TQF:บทที่ 14 เพิ่มระดับอีกครั้ง “หัวไชเท้าก็คือสิ่งที่อร่อยมาก!” เจิ้งหยวน ยิ้มให้กับคนข้างหน้าเขาแล้วหันไปหา เฉิงเสี่ยวเสี่ยว “ พี่ใหญ่ด่วน!นำพวกมันออกมาลองให้พี่ชายดันหวางลองด้วย ข้าแน่ใจว่าเขาจะต้องชอบมัน!” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว จ้องมอง หลิวดันหวาง จากนั้นเธอหันหลังให้และแอบหยิบหัวไชเท้ามา 3 อันจากมิติและมอบให้คนละ 1 อันจากนั้นเธอเดินไปที่ใต้ต้นไม้ต้นอื่นนั่งลงและเริ่มกินหัวไชเท้า หลิวดันหวาง มองไปที่สองพี่น้องที่กำลังก้มหน้ากินหัวไชเท้า ความเขินอายของเขายังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าจากนั้นเขาลองเอาหัวไชเท้ามากัดดู เขาหิวเกินกว่าที่จะปฏิเสธสิ่งนี้ หลังจากที่พวกเขากินหัวไชเท้าเสร็จ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ก็สำรวจสมุนไพรที่ หลิวดันหวาง เก็บมาให้ แม้ว่าส่วนมากของพวกมันจะเป็นสิ่งเดียวกับที่เธอมีอยู่แล้วแต่มันก็ยังคงเป็นประโยชน์กับพ่อของเธอ ทันใดนั้นพฤติกรรมของ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ก็กลายเป็นจริงจังเธอหยิบสมุนไพรบางอย่างขึ้นใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุขและความประหลาดใจ “ เสี่ยวเสี่ยว สิ่งนี้เรียกว่าหญ้าหัวมังกรหางฟินิก! หลิวดันหวาง พูดกับเธอด้วยรอยยิ้ม เฉิงเสี่ยวเสี่ยว หันไปทาง หลิวดันหวาง แล้วพยักหน้าจากนั้นพูดเบาๆ “ข้ารู้แล้วว่ามันเป็นหญ้าหัวมังกรหางฟินิกมันเป็นสมุนไพรที่หายาก!” หญ้าหัวมังกรหางฟินิกยังเป็นที่รู้จักในนามกล้วยไม้สกุลหวายเป็นสมุนไพร ในชีวิตก่อนของเธอพวกมันใกล้จะสูญพันธุ์และมีค่าอย่างยิ่ง พวกมันถูกตีตาเป็นของสงวนในอดีตแม้แต่จักรพรรดิก็ต้องการยาชนิดนี้ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ได้เห็นพืชชนิดนี้แบบสดเป็นครั้งแรกและเธอเชื่อมั่นว่ามันเป็นสิ่งที่เธอคาดคิดเอาไว้ กล้วยไม้สกุลหวายมีรสชาติหวานเรียบง่ายและไม่มีพิษ ส่วนใหญ่ใช้สำหรับรักษาบาดเจ็บ มึนงงจากการเจ็บป่วย ดีสำหรับอวัยวะสำคัญ หัวใจ ตับ ม้าม ปอดและไต โรคผิวหนัง ช่วยเพิ่มพลังงาน ทำให้กระเพาะอาหารดูดซึมสารอาหารได้ดีขึ้น แก้ปากแห้ง ระคายเคือง เหงื่อออกตอนกลางคืน อาการจุกเสียดและช่วยเพิ่มการเจริญเติบโตของกล้ามเนื้อ นอกจากนี้มันยังสามารถช่วยขจัดสิ่งสกปรกในร่างกาย และเป็นยาชูกำลังสำหรับท่านชาย แถมยังดีต่อการดูแลผิว ความสามารถของพวกมันเป็นเรื่องน่าประหลาดใจอย่างแน่นอน ในขณะที่อีกสองคนไม่ได้ให้ความสนใจนั้น เฉิงเสี่ยวเสี่ยว รีบนำ หญ้าหัวมังกรหางฟีนิกซ์เข้าไปในมิติอย่างรวดเร็วเธอไม่สามารถอดใจรอที่จะเอาสมบัติชิ้นนี้ไปไว้ในมิติของเธอได้ “เอาล่ะนี่มันก็ช้าแล้วรีบไปเก็บฟืนแล้วรีบกลับบ้านกันเถอะ!” