The Dark King – Chapter 32 สังคมชั้นสูง
“ถ้าฉันจำไม่ผิดส่วนแบ่ง 30 เปอร์เซ็นต์จากที่พวกเราหาได้ นั่นไม่ใช่ 3 เท่าของพวกเราเลยหรอ?”
“ที่พักชั่วคราวเป็นเวลา 10 ปี!”
“ว้าว ถ้าฉันรู้แบบนี้ ฉันคงไม่เอาแต่กินกับนอนในช่วง 3 ปีที่ผ่านมา ฉันจะตั้งใจเรียนและฝึกฝนให้ดีที่สุด!”
เมสัน แซคและแชมต่างร้องออกมาด้วยความอิจฉา
เด็กคนอื่นๆเริ่มหันมาสนใจท่าทีของพวกเขา นักเรียนจำนวนมากห้อมล้อมพวกเขาเอาไว้ขณะที่มองไปยังสัญญาของฟู่เทียน พวกเขาได้แต่มองหนังสือสัญญานี้ด้วยความอิจฉา
ลอเรี่ยนที่อยู่ข้างๆโนนิก็ยักคิ้วขึ้นมา “เขาเลือกสมาคมเมลลอน หรือว่าเขาจะรู้อะไรบางอย่างที่ฉันไม่รู้?”
หัวใจของเขารู้สึกขมขื่นเล็กน้อย เขาถามโนนิทันที “ทำไมผลประโยชน์ในสัญญาของเขาถึงสูงแบบนี้? ผมได้ที่ 2 ในการทดสอบความอดทน ที่ 3 ในการวัดระดับความรู้และไม่ได้ต่างอะไรมากกับเขา”
โนนิมองกลับไปที่เขาและส่งยิ้มหวานกลับบมา “นี่เป็นเรื่องปกติ คนที่ได้ที่ 1 ย่อมได้รับการดูแลเป็นพิเศษ”
ลอเรี่ยนเผยสีหน้าที่น่าเกลียดออกมา เขาไม่สนใจส่วนแบ่ง 30 เปอร์เซ็นต์ที่ฟู่เทียนได้รับแต่ที่พักชั่วคราวเป็นเวลา 10 ปีในย่านการค้านั้นทำให้เขารู้สึกอิจฉาอย่างยิ่ง
“เด็กน้อย ฉันรู้ดีว่าเธอรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเอง แม้ว่าผลการทดสอบของเธอจะยอดเยี่ยมแต่ว่าเด็กที่ชื่อว่าฟู่เทียนนั้นได้ที่ 1 ในทุกๆการทดสอบ พวกเราประเมินค่าการสอบครั้งนี้เอาไว้มาก ผลการฝึกฝนเช่นเรื่องความทรหดอดทนนั้นถือเป็นเรื่องรอง” ในตอนนี้ชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆโนนิหัวเราะออกมาเบาๆ
ใบหน้าของลอเรี่ยนเริ่มหมองหม่นลงไปทันทีเมื่อเขาได้ยินเช่นนี้
“เธอพอใจกับเงื่อนไขในสัญญานี้หรือเปล่า? ” ชายที่สง่างามถามเพื่อยืนยันกับฟู่เทียนต่อหน้าผู้คนมากมายที่กำลังเข้ามา
ฟู่เทียนมองไปที่สัญญาที่เขาได้รับและคิดครู่หนึ่งก่อนที่จะกล่าวว่า “มันเขียนไว้ว่าในทุก 3 เดือนฉันจะต้องทำตามข้อตกลงของสมาคมเพื่อออกเดินทาง ‘เก็บขยะ’ นอกจากนี้เวลาส่วนที่เหลือในสมาคมฉันต้องรับการฝึกฝนพิเศษ เรื่องนี้แก้ไขได้อีกหรือเปล่า?”
