“เจิ้งจือ...เป็นเจ้างั้นหรือ?” ติง ฉินซาน เป็นคนแรกที่ตอบสนอง ตอนนีเขากำลังยืนอัดแน่นอยู่ในหลุมพร้อมกับคนอื่นๆ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยคลาบดินโคลน
“หืม? ลุงฉินซาน ท่านมาทำอะไรที่นี่?” เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ ได้ยินเสียงของ ติง ฉินซาน เขารีบวิ่งไปหาและเอาหัวชะโงกเข้าไปในหลุม
“เป็นเจ้าจริงๆ เจิ้งจือ!” เมื่อมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย เขามาทำอะไรที่นี่กัน? หรือเป็นเพราะเขาโชคไม่ดีถูกดึงมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน?
เดี๋ยวก่อนนะ...
มีบางอย่างไม่ถูกต้อง เหมือนพวกหมู่บ้านภูเขาทางเหนือจะเคยพูดว่าพวกเขาถูกปล้นโดยเด็ก 7 ขวบ?!
หรือว่าจะเป็น...
ไม่เป็นไปไม่ได้?! ถ้าเป็น ฟาง เจิ้งจือ ที่ปล้นพวกหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ มันจะไม่พิลึกพิลั่นเกินไปหน่อยหรือ?
“ไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่มีทาง...” ติง ฉินซาน ส่ายหัวไปมาอย่างรวดเร็ว
เขาจำได้ว่า ฟาง เจิ้งจือ มาที่ภูเขานี้มากกว่า 10 ครั้ง แต่เขาจับสัตว์ไม่ได้สักตัว ปล้นหน่วยล่าสัตว์ของภูเขาทางเหนือ? ต่อให้ดวงอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกเขาก็ไม่มทางเชื่อ
“เจ้าเด็กชั่ว...เจ้ากล้าปล้นหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางเหนืองั้นรึ รีบปล่อยพวกเราออกไปเดี๋ยวนี้!” คนของหน่วยล่าสัตว์ภูเขาทางเหนือตะโกนออกมาเมื่อเห็นหัวเล็กๆของ ฟาง เจิ้งจือ ยื่นเข้ามา
หน้าของ ติง ฉินซาน เปลี่ยนไปทันที ตอนนี้เขาตกใจและหวาดกลัวอย่างสุดขีด มองไปที่หัวเล็กๆของ ฟาง เจิ้งจือ ที่ยื่นเข้ามา ตอนนี้เขาอยากจะเอาหัวตัวเองมุดลงดินเสียเหลือเกิน
ในฐานะของรองหัวหน้าหน่วยล่าสัตว์ตอนแรกเขาคาดหวังกับ ฟาง เจิ้งจือ ไว้มาก แต่เมื่อเขากลับมามือเปล่าหลายครั้ง ในที่สุดเขาก็คิดว่า ฟาง เจิ้งจือ เป็นแค่เด็กที่ชอบเที่ยวเล่นและขี้เกียจเท่านั้น
แต่ตอนนี้...
เด็กขี้เกียจคนนั้นกลับทำสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถทำได้ เขาปล้นกลุ่มล่าสัตว์ของหมู่บ้านของภูเขาทางเหนือ!!
เขาไม่อยากจะเชื่อ แต่มันเป็นความจริง
หลังจากเขาได้ยินที่หน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือพูด เขาก็รู้ได้ทันทีว่าเจาเด็กขี้เกียจของพวกเขานั้นเกี่ยวข้องกับ ‘การปล้น’ ครั้งนี้
เพียงคนเดียวแต่กลับปล้นหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านทางเหนือได้หมด เชาทำได้ยังไง?! เขาคิดมันได้ยังไงกัน?!..
เอ๋?! เดี๋ยวนะ
พวกเราก็ติดอยู่ในกับดักนี่เหมือนกันนี่หน่า!
ใบหน้าของ ติง ฉินซาน แดงขึ้นอีกครั้ง เขาไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกในตอนนี้ของเขายังไงดี แล้วหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางใต้จะถูกเขาปล้นด้วยไหม?
