px

เรื่อง : Harry Potter and the Secret Treasures
HPST ตอนที่ 22: การโต้เถียงและการต่อสู้


HPST ตอนที่ 22: การโต้เถียงและการต่อสู้

 

การเดินทางไปฮอกส์มี้ดของอีวานไม่งานอย่างที่คิด ผู้ประกอบการต่างๆ ไม่กระตือรือร้นที่จะใช้เงินกับหนังสือพิมพ์ที่พวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน

 

อย่างไรก็ตาม, ด้วยความพยายามของอีวานที่จะโน้มน้าวพวกเขา จึงยังมีบางกิจการที่ยอมตกลงสนับสนุนหนังสือพิมพ์นี่

 

ยกตัวอย่างเช่น ร้านฮันนี่ดุกส์ให้ลูกอมก้อนรสแมลงสาบสองกระป๋องใหญ่ ซึ่งพวกมันขายไม่ออก เจ้าของร้านซองโก้มอบระเบิดดั้งบอมจำนวนมากกับเขา และร้านไม้กวาดสามอันให้น้ำมะนาวเขาฟรีแก้วนึง

 

เจ้าของร้านไม้กวาดสามอันพูดว่า “เด็กๆดื่มไม่ได้ ถ้างั้นเอ้านี่ น้ำมะนาว!”

 

“ก็นะ ไม่มีอะไรเริ่มต้นได้อย่างง่ายดาย แต่อย่างน้อยมันก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย” อีวานพยายามพูดปลอบใจตัวเอง ,และหลังจากดื่มน้ำมะนาว เขาก็ขนของต่างๆมากมายเข้าไปในทางลับและเดินกลับไปฮอกวอตส์

 

เมื่อเขากลับมาถึงฮอกวอตส์ เขาเห็นนักเรียนของสลิธิรีนและกริฟฟินดอร์อยู่ในสนามควิดดิชกำลังโต้เถียงอะไรบางอย่างอยู่

 

เดรโก มัลฟอย ยืนอยู่ตรงกลางผู้คน เขาดูเหมือนจะพูดบางอย่างน่ารังเกลียดกับเฮอร์ไมโอนี่ และมันดูเหมือนเฟรดและจอร์จจะกระโจนเข้าใส่เขา รอนจ้องเขม่งที่มัลฟอยพร้อมกับชี้ไม้กายสิทธิ์หักๆไปที่เขา

 

“แกต้องชดใช้กับสิ่งที่แกพูด!” รอนตะโกน

 

ไม่กี่วินาทีต่อมา ก็เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ดังก้องไปทั้งสนาม คาถาสีเขียวพุ่งออกมาจากด้านหลังไม้กายสิทธิของรอนและกระแทกเขาจนล้มลงไปนอนกับพื้น

 

“รอน รอน! นายโอเคไหม?” เฮอร์ไมโอนี่กรีดร้อง

 

รอนเปิดปากเขาเพื่อจะตอบ แต่สิ่งที่ออกมากลับไม่ใช่คำพูด แต่เป็นทากพุ่งออกมาและตกลงไปบนพื้น

 

ผู้เล่นทีมสลิธิรีนหยุดหัวเราะไม่ได้และกัปตันของพวกเขา ฟลินท์ หน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะว่าหัวเราะมากเกินไป มัลฟอยล้มไปกองกับพื้นเพราะหัวเราะอย่างหนักจากความผิดพลาดของรอน

 

อีวานรีบเข้าไปในฝูงชนเมื่อโคลินได้เห็นเขา เขาพูดอย่างดีใจ “นายมากลับมาสักที รอนถูกโจมตีด้วยคาถาของตัวเอง แฮรี่ นายช่วยเขาได้ไหม?”

