Chapter 3 สายฟ้าตัดอากาศ
หลังที่ลังเลอยู่พักนึง เว่ยเฉียวเฟ่ยก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีเพื่อโยนขวดไวน์เปล่าใส่หนอนเมือกฟ้า
เพ๊ง!
เสียงของฟ้าผ่าที่ถูกยิงออกมาจากหนอนม่วงนั้นดังสะท้อนไปทั่ว ขวดไวน์ที่เขาปาไปนั้นโดนฟ้าผ่าตั้งแต่ระยะ5เมตรก่อนจะถึงตัวหนอนเมือกฟ้า
ปัง!
ขวดไวน์เปล่ากระเด็นแตะเป็นเสี่ยงๆไปทั่วทุกทิศทาง
เว่ยเฉียวเฟ่ยไม่คิดมาก่อนว่าตัวหนอนเมือกฟ้านี้จะยิงกระแสไฟฟ้าได้อีกครั้ง เขาประหลาดใจมาก
แต่ถึงยังไงก็ตามมันไม่ได้ทำให้เขากลัวเลย แต่มันทำให้เขาตื่นเต้นมาขึ้นเรื่อยๆ เลือดของเขาสูบฉีดไวมาก
เว่ยเฉียวเฟ่ย ย่องออกไปข้างนอกพร้อมกับโยนขวดไวน์เปล่าออกไปด้วยมือขวาอีกครั้ง
และแน่นอนว่ามันโดนตัวหนอนเมือกฟ้าเข้าเต็มๆ เนื่องจากการปล่อยกระแสไฟฟ้านี้ต้องมีเวลาในการชาร์จ และการที่มันพึ่งใช้ไป ทำให้มันไม่มีพลังมากพอที่จะปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมา
นี่มันไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปสามารถทำได้แน่!
ถ้าหากเว่ยเฉียวเฟ่ยไม่ได้เป็นทหารเก่า เขาก็คงปาขวดไม่แม่นแบบนี้
หนอนเมือกฟ้านี้เปราะบางมาก เมื่อขวดโดนมัน มันก็เลิกชาร์จพลังและขดตัวด้วยความเจ็บปวดทันที
ด้วยโอกาสนี้ เว่ยเฉียวเฟ่ยจึงพุ่งเข้าใส่ทางด้านข้างของหนอนทันที เขาหยิบมีดขึ้นมาด้วยมือขวาและแทงเข้าไปที่หัวของมัน
เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำอะไรลงไป เพื่อช่วยคนอื่น หรือว่าช่วยตัวเองกันแน่? อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาทำคือ การฆ่าหนอน!
เว่ยเฉียวเฟ่ยจ้องมองหนอนที่กำลังดิ้นรนและพบว่ามีเมือกสีฟ้าติดอยู่ที่มือของเขา
น้ำสีฟ้านี้มีฤทธิ์เป็นกรด!
หนอนร่างใหญ่ตัวนี้กำลังดิ้นรนเพื่อให้รอดโดยการพยายามเอามีดออก
ตอนนี้เว่ยเฉียวเฟ่ยไม่สามารถออกไปไหนได้ ถ้าหากหนอนตัวใหญ่นั่นมันชาร์จสายฟ้าอีกเขาจะไม่สามารถหนีได้แน่
เขาจึงรวบรวมความบ้าและใส่แรงทั้งหมดที่มีปักเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม เขาแทงทะลุเข้าไปยังชั้นกล้ามเนื้อของมัน จนน้ำสีฟ้าติดเต็มแขนของเขา เขารู้สึกร้อนมากจนแทบจะปล่อยมือจากมีด
อย่างไรก็ตามเว่ยเฉียวเฟ่ยรู้ว่านี้เป็นเวลาที่สำคัญมาก หากเขาไม่อดทน เขาจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว
“ฆ่า!”