“เจิ้งจือ ปล้นหน่วยล่าสัตว์หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ?!”
“ข้าฟังไม่ผิดใช่ไหม?”
“เหลือเชื่อ เขาอายุแค่ 7 ขวบเท่านั้น!”
หลังจากได้ยินเสียงของ ฟาง เจิ้งจือ พูดออกมา ติง ฉินซาน นั้นตกตะลึงไปเรียบร้อยคนอื่นๆจากหมู่บ้านภูเขาทางใต้ก็เช่นกัน พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้น
แต่ความรู้สึกในการติดกับดักนั้นไม่ได้สะดวกสบายมากนั้น ดังนั้นบางคนจากหมู่บ้านภูเขาทางใต้จึงเริ่มตะโกนออกมา
ถึงแม้พวกเขาจะเสียหน้าไปบ้าง แต่ก็เห็นกันอยู่ว่าครั้งนี้หมู่บ้านภูเขาทางใต้ได้ประโยชน์ชัดๆ
“เด็กคนนั้นมาจากหมู่บ้านภูเขาทางใต้?” จาง หยางปิง ที่นั่งยองๆอยู่กับพื้น เมื่อได้ยินเสียงตะโกนข้างนอก ดาบที่อยู่ในมือของเขาก็ตกลงพื้นทันที
ถ้า ฟาง เจิ้งจือ อยู่แค่คนเดียวเขายังพอตอบโต้ได้บ้างถ้าอีกฝ่ายไม่ระวังตัว แต่ตอนนี้ถ้าเพิ่มหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางใต้เข้าไปด้วย นี่มันเป็นแผนการใหญ่ที่วางแผนมาอย่างดิบดีแน่นอน ไม่มีทางที่เขาจะตอบโต้ได้เลย
ครั้งนี้...ครั้งนี้มันจบลงแล้ว
พวกเขาต้องถูกปล้น!
“ทางที่ดีพวกเจ้าทุกคนจงย้อมแพ้ซะ ทิ้งอาวุธแล้วเตรียมโดนจับซะดีๆ!” ฟาง เจิ้งจือ ตะโกนขึ้น ขณะที่ใช้ขาสั้นๆของเขาเดินไปที่ปากหลุม
“ฝันไปเถอะ!” คนของหมู่บ้านทางเหนือตอบออกมาอย่างไม่เต็มใจ
“ถ้าหลุมในไม่ยอมข้าจะฉี่ใส่หลุมนั้นซะ!!”
“…”
ในที่สุดคนจากหมู่บ้านทางเหนือก็ยอมมอบตัวด้วยความไม่เต็มใจทีละคน พวกเขานึกภาพที่ฉี่ถูกรดใส่หัวตัวเองแล้ว พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ด้วยความอัปยศต่อไปได้ยังไง?
ติง ฉินซาน ตอนนี้ความรู้สึกเต็มไปด้วยความซับซ้อน เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เขาควรจะดีใจหรือหดหู่ดี
แต่ความกระอักกระอวนของเขาไม่นานก็หายไป
“ฮ่า ฮ่า ครั้งนี้การล่าของพวกเราคงประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก!” มองไปทางเหยื่อที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือทิ้งเอาไว้ ติง ฉินซาน ก็ยิ้มไม่หุบ
“ลุงฉิน มีหมูป่าตัวใหญ่อยู่ทางโน้นด้วยละ!” ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้จักหมู่ป่าเขี้ยวเหล็กมาก่อน แต่เขาคิดว่ามันคงมีค่ามากที่สุดในการล่าครั้งนี้
เพราะว่ามันตัวใหญ่และเนื้อแน่นมาก!
“อ๊าก!! พวกเจ้ามัน...ไร้ยางอายสิ้นดี!” เมื่อ จาง หยางปิง ได้ยินคำพูดของ ฟาง เจิ้งจือ หน้าของเขาถอดสีทันที หมูตัวนั้นมีค่ามากกว่าเหยื่อทั้งหมดที่วางกองอยู่ตรงนี้เสียอีก
ยิ่งไปกว่านั้นกว่าเขาจะฆ่ามันได้ ผู้คนจากหน่วยของเขาก็บาดเจ็บกันเป็นจำนวนมาก
แต่ตอนนี้...
