หลังจากวิ่งไปรอบหมู่บ้าน เจียงเฟยก็ส่งเควสพวกนี้ครบแล้ว ตั้งแต่ตอนแรก เจียงเฟยก็ได้แต่ไปรอบๆพร้อมกับอุปกรณ์ที่มีระดับต่ำที่สุด เควสนี้ได้มอบรางวัลให้ด้วยสิ่งที่ดีขึ้น ในขณะที่เขาออกล่าอยู่นั้นเขาก็ได้กางเกงระดับเทามา แม้ว่ามันจะได้รับมา แต่มันก็ช่วยเหลือเขาได้แค่เล็กน้อยเท่านั้น – มันควรที่จะเรียกว่าขยะเสียมากกว่า ในเวลานี้เจียงเฟยก็ได้สวมชุดอุปกรณ์ระดับขาวทั่วทั้งตัวแล้ว แม้ว่ามันจะยังกระจอกอยู่ แต่มันก็ยังดีกว่าชุดเซ็ตระดับเทาที่เขาสวมใส่อยู่
เมื่อเขากลับมายังหมู่บ้านเพื่อรับเควส เขาก็มีเลเวลอยู่ที่ 4 เมื่อเวลาผ่านไปขณะที่เขาส่งเควสทั้งหมด เขาก็ได้รับค่าประสบการณ์มากพอจนเลื่อนไปเลเวล 6 อย่างไรก็ตาม…มันดูไม่เหมือนว่าเขาจะสามารถออกไปจากหมู่บ้านเริ่มต้นได้ในไม่ช้า
“ติ๊ง! ประกาศถึงผู้เล่น เซิฟเวอร์จะปิดตัวลงในอีกสามสิบนาที ได้โปรดเตรียมตัวของท่านก่อนจะถึงเวลาจะปิด เวลาในการเล่นของวันนี้กำลังจะสิ้นสุด!”
Dawn Break มีความคิดที่ชาญฉลาดที่จะเปิดเซิฟเวอร์เพียงแค่แปดชั่วโมงต่อวัน แต่มันก็เป็นการเล่นเกมเต็ม 24 ชั่วโมงในขณะที่ผู้เล่นยังนอนหลับพักผ่อนได้ 8 แปดชั่วโมงเต็ม! มันก็ไม่ได้ขัดจังหวะการใช้ชีวิตของผู้คนและอนุญาตให้เพลิดเพลินกับสวรรค์ในยามนอนหลับ! มันเป็นไลฟ์สไตล์รูปแบบใหม่!
“มันถึงเวลาที่ฉันจะต้องกลับไปยังหมู่บ้านและออกจากเกมแล้วสิ”
เจียงเฟยเริ่มเดินทางกลับไปยังหมู่บ้านเริ่มต้น ตลอดทางเขาก็เปิดหน้าต่างช่องเก็บของและเริ่มจัดระเบียบไอเทมของเขา
“หืมมม….โยนไอเทมพวกนี้เข้าไปในแหวนเพื่อเพิ่มเลเวลของมันละกัน ของที่จะต้องใส่ต้องเป็นอาหารไม่เช่นนั้นแล้วมันก็จะไม่ทำงาน แม้ว่าไอเทมอื่นจะหายไปแต่มันก็จะไม่เพิ่มเลเวลของแหวน ฉันขายพวกมันให้กับ NPC น่าจะดีกว่า”
เขาก็จัดระเบียบไอเทม และมันก็มีไอเทมชิ้นหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขา ซึ่งมันก็คือขวดที่มีน้ำสีแดงใสอยู่ด้านใน
“เฮ้ย เฮ้ย….มีโพชั่นสีแดงอยู่ด้วยนิ ฉันไม่คิดว่าจะได้ใช้พวกมันในเร็วๆนี้ มอนสเตอร์ในหมู่บ้านเริ่มต้นก็เริ่มจะอ่อนเกินไปแล้ว ฉันควรที่จะใส่พวกมันไปในช่องเก็บของสีฟ้ามากกว่า ฉันไม่อยากให้แหวนกินโพชั่นไป!”
…
“ติ๊ง! ประกาศถึงผู้เล่นทุกท่าน เซิฟเวอร์จะปิดตัวลงในอีก 30 วินาที ได้โปรดเตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่เซิฟเวอร์จะปิดตัวลง! ช่วงเวลาเล่นเกมของวันกำลังจะสิ้นสุดลง!”
