px

เรื่อง : The Dark King
The Dark King – Chapter 67 ฆ่า [อ่านฟรี]


The Dark King – Chapter 67 ฆ่า

ฟู่เทียนมองตรงไปที่สัตว์ร้ายตัวนี้ เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เขากำลังอยู่ที่ชั้นล่างสุด และเขาสามารถปีนหนีออกไปทางปล่องลิฟท์ได้

แต่ดูเหมือนว่าปล่องลิฟท์นี้จะโดนกองหินปิดทางเอาไว้ด้วยเช่นกัน

แม้ว่าไม่ไกลจากเขาจะมีปล่องลิฟท์อีกปล่องที่ประตูเปิดค้างเอาไว้

เขาเริ่มคิดในตอนนี้ เขาเดินไปตามกองหินและเริ่มไต่ขึ้นไป แผลของเขาเปิดออกและให้ความรู้สึกที่เจ็บปวดเป็นอย่างมากในตอนที่เขาปีนขึ้นไป

เขาไม่ได้หยุดปีนแต่ยึดเกาะเอาให้แน่นขึ้นในตอนนี้ หากเขาหยุดปีนตรงนี้พละกำลังของเขาก็จะหมดไปเรื่อยๆและสุดท้ายเขาก็จะร่วงลงมาตาย

ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ออกมาจากปล่องลิฟท์

เมฆเริ่มกระจายเด่นชัดที่ท้องฟ้าภายนอก ฝุ่นกระจายคละคลุ้งไปทั่วอากาศ ผนังและหน้าต่างของห้องต่างก็พังทะลายลงมา

ฟู่เทียนมองไปที่สัตว์ร้าย มีผนังที่ถล่มลงมาทับมันอยู่ ด้านข้างนั้นมีเหล็กบางส่วนที่หักลงมาด้วยเช่นกัน เพราะเหตุนี้จึงทำให้สัตว์ร้ายตัวนี้ไม่อาจขยับเขยื้อนไปไหนได้

เขารู้สึกโล่งใจเมื่อคิดว่าตัวเขานั้นกลิ้งลงมาก่อนและไม่ได้จมไปกับเศษผนังพวกนี้ ไม่อย่างนั้นผู้ที่ต้องตายคงเป็นเขาอย่างแน่นอน!

อีกครึ่งชั่วโมงต่อมาฟู่เทียนก็ปีนออกมาจากอาคารหลังนี้ได้สำเร็จ เขากลัวว่าถ้าหากยังอยู่ที่นี่ต่อไปอาคารหลังนี้อาจจะถล่มลงมาอีกครั้งก็ได้

เขาซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหินก้อนหนึ่งและมองไปรอบๆ ไม่มีพวกซอมบี้อยู่ในบริเวณนี้ เขาคิดว่าพวกซอมบี้น่าจะถูกดึงดูดมาที่นี่เพราะเสียงระเบิดที่เกิดขึ้น อาจจะมีมนุษย์มาตรวจสอบที่นี่ด้วยเช่นกันแต่คงเป็นส่วนน้อย

ก่อนหน้านี้เขาห่อลูกแก้วสีน้ำเงินเข้มเอาไว้ในหน้าอกของเขาเพื่อให้เลือดหยุดไหล มันทำให้อุณหภูมิในร่างกายของเขานั้นลดลงไป อาจเป็นเพราะเรื่องนี้ด้วยเช่นกันทำให้พวกซอมบี้นั้นไม่สนใจเขา

แต่ในตอนนี้เขาก็ดึงเอาลูกแก้วสีน้ำเงินออกมาและเก็บเข้าไปในกระเป๋าของเขา

เขาเดินมายังร้านค้าที่อยู่ใกล้ๆอย่างเงียบๆ ทุกๆอาณาบริเวณภายใน    ร้านค้าแห่งนี้นั้นเต็มไปด้วยพืชพรรณและตะไคร่น้ำที่ปกคลุมอยู่ เขาหยิบมีดออกมาจากเอวและตัดพวกต้นไม้ที่ขวางทางออกไป จากนั้นเขาก็ได้เห็นน้ำที่ไหลออกมาจากเถาวัลย์พวกนี้ มันเป็นน้ำที่ดูใสสะอาด ความหิวโหยกลับมาหาเขาอีกครั้งในตอนนี้ เขาดื่มน้ำที่ไหลออกมาและตัดใบไม้ตรงหน้าออกมาเคี้ยว

