px

เรื่อง : Iam in Hollywood
Chapter 17 – TEMPORARY CREW


 

Chapter 17 – TEMPORARY CREW

 

กลับมาที่การถ่ายทำของเรื่อง 17 Again เอริคยังคงครุ่นคิดถึงเรื่อง Home Alone อยู่ตลอดเวลา
ซึ่งทำให้เกิดความผิดพลาดหลายครั้งในการถ่ายทำ แต่อาจเป็นเพราะช่วงท้ายๆของการถ่ายทำ
ทำให้อารมณ์ของเพนนี มาร์แซลไม่แย่มากนัก


เอริคคิดจะขอความเหลือจากเธอ แต่ก็รีบล้มเลิกความคิดนี้ เพราะเพนนีเป็นคนของ 20th Century Fox
ถ้าพวกเขาเห็นภาพยนตร์ที่เหมาะ ที่จะฉายช่วงคริสค์มาสและมีงบประมาณต่ำ แน่นอนว่าพวกเขาต้องขอมีส่วนร่วมด้วย นั้นเป็นสิ่งที่เอริคไม่ต้องการให้เกิดขึ้น


หลังจากคิดเรื่องนี้เขาก็นึกถึงคนใกล้ตัวบางคน(ดรูวส์) ในชีวิตที่แล้ว หลังจากผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากเธอก็สามารถกลับเข้ามาในวงการได้อีกครั้ง เธอกลายเป็นโปรดิวเซอร์และผู้กำกับ
สำหรับดาราเด็ก พวกเขามีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือ มีการเชื่อมต่อส่วนบุคคล


ถึงแม้ดรูวส์ที่เป็นเด็กอายุสิบสามปีจะมีนิสัยแสนแสบ แต่เส้นสายในวงการของเธอนั้นยากที่จะประเมิน อย่างน้อยเธอก็ช่วยหาทีมงานเล็กๆให้เขาได้อย่างไม่มีปัญหาแน่นอน


9 ตุลาคม การถ่ายทำหนังเรื่อง 17 Again ได้ปิดตัวลงและแล้วเอริคก็ได้รับค่าตัวจำนวน 500,000 ดอล
ดังนั้นเขาเริ่มดำเนินแผนการขั้นต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง


.........


"เอริคพวกเราจะไปที่ไหนกัน?" อนิสตันที่นั่งข้างคนขับถามขึ้น


เอริคดึงบทหนังเรื่อง Home Alone ออกจากประเป๋าแล้วบอกว่า "ลองดูนี่ก่อน"


อนิสตันมองไปที่ชื่อเรื่องอย่างแปลกใจ " ว้าว Home Alone ? บทหนังเรื่องใหม่ของคุณหรอ ? "


"อืม"เอริคพยักหน้าและสตาร์ทรถแล้วพูดว่า"ผมตั้งใจจะถ่ายทำภาพยนต์เรื่องนี้เอง"


"อะไรนะ? เอริคคุณล้อเล่นใช่ไหมคุณรู้หรอว่าปุ่มเปิดกล้องมันอยู่ตรงไหน?"


"ฉันรู้สิ แต่ที่ผมบอกคือผมจะเป็นผู้กำกับไม่ใช่ช่างภาพ" แน่นอนว่าในชีวิตที่แล้วเขาอยู่แวดวงนี้มานานหลายปี เรื่องเกี่ยวกับการถ่ายทำเขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับมัน


"เอาล่ะ คุณยังไม่ได้บอกเลยนะว่าเรากำลังไปที่ไหนกัน?"


เอริคลังเลนิดหน่อย แต่ยังคงพูดต่อไป "เราจะไปหาดรูวส์?"


"ฮึ !"


"แอนนี่ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดที่ผมพาไปเจอดรูวส์น่ะ...."


"ฮึ !"


"ผมแค่ต้องการให้ดรูวส์ช่วยแนะนำผมกับผู้เชี่ยวชาญบางคน เด็กคนนั้นรู้จักผู้คนมากมาย"


"ฮึ !"