เมื่อเจียงเฟยจัดระเบียบช่องเก็บของเขาและโยนขยะไปให้กับ NPC เสร็จ ระบบก็แจ้งเตือนออกมาอีกครั้งหนึ่ง
“วิ้งงงง”
หลังจากนั้นแสงสีขาวก็สว่างวาบ เจียงเฟยก็พบว่าเขานอนอยู่บนเตียง ทุกสิ่งทุกอย่างก็กลับกลายเป็นปกติ
“ฉันฝันไปหรือว่าฉันกำลังเล่นเกมอยู่จริงๆวะเนี่ย?”
เจียงเฟยเกาหัวและถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา เมื่อออกมาจากเกมส์ เขาก็ได้ยกมือของเขาขึ้นและจ้องมองไปที่แหวนโลหะเงินบนนิ้วมือของเขา
“วู้ชชช”
แสงสีขาวก็สว่างวาบออกมาจากแหวน
“เหี้* อะไรวะ!”
เจียงเฟยก็ลุกขึ้นยืนขึ้นมาและระมัดระวังเป็นอย่างมาก
“มันจะต้องเป็นฝันแน่ๆ! มันจะต้องเป็นแค่ฝันไป!”
เขาก็มึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เจียงเฟยก็ไม่สามารถที่จะหาคำอธิบายอื่นได้เลย เมื่อแสงสว่างวาบขึ้น เขาก็รู้สึกได้ถึงช่องเก็บของที่อยู่ในแหวน! มันเหมือนกับว่าเขาอยู่ในเกมยังไงยังงั้น!
เจียงเฟยก็เอื้อมไปที่ต้นขาของเขาอย่างลังเลใจ
“สิ่งนี้มันจะต้องได้ผล!”เจียงเฟยร้องออกมาเนื่องจากเขาหยิกตัวเองอย่างรุนแรง
“โอ้ยยยย!”
เขาไม่ได้ฝันไปจริงๆ ไม่ใช่ฝันอย่างแน่นอน ความเจ็บปวดนี้มันเจ็บอย่างมาก เดี๋ยวก่อน ทำไมเขาจะต้องทำให้ตัวเองเจ็บมากขนาดนี้กันด้วย? ทำไมเขาถึงใช้แรงมากขนาดนั้นกันล่ะ…
“เชี่ย! แม่งเอ้ย! มันเป็นเรื่องจริง! เป็นเรื่องจริง!”
เขาสามารถที่จะทำได้เพียงยอมรับความจริงที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าของเขา แหวนนี้อยู่กับเขาและเขาก็รู้ว่าช่องเก็บของในแหวนเป็นเรื่องจริง! ความแตกต่างของโลกจริงกับในเกมก็ถูกแบ่งเป็นสองอย่างเหมือนกัน – แดงและน้ำเงิน ในโลกความเป็นจริง เขาสามารถที่จะใช้ช่องเก็บของสีน้ำเงินสิบแปดช่องได้เพียงเท่านั้น หนึ่งในช่องเก็บของนั้นมีโพชั่นสีแดงอันเล็กอยู่ด้วย
“เฟยน้อย? มีอะไรหรือเปล่า?”
เสียงที่เต็มไปด้วยความกังวลใจก็ดังออกมาจากด้านนอกห้องของเจียงเฟย มันเป็นเสียงของแม่ของเขา
“ไม่มีอะไรครับแม่! ก็แค่ฝันร้ายน่ะครับแม่!”เจียงเฟยแก้ตัวอย่างมั่วซั่วออกมา หลังจากร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มันจะต้องเป็นเสียงที่แม่คนไหนก็ตามต่างรู้สึกหวาดกลัวอย่างแน่นอนที่ได้ยินมัน
“ถ้าลูกพูดแบบนั้นล่ะก็... ตอนนี้ถึงเวลาที่ลูกจะต้องลุกจากเตียงแล้วนะ! เร็วเข้า รีบไปกินอาหารเช้าได้แล้ว!”
