“บาซิลิสก์? มันคือตัวอะไร?”
เมื่อเห็นแฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่มองมาที่เขาด้วยความสงสัย, อีวานหยิบแผ่นกระดาษแผ่นหนึ่งที่ฉีกออกมาจากหนังสือเล่มเก่า นี่เป็นข้อมูลที่เขาเตรียมไว้เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาเก็บมันไว้กับตัวเขา เพื่อจัดการกับมันเมื่อเวลานั้นมาถึง
“นี่เป็นข้อมูลเบื้องต้นของบาซิลิสก์ แต่อย่าเอาไปบอกบรรณารักษ์ล่ะ ถ้าเธอจับได้ว่าฉันทำหนังสือเสียหายเธอคงจะไม่ให้ฉันเข้าไปอีก”
แฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่แทบจะรอไม้ไหวที่จะอ่าน
ในบรรดาสัตว์ร้ายและสัตว์ประหลาดที่น่าหวาดกลัวมากมายที่เข้ามาในดินแดนของเรานั้น ไม่มีอะไรที่ประหลาดและอันตรายถึงตายได้มากกว่าบาซิลิสก์ ,หรือที่รู้จักในนามของราชาแห่งงู, งูตัวนี้มีขนาดมหึมาและมีชีวิตอยู่หลายร้อยปี ,ฟักมาจากไข่ไก่ที่อยู่ใต้คางคก วิธีการฆ่าของมันนั้นน่ามหัศจรรย์มากที่สุด, นอกจากจะมีเขี้ยวที่เคลือบพิษและแสนอันตรายแล้ว, บาซิลิสก์ยังมีสายตาพิฆาต และทุกคนที่จ้องไปที่ลำแสงของมันจะต้องตายในทันที แมงมุมหนีไปก่อนเมื่อเจอกับบาซิลิสก์,เพราะมันเป็นคู่แค้นกัน, และบาซิลิสก์จะหนีไปจากฝูงไก่ตัวผู้เท่านั้น, ซึ่งเป็นอันตรายถึงชีวิตต่อมัน
“บาซิลิสก์เป็นศัตรูกับแมงมุม ดังนั้นนั่นจึงเป็นเหตุผลที่อาราก็อกดกลัวมัน….ฉันเข้าใจแล้วอีวาน!”
มันเหมือนกับมีใครบางคนมาจุดไฟขึ้นในความมืด, แฮร์รี่รีบกล่าวอย่างตื่นเต้น “ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมทุกครั้งที่เกิดการโจมตีฉันถึงได้ยินเสียง!”
“ดูตรงนี้, มันบอกว่าการจ้องของบาซิลิสก์นั้นทำให้ถึงตาย” เฮอร์ไมโอนี่พูดขณะที่ชี้ไปที่แผ่นกระดาษ “แต่นักเรียนพวกนั้นไม่ได้ตาย”
“นั่นเป็นสเพราะว่าพวกเขาไม่ได้จ้องมันตรงๆ” อีวานอธิบาย “จำครั้งแรกที่มันจู่โจมได้ไหม น้ำเจิ่มนองเต็มไปทั่วทั้งพื้น, ดังนั้นแมวของฟิลช์อาจจะไปมองมันจากภาพสะท้อนในน้ำ มันจึงกลายเป็นหิน”
“ถ้างั้นการโจมตีครั้งที่สอง, เป็นได้ว่าเพเนโลพีมองเห็นบาซิลิสก์ผ่านตัวของเมอร์เทิลจอมคร่ำครวญ” เฮอร์ไมโอนี่กล่าว “และเมอร์เทิลไม่สามารถตายเป็นครั้งที่สองได้”
“ในส่วนของจัสติน, เขาต้องได้เห็นมันตอนที่เขากำลังมองไปที่กระจก”
“เดี้ยวก่อนนะ, ฉันยังไม่เข้าใจ,ถ้าเจ้าบาซิลิสก์ตัวใหญ่อย่างที่หนังสือบอก, มันสามารถไปไหนมาไหนในโรงเรียนโดยไม่ถูกเห็นได้ยังไง?”
