“พ่อ! พ่อช่วยผมซื้อเครื่องเล่นเกมได้ไหมครับ?”เจียงเฟยถามพ่อของเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
เสียงตอบกลับที่ดังก้องที่แทบจะระเบิดหูของเขาก็ตอบกลับมาแทบจะในทันที ใบหน้าของพ่อเต็มไปด้วยความเพลิดเพลินใจก่อนหน้านี้ก็เปลี่ยนเป็นหน้าบูดบึ้ง “ฝันไปเถอะ!”
“เฟยน้อย ลูกอยู่ม.ปลายแล้วนะ! ลูกยังไม่เลิกเล่นเกมอีก!”เพื่อที่จะทำให้เรื่องนี้ดีขึ้น แม่ของเขาก็เปลี่ยนเรื่องไปโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเลย
“แม่! เกมนี้มันไม่เหมือน..ไม่เหมือน…เกมอื่นนะ! บริษัทเฉิงฉีได้ใช้เวลากว่าสิบสามปีกับเกมเทพเกมนี้! มันยังถูกเรียกว่าเป็นเกมที่ดีที่สุดในโลกอีกด้วย! พวกเขาต่างเรียกมันว่าโลกใบที่สองเลยนะ! Dawn Break คือชื่อของมัน พวกเขาตั้งโปรแกรมให้เวลาของเกมต่างไปกับช่วงเวลาของเราอีกด้วย! เวลาด้านในของโลกใบนั้นก็จะช้ากว่าด้วย! คนที่เล่นเกมนี้จะเพลิดเพลินกับชีวิตที่ยาวนานกว่า!”เจียงเฟยอธิบายกับครอบครัวของเขาอย่างละเอียด
Dawn break เป็นเทคโนโลยีที่มีความก้าวหน้าเกี่ยวกับเวลา ไม่เพียงแค่นั้น มันยังจำลองสภาพร่างกายของคนในโลกจริงได้อีกด้วย แถมยังสร้างอนุภาคมวลสารขึ้นมาโดยผ่านการพัฒนาเทคโนโลยีรุ่นใหม่ และเกมนี้ยังอนุญาตให้มนุษย์สามารถที่จะเล่นมันได้ในยามที่พวกเขานอน! ในการนอนหลับแปดชั่วโมงสามารถที่จะเล่นเกมได้เต็มเวลา! แปดชั่วโมงในโลกจริงนั้นจะเท่ากับยี่สิบสี่ชั่วโมงในโลกของเกม!
พ่อของเขาก็หันกลับไปชี้นิ้วใส่เจียงเฟย และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สูงขึ้น “อย่าไปเชื่อคำพูดไร้สาระพวกนั้น! มันก็เป็นแค่การโฆษณาของบริษัทเกมที่ไว้หลอกคนแบบลูกนั่นแหละ พวกมันแค่ต้องการที่จะทำให้ลูกจ่ายเงินที่หาได้อย่างยากลำบากไปให้กับมัน! โอ้ แต่ก็ให้พวกโง่เง่านั้นเชื่อคำพูดไร้สาระนั่นไป! คนที่ไม่โง่เง่าต่างไม่ได้เล่นเกมนี้! หน้าที่หลักของลูกคือการเรียนให้จบมัธยมปลาย! เมื่อลูกได้เข้าไปในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแล้วลูกจะทำอะไรก็ได้ตามที่ลูกต้องการ!”พ่อของเจียงเฟยนั้นเข้มงวดอย่างมาก
“พ่อ! พ่อมากเกินไปแล้วนะ! แม้แต่รัฐบาลก็ยังรับรองเกี่ยวกับเกมนี้เลย! พวกเขาจะหลอกพวกเราได้ยังไงกัน?! ไม่เพียงแต่เขาจะรับประกันว่าเป็นการนอนหลับที่เต็มอิ่มแปดชั่วโมง มันยังไม่ทำให้ผมเสียเวลาเรียนอีกด้วย!”
เจียงเฟยโต้กลับเป็นครั้งสุดท้าย
พ่อของเขาก็ดูเหมือนจะตัวใหญ่ขึ้นด้วยความโกรธเคือง “ให้ฉันพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะ ไม่ได้ ไม่ได้โดยเด็ดขาด! นั่นแหละ ถ้าฉันไม่เห็นแกอยู่ในห้องและทำการบ้านในอีกยี่สิบวินาทีแล้วล่ะก็แกจะถูกหักเงินไปครึ่งหนึ่ง!”
