Chapter 49 --- มันเป็นเรื่องของโชคชะตา
“ มากับฉันสิ “ - เอริค พูดกับ เจด พร้อมกับปิดประตูรั้วเดินตรงเข้าไปที่บ้าน
เจด รีบตาม เอริค เข้าไป ตาของเธอมองไปทั่วบ้าน ตอนที่เธอเห็นบ้านแสนหรูหรา เธอก็อดไม่ได้ที่จะอิจฉาขึ้นมา
แม้ว่า ดรูวส์ จะค่อนข้างโด่งดังแต่เธอยังเด็กและไม่ได้มีบทมาเสนออะไรมาก หลังจากที่ได้ส่วนแบ่งใน E.T เธอได้เล่นหนังแค่ 4-5 เรื่องและค่าตัวก็ไม่ได้สูงมาก เอาจริงๆแล้วมันไม่พอกับการใช่จ่ายของ เจด เลยด้วยซ้ำ นี่ไม่ต้องพูดถึงบ้านที่หรูหราเลย
ยิ่งกว่านั้นความคิดของ ดรูวส์ ก็โตขึ้นมาในปีนี้และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็แย่ลงไปอีก เจด รู้ว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปมันคงยากที่เธอจะใช้เงินของลูกสาวไปได้อีกในอนาคต ดังนั้นเมื่อเธอมีโอกาสที่จะฟ้องร้อง เอริค เธอจึงคิดมันไม่นานก่อนที่จะตกลง
บางคนสัญญากับเธอว่าแค่เพียงการฟ้องในฐานะผู้ปกครองของ ดรูวส์ เธอจะได้เงินจำนวนมากและเธอไม่ต้องไปด้วยตัวเองด้วย จะมีคนอื่นมาจัดการให้ สำหรับคนโลภอย่าง เจด มันเท่ากับพายที่ตกลงมาจากฟ้า เธอจะไปปฏิเสธได้ไง ?
ในห้องนั่งเล่น ดรูวส์ กำลังนั่งที่โซฟาและเมื่อเธอได้ยินเสียงของคนเดินเข้ามาในห้อง เธอก็หันกลับมา ในตอนที่เธอเห็นแม่ตัวเอง รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็หายไป สีหน้าของเด็กสาวเปลี่ยนไปอย่างมากและในที่สุดเธอก็ปิดความโกรธของเธอไม่ได้ เธอยืนขึ้นแล้วจับหมอนโยนไปที่ เจด และกรีดร้องออกมา – “ นี่เธอมาทำอะไรที่นี่ ?”
เมื่อเห็นหมอนที่ลอยเข้ามา เอริค ก็รับมันไว้ เขามองไปที่เด็กสาวแล้วพูดขึ้น – “ ดรูวส์ มารยาท “
แม้ว่า อิลดิโก้เจด จะไม่กล้าที่หงุดหงิดต่อหน้า เอริค แต่เธอน่ะไม่ได้คิดอะไรมากเมื่ออยู่ต่อหน้าลูกสาว เธอตะโกนออกมา – “ ยัยนี่ แกกล้าโยนของใส่ฉันแล้วสินะ ! แกหมายความว่าไงที่ฉันมาทำอะไรที่นี่ ฉันเป็นแม่แก แน่นอนว่าฉันจะพาแกกลับบ้าน “
“ ฟังดูหนักแน่นดีนิ “ - ดรูวส์ หัวเราะออกมาพร้อมกับชี้ไปที่ เจด – “ ฉันไปข้างนอกมาหลายวันแล้ว ครั้งหนึ่งฉันเมาจนโดนตำรวจมารับฉันที่ข้างทางแล้วไปส่งบ้าน ตอนนั้นเธอไปไหน ? นี่เธอยังบอกว่าเธอเป็นแม่ฉันอีกรึไง ? ฮ่ะ ตลกจริงๆ “
เจด ค้านขึ้นมา – “ นั่นก็เพราะแกไม่ฟังไงล่ะ ถ้าแกอยู่บ้าน มันจะมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นมั้ย ? ! อีกอย่างแล้วผ้าปูเตียงนั่นที่แกทำพังนั่นอะไร แกคิดว่าเงินมันงอกมาจากต้นไม้รึไง ? ! มากับฉัน เราจะกลับบ้านแล้วค่อยคุยกัน “
