The Dark King – Chapter 78 พูดคุย
สมาคมเมลลอน สำนักงานใหญ่หน่วยค้นหา
พาหนะหยุดลงตรงหน้าประตูของสำนักงานใหญ่ ฟู่เทียนมองออกภายนอก พร้อมกวาดตามองดูอาคารที่ตั้งตระหง่านอยู่ เขาก้าวทีละก้าวขึ้นไปยังบันไดและมาหยุดลงที่ตรงโถงทางเข้า ภายในมีความกว้างใหญ่ไพศาล มีหน่วยค้นหาอยู่สองสามคนยืนอยู่หน้ากระดานประกาศข่าว กำลังมองหาข้อมูลล่าสุด
คำแถลงการณ์เหล่านี้กล่าวถึงข้อมูลล่าสุดที่เกิดขึ้นที่โลกภายนอก มันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับหน่วยค้นหาที่จะต้องติดตามข่าวก่อนที่จะออกเดินทางไปทำภารกิจ มีรายละเอียดเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงเรื่องต่างๆภายในพื้นที่ของสมาคมเมลลอนและพื้นที่ใกล้เคียง ฟู่เทียนกวาดตามองดูข่าวสารต่างๆ มีบางอย่างดึงดูดสายตาของเขาไว้ “พื้นที่หมายเลข8 ถูกควบคุมโดยพวกซอมบี้ ทำให้เกิดการปิดล้อมขึ้นชั่วคราว หน่วยค้นหาไม่ควรเข้าไป”
ฟู่เทียนรู้ดีว่าในบางสถานการณ์จะถูกควบคุมเข้มจากทางสมาคม หน่วยค้นหายังคงเป็นอิสระในการค้นหาสิ่งต่างๆที่อยู่ภายใต้การควบคุมจากทางสมาคม กล่าวคือการปฏิบัติภารกิจยังคงมีขอบเขตอยู่บ้าง ดังนั้นหน่วยค้นหาส่วนใหญ่มักมาติดตามข่าวสารล่าสุดก่อนที่จะออกไปปฏิบัติภารกิจภายนอก มันทำให้พวกเขาหลีกเลี่ยงอันตรายได้บางส่วน
แม้ว่าพื้นที่จะถูกกวาดล้างไปแล้ว แต่พวกซอมบี้หรือสัตว์ร้ายไม่ได้ทำตามกฏของสมาคมซะหน่อย มีเหตุการณ์อยู่บ่อยครั้งที่เกิดการเคลื่อนย้ายเข้ามายังพื้นที่ที่ถูกกวาดล้างเรียบร้อยแล้ว ซึ่งฟู่เทียนเพิ่งจะรอดชีวิตมาจากเหตุการณ์ดังกล่าว
ฟู่เทียนไม่ได้หยุดยืนอยู่นานนัก เขาเดินเข้าไปในโถงอาคารและมุ่งไปทางบันได
“เห้ เทียน” มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
ฟู่เทียนมองไปรอบๆ เขาคือปีเตอร์ซึ่งกำลังถือถ้วยกาแฟร้อนเอาไว้อยู่ ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งจะเดินออกมาจากสำนักงานของเขา “คุณปีเตอร์”
“ของที่นายรวบรวมมายังไม่ได้รับการประเมินเลย ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?” ปีเตอร์รู้สึกงุนงง
ฟู่เทียนก็ไม่ทราบเช่นเดียวกัน ไม่ใช่ว่าเขารู้เรื่องแล้วด้วยงั้นหรอ? ทันใดนั้นเขาเข้าใจขึ้นมาในทันใด อาจเป็นเพราะพวกผู้บริหารระดับสูงยังไม่ได้เปิดเผยข้อมูลที่เกิดขึ้นกับตัวเขา เมื่อเห็นว่าปีเตอร์ยังไม่รู้ถึงข้อมูลเรื่องนี้ เขาจึงกล่าวตอบแบบอ้อมค้อม “ผมได้รับคำสั่งให้เข้ามาที่นี่ ผมก็ยังไม่รู้ถึงรายละเอียดลึกๆเช่นกัน...”