เขาร้องตะโกนเพื่อปลุกกำลังใจตัวเองขึ้นมา
ด้วยแรงทั้งหมดที่เขามี เขาลากมีดยาวกว่า30เซนติเมตร ทำให้เกิดแผลยาวบนตัวของหนอน
หลังจากนั้นหนอนใหญ่ก็ดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด สะบัดเว่ยเฉียวเฟ่ยปลิวออกไปที่ถังขยะเหล็ก ซึ่งอยู่ห่างกว่า2-3เมตร
อี๋!
เว่ยเฉียวเฟ่ยไม่มีแรงที่จะตะโกนออกมาแล้ว ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยน้ำสีฟ้า ซึ่งมันทำให้เขาปวดแสบปวดร้อนและเจ็บปวดมาก เขาไม่สามารถจะลืมตาขึ้นได้ และหลังของเขาที่กระแทกกับถังขยะก็เจ็บปวดเหลือเกิน เขารู้สึกเหมือนเขากำลังจะตาย
เว่ยเฉียวเฟ่ยพยายามที่จะลืมตาและมองหนอนตัวใหญ่
เขามองเห็นหนอนที่กำลังหดตัวและแผลของมันค่อยๆปิดลง พร้อมกับมีกระแสไฟฟ้าไหลทั่วตัวของมัน
แย่หล่ะ!
เว่ยเฉียวเฟ่ย รู้ว่าหนอนเป็นสิ่งมีชีวิตที่อึด ถ้าหากมันเป็นมนุษย์โดนเข้าไปแบบนั้นมันคงตายไปแล้ว
ถ้าหากเขายังปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปเขาคงจะได้ตั๋วไปเที่ยวนรกแน่ๆ
ตั้งสติ!
ร่างกายของเขาในตอนนี้ไม่สามารถจะขยับอะไรได้อีก เนื่องจากอาการปวดมากมาย
ใจเย็นๆ!
ผมต้องสงบนิ่ง!
ยิ่งตื่นตระหนกมากก็จะยิ่งใช้พลังงานมาก นั่นก็จะทำให้อ่อนแอลง!
นอกจากนี้กระเพาะอาหารของเขาก็กำลังได้รับบาดแผล
เว่ยเฉียวเฟ่ยกดลิ้นตัวเองเพื่อให้มันลดความเจ็บส่วนอื่น แต่มันก็ยังไม่พอ เขาจึงกำหมัดแน่นให้มีแรงส่งไปทั่วร่างกาย เพื่อลดอาการเจ็บปวด
นี่อาจจะนับว่าเป็นความสามารถของเว่ยเฉียวเฟ่ยเลย
ระหว่างการฝึกการอยู่รอด ตอนที่เขาอยู่ในกองทัพ เขาก็เคยทำเช่นนี้มาก่อน
เขารู้สึกว่าเขาเริ่มมีเรี่ยวแรงกลับมาแล้ว อย่างไรก็ตามมีดของเขาได้ตกลงไปในบ่อน้ำสีฟ้าและโดนกัดกร่อนไปแล้ว
เว่ยเฉียวเฟ่ยจึงพยายามหาของในกระเป๋าว่ายังมีอะไรใช้ได้อยู่บ้าง
โอ้? เกลือ?
เขาเริ่มยิ้มทันที เมื่อเขารู้ว่าเขามีเกลือ
เขาพยายามจะลุกขึ้นและพุ่งเข้าหาหนอนเมือกฟ้าตัวใหญ่อีกครั้งโดยไม่สนใจว่ามันจะตอบโต้อะไรกลับมา
หลังจากที่เขาเข้าไปใกล้หนอนแล้ว เขาก็เปิดถุงเกลือและเทราดแผลหนอนทันที
หลังจากนั้นมันก็มีอาการเหมือนโดนเตะขึ้นไปบนฟ้าและระเบิดกลางอากาศทันที จนมันปลิวไปกว่า12เมตรแล้วค่อยตกลงมา