Chapter 119 – ชายคนนี้ค่อนข้างดุร้าย
(เปลี่ยนอิ้ง อิ้งนี้ดิบกว่าอิ้งเก่า แบบ 18+ เลย)
ความพวกนี้เกิดขึ้นแบบกระทันหันงั้นรึ?
ด้วยชีวิตที่สองที่ยังซิงอยู่ของเขาทำให้สวรรค์เห็นใจ ด้วยการทำให้เขาตกมาอยู่กับสาวงามทั้ง 6 คน?
ดีโครตๆ! ในที่สุดเวลาฤดูใบไม้ผลิก็มาถึงน้องชายตัวน้อยของข้าแล้วงั้นรึ?
ลั่วเทียนตะลึงงัน.
ผู้หญิงเหล่านี้ไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียวและรูปร่างของแต่ละคนก็อยู่ในระดับสุดยอดโดยไม่ต้องกังขาแม้แต่น้อย ความจริงที่สำคัญที่สุดก็คือพวกนางไม่ได้เป็นเผ่าพันธ์ุโนมที่ตัวเล็กและน่าแปลกที่ไม่ต่างจากมนุษย์เท่าไรนัก ความแตกต่างระหว่างนางกับลั่วเทียนคือม่านตาที่เป็นสีน้ำเงินเข้ม.
ลั่วเทียนกลายเป็นโง่งมและหญิงสาวทั้งหกก็ตะลึงเช่นกัน.
พวกนางมองไปที่ลั่วเทียนด้วยความตกใจก่อนที่จะมองไปที่เป้าของลั่วเทียน.
รูตูดของเขาหดเกร็งทำให้น้องชายของเขากระดกขึ้นมาทักทาย เขาก็คิดกับตัวเอง“สายตาของหญิงสาวเหล่านั้น หรือว่าพวกนางต้องการชำเราข้ากัน.”
“ข้าควรจะขัดขืนไหม?”
“ข้าควรจะทำหรือไม่? นี่เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นสำหรับข้า.”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ลั่วเทียนก็แกล้งทำเป็นตกใจและทำน่าตาตื่นจากความกลัว ก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าของเขาและพูดอย่างอ่อนโยนว่า“ข้าจะทำเอง นี่เป็นครั้งแรกของข้า ข้าหวังว่าพวกเจ้าทุกคนจะอ่อนโยนกับข้า…”
ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะบอกให้รู้ “ข้าชอบที่จะอยู่ข้างบน แต่ถ้าสาวๆชอบงั้นข้าก็ไม่มีปัญหาที่จะอยู่ข้างล่าง.”
เต็มไปด้วยความสัตย์จริง…
เมื่อเหล่าหญิงสาวเปลือยกายทั้งหกคนจ้องมองเป้าของลั่วเทียน พวกนางก็รู้ว่านี่เป็นครั้งแรกของเขาจริงๆ.
เขาได้จิตนการเป็นฉากๆและเริ่มด้วยท่วงท่าลีลามากมาย.
พูดอีกอย่าง เขาไม่อาจคาดคิดได้ว่ามันจะจบแบบไหนในท้ายที่สุด แต่เขาก็ยังคงคิดที่จะรอคอยเพราะว่ามันเป็นการอึ๊บกันระหว่าง 1 ต่อ 6 ! มีใครบ้างที่จะทำอย่างเหลือเชื่ออย่างนี้?
หญิงสาวทั้งหกก็กำลังขมวดคิ้วขณะที่จ้องไปที่เป้าของลั่วเทียนโดยไม่เคลื่อนไหว.
ในเวลานั้นลั่วเทียนได้ถอดเสื้อผ้าเผยให้เห็นมัดกล้ามที่แข็งแกร่งของเขา กล้ามเนื้อแต่ละมัดสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนและมีรอยแผลอยู่รอบๆลำตัวของเขา เรื่องนี้ทำให้เขายิ่งลึกลับขึ้นไปอีกเพราะว่ามันแสดงให้เห็นว่าเขาได้ผ่านเรื่องที่ร้ายแรงบางอย่างมาในชีวิตของเขา ถ้าเป็นร่างกายของเขาในชีวิตที่แล้วก่อนหน้านี้ มันจะยิ่งทำให้สาวๆวัยรุ่นสั่นไหวจากความเย้ายวนของร่างกายของเขา แต่เมื่อเห็นว่าเหล่าหญิงสาวเอาแต่จ้องเป้ากางเกง เขาจึงลังเลว่าจะถอดมันออกดีหรือไม่.
“น่ากลัว!”
“เมื่อจ้องมาเจอกับคนอื่นเปลือยอยู่ การเปลือยเป็นเพือนถือว่าเป็นเรื่องที่เหมาะสม.”
ลั่วเทียนไม่อายเพราะนี่เป็นครั้งแรกของเขา.
แน่นอน…
นอกเหนือจากความอายแล้ว เขายังเป็นคนที่กระตือรือร้นมาก.
ขณะที่เขากำลังจะถอดกางเกง ลั่วเทียนก็ตระหนักได้ว่าหว่างขาของเขามีเส้นสีขาวบางๆคล้ายเส้นผม.