ความหวานจางๆเริ่มกระจายไปทั่วปากของเขา เขารีบกินใบไม้พวกนี้เข้าไปอีก แต่เขารู้ดีว่าใบไม้พวกนี้นั้นย่อมมีเชื้อโรคที่ปนเปื้อนอยู่และมีการปนเปื้อนรังสีที่สูง

หลังจากได้กินใบไม้พวกนี้เข้าไปฟู่เทียนก็รู้สึกได้ว่าอาการปวดท้องของเขานั้นลดน้อยลงไป เขาไม่ได้กินใบไม้นี้เพิ่มเข้าไปอีกแต่ยังดื่มน้ำของมันไปอีกครั้ง

ถ้าพืชชนิดนี้สามารถเจริญเติบโตและอยู่รอดในสถานที่เช่นนี้แสดงว่ามันมีคุณสมบัติในการต่อต้านรังสีและต่อต้านไวรัสอยู่แล้ว

หลังจากที่ได้ดื่มน้ำเข้าไปฟู่เทียนก็รู้สึกสบายตัวมากยิ่งขึ้น ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงสัตว์ร้ายที่ยังคงอยู่ในอาการ ความเย็นชาปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา เขาเป็นผู้ที่ทำให้มันต้องตกในสภาพเช่นนั้น ตราบใดที่มันยังไม่ตายมันย่อมสามารถหลุดออกมาได้อย่างแน่นอน เมื่อมันออกมาได้เมื่อไหร่ฟู่เทียนย่อมต้องตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอน

เมื่อคิดเช่นนี้ฟู่เทียนก็เดินเข้าไปหารถที่ปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำคันหนึ่ง กันชนหน้าของรถคันนี้ได้หายไปแล้ว เครื่องยนต์ของมันนั้นถูกกัดกร่อนจนไม่สามารถใช้งานได้ เขาไม่ได้ใช้ความพยายามมากนักในการหยิบถังน้ำมันของรถคันนี้ออกมา เมื่อลองใช้กิ่งไม้แหย่ลงไปตรวจสอบภายในภายในถังน้ำมันนั้นก็พบว่ามันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว

เขาคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้พยายามใช้กิ่งไม้ในมือถูกับขอบผนังของถังน้ำมันให้มากที่สุด ไม่นานหลังจากนั้นขอบของถังน้ำมันก็เริ่มงอกออกมากลายเป็นชิ้นสีดำๆ

เขานำไม้ขีดไฟในกระเป๋าออกมาและลองจุดไฟดู มันจุดไฟติดจริงๆ!

ฟู่เทียนรู้สึกประหลาดใจ เขาเดินไปที่รถคันอื่นๆและดึงถังน้ำมันของมันออกมา จากนั้นเขาก็เริ่มรวบรวมเศษวัสดุสีดำนี้อีกครั้ง


ฟู่เทียนเดินไปยังร้านค้าที่อยู่ใกล้ๆเพื่อค้นหาเศษผ้าหรือพวกชุดต่างๆที่ยังหลงเหลืออยู่ เขาพยายามค้นหามันให้ได้มากที่สุดและเดินกลับเข้าไปที่อาคารที่ถล่มลงมา มันใช้เวลาไม่มากนักเมื่อเขาเดินกลับมาตรงหน้า  ลิฟท์ที่เคยถล่มลงมาอีกครั้ง

เขารู้สึกเหนื่อยล้าอย่างยิ่งในตอนนี้  เขานั่งพักอยู่ตรงนี้คู่หนึ่งก่อนที่จะจุดคบเพลิงขึ้นมา ในตอนนี้เขาสามารถมองเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน สัตว์ร้ายตัวนั้นยังคงจมอยู่ใต้กองอีก มีเพียงศีรษะ ลำคอและขาหน้าของมันเท่านั้นที่โผล่ออกมาให้เห็น

ฟู่เทียนค่อยๆนำวัสดุสีดำออกมาจากนั้นก็ห่อมันเอาไว้ด้วยเศษผ้าและไม้  หลังจากนั้นเขาก็โยนมันตรงเข้าไปหาสัตว์ร้ายทันที

สัตว์ร้ายตื่นขึ้นมาทันทีและดวงตาของมันก็เปิดขึ้น มันร้องโหยหวนออกมาด้วยความเจ็บปวด

ฟู่เทียนยิ้มออกมาขณะที่เขาโยนคบเพลิงเข้าไป

ฟู่ว!