ชายที่สง่างามรู้สึกประหลาดใจในตอนนี้ เขาไม่คิดว่าต่อหน้าผลประโยชน์ที่มากมายแบบนี้ฟู่เทียนยังเลือกที่จะเจรจา เขายิ้มและกล่าวว่า “ถ้าเธอรู้สึกว่าเวลา 3 เดือนมันแน่นเกินไป แบบนั้นพวกเราจะเพิ่มให้อีกเดือนก็ได้ 4 เดือนถือเป็นขีดจำกัดมากที่สุดแล้ว”
ฟู่เทียนส่ายศีรษะของเขา “เดือนละครั้งก็ไม่ใช่ปัญหา คุณไม่เข้าใจผม ผมหมายความว่าผมอยากจะมีเวลาว่างเป็นของตัวเองบ้าง”
ชายที่สง่างามกำลังตกใจอยู่ครู่หนึ่ง เขาลังเลแต่ก็ตอบกลับไปว่า “เรื่องนี้ต้องได้รับการอนุมัติจากเบื้องบนก่อน ฉันไม่สามารถตัดสินใจด้วยตัวเองได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอเป็นเหมือนดาวรุ่งของเรา… ”
“เฮ้ เด็กน้อย ถ้าพวกเธอตกลงกับสมาคมเมลลอนไม่ได้ พวกเราสมาคมหัวเฉิงนั้นสามารถยอมรับได้” ในตอนนี้ชายวัยกลางคนร่างกำยำก็หัวเราะออกมา
ใบหน้าของชายที่สง่างามนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาพูดออกมาด้วยความโกรธ “โบลตัน หยุดเล่นไม่ซื่อสักที!”
“ฉันเข้ามายุ่งในเรื่องนี้ได้หรือเปล่า?” หญิงสาวอีกคนก็กล่าวขึ้นมา “พวกเราสมาคมกรีนสามารถยอมรับข้อเสนอของคุณดีนได้”
ใบหน้าของชายที่สง่างามเปลี่ยนไป เขากัดฟันขณะที่พูดกับฟู่เทียน “ก็ได้ ฉันสัญญากับเธอ!
ฟู่เทียนรู้สึกโล่งใจ ลึกๆในใจของเขาแอบรู้สึกขอบคุณ 2 คนนั้นที่เข้ามาข้องเกี่ยว
“หลังจากที่พวกเรากลับไปที่สมาคมสัญญานี้จะถูกแก้ไข” ชายที่สง่างามกล่าว “ฉันไม่ได้พาพรแห่งพระเจ้ามาด้วย ดังนั้นเธอจะได้รับเมื่อพวกเรากลับไป ตอนนี้มายืนอยู่ข้างหลังของฉันไว้ขณะที่ฉันกำลังรับการลงทะเบียนของเด็กคนอื่นๆ”
ฟู่เทียนพยักหน้าเบาๆ
ตัวแทนจากสมาคมอื่นๆรู้สึกเสียใจเมื่อได้ทราบการตัดสินใจของเขาแล้ว มีเพียงชายวัยกลางคนร่างกำยำที่ยังไม่ยอมแพ้ “หนุ่มน้อย ถ้าพวกเขาเบี้ยวสัญญาเมื่อตอนเธอกลับไปที่สมาคม ก็อย่าหมดหวังไปเลย มาที่สมาคมหัวเฉิงได้เสมอ สมาคมของเรายังรอเธออยู่ตลอดเวลา”
ชายที่สง่างามมองไปที่เขาด้วยความโกรธ “โบลตัน หุบปากของแกไปซะ!”
ชายวัยกลางคนร่างกำยำยักไหล่และเดินกลับไปรับการลงทะเบียนของเด็กคนอื่นๆ
ดวงตาของชายที่สง่างามจ้องมองไปที่เมสัน แชมและแซค “พวกเธอมาด้วยกันใช่ไหม?”
เมสันพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่ครับ … อ่า… คุณช่วยแก้ไขผลประโยชน์ในสัญญาให้กับพวกเราด้วยได้ไหม”
ชายที่สง่างามเงียบไปครู่หนึ่งและกล่าวออกมา “มันแก้ไขไม่ได้แล้วจริงๆ กฏได้ตั้งขึ้นมาแล้ว”
เมสันมองออกไปและไม่เห็นว่าจะมีสมาคมอื่นอื่นๆมาช่วยพูดเพื่อเพิ่มผลประโยชน์ให้แก่เขา เขารู้สึกผิดหวังและกล่าวว่า “ครับ”
ชายที่สง่างามเห็นท่าทีของเขาและรู้สึกโกรธ
ไม่นานหลังจากนั้นทั้ง 7 สมาคมและพวกทหารก็ลงทะเบียนจนเสร็จสิ้น แต่ละสมาคมได้พานักเรียนของตนเองไปที่รถม้ารถม้าซึ่งจอดอยู่ภายนอกสนามของโรงเรียน
ฟู่เทียนเปิดผ้าม่านของรถม้าขึ้นและมองไปยังสนามของโรงเรียน สถานที่แห่งนี้จะถูกตราตรึงเอาไว้ในความทรงจำของเขาตลอดไป
