ตอนที่ 23 - บาจี๋(ระดับเริ่มต้น)
หลังจากที่เลิกกงานตอนเที่ยงคืน เว่ยเฉียวเฟ่ย ก็ได้กลับไปที่อพาทเมนต์ของเขา เขาไม่ได้ทำอะไรอื่นนอกจากไปนอนแล้วหลับไป เขาตื่นขึ้นมาตอนเจ็ดโมงเช้าแล้วรีบออกไปทำงาน
หลังจากที่เลิกงานตอนหกโมงเย็น เขาก็รีบไปที่โรงฝึก รุ่นพี่สองจางซีหลง ได้พาเขามาข้างๆและสอนเขา - " เฉียวเฟ่ย เวลาทำงานนายค่อนข้างแย่ นายแทบไม่มีเวลาฝึกแล้ว "
เว่ยเฉียวเฟ่ย รู้ถึงเรื่องระบบการทำงานสามกะที่ส่งผลต่อการฝึกของเขาแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทน ถ้าเขาไม่ทำงาน งั้นเขาก็จะอดตาย
เมื่อมองมาที่ เฉียวเฟ่ย จางซีหลง ก็เข้าใจว่าอีกฝ่ายคิดอะไร เขายิ้มแล้วพูดขึ้นมา - " เอาแบบนี้เป็นไง รุ่นพี่คนนี้จะหางานตอนกลางคืนให้นาย คำถามเพียงคือนายต้องการรึเปล่า "
จางซีหลง จริงๆแล้วคิดว่า เว่ยเฉียวเฟ่ย น่าจะช่วยโรงฝึกซะแต่เขาไม่รู้ว่าจะบอกอีกฝ่ายยังไง
มันไม่มีค่าจ้างกับการช่วยโรงฝึก มีแค่อาหารและน้ำดื่มให้
จางซีหลง ไม่ได้สนเรื่องเล็กน้อยอย่างเงินทอง เขาถึงกับอยากให้ค่าจ้าง เว่ยเฉียวเฟ่ย แต่เมื่อคิดถึงเกียรติของรุ่นน้องตัวเองแล้ว ยังไงซะใครจะไปรับความสงสารจากคนอื่น ?
นี่คือมุมมองของ จางซีหลง
แต่ถ้าเขาบอก เว่ยเฉียวเฟ่ย ถึงสิ่งที่เขาคิด เว่ยเฉียวเฟ่ย อาจจะคุกเข่าแล้วพูดว่า - " รุ่นพี่สอง ! ไม่ต้อง ! ไม่ต้องกังวลเรื่องเกียรติรุ่นน้องคนนี้หรอก ! จ่ายค่าจ้างรึให้กินอาหารที่นี่อะไรก็ได้หมด ! "
เป็นธรรมดาที่ เว่ยเฉียวเฟ่ย จะไม่รู้ความคิดของ จางซีหลง ดังนั้นเขาจึงซาบซึ้งกับความช่วยเหลือของอีกฝ่าย
แต่ จางซีหลง ประมาทตัวเองเกินไป ครอบครัวเขาไม่ได้อยู่ในเมืองคุยฮู ผลก็คือมันยากที่เขาจะหางานกะกลางคืนที่มีค่าจ้างสูงให้ เว่ยเฉียวเฟ่ย ได้
หลังจากที่กินอาหารเย็นแล้ว เว่ยเฉียวเฟ่ย ก็ถูก เชิงบี่วู เรียกไปที่พื้นที่ฝึกด้านใน เชิงบี่วู เริ่มสอนหลักการ, ประวัติ, ธรรมเนียมของบาจี๋เล็กน้อยและความรู้อื่นๆที่จำเป็นให้ เว่ยเฉียวเฟ่ย
" ต้นกำเนิดของบาจี๋นั้นมาจากความหมายโบราณของบาจี๋ บามาจากเลข 8 และจี๋มาจากจุดสูงสุด บาจี๋นั้นหมายถึงจุดสูงสุดของแปดทิศทางภายใต้สวรรค์ จากหนังสือฮุยหนานซี บท 4 ได้บอกเอาไว้ว่า ' ระหว่างสวรรค์และพื้นดินคือทวีปทั้งเก้ากับเสาทั้งแปดและการขึ้นไปเหนือเขตทั้งเก้ามันมีเส้นทั้งแปดเหนือมันมีการเชื่อมต่อทั้งแปดและเหนือไปกว่านั้นคือเสาทั้งแปด ' นี่คือคำอธิบายหลักการของบาจี๋ "
เชิงบี่วู อธิบายหลักการมันอย่างชัดเจนราวกับเป็นครูโรงเรียนสอนพิเศษ