คบเพลิงตกลงไปบนห่อผ้าและเปลวไฟก็โหมกระหน่ำขึ้นทันที!

“โฮก!!”

ไฟเริ่มลามไปถึงร่างกายของสัตว์ร้าย มันเริ่มร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและสะบัดหัวอย่างบ้าคลั่ง กองหินเริ่มคลายตัวเล็กน้อยเมื่อมันขยับตัว มีหินจำนวนมากที่กลิ้งลงมา แต่ยังไงก็ตามมันไม่อาจหลุดออกมาได้ในตอนนี้

ฟู่เทียนรู้สึกโล่งใจเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เขากลัวว่าสัตว์ร้ายตัวนี้จะระเบิดพลังของมันออกมาจากความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นและพุ่งตรงมาที่เขา แต่ด้วยน้ำหนักของอาคารที่ถล่มลงมาและมันอาจจะเสียเลือดไปมากทำให้มันไม่มีพลังมากพอที่จะหลุดรอดออกมาได้ในตอนนี้

เปลวเพลิงเริ่มโหมกระหน่ำรุนแรงมากยิ่งขึ้น สัตว์ร้ายร้องครวญครางก่อนที่จะจมหายไปในเปลวเพลิงนี้

ฟู่เทียนมองไปที่มันอย่างเงียบๆ เขารู้สึกได้ว่าชีวิตช่างเปราะบางยิ่งนัก แม้แต่สัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งก็ไม่อาจหลีกหนีจากความตายได้ บางที… ไม่สิ… มันอาจจะต้องโทษตัวเองที่ไม่ได้ทรงพลังมากพอใช่ไหม?

ฟู่เทียนกำหมัดของเขาไว้แน่น ความทะเยอทะยานในหัวใจของเขาเพิ่มมากยิ่งขึ้นเมื่อเปลวไฟเริ่มโหมกระหน่ำมากขึ้นเรื่อยๆ…

เปลวไฟโหมกระหน่ำต่อไปอีกประมาณ 10 นาทีจากนั้นก็เริ่มดับไป กลิ่นของเนื้อที่ถูกเผาไหม้ก็เริ่มลอยขึ้นมาในอากาศ

เขาไม่รู้ว่าสัตว์ร้ายตัวนี้นั้นมีสติปัญญามากเพียงใด บางทีมันอาจจะแกล้งตายอีกก็ได้?! ดังนั้นเพื่อความแน่ใจเขาจึงหยิบก้อนหินและเขวี้ยงตรงไปที่มัน

สัตว์ร้ายตัวนี้ไม่มีการตอบสนองใดๆ

ฟู่เทียนรู้สึกโล่งใจ เขาเดินลงไปแล้วมองร่างของสัตว์ร้ายที่ไหม้เกรียมอย่างใกล้ชิด ร่างของมันไหม้เกรียมไปทั่วทั้งตัวแต่ก็ยังคงมีเลือดที่ไหลออกมาอยู่

“ดูเหมือนว่ามันจะต่างจากพวกซอมบี้ การฆ่ามันไม่จำเป็นต้องตัดหัวออกมา” ความคิดมากมายเริ่มปรากฏขึ้นในสมองของฟู่เทียน

“น่าสนใจจริงๆ ศีรษะของมันจะแตกต่างจากพวกซอมบี้หรือเปล่านะ?” ดวงตาของฟู่เทียนเริ่มเย็นชาขึ้นทันทีเมื่อเขาชักมีดสั้นออกมา



 

รีวิวผู้อ่าน