แม่ของเขาก็เริ่มบ่นออกมาอีกครั้ง เพียงแค่ไม่นานจากที่เธอรู้ว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเจียงเฟย
“ครับ ครับ…”เจียงเฟยตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ เมื่อเป็นนักเรียนมัธยมปลายแล้ว ช่วงเวลายามเช้านี้ก็เป็นช่วงเวลาที่น่าเบื่อ แต่ด้วยเกมนี้ ทุกคนที่อยู่ในเกมต่างก็ตื่นขึ้นมาตอนหกโมงเช้าพร้อมกับการนอนหลับที่เต็มอิ่ม! การได้นอนหลับมากๆก็จะกลายเป็นเพียงแค่อดีต!
เจียงเฟยลุกขึ้นจากเตียงและสนใจเกี่ยวกับแหวนมากกว่าที่เคยเป็น เขารู้สึกว่าฟังก์ชั่นที่ใช้ได้ในเกมสามารถที่จะใช้ได้ในโลกจริงด้วย! หรือว่ามันจะผสมปนเปเข้ากับความเป็นจริงด้วย?
เมื่อเขาคิดมาถึงจุดนี้แล้วเจียงเฟยก็เพิ่มความสนใจไปที่แหวนและจ้องไปที่โพชั่นสีแดงขวดเล็กในช่องเก็บของ มันเป็นเพียงแค่โพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตธรรมดาทั่วไป แต่มันจะดูเป็นยังไงในโลกความเป็นจริงกัน?
“ออกมา!”เจียงเฟยพูดออกมาและตั้งความหวังไว้กับมัน เขากังวลใจเป็นอย่างมากจนหัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น! ถ้าเขาสามารถเอามันออกมาได้แล้วล่ะก็เขาก็จะไม่ใช่นักเรียนมัธยมปลายทั่วไปอีกต่อไป! และถ้าหากเขาสามารถนำอุปกรณ์ระดับเทพออกมาจากเกมและสวมพวกมันชีวิตจริงได้แล้วล่ะก็เขาจะกลายเป็นซูเปอร์แมนที่แข็งแกร่งจนไม่สามารถบอกได้ว่าเขาสวมกางเกงในทับกางเกง!
“วู้ชชช”
แสงสีน้ำเงินก็สว่างวาบออกมาและเจียงเฟยก็สัมผัสได้ถึงแก้วเย็นๆในมือของเขา
“สำเร็จ! มันออกมาจริงๆ!”เจียงเฟยก็ตื่นเต้นจนหยิกตัวเองอีกครั้งหนึ่ง!
“โว้วว! โอ้ย!”
“ลูก?! เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”
“ไม่มีอะไรครับแม่! ผมแค่สะดุดล้มเท่านั้นเอง!”
“เฟยน้อย! ลูกเรียนมัธยมปลายแล้วนะ! ทำไมถึงยังไม่ระมัดระวังตัวอีกกัน!”
“มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้วครับแม่!”
ในครั้งนี้เสียงร้องของเขาดังจนแม่เขาตะโกนกลับมา มันเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจที่เธอเชื่อเหตุผลไร้สาระที่เขาพูดมั่วออกไป
“ฉันแข็งแกร่งที่สุดแล้ว! ไม่มีใครเทียบฉันได้แล้วโว้ย!”เจียงเฟยกรีดร้องออกมาใส่หมอนของเขา
“ใช่! ใช่! ฉันเดาว่าฉันควรที่จะเก็บมันกลับไปที่เดิมก่อน…”เจียงเฟยพยายามที่จะเปิดหน้าต่างช่องเก็บของ แต่เขาก็ล้มเหลว
มีบางสิ่งบางอย่างที่มันไม่ปกติธรรมดาทั่วไปเหมือนกับก่อนหน้านี้ ช่องเก็บของในแหวนของเขาไม่สามารถที่จะใช้ได้งานได้อย่างง่ายดายในโลกแห่งความเป็นจริงอีกแล้ว มันไม่มีทางเลยที่เจียงเฟยจะใส่ไอเทมกลับไปในช่องเก็บของในเกมได้!