เว่ยเฉียวเฟ่ย จดจำคำสอนนี้เอาไว้พร้อมกับพยักหน้า
" เพื่อเชี่ยวชาญบาจี๋ นายต้องเรียนรู้ความคิดหลักทั้งแปด, ท่าทั้งแปดและด้านทั้งแปด ! "
" ความคิดทั้งแปดคือตื่นตัว, สงบ, ระวัง, แข็งแกร่ง, ตัดสินใจ, ดุดัน, ความเร็วและความคล่องแคล่ว ! ในยุคนี้พวกมันจะถูกเรียกว่าจิตใจทั้งแปดของการต่อสู้ ! การเชี่ยวชาญความคิดพวกนี้จนถึงระดับสูงสุดจะทำให้นายจัดการศัตรูทั้งหมดได้ ! " - หลังจากที่ เชิงบี่วู พูดขึ้นมา เว่ยเฉียวเฟ่ย ก็ได้มองไปที่อีกฝ่ายด้วยสีหน้าว่างเปล่า เขาประทับใจที่อาจารย์สามารถปรับมันให้กับยุคสมัยได้
" มาพูดถึงท่าทั้งแปด ท่าทั้งแปดก็มีมังกร, เสือ, หมี, ลิง, นกนางแอ่น, หมา, อินทรีย์, นกกระทา ! นายต้องเข้าใจความคิดของสัตว์แต่ละตัวและใช้มันเป็นพื้นฐานของท่าทั้งแปด "
" มังกร พวกมันสามารถทะยานขึ้นไปบนฟ้าเรียกลมเรียกฝน, รบกวนท้องทะเล, ปกปิดร่องรอย, ปรากฏตัวและหายไปอย่างไม่คาดคิด"
........
เชิงบี่วู อธิบายเรื่องพวกนี้ให้ เว่ยเฉียวเฟ่ย กว่าครึ่งชั่งโมงจนสมองของเขาเริ่มรวน
เอาจริงๆ เว่ยเฉียวเฟ่ย ไม่ได้เก่งเรื่องทฤษฎีแต่เขาต้องจำคำพูดของอาจารย์เอาไว้ ระหว่างนี้ เว่ยเฉียวเฟ่ย เกือบเป็นบ้าตาย
โชคดีที่ เชิงบี่วู ไม่ได้อธิบายทฤษฎีอีกหลังจากนั้น เขากลับให้ จางซีหลง อธิบายเรื่องทักษะพื้นฐานของบาจี๋ให้ เว่ยเฉียวเฟ่ย ฟังแทน
เว่ยเฉียวเฟ่ย ถอนหายใจออกมาหลังจากที่ออกจากห้องฝึก จางซีหลง หัวเราะเมื่อเห็นแบบนั้น - " รุ่นน้อง วิธีสอนของอาจารย์ยากใช่มั้ยล่ะ ? "
เว่ยเฉียวเฟ่ย พยักหน้า - " ถ้าอาจารย์พูดต่ออีกหน่อยนะ ผมคงฆ่าตัวตายแล้ว "
" ฮาฮา ฉันเองก็เหมือนกัน มันแย่ยิ่งกว่านี้อีกตอนฉันได้ฟัง อาจารย์น่ะพูดกว่าชั่วโมงแน่ะ "
หน้าของ จางซีหลง ได้แสดงออกมาว่าเขายังกลัวอยู่
เว่ยเฉียวเฟ่ย อดไม่ได้ที่จะมีเหงื่อผุดขึ้นมาเมื่อได้ยินแบบนั้น
ชั่วโมง ? ตายซะยังดีกว่า
แต่คำอธิบายของ จางซีหลง ก็ไม่ได้ต่างอะไรจากของอาจารย์มากนัก
" นายต้องเข้าใจแรงเบื้องหลังบาจี๋ มีองค์ประกอบสามอย่างของบาจี๋คือเท้า, การหายใจและแรงที่ใช้ออกมา นี่คือพื้นฐานของบาจี๋ที่ต่างจากศิลปะต่อสู้อื่นๆ หากไม่มีองค์ประกอบเหล่านี้ งั้นมันก็ไม่ใช่บาจี๋อีกต่อไป ดังนั้นองค์ประกอบทั้งสามก็คือพื้นฐานของทุกเทคนิค ใครที่เรียนรู้บาจี๋ต้องเข้าใจสามส่วนนี้ พวกมันจะทำให้นายยกระดับและเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับทักษะนาย "
จางซีหลง ชินกับการสอนเด็กๆและผลลัพธ์ก็คือเขาพล่ามต่อไปเรื่อยๆ
.......