 

โคลินถือกล้องด้วยความตื่นเต้นและเล็งไปที่แฮรี่

 

อีวานหยิบไม้กายสิทธิ์ของเขาออกมาและร่ายคาถา “ไซเรนเทียม” ที่รอน แต่คาถาไม่ได้ผล และรอนยังสำรอกทากออกมา

 

“ดูที่เจ้าหนูเลือดสีโคลนน่ารังเกลียดนั่นสิ” มัลฟอยหัวเราะขณะมองไปที่อีวานอย่างเหยียดหยาม “ดูเวทย์มนต์กระจอกๆของแกสิ”

 

“ใช่แล้วมัลฟอย” อีวานมองไปที่มัลฟอยอย่างเย็นชา และชี้ไม้กายสิทธิ์ของเขาที่มัลฟอย และเกิดแสงสีแดงที่ปลายของไม้

 

มัลฟอยก็ถูกคาถาของอีวานโจมตีในทันที

 

“เวรเอ้ยแกกล้าดียังไง….” รอยยิ้มบนใบหน้าของนักเรียนบ้านสลิธิรีนก็หายไปและมองไปที่อีวานอย่างเย็นชา รุ่นพี่หลายคนดึงไม้กายสิทธิ์ของพวกเขาขึ้นมาในทันที

 

หลังจากนั้นสลิธีรีนหลายคนต่อหลายคนก็ชี้ไม้กายสิทธิ์ของพวกเขาไปที่อีวาน ขณะที่ทางฝั่งกริฟฟินดอร์ก็ดึงไม้กายสิทธิ์ของเขาออกมาและจ้องไปที่อีกฝั่ง ความตึงเครียดตอนนี้กำลังจะถึงจุดสูงสุด

 

“ไอ่เวรเลือดโคลน ฉันจะฆ่าแก!” มัลฟอยตะโกนขณะที่ลุกขึ้นยืนและหยิบไม้กายสิทธิ์ของเขา “ไอ่ตุ๊ดมึงตายซะ”*

 

*(TN/คำจริงหยาบกว่านี้อีกครับ 5555555)

 

มันเหมือนกับเป็นสัญญาณที่ทำให้ทั้งสองฝั่งตึงเครียดจนถึงสุดสูงสุด กริฟฟินดอร์และสลิธิรีนร่ายคาถาของพวกเขา และหลังจากนั้นสนามควิดดิชก็กลายเป็นสนามรบในทันใด

 

พวกนักเรียนที่เดิมนั่งอยู่บนสเตเดี่ยมกระโจนเข้าไปในสนาม สถานการณ์กลายเป็นยุ่งเหยิงกว่าเดิม เมื่อนักเรียนหลายๆคนของบ้านฮัฟเฟิลพัฟเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาหันไปทางปราสาทและวิ่งออกไป

 

ในสนามอีวานเป็นเป้าหมายหลักของสลิธิรีน

 

หลังจากหลบคาถาได้สามครั้ง เขารู้ตัวว่าเขาร่ายคาถาได้ช้าเกินไป ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจโยนระเบิดดั้งบอมบ์ทั้งหมดที่พึ่งได้มาก่อนหน้านี้

 

เมื่อเขาโยนระเบิดดั้งบอมบ์ มันโจมตีโดนแค่นักเรียนของสลิธิรีน มันไปขัดขวางการร่ายคาถาของพวกเขา กลิ่นเหม็นโชยออกมาพร้อมกับเสียงร้องลั่นจากฝั่งของสลิธิรีน

 

มัลฟอยเป็นเป้าหมายหลักของเขา ดังนั้นตัวของเขาจึงปกคลุมไปด้วยกลิ่นเหม็นเน่า

 

“จัดให้หนักเลย อีวาน!” เฟรดและจอร์จตะโกนเชียร์

 

มันไม่ได้ใช้เวลามากที่ทำให้พวกสลิธีรินทิ้งไม้กายสิทธิ์และพุ้งหาศัตรูแบบวิถีดังเดิ้ม

 

นักเรียนสลิธิรีนใช้ข้อได้เปรียบที่ไม่มีใครอยากจะเข้าใกล้กลิ่นเน่าๆ ที่ปกคลุมพวกสลิธิรีนอยู่ซึ่งมันบดบังวิสัยทัศน์พวกกริฟฟินดอร์ในการต่อสู้กับพวกเขา

 