“เชี่ย…ฉันควรที่จะใส่มันลงไปในกระเป๋าก่อนละกันว่ะ”เจียงเฟยก็แทบจะยอมแพ้ในทันที ตั้งแต่ที่โพชั่นมีขนาดเกือบจะเท่าฝ่ามือของเขา แถมมันยังส่งกลิ่นหอมออกมาเล็กน้อยและเขาก็ใส่มันลงไปในกระเป๋า
หลังจากกินมื้อเช้าเสร็จ เจียงเฟยก็แต่งตัวและไปโรงเรียน
“พี่เฟย! โอ้ พี่เอ้ย พี่พลาดเกมนี้แล้วละ! Dawn Break มันสมจริงมากเลยนะ! มันสมจริงมากๆ! แม่ง…ฉันไม่สามารถที่จะบอกความแตกต่างของโลกจริงกับในเกมได้เลย!”
“ใช่..”
“ฉันยังพูดไม่จบเลยนะพี่! หลังจากเล่นมันทั้งคืน ฉันก็ตื่นขึ้นมาด้วยอย่างสดชื่นมาก! ฉันไม่ต้องกลัวอีกแล้วละว่าจะตื่นสายอีกแล้ว!”
เจียงเฟยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา ดังนั้นจาวเฟิงจึงโม้เกี่ยวกับเกมนี้ทันทีที่เจียงเฟยเข้ามาในห้องเรียน
“มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้านะที่พ่อของพี่ไม่ยอมให้พี่เล่นเกมนี้ ฉันก็อุตส่าห์จินตนาการไว้ว่าพวกเราทั้งคู่จะได้เล่นเกมด้วยกันแท้ๆ….และพวกเราก็จะได้ปกครองทั่วทั้งเซิฟเวอร์! เพื่อน! ฉันเก็บเลเวลจนถึงเลเวล 6 แล้วเมื่อวานนี้! ฉันจะใช้แรงกายทั้งหมดของฉันในการเล่นเกมคืนนี้และออกจากหมู่บ้านเริ่มต้นให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นทำได้เลย…”จาวเฟิงก็พูดโม้อย่างต่อเนื่องและไม่แสดงให้เห็นถึงท่าทีที่เขาจะหยุดพูดเลย
“ฮ่าๆ โอเค…”เจียงเฟยหัวเราะออกมา เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเพื่อนเขา
แม้ว่าจาวเฟิงจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา เขาก็ลังเลที่จะบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องแหวนลึกลับวงนี้ ชายคนนี้ก็ขึ้นชื่อในการเป็นคนปากมากที่เก็บความลับไม่อยู่ ไม่มีเรื่องใดที่เขาจะไม่พูดออกมา ถ้าเขารู้เกี่ยวกับเรื่องแหวนล่ะก็ทั่วทั้งโลกก็จะรับรู้ถึงมันได้ในไม่ช้า เจียงเฟยก็รู้ดีถึงพลังของมัน เขาก็รู้ดีว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าคนอื่นรู้เกี่ยวกับแหวนวงนี้ เขาอาจจะไม่สามารถปกป้องมันไว้ได้ ดังนั้นเขาจึงให้คนอื่นรู้เรื่องเกี่ยวกับมันไม่ได้
ทั้งวันที่เหลือ ร่างกายของเขาก็นั่งอยู่แต่ในห้องเรียน ในขณะที่ความคิดของเขานั้นจมอยู่กับเรื่องของแหวน เขาตื่นเต้นเป็นอย่างมาก หลังจากผ่านคืนนั้นคืนเดียวไปเท่านั้น แหวนนี้ก็ผลิตโพชั่นสีแดงออกมาจากเกมออนไลน์ได้! เพียงแค่คืนเดียว แหวนวงนี้ก็เปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาไปมากขนาดไหนกัน?
“พี่เฟย ฉันคิดว่าพี่ควรที่จะโน้มน้าวพ่อพี่อีกครั้งหนึ่งนะ เมื่อพี่กลับบ้านไป ครอบครัวของพวกเราก็เหมือนกัน….พูดตามตรงแล้วฉันยังไม่เข้าใจเหตุผลเลยที่ว่าทำไมพ่อของพี่ถึงไม่อนุญาต ยังไงก็ตาม มันก็เป็นเรื่องของพี่แล้วล่ะที่จะต้องโน้มน้าวพ่อให้ได้!”
จาวเฟิงก็ยังคงพูดอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับเกม หลังจากเสียงกริ่งของโรงเรียนดังขึ้น