ปีเตอร์ชะงักลงชั่วครู่พลางคิดอะไรขึ้นมาบางอย่าง เขาขมวดคิ้วลงเล็กน้อยและกล่าวกับตัวเอง “ไม่น่าจะ...อ่า...แม้จะเป็นผู้ต้องสงสัย… พวกเขาเพิ่งถูกคัดเลือก” เขาดูสับสน… “จริงๆแล้วฉันกำลังตามหาตัวนายอยู่” “ฉันได้ยินเกี่ยวกับพื้นที่หมายเลข8มา สองสามวันก่อนมีข่าวเกี่ยวกับการตายของนักล่าประกาศมาจากสำนักงานใหญ่นักล่า พวกเขาจะทำการสอบสวนกลุ่มของเธอที่ได้เดินทางเข้าไปในพื้นที่หมายเลข8 แต่พวกจบใหม่คงไม่มีอะไรที่ต้องกังวลมากนัก”
ฟู่เทียนลังเลใจอยู่ชั่วครู่ ขนทั่วตัวของเขาลุกกรูขึ้น ราวกับเขากำลังได้รับสัญญาณอันตรายบางอย่าง ทันใดนั้นเขารู้สึกได้ว่าเขามีปฏิกิริยากับคำพูดของปีเตอร์มากกเกินไป เขารีบสงบสติอารมณ์ “ผมก็สงสัยอยู่เหมือนกัน! ขอบคุณมากครับคุณปีเตอร์”
ปีเตอร์ยิ้มและกล่าวตอบ “ฉันตั้งความหวังกับเธอไว้เยอะนะ ดังนั้นอย่างขี้เกียจและพยายามให้มากขึ้น!” จากนั้นเขาจึงเดินจากไป
ฟู่เทียนค่อยๆหันหลังให้กับปีเตอร์ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาค่อยๆจางหายไปและถูกแทนที่ด้วยความเย็นชา เขาเบิ่งตาเล็กน้อย “สำนักงานใหญ่ของฝั่งนักล่า ตรวจสอบพื้นที่หมายเลข8 และตามหาหลักฐาน ไม่คิดมาก่อนเลยว่าพวกเขาจะลงทุนตรวจสอบพื้นที่ที่เป็นเพียงหน่วยค้นหาได้เดินทางเข้าไปเท่านั้น” แม้ว่าเขาจะไม่กลัวอะไรมากแต่การที่สำนักงานใหญ่ทางฝั่งนักล่าเข้ามาจัดการเรื่องนี้ทำให้รู้ว่าพวกเขากำลังจะจัดการเรื่องนี้อย่างจริงจัง!
เขานึกถึงปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้น ด้วยสัญลักษณ์เวทมนตร์เหล่านั้นพวกนักล่าจะมีความสามารถพิเศษ เช่นนั้นแล้วคงจะมีนักล่าคนอื่นๆที่มีความสามารถในการตามกลิ่นเช่นเดียวกับตัวเขา?