เจด ก้าวไปข้างหน้า เธอกำลังจะดึงตัว ดรูวส์ กลับ
ตอนที่ เอริค ได้ยินแบบนั้น เขาก็ต้องคิ้วขมวด หัวเข่าของ ดรูวส์ เป็นแผล ชัดแล้วว่าเธอบาดเจ็บอยู่แต่ผู้หญิงคนนี้กลับสนใจแค่เรื่องผ้าปูเตียง เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกรังเกียจขึ้นมา
ดรูวส์ ที่อยู่ใกล้กับโซฟาหลบมือของแม่ที่ยื่นเข้ามาและตะโกน – “ อย่าคิดเชียว ฉันจะไม่กลับไปกับเธอหรอก ฉันรู้แล้ว่ว่าเธอจะทำอะไรและฉันบอกทุกอย่างกับ เอริค ไปแล้ว ! เพื่อเงิน เธอน่ะยอมทำทุกอย่างเพื่อปักปรำเขา ฉันจะไม่ยกโทษให้เธอหรอก ฉันอยากจบความสัมพันธ์ของเรา “
“ แก....ไร้สาระจริงๆ ! “ – ตอนที่เด็กสาวตะโกนขึ้นมา เจด ก็นิ่งไป เธอมอง เอริค โดยบอกว่าเขาเป็นคนผิดแล้วไม่รู้ว่าต้องทำอะไร
เมื่อเห็นแม่ของเธอช็อก ดรูวส์ ก็ฮึดฮัดออกมา – “ มีอะไร สายตาแบบตะกี้ไปไหนแล้ว หือ ? ถ้าไม่นับเรื่องที่ เอริค กับฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้น แม้ว่าเราจะทำแต่หากฉันไม่บอกแล้วมันจะเป็นยังไง ? ฉันท้าให้เธอลองดูสิ ฉันจะได้เป็นพยานเอาเธอเข้าคุก “
เมื่อเห็นว่าเด็กสาวไม่ยอม เอริค จึงรีบเข้าไปห้ามเธอ - “ พอแล้ว ดรูวส์ ขึ้นไปชั้นบน ฉันจะคุยกับแม่ของเธอ “
ดรูวส์ มองไปที่ เจด จากนั้นเธอก็ฮึดฮัดขึ้นมาอย่างเย็นชาแล้วเดินออกไป
“ นั่งลง มาคุยกัน “ - เอริค เอาหมอนกลับไปวางที่โซฟาแล้วนั่งลงไป
เจด ค่อยๆนั่งลงฝั่งตรงข้าม คำพูดที่ลูกสาวเธอพูดตะกี้ยังคงก้องอยู่ในหัวของเธอและอยู่ๆเธอก็ตระหนักได้ว่าเงินน่ะไม่ได้หามาง่ายๆ แต่เดิมเธอคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่าง ดรูวส์ กับ เอริค นั้นเหมือนกับที่ลูกสาวของเธอมีกับพวกเสเพลก่อนหน้านี้ เธอคิดแบบนั้นหากเธอสามารถกล่อม ดรูวส์ และเอาเงินไปล่อได้ เด็กสาวคงยอมตกลงที่จะฟ้อง เอริค
แต่หลังจากที่ ดรูวส์ พูดออกมาตะกี้ เจด ก็คิดถึงเรื่องของลูกสาวเธอนั้นกับชายตรงหน้าเธอ แม่และลูกทะเลาะกันมาเยอะในอดีตแต่ ดรูวส์ ไม่เคยพูดเรื่องอย่างการตัดความสัมพันธ์เลย
ที่สำคัญกว่านั้นแม้ว่าเธอจะฟ้อง เอริค แต่สุดท้ายก็อาจแพ้ทางกฎหมาย เจด รู้สึกว่าเธอจะไม่สูญเสียแต่เมื่อ เอริค บอกว่า เอริค จะฟ้องเธอและด้วยเงินกับชื่อเสียงของ เอริค เขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆได้ยังไง ?