“ไอ้แก่งี่เง่า”
เจียงเฟยก้มหัวลงและพึมพำออกมา เขารู้ดีว่าเขาไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ต่อ เขารู้ว่าพ่อของเขาไม่ชอบอะไรเกี่ยวกับเกม ชายแก่คนนั้นแทบจะระเบิดออกมาด้วยความโกรธ เนื่องจากราคาของเครื่องเล่นเกม แค่เพราะพ่อของเขานั้นหัวโบราณเกินไป มันเหมือนกับว่าเกมส่งผลกระทบในแง่เสียกับทุกสิ่งทุกอย่าง
...
เสียงกริ่งก็ดังขึ้น เมื่อครูเดินออกไป ชายอ้วนเล็กน้อยก็เดินเบียดตัวมาหาเจียงเฟย
“พี่เฟย เป็นไงมั่ง? Dawn break จะเปิดคืนนี้แล้วนะ! นายเตรียมเครื่องเล่นเกมไว้ยัง?”
“อึ้ก…อย่าว่าแต่ให้เริ่มเลย ฉันจะไม่เล่นกับพวกนายในรอบนี้ นอกจากนี้แล้วฉันก็ไม่สามารถที่จะเล่นมันได้อีกด้วย”เจียงเฟยพูดออกมารอยยิ้มที่ขมขื่น
“โว้ว เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ไม่ใช่แค่ฉันที่หวังพึ่งนายนะ พวกเรายังมีพี่น้องอยู่นี่อีกด้วยนะ!”เด็กอ้วนพูดออกมาอย่างกังวลใจ
เขาคือจาวเฟิง หนึ่งในเพื่อนไม่กี่คนที่เจียงเฟยมี เจียงเฟยนั้นเรียนอยู่ในระดับ 9 ในปีนี้ มันเป็นห้องที่เต็มไปด้วยนักเรียนที่ชาญฉลาด พูดตามปกติแล้ว ผลการเรียนของเจียงเฟยก็แค่ปานกลางเท่านั้น เขาไม่เคยทำได้ดีกว่านั้นแต่ก็ไม่เคยแย่ไปกว่านั้น ศักยภาพร่างกายของเขาก็ไม่ได้ดีด้วยเช่นกันซึ่งมันทำให้ตัวตนของเขาดูจืดชืดอย่างมาก ด้วยบุคคลิกท่าทางอย่างนั้น เจียงเฟยก็เป็นแค่ “ชายล่องหน” อย่างสมบูรณ์แบบ คนประเภทนี้ไม่เคยที่จะดึงดูดความสนใจของคนอื่น
“อึ้ก….พ่อของฉันน่ะสิ เขาไม่ซื้อเครื่องเล่นเกมให้กับฉัน ดูเหมือนจะไม่มีอะไรที่สามารถเปลี่ยนแปลงความคิดของเขาได้เลย”
เจียงเฟยกรอกตาตอนที่เขาบ่นออกมา จาวเฟิงเป็นเพื่อนที่เจียงเฟยไม่จำเป็นต้องเก็บงำคำพูดของเขาไว้
“แล้วถ้าฉันให้พี่น้องฉันซื้อเครื่องให้นายสักเครื่องละ?”จาวเฟิงพูดออกมา ทั้งจาวเฟิงและเจียงเฟยต่างไร้ความสำคัญกับสังคม ชายอ้วนก็เป็นคนโง่ด้วยเช่นกัน นั่นทำให้คนไร้ตัวตนเหมือนกันต่างอยู่ด้วยกันได้
เจียงเฟยส่งเสียงฮึดฮัดออกมา
“ฉันดูเหมือนขอทานงั้นเหรอ?”
เขาก็ลดเสียงของเขาลง “ฉันจะไปวางเครื่องเล่นเกมไว้ที่ไหนกัน แม้ว่านายให้ฉันได้เครื่องหนึ่ง? ไอ้สิ่งนี้มันใหญ่มากเลยนะ! พ่อของฉันก็คงเหวี่ยงค้อนทุบมันลงไป เมื่อเขาเห็นฉันขนมันเข้าบ้าน มันจะทำให้ห้องฉันเละไม่เป็นชิ้นดีน่ะสิ!”
เจียงเฟยถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง เขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะได้เเล่นเกมนี้ได้เลย แม้ว่าจะมีหรือไม่มีเครื่องเล่นเกมก็ตาม ยกเว้นว่าเขาจะสามารถโน้มน้าวใจพ่อของเขาให้อนุญาตเล่นเกมนี้ได้ด้วยตัวเอง มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับเครื่องเล่นเกมเลยด้วยซ้ำ
“โอ้ เวร….พี่เฟยที่น่าสงสารเอ้ย! ถ้าขาดนายไปพี่น้องของเราก็คงย่ำแย่แน่ๆ!”จาวเฟิงถอนหายใจออกมาแล้วก็ส่ายหัว
“เลิกพูดถึงมันเถอะ ให้เวลาฉันสักหน่อยก็แล้วกัน บางทีพ่อของฉันก็คงจะมีการอัพเดทเทคโนโลยีเข้าหัวบ้างล่ะ…”เจียงเฟยพูดออกมาและตบไหล่ของจาวเฟิง
“หวังว่านะ”
จาวเฟิงพยักหน้า
เจียงเฟยนั้นชื่นชอบในการเล่นเกมอยู่เสมอ โดยเฉพาะเกมที่มีความสมจริงอย่าง Dawn Break เมื่อเป็นผู้ชายแล้วเขาจะไม่ชอบดาบและเวทย์มนต์ได้ยังไงกัน? เมื่อชายหนุ่มมีโอกาสที่จะต่อสู้แล้วล่ะก็มันก็เป็นโอกาสที่จะทิ้งรอยเท้าไว้ในร่องรอยประวัติศาสตร์ พูดตามตรงแล้ว มันเป็นเรื่องปกติเกี่ยวกับความฝันของเด็กหนุ่ม พร้อมกับการพัฒนาของเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์แล้ว ช่วงยุคสงครามกลายเป็นเรื่องที่ล้าสมัย หรืออย่างน้อยมันก็จะเกิดขึ้นในอวกาศที่ต่างคนต่างบินยิงกันในอวกาศแทนที่จะยิงกันด้วยมิสไซล์และกระสุน บางที ชายที่รักในสงครามเหมือนกับเจียงเฟยก็คงไม่มีตัวเลือกอื่นนอกจากเกมที่เหมือนจริงอย่างมากเช่นนี้!
มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้าที่โอกาสนั้นมันจางหายไป ตั้งแต่ที่เจียงเฟยได้เข้าเรียนในระดับมัธยมต้นแล้ว พ่อของเจียงเฟยก็ต่างเข้มงวดกับเขาอย่างมาก เครื่องเล่นเกมทั้งหมดในเครื่องของเขาต่างถูกทิ้งทั้งหมด! แถมยิ่งเป็นเกมออนไลน์ที่มีระดับอย่างงนั้นอีก ไม่ต้องพูดถึงเลย
...
หลังจากทน ‘การทรมานที่เปรียบดั่งนรก’ ที่เรียกว่าโรงเรียนแล้วเจียงเฟยก็เดินกลับบ้านอย่างเศร้าหมอง มันเกือบจะหกโมงเย็นแล้ว แต่โลกมันกลับทั้งหนาวและเย็น ฤดูหนาวก็ต่างเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว ช่วงเวลาของพระอาทิตย์ที่ลอยอยู่เหนือท้องฟ้าก็ลดน้อยลง
“หืมม….นี่มันอะไรกัน…?”
เจียงเฟยก็เดินกลับบ้านไปโดยเส้นทางเดิม แสงอาทิตย์ที่สาดส่องลงมาอย่างเบาบางส่องประกายอะไรบางอย่างบนพื้นดิน เมื่อมองลงไปก็คือรากของต้นไม้ที่มันดึงดูดสายตาของเจียงเฟย
“โอ้ว้าว! มีใครบางคนทำแหวนหล่นไว้! มันเป็นวันที่โชคดีของฉันจริงๆ! แหวนนี่มันสวยอะไรขนาดนี้กัน!”