“ลาก่อน……” เขาพูดออกมาเบาๆ
รถม้าวิ่งออกไป ผู้คนที่อยู่ข้างถนนเมื่อเห็นธงที่ประดับเอาไว้บนรถม้าก็รีบหลีกทางทันทีเพราะกลัวว่าจะไปขวางทางของรถม้า
หลังจากนั้นสักพักหนึ่งรถม้าหลายคันที่เป็นของสมาคมเมลลอนก็มาอยู่ตรงที่ถนนที่มีผู้คนเดินอย่างทุกภาคพลุกพล่าน ผู้ที่ต้อนรับคนเข้ามาใหม่เป็นคนแรกที่กระโดดลงจากรถม้าและเดินนำไป เขาพาคนของตนเองเข้าไปยังอาคารขนาดใหญ่ มีเด็กหญิง 8 คนเดินออกมาทักทายเขา หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินกลับมาที่รถม้าและเปิดประตูออก “โปรดตามพวกเรามา”
เมื่อฟู่เทียนออกมาจากรถม้าก็เดินไปหาชายที่สง่างามที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเขา “ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปดูระเบียบการต่างๆ”
ฟู่เทียนเดินตามหลังเขาไป เมสันและเด็กอีก 2 คนก็เดินตามหลังฟู่เทียน
รถม้าคนอื่นๆนั้นคนที่เดินนำเป็นเด็กหญิงและคนอื่นๆ
“หลังจากได้รับบัตรประจำตัว เธอก็จะเป็นคนของสมาคมเมลลอน จากนี้ไปเธอจะได้มีความสุขกับสวัสดิการของสมาคมเมลลอนแต่ก็ยังต้องปฏิบัติตามกฎของสมาคมเมลลอน.” ชายที่สง่างามพูดขึ้นมาขณะที่พวกเขาเดินไปตามทางเดิน “ดีน เธอเป็นเหมือนดาวรุ่งดวงใหม่ของพวกเรา คืนนี้จะมีงานเลี้ยงของพวกชนชั้นสูง เธอสามารถมาเข้าร่วมได้ เธอควรพบปะกับเหล่าคนชั้นสูงที่อยู่ในสมาคมเมลลอนของพวกเรา”
ฟู่เทียนรู้สึกประหลาดใจในตอนนี้และถามออกไปว่า “ผมไม่ไปได้หรือเปล่า?
ชายที่สง่างามตกตะลึงไปครู่หนึ่ง “ทำไมกัน?”
“ผมอยากกลับไปหาพ่อแม่ของผมก่อน” ฟู่เทียนกล่าว
ความชมเชยปรากฏขึ้นในดวงตาของชายที่สง่างาม “ฉันเข้าใจแต่อย่ารีบไปพบพ่อแม่ของเธอเลย นี่ถือเป็นโอกาสที่หายาก มีคนจำนวนมากที่อยากจะเข้าร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้ รวมถึงพวกนักล่าด้วยเช่นกัน”
“นักล่า?” ฟู่เทียนนึกย้อนกลับไป 3 ปีก่อนหน้านี้ทันที เฟอร์นันโดและชายอีกคนได้พาเขาไปที่ปราสาทของนักล่าเพื่อทำการทดสอบ มันเป็นข้อมูลที่เป็นความลับในตอนนั้น อย่างไรก็ตามแม้ว่าตัวตนของนักล่าและคนเก็บขยะนั้นจะถูกปิดเป็นความลับแต่มันก็จำกัดเพียงคนธรรมดาและพวกหน่วยรักษาความปลอดภัยทั่วๆไปเท่านั้น
“ตกลงครับ” ฟู่เทียนกล่าวหลังจากสงบสติลง
เมสันกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อิจฉา “นี่มันโชคดีอะไรกัน! สิ่งที่ดีมากมายต่างตกไปอยู่กับนาย ฉันกำลังจะตายเพราะความอิจฉา! ”
“พอเถอะ! เมื่อพวกเรากลับไป ดีนต้องเลี้ยงข้าวพวกเรา!” แซคเสนอ
“ตกลง!” แชมรีบเอ่ยขึ้นทันที
ฟู่เทียนปิดตาทำเป็นไม่สนใจพวกเขา
“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ นักล่าคืออะไรกัน?” เมสันรู้สึกอยากรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้
ชายที่สง่างามยิ้มและกล่าวว่า “เข้าไปในตึกกันเถอะ” หญิงสาวที่งดงามเดินเข้ามาทักทายพวกเขาเพื่อเข้ารับการลงทะเบียน ชายที่สง่างามหันไปหาฟู่เทียนและกล่าวว่า “เธอมากับฉัน”