The Dark King – Chapter 48 ความตาย
“อ๊าก!” เสียงกรีดร้องดังกึกก้อง
ฟู่เทียนมองกลับไปเห็นเมสันถูกล้อมโดยหนูสองตัว แซคและ แชมเข้าไปประชิดอย่างฉับไวเพื่อที่จะเตะหนู พวกเขาไม่กล้าใช้มีดสั้นโจมตีเพราะกังวลว่าจะพลาดไปโดนเมสัน
สีหน้าฟู่เทียนเปลี่ยน เขากระชับมีดสั้นในมือและวิ่งออกไป โดยอัตโนมัติ
“ออกไปให้พ้น!” ฟู่เทียนคำรามเสียงดัง รองเท้าบู๊ตของเขาที่ทำจากโลหะเตะเข้าที่หัวของหนูตัวหนึ่ง เสียงดังปั้งหนูกระเด็นไปข้างหลัง แซคใช้โอกาสนี้วิ่งเข้าใส่และเตะเข้าที่หัวอย่างรุนแรง
ร่างกายของฟู่เทียนปรับตัวเพื่อที่จะต่อสู้กับหนูจากประสบการณ์ต่อสู้ก่อนหน้านี้ เขาดึงขาหลังของหนูและฟาดมันเข้ากับพื้นอย่างรุนแรง หลังจากถูกโจมตีอย่างรุนแรงสองสามครั้งหัวเล็กๆของมันน็อคลงกับพื้น มันตะเกียกตะกายเพราะไร้ทางสู้
ฟู่เทียนฟาดมันลงกับพื้นอย่างตัวเนื่อง หนูไม่สามารถหาหนทางหลบหนีออกจากมือเขาได้
หลังจากหนูถูกฟาดกับพื้นติดต่อกันกว่า 10 ครั้งมันก็ค่อยๆหยุดเคลื่อนไหว
ร่างกายของมันกระตุกสองสามครั้ง เลือดซึมผ่านออกมาจากขนของมันพื้นนองไปด้วยเลือด
เมสันและแซคก็สามารถฆ่าตัวหนูตัวอื่นสำเร็จ
ฟู่เทียนมองไปที่หนู เขาใช้มีดสั้นแทงเพื่อหยุดมันอีกสองสามครั้ง เขารู้สึกโล่งใจและนั่งลงบนพื้น ร่างกายของเขาเหนื่อยล้าเต็มที เขารู้สึกราวกับแขนของตัวเองไม่มีอยู่เพราะความเจ็บปวด
เขาสูดอากาศหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่ โดยใช้ปากของเขาอย่างไรก็ตามหน้ากากกรองอากาศของเขาทำงานช้ามากทำให้รู้สึกวิงเวียนและขาดอากาศหายใจ
เมสันนั่งอยู่ถัดจากเขา หลังของเมสันชนอยู่กับฟู่เทียน
อาการของแซคและแชมดีกว่ามากเนื่องจากพวกเขามีความแข็งแรงทางกายภาพและความอดทนสูง พวกเขามองไปที่พื้น ศพของหนูยังคงอยู่ที่พื้น สายตาของพวกเขาดูหวาดกลัว
หลังจากพักแล้ว เมสันปัดผมของตัวเองไปข้างหลัง เขาหอบในขณะที่พูดว่า “ให้ตายสิ มันเกือบจะกัดคอฉัน ตัวประหลาดพวกนี้”
การหายใจของฟู่เทียนค่อยๆกลับมาราบรื่น มองไปข้างหลังเขาและพูดว่า “ขอบใจมาก ฉัน...”
เมสันตบไหล่ “อะไรกันเพื่อน!”
ฟู่เทียนยิ้ม ไม่ได้พูดอะไรต่อ
แซคยังคงรู้สึกหวาดกลัวอยู่ “มีหนูประหลาดเต็มไปหมดพวกมันยังไม่ถูกพวกนักล่าแตะต้องเลย พวกเขาเรียกสถานที่นี้ว่าปลอดภัยได้ยังไง?”
