The Dark King – Chapter 44 ศพ
“มันคือทองนี่นา!” เมสันและแซคมองไปยังเครื่องประดับที่เคาน์เตอร์ ใบหน้าของพวกเขาดูตื่นเต้น
สก๊อตได้ยินเสียงตะโกนด้วยความตื่นเต้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มเขาหันกลับมาและกล่าวว่า “ฉันอยากจะเตือนเอาไว้ว่าแม้พวกเราจะอยู่กันเป็นกลุ่ม แต่คนที่เก็บได้ก็จะได้เป็นเจ้าของ นี่เป็นกฏและทุกๆสมาคมเห็นพ้องด้วยกับเรื่องนี้ ฉันไม่ได้จะขู่พวกนาย”
เมื่อเมสันได้ยินที่สก๊อคพูดสีหน้าก็เปลี่ยนไปคิ้วของเขาขมวดขึ้น
ชายหนุ่มรูปร่างผอมบางจากสมาคมหน่วยค้นหาพยักหน้ายืนยันคำพูดของสก๊อต “เขาพูดถูก ใครเก็บได้ก่อนก็จะเป็นของคนนั้น คนที่มีความสามารถและโชคที่เข้าข้างก็จะได้รับของมีค่ามากกว่าคนอื่น”
เมสันรู้สึกหงุดหงิดที่ได้ยินพวกเขาพูด สก๊อตเป็นคนแรกที่เจอเครื่องประดับมันก็ต้องเป็นของเขา
ฟู่เทียนก็รู้สึกผิดหวังกับกฏนี้เช่นกัน ในความเป็นจริงสำหรับคนที่มาใหม่มันเป็นกฏที่ยุติธรรม ในกรณีนี้สก๊อตโชคดีมากที่เขาสุ่มเจอที่ที่เป็นร้านทองคำ
สก๊อตพังกระจกทั้งหมดบนเคาว์เตอร์และเอาเครื่องประดับออกไปจนหมด “เอาหล่ะ พวกเราจะทำสำรวจที่นี่กัน” ฟู่เทียนและคนอื่นๆเริ่มสำรวจหาสิ่งที่เป็นประโยชน์ภายในห้อง สก๊อตกล่าวเสริมว่า
“อย่าพยายามขโมยหรือใช้วิธีสกปรกอื่นๆในการเอาทรัพย์สินของเขาไป ถ้าเจ้าของทรัพย์สินตายไปในขณะปฏิบัติหน้าที่สิ่งเหล่านั้นจะตกเป็นของสมาคม”
ฟู่เทียนรู้ว่าสก๊อตพูดเป็นนัยให้คนที่มาใหม่อย่าโลภและใช้วิธีคิดไม่ซื่อเพื่อเอาของมีค่าเหล่านั้น ฟู่เทียนรู้สึกชื่นชมคนที่ตั้งกฏนี้ ด้วยกฏนี้จะทำให้หลีกเลี่ยงการฆ่าฟันกันเองในถิ่นทุรกันดาร
สก๊อตและมีอาพากันเดินขึ้นบันไดไปหลังจากเสร็จสิ้นการสำรวจที่ชั้นแรก
ทางเดินถูกปกคลุมไปด้วยพืชพันธุ์ต่างๆ มีบางอย่างกระจัดกระจายอยู่บนพื้น ฟู่เทียนรู้ในทันทีว่ามันคือรองเท้าและกระเป๋าสตางค์ของผู้หญิง ดูเหมือนว่าจะเกิดการจราจลขึ้นในขณะที่เกิดภัยพิบัติ
สมาคมคมหน่วยค้นหาตามหลังพวกเขาไป มีชายวัยกลางคนล้มลงเพราะสะดุดสิ่งกีดขวาง เขาล้มลงไปที่พื้น โชคยังดีที่เป็นบันไดชั้นแรกและร่างกายของเขาได้รับพรแห่งพระเจ้าเลยไม่ได้รับบาดเจ็บ
สก๊อตมองย้อนกลับไปและขมวดคิ้ว “มันมืดมากที่ชั้น 2 หน้าต่างถูกปกคลุมไปด้วยพืช อากาศจึงไม่ถ่ายเทและดวงอาทิตย์ไม่สามารถส่องแสงรอดผ่านเข้ามาได้ ส่งผลให้ทางเดินเปียกชื้น เดินกันอย่างระมัดระวังด้วย!”
สก๊อตจุดคบไฟขึ้นและเดินต่อไปข้างหน้า ทางเดินสว่างโชดช่วงด้วยคบไฟที่ลุกโชน เขายืนอยู่หน้าห้องแรกตรงทางเดิน สก็อตผลักประตูเข้าไปอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นลมก็พัดออกไปข้างนอกจนเปลวไฟบนคบไฟเกือบมอดดับ
สก๊อตถือมีดสั้นไว้ที่มือขวาขณะที่เขาลดคบเพลิงต่ำลงเล็กน้อยด้วยมือซ้าย เขาเข้าห้องไปอย่างช้าๆ พื้นห้องรกรุงรัง เก้าอี้ล้มระเนระนาดอยู่บนพื้น ม่านถูกฉีกออกเป็นสองส่วน หน้าต่างพังเสียหายและมีพืชหนาทึบปกคลุมทั่วทั้งห้อง
ฉ่า!