เมื่อคิดแบบนั้น เจด ก็อดไม่ได้ที่จะกลัวขึ้นมา
เมื่อเห็นอีกฝ่ายที่ดูวิตก เอริค ก็แสดงท่าทีฮึดฮัดออกมา เขาได้ถามขึ้น – “ เธอได้ยินที่ ดรูวส์ พูดแล้ว แล้วเธอจะทำยังไง ? “
เจด ยังคงเงียบ
“ บางทีอีกฝ่ายนั้นให้เงินเธอกับการทำเรื่องพวกนี้ แต่ฉันน่ะไม่กดดันหรอกนะ ก็อย่างที่ ดรูวส์ บอก สิ่งที่เธอวางแผนจะทำน่ะมีแต่ทำให้เกิดความผิดพลาดและฉันก็ฟ้องเธอได้ด้วย เมื่อเธออยู่ในคุก พวกคนที่กล่อมให้เธอทำเรื่องพวกนี้ ฉันการันตีได้เลยว่าพวกนั้นคงไม่มาช่วยเธอหรอก เรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อมาคือ ดรูวส์ น่ะโตพอและตัดความสัมพันธ์แม่ลูกได้ เธอรู้มั้ยว่าผลลัพธ์มันจะออกมาเป็นยังไง ? “
เจด ที่นั่งฝั่งตรงข้ามได้แต่พยักหน้า จากนั้นเธอก็รีบส่ายหน้าไปมา
เอริค พูดต่อ – “ สิ่งที่จะตามมาคือเธอจะเสียรายได้ที่สำคัญที่สุดไป เธอน่ะจะใช้ชีวิตที่เหลืออย่างยากลำบาก เธออาจจะได้ไปอยู่สลัมก็ได้ “
เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นั้น เจด ก็ทนฟังมาพอแล้ว – “ ไม่ เป็นไปไม่ได้ เธอไม่ทำแบบนั้นกับฉันหรอก ฉันเลี้ยงเธอมานิ ! “
“ แล้วไง เธออยู่ได้เพราะลูกมาหลายปี ดรูวส์ ไม่ได้ติดค้างอะไรเธอเลย แม้ว่าเธอจะไปฟ้องต่อแต่คงไม่มีใครสงสารเธอหรอก “
เมื่อพูดจบ เอริค ก็ให้อีกฝ่ายได้คิดสักพักก่อนจะถามขึ้นมา – “ พวกนั้นได้จ่ายให้เธอรึยัง ? “
เจด ส่ายหน้า – “ พวกเขาบอกว่าพวกเขาจะให้เงินกับฉันตอนที่ฉันเซ็นเอกสาร “
เอริค พยักหน้าด้วยความพอใจ – “ ดี มันหมายความว่ายังไม่สายเกินไป งั้นฉันจะให้ตัวเลือกเธอ กลับไปและปฏิเสธคนพวกนั้นซะ ฉันจะให้เงินเธอแทนแต่เธอต้องสัญญาว่าเธอจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับชีวิต ดรูวส์ อีกต่อไป ฉันจะหาผู้จัดการดูแลชีวิตของ ดรูวส์ เองและเมื่อ ดรูวส์ โตพอ ฉันจะให้ ดรูวส์ จ่ายเงินให้เธอรายปี มากพอที่เธอจะใช้ชีวิตในชนชั้นกลางได้ “
เอริค พูดจบพร้อมเอาสมุดเช็คออกมาแล้วเขียนมันลงไปก่อนที่จะยื่นไปต่อหน้าอีกฝ่าย
เจด มองไปที่ตัวเลขที่เขียนไว้แล้วตาเป็นประกายขึ้นมา เธอยื่นมือออกไปเล็กน้อยแต่ก็รีบดึงกลับพร้อมกับบอกออกมาแบบโลภ – “ คุณวิลเลียม 1 ล้านดอล มันไม่น้อยไปหน่อยรึไง ? “
เอริค ฮึดฮัดขึ้นมาอย่างเย็นชา - “ เธออาจะพูดถูก งั้นฉันจะเปลี่ยนเป็นครึ่งล้านละกัน “
เจด รีบดึงเช็คไปแล้วกอดมันเอาไว้