“นี่คืออะไร?”
ลั่วเทียนคว้าไปที่เส้นผมสีขาวและดึงออกมาอย่างแรง.
การแสดงออกของหญิงสาวทั้งหกคนก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมากเช่นเดียวกับลั่วเทียนขณะที่กระชากเส้นผมนั้น พวกนางก็มีใบหน้าเจ็บปวดราวกับเป็นคนโดนดึงเสียเอง.
“มันไม่ขยับแม้ว่าข้าจะดึง?”
ลั่วเทียนขยับก้นของเขาและดึงอย่างแรงอีกครั้ง มีรูปร่างเหมือนกับตุ๊กตาถูกดึงออกมาจากด้านล่างอย่างกระทันหัน จากนั้นเขาก็พึมพำ“คนในโลกนี้ชอบเล่นกับตุ๊กตาตะวันตกแบบนี้งั้นหรอ? แต่ตุ๊กตาตัวนี้น่าเกลียดอย่างมาก…”
เขาหยิบมันขึ้นมาพลิกดูและสังเกตตา,จมูกและใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอย ลั่วเทียนรู้สึกว่าตุ๊กตาตัวนี้ค่อนข้างสมจริงอย่างมาก.
ในเวลานั้น…
“แค่ก… แค่ก… หนุ่มน้อย เจ้าเกือบจะเอาชีวิตของข้า”
“โอ้ เชี่ย!”
“ตุ๊กตาพูดได้?!”
รูตูดของลั่วเทียนเกร็งแน่นขณะที่เขารีบโยนตุ๊กตาออกไป.
“พับ~”
ตุ๊กตากระแทกอยู่ที่ผนังก่อนที่มันจะค่อยๆร่วงลง.
“เจ้าทำกับคุณยายได้ไง?!”
“เจ้าคือใคร?!”
“คุณยาย ท่านสบายดีไหม?”
หญิงสาวทั้งหกคนจ้องมองลั่วเทียนด้วยความโกรธก่อนที่พวกยางจะวิ่งไปหาคุณยาย.
ลั่วเทียนกลายเป็นโง่งมขณะที่พูดกับตัวเอง“ตุ๊กตานั่นเป็นคนจริงๆ? ไอ้บ้าเอ้ยข้ากลัวจนขี้จะราด! ยังมีคนน่าตาน่าเกลียดอย่างนี้ด้วย?”
ในเวลานั้น…
คุณยายที่ดูน่าเกลียดอย่างมากค่อยๆลุกขึ้นยืน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธเพราะไม่มีใครกล้าที่จะดูแลท่านอย่างนี้.
เธอวิ่งเข้าไปหาลั่วเทียนขณะที่สถบออกมา…
แต่…
ในขณะนี้การแสดงออกของนางเปลี่ยนไป เป็นรูปลักษณ์ของสาวกที่เครารพและศรัทธาอย่างแรงกล้าขณะที่จ้องมองลั่วเทียนราวกับว่าเขาเป็นพระเจ้า.
ลั่วเทียนกำลังนั่งขัดสมาธิ ร่างกายส่วนบนของเขาเปลือยและมีรูถ้ำใหญ่อยู่เหนือหัวของเขา มีแสงสว่างออกมาจากรูถ้ำนั้นลงมาที่หัวของเขา ทำให้เขาดูศักดิ์สิทธิ์อย่างมาก มันเหมือนกับพระเจ้าที่มีวงแหวนศักดิ์สิทธิ์.
“คำทำนายเป็นจริง!”
“คำทำนายเป็นจริง!”
“เร็ว เร็วเข้า รีบทำความเครารพท่านอมตะ!”
เสียงของคุณยายสั่นสะท้านและการแสดงออกของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้น อีกครั้งเธอก็รีบเร่งเร้าหญิงสาว “ทำความเครารพกับอมตะก่อน! เขาสามารถช่วยพวกเจ้าทั้งหมดได้และเขาเป็นคนเดียวที่ทำได้…”
หญิงสาวทั้งหกมึนงง.
สายตาของพวกนางมองไปที่ลั่วเทียนด้วยความสงสัย หญิงสาวคนหนึ่งถามว่า“ท่านยาย ท่านแน่ใจหรือว่าท่านไม่ได้มองผิด? เขาจะเป็นคนที่ถูกกล่าวถึงในคำทำนายได้อย่างไร?”
“ถูกต้อง.”
“ด้วยดวงตาที่เหยาะแหยะของเขาและมีความคิดที่สกปรกในใจของเขาอีก เขาจะเป็นคนในคำทำนายได้อย่างไร.”
หญิงสาวทุกคนได้แสดงความคิดเห็นของเธอกับคุณยายว่าพวกนางไม่เชื่อ.
ลั่วเทียนคิดกับตัวเอง“เชี่ยเอ้ย คนในคำทำนายด้วย? เกิดอะไรขึ้น?”
คุณยายจ้องเขม็งไปที่ลั่วเทียนอย่างจริงจัง จากนั้นเธอก็เริ่มพึมพำบางอย่างเบาๆก่อนที่ดวงตาของเธอจะเบิกกว้างอย่างฉับพลัน“เขาเป็นคนในคำทำนาย.”