 

เอริคถอนหายใจ เขาถอดเข็มนัดนิรภัยโน้มตัวไปทางอนิสตันแล้วพูดว่า "ดูเหมือนวันนี้ผมต้องโน้มน้าวใจของสาวน้อยขี้หึงคนนี้เสียก่อน ซะแล้ว "


.......

"คุณเข้าใจแล้วใช่ไหม ? ไม่มีเหตุผลที่คุณจะต้องรู้สึกแบบนั้น ไปกันเถอะ"


เอริคนั่งลงบนเบาะรถของเขาและสตาร์ทรถอีกครั้ง


"เอริคคุณสามารถขอความช่วยเหลือจาก เจมไม่ก็เพนนี หรือคนอื่นๆอีกตั้งมากมายทำไมต้องเป็นยัย-....เด็กคนนั้นด้วย"เพื่อรักษาท่าทางให้เป็นสุภาพสตรีต่อหน้าเอริค อนิสตันกลืนคำพูดของเธออย่างรวดเร็ว


เอริคอธิบายเรื่องนี้ให้เธอฟังอีกครั้ง อนิสตันกำหมัดไว้แน่น แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ...


ที่สถานบำบัดที่มีชื่อเสียงในลอสแองเจลิส เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้มาเยี่ยมนำยาเสพติดเข้ามา
จึงต้องทำการตรวจค้น พวกเขาสองคนก่อน จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็นำพวกเขาไปหาดรูวส์


จากระยะไกล พวกเขาเห็นเด็กผู้หญิงกำลังนอนอาบแดดบนเก้าอี้ ข้างๆมีสระว่ายน้ำ
ในมือของเธอมีนวนิยายจูราสสิก ปาร์คฉบับปกแข็งอยู่


"ว่าไงดรูวส์" เอริคตะโกน


"เอริคถ้าคุณไม่ยอมมาเยี่ยมฉัน ฉันจะหนีออกไปหาคุณ"


เมื่อได้ยินเสียงจากปากเอริค ผู้หญิงคนนั้นก็ลุกจากเก้าอี้แล้วกระโจมตัวเองเข้าในอ้อมแขนเขา


"นี่เธอ!" ใบหน้าของอนิสตันมืดลงขณะมองไปที่ดรูวส์


แม้จะมีแรงกระตุ้นในการผลักเธออกจากตัวเอริค แต่ก็มีคนมากมายอยู่รอบๆอนิสตันไม่กล้าทำเช่นนั้น


หลังจากทำท่าทางอย่างมีความสุข ดรูวส์ก็สังเกตเห็นแอนนี่ "สวัสดียัยสาวไซต์ยักษ์ ฉันได้ยินมาว่า
คุณหมดหวังในการลดน้ำหนักจนเป็นลม น่าสงสารจริงๆ แต่ดูเหมือนคุณยังอยู่ดี คุณลดได้เท่าไหร่แล้วล่ะ?"


อนิสตันทำท่าจะจู่โจมดรูวส์ เอริครีบเคาะหัวดรูว์แล้วพูดว่า "ดรูวส์ ผมไม่คิดว่า คุณจะอยู่ในสถานะ
ที่จะล้อแอนนี่ได้หรอกนะ "


ดรูวส์เจ็บและพูดทั้งน้ำตานองหน้าว่า "เอริคคุณหมายความว่าไง?"


เอริคไม่สนใจเกี่ยวกับท่าทางที่น่าสงสารของดรูวส์และกล่าวว่า"ที่นี่มีคนเยอะเกินไป ช่วยพาไปที่พักเธอหน่อย"


ในห้องนั่งเล่นของดรูวส์ ที่อยู่ใกล้กับห้องครัว ดรูวส์ถือแก้วน้ำขณะเธอนั่งลงบนโซฟา


"เอริคมีอะไรให้ฉันช่วยเหรอ?"


