เมื่อเห็นว่าเพื่อนร่วมงานของเขาไม่มีเวลาที่จะการคลายคาถาของอีวาน เกรย์แบ็กซึ่งล้มลงกับพื้นก็กู่ร้องเป็นเสียงที่แสบหูออกมา เสียงของเขาดังมากจนทำให้เมฆสั่นสะเทือนไฟทั้งท้องฟ้า พระจันทร์เต็มดวงขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นจากด้านหลังพวกเขา
ในแสงจันทร์,ร่างของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป
ไหล่ที่แข็งแรงกำลังสั่นเทา และขนสีดำก็งอกออกมาอย่างเห็นได้ชัดบนใบหน้าและมือของเขา,และนิ้วอันสกปรกของเขาก็ขดเป็นกรงเล็บแหลมคม
ครุกแชงก์ร้องออกมาอย่างไม่สบายใจ, และขนของมันก็ลุกชูชัน
อีวานกับเฮอร์ไมโอนี่หยุดการโจมตี พวกเขาก้าวถอยหลังด้วยความหวาดกลัวและไม่อยากจะเชื้่อเลยว่านี่เป็นการแปลงร่างของมนุษย์
ไม่,มันเป็นการแปลงร่างของปีศาจ
คางของเกรย์แบ็กยาวขึ้น เขี้ยวแหลมคมของเขาโผล่ออกมา และขนสีดำก็ดกและดกขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เขาดูเหมือนหมาป่าของจริง
เขาลุกขึ้นจากพื้นราวกับว่าเขาไม่โดนคำสาปผูกมัดไว้ทั้งตัว
การต้านทานต่อเวทมนตร์ขอเกรย์แบ็กนั้นแข็งแกร่งกว่าของพ่อมดทั่วไป ตอนนี้เขากลายเป็นมนุษย์หมาป่าแล้ว ความสามารถทางกายภาพของเขาได้มาถึงระดับใหม่ ด้วยพลังที่ดุร้ายเขาจึงแทบจะสามารถต้านทานคาถาระดับต่ำได้ทั้งหมด
กลิ่นอายของเขาหนักขึ้นและหนักขึ้น เมื่อมองผ่านผมสกปรกสีเทาบนใบหน้าขอเกรย์แบ็ก อีวานเห็นดวงตาสีเหลืองคู่หนึ่ง กลิ่นเหงื่อและเลือดนั้นเด่นชัดกว่าเดิมหลายร้อยเท่า
ในสายลมเย็นนั้น, ก็มีไอระเหยไหลผ่านคอของเฟนเรียออกมา
เขายกอุ้งเท้าและคอที่สีดำมืดของเขาขึ้น และหอนขึ้นไปบนพระจันทร์เต็มดวงบนท้องฟ้า ตามด้วยเสียงคำรามอันแหบแห้ง
“โอ้ พระ…...” เฮอร์ไมโอนี่อ้าปากค้าง,มองไปที่มนุษยืหมาป่าตรงหน้าเธอด้วยความสยดสยอง
“วิ่ง เฮอร์ไมโอนี่!” อีวานตะโกน “วิ่งเร็วเข้า เดี้ยวนี้เลย!”
โดยไม่มีการลังเล,เขาคว้ามือน้อยๆของเธอไมโอนี่แล้ววิ่ง
ถ้าเขาอยู่คนเดียว,เขาคงจะอยู่แล้วสู้กับเกรย์แบ็ก
แต่เขาไม่สามารถเสี่ยงชีวิตของเฮอร์ไมโอให้ตกอยู่ในอันตรายได้ ถ้าเขาไม่ไปกับเธอ เฮอร์ไมโอนี่ก็เป็นผู้หญิงอย่างที่เธอเป็น เธอจะไม่ทิ้งเขาไว้ตามลำพัง
เผชิญหน้ากับเกรย์แบ็กที่เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์หมาป่า, อีวานไม่มีโอกาสเลยที่จะชนะ
มากไปกว่านั้น,นอกจากเขาแล้ว ยังมีพ่อมดศาสตร์มืดคนหนึ่งที่ไม่ได้อ่อนแอ
ในสถานการณ์นี้ การหลบหนีเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด
“พอได้แล้ว ไอ่โง่! หุบปากซะ! แกอยากจะลากมือปราบกับผู้คุมวิญญาณทั้งหมดมาที่นี่หรือไง?!” ชายสวมหน้ากากตะคอก “เร็วเข้าและรีบกัดพวกมันซะ เจ้าพ่อมดแม่มดเด็กนี่กำลังจะหนี ไป!”
