Chapter 7 – ออดิชั่น
เอริคเดินตามเจมและคนอื่นๆพวกเขาได้เข้าไปในสตูดิโดชั่วคราวขนาดเล็ก
เมื่อมองไปรอบๆมันเป็นสถานที่ๆมีบรรยากาศคุ้นเคย หัวใจของเอริคเริ่มเต้นรัว
"สักวันเราจะเป็นตำนานที่คนทุกคนต้องแหงนหน้ามอง แล้วเมื่อคนรุ่นหลังพูดถึง เอริค วิลเลี่ยม ผู้คนจะคิดว่า เขานี่แหละคือฮอลลีวู้ด!"
เนื่องจากเอริคเป็นผู้เขียนบทเขาจึงมีความเข้าใจในตัวละครค่อนข้างมาก พวกเขาจึงตัดสินใจให้เอริคเข้าทดสอบก่อนทันที
ในชีวิตที่ผ่านมาของเอริค วิธีที่ดีที่สุดที่ผู้คนจะสังเกตเห็นเขาได้ก็คือ ทำงานเล็กๆน้อยๆในกองถ่ายหนังหรือรายการทีวี โปรดิวเซอร์หรือผู้กำกับอาจจะสังเก็ตเห็นเขา แต่ตอนนี้มันแตกต่างอย่างชัดเจนโอกาศได้มาหาเขาแล้ว
เพนนี มาร์แซล เลือกฉากเริ่มต้นทั่วไปให้เอริคเล่น เอริคนั้นได้ฝึกซ้อมมาหลายวันและเห็นได้ชัดว่าเขาเข้าถึงบทได้อย่างดี เมื่อนึกถึงภาพยนต์ต้นฉบับภายในหัวเขา นั่นทำให้เขาแสดงออกมาได้อย่างง่าย
เจม บรูคและเพนนี มาร์แซล รู้สึกตกใจ การแสดงของเอริคนั้นไม่เหมือนกับมือใหม่ไร้ประสบการณ์
ด้วยมาตารฐานเช่นนี้เอริคไม่จำเป็นต้องเรียนการแสดงเพิ่มเติม พวกเขาสามารถเริ่มถ่ายทำได้ทันที !
"เอริคต่อไปลองเล่นฉากนี้ดู" เพนนียิ้มและส่งบทให้กับเอริค หลังจากพบว่าเธอไม่ได้ทำหน้าผิดหวัง
เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขากลัวว่าจะมีอะไรผิดปกติกับการแสดงของเขา
ฉากที่เขียนขึ้นในบทนั้น เป็นฉากที่อัฒจันทร์ของโรงเรียนเมื่อไมค์วัยหนุ่มนั้นปลอบโยนลูกสาวที่เพิ่งเลิกกับแฟนหนุ่ม เป็นฉากสุดคลาสสิกที่เขาชื่อชอบมากที่สุด
"เพนนี ผมต้องการความช่วยเหลือจากนักแสดงหญิงคนหนึ่งครับ"
"ได้แน่นอน" เพนนี มาร์แซล พูดขึ้นและหันไปหาหญิงสาวข้างๆเธอ "เทเรซ่าเธอไปช่วยเอริคซ้อมหน่อยสิ"
ฉากนั้นมีความยาวแค่เพียงสองนาที เอริคและเด็กสาวนั่งลงอย่างรวดเร็ว เทเรซ่ารู้เพียงอย่างเดียวว่าต้องช่วยเอริคแสดงให้ดี ในขณะที่เอริคนั้นต้องรู้สึกสัมผัสกับอารมณ์ที่หลากหลาย เขากังวลมากเมื่อเห็นลูกสาวร้องไห้ เมื่อแสตนนั้นบอกเลิกกับเธอ
เธอเศร้าและหมดหนทาง เธอเหนื่อยและทิ้งตัวลงมาพึ่งพิงเขา
เมื่อเจ้าหน้าที่คนหนึ่งตะโกนว่า "Action!" การแสดงของพวกเขาก็เริ่มต้นขึ้น
แม็กกี้นั่งลงแล้วร้องไห้อย่างคร่ำครวญ
ไมค์ก้าวเดินไปหาเธอด้วยความลังเล
"เฮ้ แม็กกี้ เกิดอะไรขึ้น ?"