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้เขากำมือของตัวเองขึ้นแน่น พร้อมได้ตัดสินใจอะไรบางอย่าง แม้ในการสอบสวนที่กำลังจะถึงเขาจะโดนเล่นงานอย่างหนัก เขาตัดสินใจที่ปฏิเสธในทุกๆข้อกล่าวหา
ฟู่เทียนมองไปยังบันไดราวกับว่าความสงบได้ถูกเรียกกลับมาแล้ว เขาก้าวขึ้นข้างบน ทีละก้าวๆ
สำนักงานใหญ่ของหน่วยค้นหาแบ่งเป็น 4 ระดับด้วยกัน แต่ละระดับจะถูกปกป้องโดยผู้รักษาความปลอดภัยจากตระกูลขุนนางของสมาคมเมลลอน มีเพียงขุนนางชั้นสูงเท่านั้นที่มีสิทธิ์ในการครอบครองกองกำลังส่วนตัว แต่ก็ยังมีการจำกัดจำนวนเช่นกัน นั่นเป็นสาเหตุที่ตระกูลในสมาคมต่างแบ่งหน้าที่และทรัพยากรต่างๆร่วมกัน ทั้งหมดนี้ก็เพื่อการปกป้องทรัพย์สินต่างๆของสมาคม
ที่ชั้นสี่แห่งนี้ถูกออกแบบคล้ายๆกับโบสถ์ มีห้องพักจำนวนมากมาย ฟู่เทียนรู้สึกตัวเองกำลังหลงทาง เขาย้อนกลับไปตามทางเดินและสอบถาม “สำนักงานของคุณ ‘เดตัน’ อยู่ทางไหนครับ” หลังจากได้รับคำตอบ ในที่สุดเขาก็มาหยุดอยู่ที่ห้องประตูสีแดงขนาดใหญ่ เขาเคาะประตูเบาๆ
ประตูเปิดออก ชายวัยกลางคนมองไปทั่วๆตัวของฟู่เทียน เขายิ้มออก “เธอน่าจะคือเทียน หน่วยค้นหาที่ได้รับคัดเลือกใหม่ที่เพิ่งเข้าร่วมกับสมาคม เข้ามาสิ”
ฟู่เทียนพยักหน้าและก้าวเข้าไป
ห้องถูกออกแบบให้แสงสาดส่องเข้ามาได้อย่างสวยงาม มีกลิ่นหอมลอยอบอวลอยู่ทั่วทั้งห้อง เมื่อเขาก้าวเขามาภายในก็รับรู้ได้ถึงพรมที่นุ่มนวลอยู่ใต้เท้าของเขา ฟู่เทียนกวาดตามองรอบๆห้องอย่างรวดเร็ว โต๊ะ เก้าอี้ โซฟา และภาพเขียนน้ำมันทุกๆชิ้น ให้ความรู้สึกของบรรยากาศแห่งความสวยงามและมั่งคั่ง
เขาถอนหายใจเพราะความหรูหราเหล่านี้ สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขาในตอนนี้ คือภาพวาดขนาดใหญ่ของหญิงสาวและชายหนุ่มที่มีร่างกายกำยำ สิ่งทืี่สะดุดตาที่สุดคือบริเวณใกล้ๆกับคางของชายผู้นั้นมีรอยแผลเป็นที่ดูลึกยาว
ตำแหน่งของแผลนั้นช่างน่าตกใจ ถ้ามันเบี่ยงเบนออกไปแม้ซักครึ่งเซนติเมตร หลอดเลือดแดงคงถูกตัดขาด
“เจ้าหนุ่ม เข้ามานั่งก่อนสิ” ชายวัยกลางคนมองไปยังฟู่เทียน
ฟู่เทียนเห็นท่าทีอันอ่อนโยนของชายผู้นี้ เขารู้ดีว่าคงไม่ใช่การสอบสวนเกี่ยวกับการตายของนักล่า เขารู้สึกโล่งใจพร้อมเอนตัวลงนั่งบนโซฟาตรงข้ามกับคุณเดตัน
“ฉันอ่านประวัติของเธอมาแล้ว ก่อนหน้านี้ระดับรังสีบนร่างกายของเธอมีค่า 0.8เท่านั้น ต่ำกว่า1 ซะอีก!” เดตันค่อยๆเปิดสมุดบนโต๊ะของเขา “อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอได้กลับมาจากภายนอก โดยปกติค่ารังสีจะต้องเพิ่มขึ้น แต่ในกรณีของเธอกลับกลายเป็นลดลงเหลือเพียง 0.1 เจ้าหนุ่มเธอรู้รึป่าวว่าพวกนักล่าก็มีค่ารังสีเท่านี้เช่นกัน”
ฟู่เทียนพยักหน้าช้าๆ เขาไม่คาดคิดมาก่อน
“เอาล่ะ เธอมีสัญลักษณ์เวทมนตร์ และนั่นทำให้มันไม่น่าแปลกใจที่เธอมีระดับรังสีเท่านี้ ตอนนี้ฉันอยากรู้ว่าสัญลักษณ์เวทมนตร์ของเธอ...อยู่ตรงไหน?” เดตันกล่าว