"ผมไม่สามารถมาหาคุณได้โดยไม่มีแรงจูงใจแอบแฝงหรอก?" เอริครู้สึกอาย


ดรูวส์บุ้ยปาก"เกี่ยวกับยัยไขมันน่ารำคาญนั่นหรอ? คุณก็รู้ฉันไม่ชอบเธอ"


อนิสตันผู้อดทนมานานในที่สุดก็ระเบิดขึ้น"ฉันทนมามากพอแล้ว ยัยสุนัขตัวเมีย! ฉันก็ไม่ชอบเธอเหมือนกัน"


ดรูวส์มองด้วยสายตาน่าสมเพศ " ในที่สุดเธอก็เผยธาตุแท้ออกมาแล้วสินะ เอริคคุณเห็นไหมยัยอ้วนนั่นไม่มีความเป็นสุภาพสตรีเลย คุณต้องระวังให้มากนะ อนาคตคุณอาจประสบปัญหาได้"


"นี่เธอ...."


เอริคกุมขมับอย่างเป็นทุกข์ แล้วแอบสาบานว่าเขาจะไม่ปล่อยให้สองคนนี้ได้พบกันอีกในอนาคต
"พวกคุณหยุดทะเลาะกันก่อน ผมทนไม่ไหวแล้วน่ะ"


"เอริค..."


"แอนนี่ทำไมคุณไม่ไปรอผมที่รถก่อนล่ะ ผมใช้เวลาไม่นานหรอก"


เมื่อดรูวส์ได้ยินคำพูดเหล่านี้ดวงตาของเธอเปล่งประกาย แต่เธอแกล้งทำเป็นจิบน้ำผลไม้อย่างใจเย็น
สัมผัสที่หกของผู้หญิงรู้สึกได้ถึงบางอย่าง อนิสตันเปลี่ยนท่าทางการแสดงออกของเธอ


เอริคพูดกับเธอไม่กี่คำแล้วส่งบทไปให้ดรูวส์ "ดรูวส์ นี่เป็นบทหนังใหม่ของผม ผมอยากให้คุณแนะนำผมกับผู้เชี่ยวชาญบางคนเพื่อตั้งกองถ่ายชั่วคราว"


ดรูวส์หยิบบทหนังขึ้นมาแล้วค่อยๆอ่านก่อนจะหัวเราะออกมา
"ฮ่าฮ่าๆ มันตลกจริงๆ เป็นบทที่ดีนะ...อ้ะ! เอริคเมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรน่ะ.."


"ใช่แล้ว"เอริคพยักหน้า"ผมต้องการสร้างหนังเรื่องนี้ด้วยตัวเอง มันเป็นโครงการที่ต้นทุกต่ำ ดังนั้น
ผมต้องการงบประมาณจำนวน 1 ล้านดอลเท่านั้น ซึ่งมันไม่น่ามีปัญหาแต่ผมต้องการมืออาชีพ
ที่เชื่อถือได้และค่าจ้างไม่แพงนัก"


 

ในความเป็นจริงผู้คนในแวดวงนี้ ที่มีค่าตัวถูกๆมีอยู่แค่ไม่กี่คนในลอสแองเจลิส  ถึงแม้ว่า เอริค จะไม่ได้ขอความช่วยเหลือดรูวส์  เอริคก็สามารถหาทีมงานได้ แต่มันจะเป็นการเสียเวลาเกินไปและเขาต้องการทีมงานที่ดีมีคุณภาพ เพื่อจะได้ไม่เสียน้ำตาในภายหลัง


ในขณะที่เอริคไม่ได้สังเกตเห็น ดรูวส์ชำเลืองมองด้วยท่าทางภาคภูมิใจไปที่อนิสตัน
แล้วพยักหน้าตอบตกลงด้วยความรัก "ไม่มีปัญหา ฉันรู้จักอยู่หลายคน จำนวนเท่าไหร่ที่คุณต้องการ?"