"ไปให้พ้น !" แม็กกี้หดมือเข้าไปในแขนเสื้อและไม่สนใจไมค์ เธอร้องไห้ต่อไป
"เฮ้ เอาจริงๆนะมันเกิดอะไรขึ้น ?" ไมค์นั่งลงข้างตัวแม็กกี้
"นายต้องการอะไร? มาชี้หน้าฉันแล้วพูดว่า 'ฉันบอกเธอแล้วอย่างนั้นหรอไง ?' "
"ไม่ไม่ไม่ ฉันจะไม่ทำแบบนั้น" ไมค์ส่ายหัว "ฉันแค่อยากรู้มันเกิดอะไรขึ้นเท่านั้น"
"แสตนทิ้งฉัน"
"แสตนทิ้งเธอ!!" คิ้วของไมค์เลิกขึ้้นเขาแปลกใจมากจากนั้นใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธและความเหลือเชื่อ
ในฐานะพ่อเมื่อพบว่าลูกสาวของเขาเลิกกับเจ้าขยะเปียกนั่น แน่นอนว่าเขาจะมีความสุข แต่ปฎิกิริยาดังกล่าวอยู่เพียงไม่นาน เมื่อเข้าตะหนักถึงปัญหาที่เกิดขึ้น ไอ้เจ้าสารเลวนั่นทิ้งเธอทิ้งเธอ !? บ้านป้าแกสิ เธอต่างหากที่ควรทิ้งขยะแบบเขา !
เมื่อดูการแสดงของเอริคในเวลานี้ เจมและเพนนีทั้งคู่ได้แต่ตกตะลึง ในการแสดงฉากที่แล้วนั้นเอริคถูกประเมินว่าได้ 60 คะแนน
แต่เมื่อดูการแสดงทางสีหน้าของเขาในฉากนี้นั้น มันควรต้องได้มากกว่า 90 คะแนนอย่างแน่นอน
ยิ่งมองดูเอริคมากเท่าไหร่ เจมก็รู้สึกชอบเอริคมากขึ้นเท่านั้น ในที่สุดเขาตัดสินใจลืมความเป็นปรปักษ์ก่อนหน้านี้
การทดสอบการแสดงนั้นกำลังเดินต่อไป
"เมื่อเธอยังเด็กทุกอย่างที่เธอรู้สึกตอนนี้ มันดูเหมือนจะเป็นจุบจบของโลก แต่มันไม่ใช่ มันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น แน่นอนว่าเธออาจได้พบกับผู้ชายแย่ๆอีกในอนาคต แต่ในวันหนึ่งเธอจะได้พบกับผู้ชายที่ปฎิบัตกับเธอ แบบที่เธอควรได้รับจริงๆ ปฎิบัติกับเธอราวกับว่าเธอคือดวงตะวันที่ลอยคู่ฟ้า และเขาจะคอยอยู่เคียงข้างเธอ"
"จริงหรอ?"