“มนุษย์ที่สืบเชื้อสายจากสวรรค์.”
“ร่างกายท่อนบนจะเปลือยเปล่าและเขาจะถูกแสงสาดส่อง ทั้งหมดนี้อยู่ในคำทำนาย.”
“มันไม่ผิดแน่นอน ทุกคนทำความเครารพกับอมตะเร็วๆและขอร้องให้เขาช่วยชีวิต.”
ยายเฒ่ามีหน้าตาที่รุนแรงอย่างมากบนใบหน้าของเธอ.
หญิงสาวทั้งหกคนได้มองไปที่เขาที่กำลังดูมีความผิดปกติทางจิตอย่างมาก พวกนางทั้งหมดคุกเข่าลงที่ด้านหน้าลั่วเทียนพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเป็นเขื่อนแตกออกมา.
“อมตะ ช่วยพวกเราด้วย.”
“อมตะ ข้าไม่ต้องการแต่งงานกับอัศวินทมิฬ.”
“ช่วยเราด้วยอมตะ เราจะเทิดทูนพระองค์ไปชั่วชีวิตของเรา.”
เมื่อมาถึงจุดนี้ลั่วเทียนก็ตะลึงทันที.
ความคิดของเขาแว่บเข้ามาและเขาก็สงสัยว่าเขาควรจะทำตัวเป็นวายร้ายดีหรือไม่?
ทั้งแขนซ้าย-ขวาของเขาเต็มไปด้วยหญิงสาว จากนั้นเขาก็บะฮึ่ยพวกนางทั้งหมดในคืนเดียวก่อนที่จะหายไป?
ความคิดนี้เป็นเรื่องที่ไร้ยางอาย แต่มันก็เป็นความคิดที่น่ากลัวอย่างแท้จริง.
ความจริงที่สำคัญคือหญิงสาวเหล่านี้สวยจริงๆ พวกนางงามมากจนใครเห็นเป็นต้องเหลียวหลัง.
ลั่วเทียนเปลี่ยนท่าทางเป็นเชิดหน้าและมีการแสดงออกที่เหนือกว่า เขากระแอ่มลำคอของเขาก่อนที่จะพูดว่า“อธิบายสถานการณ์ให้ข้าอย่างช้าๆ แน่นอนว่าอมตะคนนี้จะช่วยให้เจ้าหลุดออกจากความทุกข์ยากที่เข้ามาหาพวกเจ้า.”
เมื่อลั่วเทียนพูด ยายเฒ่าก็เริ่มตื่นเต้น.
เธอคุกเข่าลงทันทีและอธิบายว่า “อมตะ อัศวินทมิฬจากเมืองซากศพ ได้เข้ามารุกรานดินแดนของเราและจับกุมผู้ชายของเราและตอนนี้เขาต้องการที่จะเอาหญิงสาวจากเผ่าพันธ์ุเรา เราอยากให้อมตะฆ่าอัศวินทมิฬและช่วยเหล่าสาวๆ.”
“อัศวินทมิฬ?”
“ชื่อของเขาฟังดูน่าเหลือเชื่อ เขาแข็งแกร่งมากไหม?”ลั่วเทียนถามลวกๆ
ยายเฒ่าตอบ “ต่อหน้าอมตะ เขาจะถือได้ว่าเป็นตัวอะไร ท่านแค่กระดิกนิ้วของท่านก็สามารถฆ่าเขาได้แล้ว.”
ลั่วเทียนมีความสุขอย่างมากและพึมพำกับตัวเอง“งั้นเขาก็ค่อนข้างอ่อนด๋อย!”
ทันใดนั้น…
มีเสียงที่น่าเกรงขามดังอยู่ด้านนอก.
มีชายสองคนที่มีหูขนาดใหญ่และคิ้วที่หนาเต๊อะก้าวยาวๆเข้ามา สายตาของเขาแสดงให้เห็น่าพวกเขาต้องการมาหาเรื่องและท่าทีที่ดูรุนแรงของเขา หนึ่งในพวกเขาส่งเสียงฮึ่มอย่างเย็นชาก่อนที่จะกล่าวว่า “ใครกล้าที่จะพูดจาใส่ร้ายอัศวินทมิฬ?”
ทันทีหลังจากนั้น…
หนึ่งในพวกเขาเหลือบไปมองที่หญิงสาวเปลือยกายทั้งหกคนและเริ่มยิ้มอย่างวิปริต เขากุมเป้าของเขามาเบื้องหน้าหญิงสาวทั้งหกคนและเริ่มสาวอย่างเมามัน
ลั่วเทียนเริ่มจ้องมองด้วยตาที่เบิกกว้างและปากของเขาก็เย็นเฉียบ จากนั้นเขาก็พึมพำ“ชายคนนี้กำลังจะสาวหนอนรีดเมือกในที่โล่ง? มันป่าเถื่อนจริงๆ!”
เมื่อเสียงจางหายไป สายตาของพวกเขาทั้งสองก็หรี่ลงและจิตสังหารค่อยๆลอยออกจากร่างกายของเขา.