อีวานวิ่งเข้าใส่รูมเมทของมัลฟอย, เบลน ซาบินี, ทั้งสองแลกหมัดใส่กัน ทำให้ปากของอีวานแตกและเป็นสาเหตุให้อีวานหลั่งเลือดออกมา

 

อีวานไม่ยอมให้อีกฝั่งได้เอาเปรียบเขา เขาแจกหมัดให้ซาบินีไปสองสามดอก และเมื่อเขาพร้อมจะเผด็จศึก ก็มีมือใหญ่ยักษ์แยกเขาทั้งสองออกทันที

 

อีวานเงยหัวขึ้นและรู้ว่ามันคือแฮกริด

 

“พระเจ้า นี่พวกเธอทั้งหมดกำลังทำอะไรกันเนี่ย?” แฮกริดพูดพร้อมกับหน้าที่ตกตะลึง

 

ไม่ไกล แฮรี่กับมัลฟอยกำลังตะลุมบอนอยู่ รอนอ้วกเป็นทากใส่กอยล์ เฮอร์ไมโอนี่สู้ทั้งกับตรงนี้และทางอื่น แต่เธอยังถือไม้กายสิทธิ์ของเธอไว้มั่น สำหรับโคลินและเนวิลล์ พวกเขาสู้กับแครบบี้พร้อมกัน และผู้เล่นควิดดิชทั้งสองฝั่งก็สู้กันเอง

 

สำหรับเฟรดกับจอร์จ พวกเขาทำอะไรสักอย่างจนได้ระเบิดดั้งบอมบ์มาเพิ่มและกำลังโยนมันใส่นักเรียนบ้านสลิธิรีน

 

ไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงดังดังก้องไปทั่วทุ่งควิดดิช อาจารย์เกือบทุกคนออกมา ดัมเบิลดอร์ยืนอยู่ที่นั่นพร้อมยกไม้กายสิทธิ์ของเขาขึ้นสูง

 

“ต่อสู้เป็นกลุ่ม, ฉันอยู่ฮอกวอตส์มาตั้งหลายปีแต่ไม่เคยเห็นเหตุการณ์ไหนแบบนี้มาก่อน!” ศาสตราจารย์แมคโกนากัลกล่าวขณะที่ยังงุนงงอยู่ “กริฟฟินดอร์และสลิธิรีนหักคะแนนหนึ่งร้อยแต้ม และถ้ายังมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกการแข่งควิดดิชจะถูกยกเลิก”

 

“แต่ศาสตราจารย์….” กัปตันทีมควิดดิชของกริฟฟินดอร์ โอลิเวอร์ วู้ด ทักท้วงทันที

 

“เงียบ!วู้ด! ฉันคิดว่าเธอจะทำได้ดีกว่านี้” ศาสตราจารย์มักกอนากัลพูดพร้อมกับความรู้สึกที่ผิดหวัง

 

“ใครเป็นคนเริ่ม?” ศาสตราจารย์สเนปกล่าวขณะที่จ้องมองแฮร์รี่และอีวานที่ยืนอยู่ข้างเขา

 

“เป็นเพราะอีวาน เมสัน กับแฮรี่ พอตเตอร์!” นักเรียนของสลิธิรีนทั้งหมดชี้ไปที่พวกเขาทั้งสอง

 

“พวกเขาโกหก มัลฟอยเป็นคนเริ่มตั้งหาก!” นักเรียนฝั่งกริฟฟินดอร์พูด

 

“เขาเรียกอีวานกับเฮอร์ไมโอนี่ว่าเลือดสีโคลน!” รอนพูดพร้อมกับอ้วกเป็นทาก

 

“หุบปากซะ วีสลีย์! ฉันสามารถบอกได้ว่าใครเป็นคนโกหก” สเนปหันสายตาไปที่แฮรี่กับอีวาน “สำหรับพวกเธอ….”

 

“เซเวอรัส ฉันเชื่อว่าพวกเขาเป็นนักเรียนของบ้านฉัน ดังนั้นฉันจะเป็นคนตัดสินใจว่าจะลงโทษพวกเขายังไง” ศาสตราจารย์มักกอนนากัลกล่าว

รีวิวผู้อ่าน