แชมรู้สึกยินดี “โชคดีที่เครื่องแบบมีความเหนียวพอที่จะป้องกันการกัดของหนูเหล่านี้ได้ ถ้ามันฉีกขาดไม่อยากจะนึกถึงผลที่ตามมา”
ฟู่เทียนมองไปที่ซากศพของหนูซึ่งอยู่ตรงหน้าของเขาและคิดย้อนกลับไปถึงการต่อสู้ของเขาก่อนหน้านี้ ฟู่เทียนกำหมัดแน่น
แย่มาก ประสิทธิภาพร่างกายของเขาแย่มาก ถ้าไม่ใช่เพราะ เมสันมาช่วยได้ทันเวลา เขาคงถูกหนูกัดด้วยการโจมตีจากข้างหลัง
“นายทำได้ดีมาก หลังจากสิ่งที่เกิดทั้งหมดมันเป็นครั้งแรกที่คุณต้องเผชิญการต่อสู้ดังกล่าว” แม้กระทั่งผู้ใหญ่ยังกลัวและตกใจ
เขารู้สึกโล่งใจในขณะที่กำลังตำหนิตัวเอง ฟู่เทียนพยายามไล่ความคิดในหัวของเขากัดริมฝีปากตัวเองเพื่อทำให้เกิดความเจ็บปวด เขาปล่อยให้ความอ่อนแอของเขาจำสิ่งเหล่านี้เอาไว้ นายมีแค่ชีวิตเดียวนะ!
ในการเผชิญกับความตายเกือบทุกอย่างไม่มีความหมาย เพื่อช่วยเหลือตัวเองนายต้องมีพลัง พลังเท่านั้นที่ทำให้เอาตัวรอดได้!
ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าทำไมหน่วยค้นหาจึงถูกเลือกเฉพาะจากเขตที่อยู่อาศัยและสลัมมากกว่าคนที่เข้าเรียนในวิทยาลัยจากย่านการค้า เนื่องจากอัตราการตายของหน้าที่นี้สูงเกินไป แม้ว่าพวกเขาจะได้รับอันตราย มันก็แค่ ‘เล็กน้อย’ เท่านั้น เพราะพื้นที่เขต 8 ได้ถูกเก็บกวาดโดยนักล่าแล้ว ถ้าคนเก็บขยะจะต้องไปเก็บในพื้นที่เขต 9 หรือไม่ก็ 10 ความน่าจะเป็นของการเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์เหล่านี้จะต่ำมาก อย่างไรก็ตามยิ่งเสียงน้อยก็หมายความว่าสิ่งของมีค่าที่จะได้พบก็น้อยลงไปด้วย
นี่เป็นงานที่อันตราย แต่ผลตอบแทนตามเงื่อนไขมันคุ้มค่า
มันยุติธรรมดี!
เนื่องจากประสบการณ์ในการสู้รบครั้งก่อน มีความรู้สึกกลัวที่จะตายในจิตใจของฟู่เทียนเขาจึงครุ่นคิดว่า คราวนี้พวกเขาพบกับหนูที่กลายพันธุ์ พวกเขาจะพบมอนสเตอร์ที่น่ากลัวอีกมั้ย? พวกเขาควรจะเข้าร่วมในกองกำลังขนาดใหญ่เพื่อให้โอกาสที่จะอยู่รอดของพวกเขาเพิ่มขึ้น?