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว พูดกับทั้งสองคน “ตกลง” “ท่านพี่นำไปเลยพวกเราจะเป็นคนตาม” ทั้งของคนตอบพร้อมกัน 2 ชั่วโมงต่อมาทั้งสามคนก็กลับมาบ้านพร้อมกับสิ่งของจำนวนมากเมื่อพวกเขามาถึงประตูบ้าน หลิวดันหวาง พยายามร้องเรียก เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ในขณะที่ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ยืนอยู่ด้านหน้าสุดเธอหยุด และหันกลับมาอย่างประหลาดใจเธอถามอย่างเฉยชาว่า “มีอะไร” เจิ้งหยวน เองก็ยิ้มให้กับพวกเขา เมื่อเจอสายตาของพี่น้องทั้งคู่ หลิวดันหวาง หน้าแดง และถามด้วยเสียงเบาว่า “ เสี่ยวเสี่ยว พรุ่งนี้พวกเจ้าจะขึ้นภูเขาหาฝืนอีกหรือไม่” “โอ้...ไม่รู้สิ!” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ตอบด้วยน้ำเสียงกลางๆจากนั้นจึงถามต่อ “มีอะไรอีกไหม” “ไม่มีแล้ว!” หลิวดันหวาง ใส่หัวทันที เฉิงเสี่ยวเสี่ยว หันหลังกลับไปและเดินไปเรื่อยๆเธอไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษกับเด็กชายที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ ให้พูดจริงๆเธอไม่สนใจคนที่ ไม่แสดงอารมณ์อื่นแม้ว่าเขาจะถูกทุบตี หลังจากมาถึงบ้าน เจิ้งหยวน ก็อำลา หลิวดันหวาง เฉิงเสี่ยวเสี่ยว นั้นเข้าไปในบ้านแล้ว เมื่อ เจิ้งหยวน วิ่งเข้าไปภายในบ้านเขายิ้มให้กับพี่สาวและพูดว่า “พี่ใหญ่ท่านไม่ชอบพี่ชายดันหวางอย่างนั้นหรือ?” “เจ้าเป็นแค่เด็กจะรู้อะไร” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว พูดขึ้นพร้อมกับจ้องมองเขา เจิ้งหยวน ไม่สนใจที่พี่สาวจ้องมองเขาเขายิ้มและตอบว่า “พี่ใหญ่ข้าคิดว่าพี่ชายดันหวางนั้นชอบท่าน!” “ไร้สาระ หรือบางทีเจ้าก็ชอบผู้หญิงในหมู่บ้านใช่ไหม!” “ไม่จริง ข้าไม่ชอบผู้หญิงที่น่าเกลียดพวกนั้น!” “จริงนั้นหรือ?” “จริงๆ!ๆ” “ถ้าอย่างนั้นจากนี้ไปห้ามไปเล่นกับพวกเธออีกต่อไป!” “โธ่...พี่ใหญ่….” นางเฉิงที่ยืนอยู่หน้าห้องครัวกำลังเฝ้ามองพี่น้องพูดจากัน เธอมองไปที่ลูกสาวของเธอและดูเหมือนเธอเศร้าเล็กน้อยหากพวกเขาไม่ได้ติดอยู่ในสถานที่แห่งนี้เธอคงอยู่ในวัยที่จะหาสามี แต่ตอนนี้…. เฉิงเสี่ยวเสี่ยว วางสมุนไพรไว้ในสวนหลังบ้านหลังจากนั้นเธอก็เห็นแม่ของเธอยืนอยู่หน้าห้องครัวเธอถามขึ้นมาว่า “ท่านแม่เป็นอะไรอย่างนั้นหรือ?” “โอ้..ไม่มีอะไรแค่เหนื่อยนิดหน่อย พวกเจ้าไปล้างเนื้อล้างตัวอาหารเย็นใกล้จะเสร็จแล้ว!”นางเฉิงทิ้งความกังวลและยิ้มให้กับลูกสาวของเธอ “ข้าจะไปอาบน้ำที่แม่น้ำ!” เจิ้งหยวน ตะโกนออกมาในขณะที่เขาพุ่งเข้าไปในบ้านเพื่อเอาเสื้อผ้าทีสะอาด เด็กชายทั้ง 2 คนสนุกสนานกับการอาบน้ำในแม่น้ำไม่ไกลจากบ้าน พ่อแม่ของเขาไม่เคยห้ามปรามดังนั้นมันจึงกลายเป็นความสนุกของพวกเขาทั้งสองคน “ท่านแม่ข้าจะเข้าไปยังห้องของข้าและอาบน้ำ!” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ยิ้ม “ตกลง” นางเฉิงมองลูกสาววัย 16 ปีของเธอและถอนหายใจเล็กน้อย เธอไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรให้ลูกสาวเธอมีความสุข แน่นอนว่าเธอรู้ว่า หลิวดันหวาง นั้นชื่นชอบลูกสาวของเธอ ไม่ใช่เพราะว่าเขาเป็นคนยากจนแต่จริงๆแล้วเธอคิดว่าเขาไม่สามารถเข้ากับลูกสาวของเธอได้ในแง่ของความคิดหรือรูปลักษณ์ เมื่อเข้าสู่มิติระบบก็ส่งเสียงดังขึ้นทันที “ค้นพบเห็ดหลินจือ มิติเพิ่มระดับ 3 เป็น 8 เพิ่มแปลงปลูกอีก 10 แปลง!” “ค้นพบกล้วยไม้สกุลหวายมิติเพิ่มระดับจาก 8 เป็น 14 เพิ่มแปลงปลูกอีก 15 แปลง รางวัลเป็นเถาวัลย์หยก!” “เถาวัลย์หยก?” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว รู้สึกประหลาดใจเธอไม่ได้คาดหวังถึงรางวัลที่เรียกว่า เถาวัลย์หยก เธอเดินเข้ามาในกระท่อมเธอสังเกตเห็นต้นเถาวัลย์แปลกๆโผล่ขึ้นมาที่หน้ากระท่อมและโตขึ้นต่อหน้าเธอ เพียงใช้เวลาไม่นานมันเติบโตจนทั่วกระท่อมของเธอทำให้กระท่อมที่ดูเรียบง่ายน่าดึงดูดยิ่งขึ้น แม้เถาวัลย์หยกจะสวยแต่ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ไม่รู้ว่ามันคืออะไร เธอเป็นคนอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อยเธอเดินเข้าไปหามันและยื่นมือออกมาสัมผัสเถาวัลย์หยกสีเขียว มันรู้สึกเย็นสบายเหมือนกับสัมผัสหยกจริงๆ ๆไม่น่าแปลกที่มันจะถูกเรียกว่าเถาวัลย์หยก เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ยิ้มให้กับตัวเองด้วยเหตุผลบางอย่างเธอรู้สึกว่าเถาวัลย์หยกนี้มีบางอย่างแปลกไปเล็กน้อยแต่เธอไม่สามารถบอกได้ จากนั้นอีกสักครู่เธอก็เดินออกไปด้านนอกเพื่อตรวจสอบแปลงผัก 40 แปลง นอกเหนือจาก 15 แปลงเดิมที่เต็มไปด้วยข้าวที่พร้อมจะเก็บเกี่ยวตอนนี้มีแปลงเพิ่มอีก 25 แปลงมันเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอในวันนี้ “เก็บเกี่ยวข้าวและแปลงต้นข้าวให้กลายเป็นหญ้าแห้ง!” เธอสั่งมิติของเธอและในทันใดนั้นทุ่งนาสีทองก็หายไปต่อหน้าเธอทันที จากนั้นเธอปลูกข้าวทั้งหมด 40แปลงอีกครั้งโดยไม่ลังเล หลังจากนั้นเธอเข้าไปในฟาร์มเพื่อรวบรวมไก่และกระต่ายทั้งหมด ตอนนี้มิติของเธออยู่ในระดับ 14 เธอสามารถเลี้ยงไก่และกระต่ายในปริมาณมากขึ้น เธอเข้าไปในกระท่อมเพื่อตรวจสอบตลาด นอกจากไก่และกระต่ายแล้วเธอสามารถเลี้ยงแกะวัว เป็ด กวาง ฯลฯ ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจ ที่จะสนใจไก่และกระต่ายของเธอในตอนนี้ก่อนมันมีจำนวนเป็น10 “พี่ใหญ่อาหารเย็นพร้อมแล้ว!” --------------------------------
รีวิวของคุณ
คุณจะให้ดาวนิยายเรื่องนี้หรือไม่