เมื่อได้ยินคำพูดคู่หูของเขา, เกรย์แบ็กก็แผดเสียงคำรามน่าสยดสยองออกมาอีกครั้ง และเขาก็พุ่งออกไปด้วยความเร็วที่น่าหวาดหวั่น
อีวานสามารถได้ยินเสียงอุ้งเท้าของศัตรูใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และเขากับเฮอร์ไมโอนี่นั้นลำบากในการวิ่งผ่านหิมะไป
ทั้งสองโน้มตัวเข้าหากันและกันอ้าปากค้างอย่างหนักและพยายามดึงพลังทั้งหมดที่พวกเขายังมีอยู่ออกมา แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็เริ่มช้าลงเรื่อย ๆ
“เวร เวรเอ้ย!” อีวานหันไป,รวบรวมพลังเวทย์ทั้งหมดของเขาไปที่ปลายไม้กายสิทธิ์ เขาโบกมันแล้วปล่อยลำแสงสีเงินออกมา
นี่เป็นคาถาที่ทรงพลังที่สุดที่เขาจะนึกได้ในสถานการณ์ที่กดดันเช่นนี้ มันเป็นคาถาที่เขาเรียนจากทอม ริดเดิ้ลเมื่อเทอมที่แล้ว
มันเป็นคำสาปที่คล้ายกับเซ็กตรัมเซ็มปร้า แต่มันทรงพลังยื่งกว่า
เหมือนกับสายฟ้าพาดผ่านท้องฟ้ายามราตรี, คาถาสีเงินคล้ายลูกศรบินไปหาเกรย์แบ็กพร้อมกับแสงวิววับ อีกฝ่ายวิ่งชนเข้ากับมันขณะที่วิ่งตรงไป เขาเสียไปแล้วในขณะนั้น นอกจากความกระหายที่จะฆ่า เขาไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่มีแม้กระทั่งความเจ็บปวด
คาถาของอีวานส่งไปทั่วทั้งร่างกายของเขา, ไปตั้งแต่หน้าอกของเขาจนไหล่ของเขาจนเกิดเป็นแผลยาว
เกรย์แบ็กก้าวถอยหลัง, และผิวหนังของเขาก็เปิดออกเหมือนกับถูกฟันโดยดาบล่องหน เลือดจำนวนมากทะลักออกมา
อีวานเห็นประกายแห่งความปีติในใจ แต่มันก็ดับไปอีกครั้ง
เกรย์แบ็กได้รับบาดเจ็บ แต่มันก็ไร้ประโยชน์ ก่อนที่เขาจะรู้ตัว แผลของเขาก็ถูกฟื้นฟูในชั่วพริบตา เหลือเพียงรอยแผลเป็นสีแดงทิ้งไว้ กลิ่นฉุดของเลือดจากบาดแผลของเขาทำให้เกรย์แบกหงุดหงิดยิ่งขึ้น
อีวานจำคำอธิบายของมนุษย์หมาป่าที่เขาอ่านในหนังสือเรื่อง“ กองกำลังมืด: แนวทางในการป้องกันตนเอง” เขียนโดย เควนติน เทมเบิ้ล เป็นที่ทราบกันดีว่ามนุษย์หมาป่ามีร่างกายที่แข็งแกร่ง,รวดเร็ว,มีพลังและระเบิดได้ พลังโจมตีของพวกเขานั้นอยู่ไกลเกินกว่าคนทั่วไป แต่สิ่งที่พวกเขามีที่น่ากลัวที่สุดและก่อให้เกิดความสิ้นหวังคือพลังชีวิตอันน่าอัศจรรย์ของพวกเขา แผลที่สร้างขึ้นโดยคาถาและอาวุธทั่วไปมักจะหายเป็นปกติภายในไม่เกินสองวินาทีเมื่อมันเกิดขึ้นกับมนุษย์หมาป่า
“ไม่ ไม่ พวกเราสองคนจะวิ่งแบบนี้ไม่ได้” อีวานหันและตะโกนไปหาเฮอร์ไมโอนี่ “ฉันจะถ่วงเวลาเขาไว้ วิ่ง วิ่งไป!”
“ฉันจะไม่ไปอีวาน ฉันจะไม่ไป!” น้ำตาไหลออกมาที่แก้มของเธอย่างควบคุมไม่อยู่ “ฉันจะอยู่เพื่อช่วยนาย มันต้องมีสักอย่างี่พวกเราทำได้! ให้ได้ฉันคิด ฉันจะรู้มันอย่างแน่นอน มันอยู่ในการบ้านของศาสตราจารย์สเนป “วิธีการจำแนกและฆ่ามนุษย์หมาป่า” ฉันรู้ว่า….”
“พวกเราไม่มีเวลาแล้ว เฮอร์ไมโอนี่!”