เสียงแผ่วเบาดังออกมาจากส่วนที่ลึกที่สุดของห้อง สีหน้าของสก๊อตเปลี่ยน เขารีบส่องไฟไปทางต้นเสียงทันทีตามสัญชาตญาณของเขา ฟู่เทียนเห็นว่ามันเป็นห้องน้ำ ผ้าม่านตกลงอยู่บนพื้น ต้นขาทั้งสองข้างห้อยลงมาจากอ่างอาบน้ำ เมื่อส่องไฟจากคบเพลิงไปรอบๆ พวกเขาก็เจอกับเจ้าของต้นขา ใบหน้าของเธอเน่าเปื่อย ต้นเสียงมาจากหน้าอกของเธอ
บนท้องของเธอมีหนูสีดำขนาดใหญ่กำลังแทะเนื้อบริเวณหน้าอก ฟู่เทียนมองเห็นผ่านช่องแขนของสก๊อต มันมีขนาดใหญ่พอๆกับสุนัขล่าเนื้อ ขนของมันมีสีดำและหางของมันหนามากกำลังกินซากศพของผู้หญิง
“มันคือมอนสเตอร์?” สก๊อตเป็นคนแรกที่ตอบโต้ด้วยการขว้างมีดสั้นขนาดเล็กไปที่มัน
หนูที่กำลังกินซากศพรู้สึกถึงไฟจากข้างหลังของมัน มันหันหน้าไปทางไฟ ดวงตาของมันเป็นสีเลือดแดงฉานเต็มไปด้วยความดุร้าย ฟันที่แหลมคมเต็มไปด้วยเลือด เคราของมันดูเหมือนจะสั่นเล็กน้อย ราวกับรู้ว่าศัตรูมีจำนวนมากกว่า มันกระโดดออกนอกหน้าต่างทันที
การโจมตีของสก๊อตและมีอาไม่เป็นผล ทุกคนจดจ่ออยู่กับการเคลื่อนไหวของหนูที่ผิดปกติเมื่อได้ยินคำพูดของสก็อต
สก๊อตส่งเสียงกระซิบ “มันหนีไปแล้ว” จากนั้นก็ยกคบไฟสูงขึ้นส่องลงตามหัวของผู้หญิงที่ตายแล้ว ราวกับว่าเธอกำลังจ้องมองเขาด้วยดวงตาสีเขียวอ่อนของเธอ
“โอ้ พระเจ้า” เมสันปิดจมูกของเขาเพราะกลิ่นที่เหม็นเน่า
ฟู่เทียนลืมหายใจไปชั่วขณะ ในช่วงสามร้อยปีของการแผ่รังสีนิวเคลียร์หนูที่อาศัยอยู่ที่นี่จากรุ่นสู่รุ่นได้ผ่านการกลายพันธุ์ของยีนที่น่ากลัว!
ดวงตาของเขามองลงมาที่ร่างของผู้หญิง อีกคนหนึ่งตัวเปลือยเปล่า หน้าอกของเธอถูกเทะโดยหนู ครึ่งหนึ่งของหัวใจของเธอถูกหนูกัดกิน เขาเปลี่ยนจุดสังเกตไปที่คิ้วของหล่อน มีรอยแผลถากอยู่ซึ่งดูเหมือนจะเป็น ... กระสุนปืน?
ฟู่เทียนตกใจ มันไม่น่าจะใช่กระสุนปืน น่าจะเป็นลูกธนูที่ทำให้เกิดความเสียหาย มันไม่มีการฉีกขาดหรือความเสียหายที่น่าจะเกิดจากกระสุนปืน
แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจที่ผู้หญิงคนนั้นตายด้วยลูกธนู มีคนฆ่าเธอ? “ใครกันที่ยิงเธอด้วยธนู?” ฟู่เทียนครุ่นคิด ทันใดนั้นขนบนลำตัวของเขาก็ตั้งชัน เขาจึงเลิกล้มส่งที่กำลังคิด
ผู้หญิงคนนี้เห็นได้ชัดว่ากำลังอยู่ระหว่างการอาบน้ำขณะที่เธอถูกฆ่า!
อย่างไรก็ตามระบบน้ำของบ้านหลังนี้ควรจะพังไปนานแล้ว!
นอกจากนี้คนในโลกปัจจุบันนี้ไม่ค่อยชอบที่จะอาบน้ำด้วยตัวที่เปลือยเปล่า แต่ถ้าเป็นนักล่าหรือหน่วยค้นหา พวกเขาจะพยายามหลีกเลี่ยงการอาบน้ำในช่วงสิบวัน
“หล่อนถูกฆ่าเมื่อ 300 ปีก่อน? เธอตายขณะที่กำลังอาบน้ำ? ถ้าเป็นเช่นนั้น ... ... ร่างกายของเธอควรจะเน่าเปื่อยสิ!”
ฟู่เทียนรู้สึกงงงวย มีอาหมอบลงและหยิบผ้าม่านคลุมร่างกายของผู้หญิงที่ตายแล้ว ถึงแม้จะเป็นถิ่นทุรกันดารมีอาไม่ต้องการให้ร่างกายของหล่อนถูกเห็นในสภาพนี้ อย่างไรก็ตามเมื่อมีอายกม่านคลุมศพของผู้หญิง ฟู่เทียนได้เห็นแขนของหล่อนอย่างไม่ได้ตั้งใจ... ... มีกรงเล็บแหลมคมอยู่!
แทนที่จะเป็นเล็บกลับเป็นกรงเล็บยาวที่แหลมคม ปลายทั้งห้าโค้งลงเล็กน้อย มันเป็นไปได้อย่างไร?
“มนุษย์กลายพันธุ์” ฟู่เทียนสับสนในใจของเขา