เจียงเฟยก็หยิบแหวนทองคำขาวขึ้นมาและก็ยกมันขึ้นมามอง การออกแบบของแหวนดูเรียบง่ายธรรมดาและไม่มีอัญมณีอะไรสักอย่าง แต่เขาก็พบว่ามันยังสวยงามด้วยความเรียบง่ายของมัน
“ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันมีค่ามาก…”เจียงเฟยพูดออกมาแล้วก็สวมมันไว้
เมื่อนั่งกินข้าวเย็นบนโต๊ะอาหาร เจียงเฟยก็พยายามที่จะโน้มน้าวพ่อของเขาอีกครั้งหนึ่ง เขาก็โดนคำพูดเดิมก็คือ ไม่
พร้อมกับคำพูดที่มันดังก้องขึ้นในหัวของเขากับความจริงที่ Dawn Break กำลังจะเปิดตัวคืนนี้ เจียงเฟยก็ขังตัวเองไว้ในห้องของเขา ในตอน 4 ทุ่มเขาก็ทำการบ้านเสร็จ พร้อมกับหัวใจที่ปวดร้าว เจียงเฟยก็ล้มตัวลงไปนอนบนเตียงและจ้องไปที่นาฬิกาที่กำลังเดินไป ใกล้แล้ว…แต่มันก็ห่างไกลเหลือเกิน…
“อึ้ก…”
การเปิด Dawn Break อย่างเป็นทางการนั้นคือตอน 4 ทุ่ม เมื่อถึงตอนนั้นนักเล่นเกมต่างก็มีความสุขในการนอนเล่นเกมได้แปดชั่วโมงอย่างเต็มที่และจะตื่นขึ้นมาในตอนหกโมงเช้า นั่นคือช่วงเวลาที่เขาประกาศออกมา อย่างน้อยมันก็เท่ากับ ยี่สิบสี่ชั่วโมงเต็มในการเล่นเกม!
“เชี่ยเอ้ย! มันใกล้จะเริ่มแล้ว! เกมแห่งศตวรรษจะเริ่มขึ้นแล้วและฉันก็อยู่ตรงนี้ทำอะไรไม่ได้สักอย่างบนเตียง! เวรเอ้ย!”
เจียงเฟยซุกหัวลงไปบนหมอนและส่งเสียงร้องโอดครวญออกมา นิ้วมือของเขาก็สัมผัสไปที่แหวนโดยไม่ได้ตั้งใจ
“ได้รับแรงกระตุ้นทางระบบประสาทที่แข็งแกร่ง…”
“เป้าหมายการเชื่อมต่อ… เกม : Dawn Break”
“เชื่อมต่อ..”
“เป้าหมายการเชื่อมต่อได้ถูกสร้างขึ้น! โหลดข้อมูล…”
“โหลดข้อมูลสำเร็จ! เริ่มจัดการระบบอินเตอร์เฟซ….”
“ระบบอินเตอร์เฟซสำเร็จ! ผู้ใช้สามารถที่จะใช้งานได้!”
“เชี่ยอะไรวะ?”
เจียงเฟยร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ เขาก็ลุกขึ้นมานั่งและจ้องไปที่แหวนที่ส่องประกายออกมา
“วู้ชชชช!”
แสงสีขาวสว่างวาบก็ทำให้ตาของเจียงเฟยบอดไปชั่วขณะ เมื่อสายตาของเขาฟื้นกลับมาเป็นปกติ เขาก็ไม่ได้อยู่ในห้องของเขาอีกแล้ว!
“ติ๊ง! ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกของ Dawn Break! ยินดีต้อนรับผู้ใช้#34784! ฉันคือผู้ช่วยของคุณ!”
เสียงของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความร่าเริงก็ดังขึ้นมาที่ข้างหูของเขา
“Dawn Break? นี่มันหน้าต่างเข้าเกมไม่ใช่เหรอ?”
เจียงเฟยอดที่จะเชื่อสิ่งที่เขาเห็นไม่ได้ ความหวาดกลัวและความกังวลใจก็ถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้นในทันที
“ฮึ่ม นี่มันไม่ใช่หน้าเข้าเกม นี่มันหน้าสร้างตัวละครต่างหาก!”ผู้ช่วยพูดออกมา
“ฉัน..ฉันฝันอยู่หรือเปล่าเนี่ย?”
พร้อมกับความมึนงง เจียงเฟยก็พยายามที่จะทำความเข้าใจกับสถานการณ์นี้ เขาไม่ได้มีแม้แต่เครื่องเล่นเกม เขามาอยู่หน้าเมนูนี้ได้ยังไงกัน? นี่จะต้องเป็นฝันแน่ๆ! เขาคงจะเหนื่อยจากการทำการบ้านมากเกินไป! นอกจากนี้เขาก็ยังอยู่บนเตียงด้วย! แหวนก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากส่องประกายออกมา!
พร้อมกับอากาศที่หนาวเย็นและความจริงที่แสนโหดร้าย คืนนี้มันต้องเป็นฝันแน่ๆ! นี่คือสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกว่ามันสมเหตุสมผล สมองของเขาก็คงอยากจะเล่นเกมนี้ มันจึงฝันออกมาแบบนี้