม่น้อยถ้าหากเขาปฏิเสธเธอ
พวกเขาทั้งคู่กลับไปยังที่ทำงาน งานของวันนี้ก็คือการซ่อมเครื่องยนต์ของรถ แลปเพิตส์
หลังจากทำงานมาได้หนึ่งวันเซี่ยเหล่ยก็พบว่าอเลน่าเป็นคนบ้างานมาก เธอจะไม่หยุดเมื่อได้เริ่มต้นลงมือทำไปแล้ว เธอยังคงเข้มงวดและปฏิบัติตามมาตรฐานอย่างเคร่งครัด ถ้าสกรูต้องถูกขัน 20 ครั้งเธอก็จะทำตามนั้นเป๊ะ เซี่ยเหล่ยรับรู้ได้ถึงจรรยาบรรณในการทำงานของชาวเยอรมันจากเธอและมันทำให้เขารู้สึกว่าอุตสาหกรรมการผลิตของเยอรมนีมีการพัฒนาที่เป็นไปได้ด้วยดีด้วยเหตุผลนี้
พวกเขาอาบน้ำในที่ทำงานหลังจากเสร็จงานแล้ว จากนั้นจึงออกไปจากโรงงานด้วยรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง
รถมอเตอร์ไซค์รุ่นฮาเล่น์ เดวิวสันต์ของอเลน่าคนขับจำเป็นต้องโน้มตัวลงไปเกือบจะแนบไปกับถังน้ำมันในขณะที่ขับขี่รถ และผู้โดยสารก็ต้องโน้มตัวไปข้างหน้าเช่นเดียวกัน เซี่ยเหล่ยที่เป็นผู้โดยสารต้องจับเอวของอเลน่าไว้แน่น แต่เธอขับรถด้วยความเร็วสูงมากดังนั้นเขาจึงต้องกอดเธอเอาไว้แน่นกว่าเดิม.......
รถมอเตอร์ไซค์ฮาเล่น์ เดวิวสันต์วิ่งไปบนถนนในขณะที่เสียงลมดังตีกระทบกับหูของเขา เซี่ยเหล่ยจับเอวของอเลน่าเอาไว้แน่น ในขณะที่ก้นอวบของเธออยู่นะกว่างขาทั้งสองข้างของเขา และมีการสัมผัสกันอย่างใกล้ชิดกับ ‘ส่วนนั้น’ ของเขา การสัมผัสนี้ทำให้เขารู้สึกกระวนกระวายและอยากจะถอยออกไปให้พ้น แต่เมื่อเขาเห็นว่ารถมอเตอร์ไซค์กำลังวิ่งอยู่ด้วยความเร็ว 159 กิโลเมตร/ชั่วโมง เขาก็อดที่จะขยับเข้าไปใกล้กว่านี้ไม่ได้…
เธอไม่กลัวว่าจะล้มรถมอเตอร์ไซค์ตายบ้างหรอ?
เซี่ยเหล่ยกังวลเรื่องนี้ไปตลอดทางที่ไปบาร์ และทุกครั้งที่เขาคิดเขาก็จะขยับเข้าไปใกล้เธอทีละนิดๆ........
ติดตามตอนต่อไป.......