มองไปที่เกรย์แบ็กที่ใกล้เข้ามา อีวานสัมผัสได้ถึงความไร้พลังและความกลัวที่เขาไม่เคยจินตนาการมาก่อน ไม่ว่ามันจะเป็นตอนที่เขาเผชิญโวลเดอมอร์ในวัยเด็ก,บาซิลิสก์,หรือผู้คุมวิญญาณ, อีวานไม่เคยตื่นตระหนกแบบนี้มาก่อน
มันไม่ใช่ความกลัวต่อความปลอดภัยของเขาเอง มันเกิดจากการปรากฏตัวของเฮอร์ไมโอนี่ที่อยู้ข้างๆเขา
อีวานรู้สึกเสียใจ เขาไม่เคยดูถูกความอ่อนแอของเขามากเท่านี้ เขาเกลียดที่เขาไม่สามารถปกป้องเฮอร์ไมโอนี่ได้ เขาไม่สามารถปกป้องคนรักที่ล้ำค่าของเขาได้
ในอดีตนั้น เขาได้ก้าวผ่านพ่อมดอายุน้อยทุกคน เขาอ่านหนังสือเวทมนตร์หลายพันเล่มและเชี่ยวชาญมนตร์ดำหลายสิบเล่มและมีความรู้ทางทฤษฎีเกี่ยวกับเวทมนตร์ต้องห้าม สิ่งที่ดูเหมือนพลังเหล่านี้เป็นเรื่องตลกต่อหน้าพลังที่แท้จริง
อีวานเคยคิดว่าเขาไม่มีความกลัว แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับพ่อมดศาสตร์มืดที่ชั่วร้ายที่สุด,แม้จะเผชิญหน้ากับโวลเดอร์มอร์,เขาก็สงบ แต่ตอนนี้เมื่อมองมนุษย์หมาป่าที่วิ่งเข้ามาหาเขา เขารู้สึกว่าเฮอร์ไมโอนี่กำลังสั่นเทาอยู่ข้างหลังและเขากลัวเป็นครั้งแรก
เขากลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เขาล้มลง เขานึกภาพไม่ออก
ถ้าเฮอร์ไมโอนี่ถูกกัดโดยเกรย์แบ็ก เธอก็จะกลายเป็นมนุษย์หมาป่า
ถ้ามันเกิดขึ้น,ทางเลือดเดียวของเธอก็คือหลีกหนีจากสังคมเช่นเดียวกับศาสตราจารย์ลูปิน, หลีกหนีจากสังคมกระแสหลัก อาศัยอยู่ในปลายขอบของโลกเวทมนตร์ พึงพิงการขโมยและการฆ่าเพื่อหาอาหาร และการอดทนต่อการเลือกปฏิบัติแบบคนตาบอดของโลกนี้ จากทั้งหมดที่ว่ามานี้,เธอจะต้องเผชิญหน้ากับมันด้วยตัวเองเดินไปตามถนนเส้นนี้เพียงลำพัง
เมื่อนึกถึงภาพดังกล่าวอีวานก็รู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก
ไม่,เขาจะไม่มีวันให้มันเกิดขึ้น,ไม่มีวัน
“อีวาน รีบเข้าไปในร้านนั่น!” เฮอร์ไมโอนี่ตะโกนขัดจังหวะความคิดของอีวาน “ความช่วยเหลือจะมาในไม่ช้า รีบเข้าไปในนั้นเร็ว มันต้องมีสักทางที่จะหยุดเขาได้”
มองไปที่ที่เธอชี้ อีวานเห็นร้านค้าที่ประคูเปิดอยู่ที่ปลายตรอก ที่แห่งนั้นว่างเปล่าและพนักงานข้างในก็หนีออกไปเมื่อสิบกว่าวินาทีก่อน
“ได้เลย เฮอร์ไมโอนี่ เข้าไปในนั้นกัน!” อีวานตัดสินใจ
เขาขวางเกรย์แบ็กด้วยคำสาปบาเรีย ดึงเฮอร์ไมโอนี่ไปข้างหน้าและรีบไปที่ประคูร้าน
เขาให้เฮอร์ไมโอนี่กับครุกแชงก์เข้าไปก่อน,หลังจากนั้นก็ปิดประตูร้านและโบกไม้กายสิทธิ์ของเขาเพื่อล็อคมัน
เขาหันกลับมาอย่างรวดเร็วและมองไปที่เกรย์แบ็ก
แม้ว่าเขาจะไม่แข็งแกร่งขนาดนั้นถึง,แม้ว่าเขาจะอ่อนแอกว่ามนุษย์หมาป่า แต่ความคิดที่ว่าเฮอร์ไมโอนี่อยู่ข้างหลังเขาและความรับผิดชอบบนไหล่ของเขาทำให้เกิดความกล้าหาญในใจ เขาไม่กลัวอีกแล้ว
ถ้าพวกเราต้องสู้ ถ้างั้นก็มาสู้กัน!
คาถาเพิ่มเติม
เปล่งเสียง: เซ็กตัมเซ็มปร้า
ผลของเวทมนตร์: ทำให้ผู้ต้องคำสาปได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง อธิบายว่าเหมือนกับคนนั้น "ถูกฟันด้วยดาบ" ประดิษฐ์ขึ้นโดยเซเวอร์รัส สเนป