เมื่อเห็นดรูวส์ชำเลืองมองด้วยท่าทางภาคภูมิใจ เธอรู้สึกโกรธมากขึ้น แต่ในท้ายที่สุดเธอก็หันมาจ้องเอริค


"ช่างภาพ คนจัดแสง คนบันทึกเสียง.....พวกทีมงานฝ่ายถ่ายภาพ"เอริคแกล้งทำเป็น ไม่เห็นท่าทางไม่มีความสุขของอนิสตัน เขากางมือออกแล้วยักไหล่ " ตอนนี้ก็มีแค่นี้แหล่ะ"


ดรูวส์คิดชั่วครู่แล้วพูดว่า " ฉันรู้จักบริษัทภาพยนต์ขนาดเล็กที่กำลังจะปิดตัวลงเร็วๆนี้ พวกเขามีทีมงานฝ่ายถ่ายภาพ นายจ้างของพวกเขานำสตูดิโอไปจำนองเพื่อให้ได้เงินกู้ แต่เขาเสียเงินทั้งหมดไป ทีมงานของพวกเขานิสัยดีจริงๆ ฉันเคยเป็นดารารับเชิญในถาพยนต์ของพวกเขาครั้งหนึ่ง ถ้าพวกเขากำลังว่างงานและถ้ายังไม่ยุบตัว แน่นอนว่า พวกเขายินดีที่จะถ่ายทำให้คุณ"


เอริคกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า "มันเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!"


ดรูวส์ยืนขึ้นแล้วก็พูดว่า "ฉันจะโทรหาพวกเขาให้คุณ หวังว่าจะทันเวลานะ"


เธอเดินไปที่โทรศัพท์ที่ข้างหน้าต่างและเริ่มโทรออก


อนิสตันเอนตัวลงบนโซฟาด้วยความไม่พอใจ มือของเธอจับเสื้อยืดของเอริคไว้อยู่
เธอรู้สึกไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง แม้แต่ดรูวส์ แบร์รี่มอร์ยังช่วยเขาได้ แต่ตัวเธอทำไม่ได้
ควบคู่กับการที่ดรูวส์ไม่ได้ปกปิดความรู้สึกที่มีต่อเอริค แอนนี่เป็นกังวลจริงๆ


เร็วๆนี้การโทรสิ้นสุดลงและดรูวส์นำข่าวดีมาบอกว่า ทางบริษัทภาพยนต์นั้นได้ปิดตัวลงไปแล้ว
แต่ทีมงานยังอยู่ในลอสแองเจลิสและเจ้าของเดิมก็เต็มใจที่จะแนะนำทีมงานให้เอริค


เขาจดเวลาและสถานที่นัดพบและรีบลุกขึ้นจากไป เขาไม่ต้องการเสียเวลาแม้แต่น้อย


ดรูวส์บังคับให้เอริคหอมแก้มในระหว่างที่พวกเขาลากัน ความจริงเธอไม่อยากให้เขาจากไป


ระหว่างทางกลับบ้าน อนิสตันรู้สึกหดหู่ เอริคพยายามจะปลอบเธอ


"แอนนี่ ผมขอโทษ ผมไม่รู้จักคนมากนักแต่ดรูวส์รู้ผมเลยต้องการความช่วยเหลือจากเธอ
ในส่วนของนักแสดงผมจะพึ่งพาตัวเอง"


อนิสตันมองไปที่เอริคอย่างขมขื่นและกล่าวว่า"ฉันเข้าใจแล้วเอริค..คุณจะยังรักฉันใช่ไหม?..."


เอริคตอบอย่างไม่ลังเล "แน่นอน"


"ฉันรักคุณ เอริค"


"นี่แอนนี่"


"หืม?"


" เรามาเป็นแฟนกันน่ะ?"


หน้าของอนิสตันแดง เธอพูดอย่างตะกุกตะกัก"เอริค.ฉัน....ฉัน"


"คนโง่ คุณไม่ต้องคิดอะไรมาก คุณแค่ตอบมาว่า 'ได้'หรือ'ไม่' ก็พอ"


"ได้ค่ะ..."

 

รีวิวผู้อ่าน