เขามองไปที่ประตูกระจกที่แตกของซุปเปอร์มาเก็ต มีความรู้สึกในจิตใต้สำนักให้เค้าถอยไป ในไม่ช้าเข้าก็นึกถึงแขนขวาของเขา เขาคิดถึงรอยขีดข่วน ความแน่วแน่ได้สะท้อนออกมาบนดวงตาของเขา เขาบอกกับทั้งสามคนว่า “เข้าไปข้างในกัน!” พวกมันส่วนใหญ่ตายหมดแล้ว ข้างในนั้นคงจะมีไม่กี่ตัว พวกมันอาจซ่อนตัวในที่มืด พวกเราควรระมัดระวังตัวใด้ดี”
เมสัน แซค และแชมประหลาดใจพวกเขาไม่คิดว่าฟู่เทียนจะกล้าที่จะเข้าไปในซากปรักหักพังของอาคารนี้ พวกเขาเห็นความมุ่งมั่นในสายตาของฟู่เทียน แม้พวกเขารู้สึกลังเลเล็กน้อยจากนั้นก็ยืนขึ้นกระชับมีดสั้นในมือและพร้อมที่จะเข้าไป
“อ๊าก อ๊าก!” เสียงกรีดร้องมาจากถนนใกล้ๆ มันค่อนข้างดังในซากปรักหักพังเป็นพิเศษ
ฟู่เทียนและอีกสามคนประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง เขานึกถึงการต่อสู้ที่พวกเขาเพิ่งได้สัมผัสกับเหล่าหนูปีศาจ ขณะที่เขาได้ยินเสียงร้องโหยหวนเขาคิดว่าคนอื่นๆก็พบกับสิ่งนี้เป็นครั้งแรก เขาลังเลไม่รู้ว่าควรจะออกไปช่วยหรือไม่
ฟู่เทียนลังเลอยู่ชั่วขณะหนึ่งเพราะความคิดของเขาผุดขึ้นมาเพิ่ม เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ลองไปตรวจสอบดู! ถ้าอัตราต่อรองพวกเราเสียเปรียบพวกเราจะถอนตัว!”
เมสันกับอีกสองคนลังเลที่ได้ยินเขาพูด พวกเขาพยักหน้า
พวกเขาวิ่งไปตามทิศทางของเสียงกรีดร้อง มีหน่วยค้นหาออกมาจากอาคารอื่นๆวิ่งไปถึงที่ที่มีเสียงกรีดร้องก้องออกมา
ในไม่ช้าเสียงกรีดร้องก็ดังและรุนแรงขึ้น ขณะที่พวกเขาเดินไปที่มุมถนน ฟู่เทียนชะลอการเคลื่อนที่ลงและทำท่าทางมือเล็กน้อย เมสัน แชม และแซคเข้าใจและชะลอตัวลง พวกเขาเดินอย่างช้าๆตามหลังฟู่เทียน
บริเวณรอบๆมุมถนน ฟู่เทียนโผล่หัวขึ้นเพื่อสำรวจสถานการณ์ ทันใดนั้นรูม่านตาของเขาหดเล็กลงและสีหน้าเปลี่ยนด้วยความกลัว
ตรงกลางถนนเต็มไปด้วยพืชสีเขียว ด้านหน้าของร้านค้าที่พัง คนสองคนนัวเนียไปมาอยู่บนพื้น ผู้ชายและผู้หญิง อย่างไรก็ตามแทนที่จะเป็นนิ้วมือปกติกลับเป็นกรงเล็บแหลมคม พวกมันเป็นซอมบี้!
ซอมบี้ที่มีชีวิต! . .
ซอมบี้ผู้หญิงอยู่ข้างบน ฟู่เทียนเห็นได้ชัดว่าผู้หญิงกำลังกัดและฉีกเนื้อจากหน้าอกของผู้ชาย เนื้อเยื่อเส้นเลือดห้อยออกมาจากปากของผู้หญิง เลือดไหลออกมาจากอกของผู้ชายตลอดเวลา
ที่เท้าของเขามีร่างของผู้หญิงอีกคนนอนแน่นิ่งอยู่ดูเหมือนว่าถูกฆ่าตายแล้ว
ห่างจากผู้ชาย 10 เมตรมีชายหนุ่มอีกคนยืนอยู่ เขาค่อยๆก้าวถอยหลังมือของเขาปิดปากตัวเองเอาไว้ ดูเหมือนว่าเขากลัวที่จะตะโกนออกไปเพราะความกลัว