โชคดีหลังจากที่อธิบายจบ จางซีหลง ก็ได้เริ่มอธิบายถึงการฝึกท่าเท้า, การหายใจและการใช้แรง จากวิธีฝึกแต่ละอย่าง เขาจะให้ เว่ยเฉียวเฟ่ย ทำตามเขาเพื่อให้ เว่ยเฉียวเฟ่ย จำมันได้
ตอนนี้แม้ว่าจะถึงเที่ยงคืนแล้วแต่ เว่ยเฉียวเฟ่ย ก็ยังเรียนรู้ไม่ถึง 1 ใน 3 หลังจากที่เรียนรู้อันใหม่มา เขาก็จะลืมอันเก่า
เฮ้อ นี่อาจจะเพราะค่าการเรียนรู้ที่อยู่แค่ 6 หน่วย
มันเที่ยงคืนแล้วแต่ จางซีหลง ก็ไม่ได้ปล่อยให้ เว่ยเฉียวเฟ่ย กลับ หลังจากที่ จางซีหลง ล้างหน้า เขาก็ได้เตรียมเตียงเหล็กให้กับ เว่ยเฉียวเฟ่ย และให้ เว่ยเฉียวเฟ่ย อยู่ในห้องเดียวกัน
จางซีหลง นอนหลับง่าย แค่นอนลงบนเตียงเขาก็หลับไปแล้ว
เว่ยเฉียวเฟ่ย ตรงกันข้าม เขานอนยากนิดหน่อยบวกกับอากาศที่ร้อน มันจึงทำให้เขานอนไม่หลับจนดึก เขาไม่กล้าที่จะขยับมาเพราะกลัวว่าจะทำให้รุ่นพี่ตื่น
หลังจากนั้นสักพัก เว่ยเฉียวเฟ่ย ก็ตัดสินใจใช้เวลานี้ดูทุกอย่างที่เขาได้เรียนรู้มา
เว่ยเฉียวเฟ่ย รู้สึกท้อกับความสามารถในการเรียนรู้เมื่อเขาลองนึกถึงสิ่งที่รุ่นพี่สอนมา หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถอนหายใจออกมาเมื่อรู้ว่าจำนวนสิ่งที่เขาลืมนั้นมากกว่าที่เขาจำได้ซะอีก
ดูเหมือนว่าฉันต้องให้รุ่นพี่สอนอีกพรุ่นี้
หลังจากนึกถึงสิ่งที่เขาจำได้ เว่ยเฉียวเฟ่ย ก็เพ่งสมาธิไปที่ค่าสเตตัสของตัวเอง
มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยกับสเตตัสของเขา
เขามองดูสกิลใหม่ : บาจี๋ ( ระดับเริ่มต้น )
เอ่อ ?
เว่ยเฉียวเฟ่ย ตัวสั่นในตอนที่เห็นมัน เขาอดไม่ได้ที่จะเพ่งสมาธิไปที่สกิลใหม่
หลังจากที่เพ่งสมาธิดู ค่าวิวัฒนาการที่เหลือในสเตตัสก็ลดลงอย่างรวดเร็วและสถานะของบาจี๋ก็ได้เปลี่ยนไป
ในตอนที่คะแนนวิวัฒนาการ 50 หน่วยถูกใช้ไป บาจี๋ก็ได้เปลี่ยนไปจากระดับเริ่มต้นมาเป็นระดับกลาง