"แน่นอน"
"คุณน่ารักมาก"แม็กกี้ทิ้งตัวลงไปที่ไมค์ เมื่อเห็นปฎิกิริยาเช่นนี้ของลูกสาวเขารีบร้อนคว้ากระเป๋า
และชวนเธอไปงานเลี้ยงแล้วถอยออกจากตัวเธอไป
แปะๆ – แปะๆ – แปะๆ –
หลังจากการแสดงของทั้งสองคนจบลง เจม บรูคกับเพนนี มาร์แซล ช่วยไม่ได้ พวกเขาได้แต่ปรบมือ
จากมุมมองของมืออาชีพการแสดงของเอริคโดดเด่นเป็นอย่างยิ่ง
หลังจากที่พวกสตาฟสังเกตเห็นการกระทำของโปรดิวเซอร์กับผู้กำกับพวกเขาก็เข้าร่วมด้วยอย่างรวดเร็ว
ไมเคิล ไครช ยิ้มขณะที่กำลังตบมือ เขารู้สึกว่าการแสดงของเอริคนั้นยอดมาก แม้ไม่ได้เป็นมืออาชีพ
แต่เขาก็สามารถบอกได้จากปฎิกิริยาของเจมและเพนนี ว่าเอริคได้ผ่านการออดิชั่นเป็นแน่ นั่นหมายความว่า บทหนังเรื่อง 17Again นั้นจะขายได้เป็นอย่างดีและเขาก็จะได้ค่านายหน้าหลายหมื่นดอลล่า แม้ว่าสำนักพิมพ์ขนาดเล็กของเขาจะมีมูลค่า 4-5 ล้านดอลล่า แต่เงินค่านายหน้านี้ก็ยังเป็นเงินจำนวนมากอยู่ดี
เอริคได้รับเงิน 250,000 และ 500,000 ดอลล่าสำหรับสัญญาการแสดงและค่าซื้อบทหนัง
เขาให้เงินจากความพยายามของไมค์เคิลเพิ่มอีก 50,000 ดอลล่า ไมเคิลได้พยายามเจรจาอย่างมาก
หลังรู้ว่าเงินครึ่งหนึ่งนึง แม้ว่าประสิทธิภาพของเอริคจะดีมากแต่เขาก็ยังเป็นคนใหม่ เงินจำนวน 500,000 ดอลล่า จากค่าบทหนังนั้นเป็นความพยายามอย่างมากของไมเคิลจากหลายส่วน
ในทันทีรายได้ของเขานั้นได้เพิ่มเป็น 750,000 ดอล แค่เขาต้องรอจนกว่าการถ่ายทำจะเสร็จสิ้นถึงได้รับเงินค่าแสดง
เอริคได้เริ่มคิดถึงการใช้เงินส่วนตัวในการกำกับภาพยนต์ของตัวเอง ในตอนนี้ตัวเขายังคงจำได้
ว่าในชีวิตที่แล้วเขาและเพื่อนได้ต่อสู้ผ่าฟันอย่างแท้จริงเพื่อให้ได้เป็นผู้กำกับ
หลังจากได้ลงนามในสัญญาเขาก็ได้ออกจากสตูดิโอของFOX ในตอนนี้สิ่งที่เหลือมีเพียงการเตรียมสิ่งของสำหรับการถ่ายทำเท่านั้น ในชีวิตที่แล้วเพื่อสิ่งนี้ เขาต้องทำงานอย่างถึงที่สุดเพื่อให้ได้ความชื่นชอบจากโปรดิวเซอร์และผู้กำกับ
ชั้นเรียนการแสดงถูกยกเลิกไปเนื่องจากเพนนี มาร์แซลนั้นบอกว่าการแสดงของเอริคนั้นสมบูรณ์แบบ ไม่จำเป็นต้องเสียเวลากับการเรียนการแสดงพื้นฐาน หากมีข้อบกพร่องเล็กๆน้อยๆไว้แก้ในระหว่างถ่ายทำก็ได้
เอริคออกไปธนาคารกับไมเคิลแล้วมอบเช็คเงินสดตามที่ตกลงกันไว้ให้ไมเคิล เขาไม่ได้มีผลงานอะไรมากมายนัก แต่ไมเคิลก็ยังไงแนะนำเขากับบริษัททำภาพยนต์ ถ้าหากเขาต้องพึ่งตัวเองที่เป็นมือใหม่และไม่มีการเชื่อมต่อส่วนบุคคลใดๆ
ใครจะไปรู้หละว่าอีกสักกี่ปีเขาถึงจะขายบทหนังได้ ไม่ต้องพูดถึงการเป็นนักแสดงนำ
ถัดไปเขาได้ไปหาเจฟ , เอริคขอลาออกหลังจากสิ้นเดือน เขาเชิญเพื่อนร่วมงานไปที่บ้านของเขาเพื่อเลี้ยงฉลอง มีเพื่อนร่วมงานอายุมากกว่าหลายคนที่สนใจ ส่วนพวกอายุน้อยมีอยู่ไม่กี่คนนัก
คืนนั้นราวกับเป็นงานเทศกาลเอริคและเพื่อรวมงานเมาอย่างกับจะเป็นจะตาย แล้วพวกเขาก็ฟุบหลับลงไป...