“ งั้นเพราะเธอเลือกแล้ว งั้นฉันมีเรื่องต้องพูด อย่างแรกเธอน่ะหาเงินโดยใช้ชื่อของ ดรูวส์ ไม่ได้อีก นี่รวมไปถึงการเผยเรื่องส่วนตัวของ ดรูวส์ ให้กับนักข่าว, การออกทีวีรึเขียนหนังสือเกี่ยวกับเรื่องของ ดรูวส์ ...ฉันจะให้ทนายร่างสัญญาไว้ เมื่อเธอทำผิดจากที่ตกลงกันไว้ งั้นทุกอย่างที่พูดในวันนี้ก็ไม่มีผลและเธอนั่นแหละที่ต้องเสียเงินมากกับที่เธอได้ไป “
เจด ชั่งใจดูผลดีผลเสียและตระหนักได้ว่าข้อเสนอของ เอริค นั้นให้ประโยชน์กับเธอมากกว่า เธอจึงรีบพยักหน้า
“ ดีมาก คุณแบรี่มอร์ เธอกลับบ้านไปได้แล้ว ฉันจะให้ทนายจัดการเรื่องสัญญาให้เร็วที่สุด “
เจด คุยกับ เอริค อยู่สักพักแล้วกลับไปโดยไม่สนเรื่อง ดรูวส์ อีก
เมื่อ เจด กลับไปแล้ว ดรูวส์ ก็ได้ลงมาที่ชั้นล่าง หน้าของเธอแดงกล่ำด้วยความตื่นเต้น เธอรีบวิ่งเข้าไปหา เอริค และเอาตัวของเธอมาถูกับเขา – “ 1 ล้าน เอริค นายนี่ใจกว้างจริงๆนะ ฉันเป็นของนายแล้ว “
เอริค ลูบหัวของเธอและยิ้ม –“ เธอหมายความว่าไงที่ว่าฉันเธอเป็นของฉัน เธอไม่ใช่ตุ๊กตาซะหน่อย ยังไงซะเธอก็ติดฉัน 1 ล้าน เธอต้องจ่ายคืนในอนาคต “
ดรูวส์ พูดขึ้นมาอย่างไม่อาย – “ ไม่มีทาง ฉันจะรับผิดชอบเอง ฉันจะจ่ายนายด้วยร่างกายของฉัน ----โอ๊ย ! “
เอริค ดีดหน้าผากของเธอ – “ หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว เธอสั่งอาหารรึยัง ? “
“ อื้อ สั่งแล้ว “ - ดรูวส์ พูดขึ้น – “ เอริค ทำไมนายถึงบอกเธอว่าฉันจะให้เงินเธอทุกปีในอนาคต ...ฉันไม่อยากช่วยเธอหรอกนะ ฉันอยากให้เธออดอยากมากกว่า “
เอริค ถอนหายใจออกมาพร้อมกับลูบหัวเด็กน้อย ดรูวส์ น่ะยังไงก็เป็นแค่เด็ก ความคิดของเธอตอนนี้ยังสุดโต่งอยู่ เธอยังมีหลายอย่างต้องเรียนรู้ ดรูวส์ ในอดีตถึงกับส่งเงินให้กับพ่อที่ทิ้งเธอไป เขาจึงคิดว่าเรื่องนี้คงไม่ต่างอะไรกันมากในรอบนี้
“ เธอจะเข้าใจเองในอนาคต ดรูวส์ ... เรื่องแบบนี้มันคือโชคชะตาและผู้คนน่ะไม่สามารถที่จะกำหนดมันได้หรอก “
ดรูวส์ เหมือนจะเข้าใจ เธอพยักหน้าตอบรับแต่ไม่นานก็เปลี่ยนเรื่อง – “ งั้น เอริค นายจะให้ฉันอยู่ที่บ้านนายเหรอ ? “
เอริค ส่ายหน้า – “ เธอต้องกลับไปเรียน ฉันจะไปส่งเธอที่โรงเรียน นี่เธอไม่เข้าเรียนมานานแค่ไหนแล้ว ?”
“ อ่ะ เอริค อย่า ! ฉันปวดหัวทุกครั้งเลยที่เห็นหนังสือ ฉันแค่ถ่ายหนังอย่างเดียวไม่ได้รึไง ? “
“ ไม่ “ - เอริค ปฏิเสธทันทีและพูดขึ้น – “ จะชอบรึเปล่าก็ตาม อย่างน้อยเธอต้องจบไฮสคูล นี่น่ะถือว่าเป็นการหาประสบการณ์ด้วย อีกอย่างแล้วเธอก็ยังเด็ก มันไม่ได้มีหนังเยอะให้เธอได้บทหรอก “
“ ได้ ฉันจะเชื่อนาย “ - ดรูวส์ ตกลงอย่างเชื่อฟังกับข้อเสนอจาก เอริค พร้อมกับคิดหาทางในสิ่งที่เธอชอบที่สุด : โดดเรียน