“มันต้องเคลื่อนที่ผ่านท่อน้ำ, แฮร์รี่, นั้นเลยเป็นเหตุผลให้นายได้ยินมันตลอด”
เฮอร์ไมโอนี่มองขึ้นไปที่ท่อน้ำบนหัวเธอ
“เสียงร้องของไก่ตัวผู้มีผลถึงชีวิตกับมัน ดังนั้นไก่ของแฮกริดจึงถูกฆ่าเมื่อตอนห้องแห่งความลับถูกเปิดเพราะทายาทไม่ต้องการให้มีไก่ตัวผู้อยู่ใกล้ๆกับปราสาท, และตอนนี้เราก็ได้รู้ทุกอย่างแล้ว”
“ยกเว้นอยู่อย่างนึง, เราไม่รู้ว่าใครคือทายาท”
เห็นแฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่มองมาที่เขาโดยทันที, อีวานยิ้มและพูด “ไม่ต้องมามองที่ฉันเลย ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“เราต้องไขปมปริศนาเมื่อห้าสิบปีก่อน, โวลเดอมอร์เปิดห้องแห่งความลับ,ฆ่าเมอร์เทิลจอมคร่ำครวญแล้วโทษแฮกริด ตอนนี้พวกเรารู้แล้วว่าอะไรอยู่ข้างในห้องแห่งความลับ,ไก่ของแฮกริดถูกฆ่า,และรอนถูกคำสาปดังนั้นทายาทต้องอยู่ท่ามกลางพวกเรา”
“ถ้าพวกเขามาจากข้างนอกโรงเรียน พวกเราก็ไม่รู้, เดี้ยวก่อนนะ พวกเราเจอสมุดไดอารี่แปลกๆในวันคริสต์มาส, มันเป็นของนักเรียนเมื่อห้าสิบปีก่อน,ทอม ริดเดิ้ล, แต่มันไม่มีอะไรเขียนอยู่เลยในนั้น, มันไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญแน่ๆ”
“ริดเดิ้ลได้รางวัลสำหรับการช่วยเหลือโรงเรียนห้าสิบปีก่อน” แฮร์รี่กล่าวเสริม, “รอนกับฉันเห็นถ้วยรางวัลให้ห้องเก็บรางวัล”
“ไม่ใช่ว่าเขาได้รางวัลเพราะจับคนที่เปิดห้องแห่งความลับได้นะ” เฮอร์ไมโอนี่ขมวดคิ้ว “แต่แฮกริดบอกว่าโวลเดอมอร์เป็นคนจับเขา….โอ้พระเจ้า!”
บรรยากาสศกลายเป็นเงียบงันอย่างน่ากลัว พวกเขาทุกคนคิดสิ่งหนึ่งที่เป็นไปได้
“ทอม ริดเดิ้ลคือโวลเดอมอร์!” อีวานกระซิบหลังจากผ่านไปพักหนึ่ง
“อีวานแล้วไดอารี่นั่นล่ะ? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราจะเก็บของของโวลเดอมอร์ไว้กับพวกเรา พวกเราต้องเอามันไปให้กับดัมเบิลดอร์, มันอาจจะเป็นศาสตร์มืดก็ได้”
“ไม่ต้องห่วง ฉันเก็บมันไว้กับตัวตลอด….” อีวานจับไปที่กระเป๋าของเขาแต่มันว่างเปล่า, เอาแข็งค้าง, หน้าของเขาเปลี่ยนเป็นซีดลง, “นี่มันแย่แล้ว, ฉันทิ้งมันไว้ในห้องนั่งเล่น”
ทั้งสามมองหน้ากันแล้วรีบวิ่งเข้าไปในปราสาท
****************************************************************
ในไดอารี่, ทอมรู้สึกแปลกมาก ,แม้ว่ามันจะค่อนข้างบ้า
ในสี่เดือนที่ผ่านมา, เขาเปิดเผยศาสตร์มืดมากมายให้กับอีวาน เมสันเพื่อเพิ่มความไว้เนื้อเชื่อใจของเขา
แต่อีกฝ่ายกลับดันหยุดพูดคุยกับเขาไปเป็นเวลานาน
แผนของเขาคืออะไร?
ทอม ริดเดิ้ลปิ้งไอเดียขึ้น แต่ก็ปฏิเสธโดยสิ้นเชิง
ไอ่เวรเลือกสีโคลนนั่น, ไอ่เด็ก-อา-ยุ-สิบ-เอ็ด-ปี ที่ไม่สามารถจะรอดชีวิตจากเวทย์มนต์อันทรงพลังได้เพียงแค่ปลายนิ้ว
ในความคิดของเขา, อีวานควรจะเป็นเช่นเดียวกับตัวเขา, ลุ่มหลงในพลัง, เขาได้เห็นความอ่อนแอในจิตใจของอีวาน, เพียงแค่อีกนิดเดียวก่อนที่เขาจะได้ควบคุมอีวาน
แต่ไอ่เวรเลือดสีโคลนก็หายไปในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด ความพยายามและแผนการอันพากเพียรของเขาล้วนสูญเปล่า
ถ้าเป็นไปได้, ทอม ริดเดิ้ลจะวิ่งออกไปและฆ่าอีวาน
ทันใดนั้นไดอารี่ก็ถูกเปิด , มันเป็นเจ้าเด็กน้อยคนก่อน
มันช่างน่ามหัศจรรย์, ทอมรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนสูบฉีดพลังชีวิตของเขาลงไปในไดอารี่ซึ่งมันทำให้เขาฟื้นพละกำลังได้
“ได้เวลาจบเรื่องกันแล้ว” ทอมพูดอย่างเย้ยหยัน เขาคิดแผนการใหม่เพื่อจะฆ่าพวกเลือดสีโคลนที่น่ารังเกียจ
เขาจะทำอุดมการณ์ของสลิธิรีนให้สำเร็จด้วยตัวเองและชำระล้างพวกเลือดสีโคลนให้หมดไปจากฮอกวอตส์