มันกำลังจะถูกพรากจากเขา จะยอมรับได้ยังไงกัน?
“หมูป่าตัวใหญ่? ย่าบอกนะว่าเป็นหมูป่าเขี้ยวเหล็ก!” ตาของสมาชิกหน่วยนักล่าของภเขาทางใต้ต่างเบิกกว้าง หมู่ป่านั่นคือขุมสมบัติที่แท้จริง ต่อให้พวกเขาเดินอยู่บนภูเขาเป็นปี ก็ยากที่จะพบเจอมัน
“บางคนเฝ้าอยู่ตรงนี้ พวกข้าจะไปดูสักหน่อย..เจิ้งจือ นำทาง!” ตอนนี้ ติง ฉินซาน เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“ได้เลย” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
“พวกเราล่าได้เป็นจำนวนมากในครั้งนี้ พวกเราประสบความสำเร็จมาก!” มองไปที่ หมูป่าเขี้ยวเหล็กข้างหน้า สมาชิกหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางใต้ต่างเต็มไปด้วยความยินดี
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ....พวกเจ้ารออะไรกันอยู่ละ? เอาเชือกมาผูกมันสิ อย่ามัวแต่เสียเวลารีบแบกมันไป!” ใบหน้าของ ติง ฉินซาน กลายเป็นสีแดงด้วยความยินดี การล่าในครั้งนี้พวกเขาได้สัตว์มากกว่าที่ล่ามาทั้งเดือนรวมกันเสียอีก
เจ้าหมูป่าเขี้ยวเหล็กนั้นเป็นเหมือนของขวัญที่ฟ้าประทานมาให้
ทุกคนรีบทำตามคำสั่งทันที
“เจิ้งจือ ตอนนี้เจ้าอยู่เฉยๆก็ได้ ไม่อยากให้เจ้าลำบาก พวกเราจะยกไปกันเอง!” สมาชิกคนหนึ่งของหน่วยล่าสัตว์ตบลงไปที่ไหล่ของ ฟาง เจิ้งจือ สายตาของเขาราวกับมองเห็นสมบัติอันล้ำค่าอยู่
“ฮ่าฮ่า..” ฟาง เจิ้งจือ หัวเราะ เขาไม่คิดจะช่วยยกอยู่แล้ว งานใช้แรงงานอย่างนี้เหมาะสำหรับผู้ใหญ่มากกว่า เด็กน้อยๆอย่างเขาควรที่จะไปทำอย่างอื่น
...
เหมือนทุกครั้ง หัวหน้าหมู่บ้าน เมิ่ง ไป่ กำลังถือกล้องยาสูบไว้ในมือ สายตาเต็มไปด้วยความกังวล ช่วงนี้สัตว์ที่ล่าได้นั้นน้อยลงมาก
ตอนนี้ในหมู่บ้านมีทั้งหมดกว่า 100 ครอบครัว ไม่มีอาหารที่เพียงพอสำหรับกินประทังชีวิต
เขาคิดอยู่ว่าอาจจะต้องขอความช่วยเหลือจากหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ แต่มันคงเป็นไปยาก
“ถ้าอย่างนั้นคงต้องติดสินบนพวกนั้น..” หัวหน้าหมู่บ้านกัดฟันแน่น
ทันใดนั้นเอง
“เร็วเข้า! หน่วยล่าสัตว์ล่าได้เป็นจำนวนมากในครั้งนี้! ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังได้หมูป่าเขี้ยวเหล็กมาด้วย!”
หัวหน้าหมู่บ้าน เมิ่ง ไป่ ที่กำลังกัดฟันอยู่นั้น ตัวแข็งค้างไปในทันที ใบหน้าของเขาพลันแสดงความยินดีออกมาแทน หมูป่าเขี้ยวเหล็ก?!!
เหลือเชื่อ! นี่มันเป็นผลงานที่ดีที่สุดในรอบปี
“เร็วเข้า ส่งคนในหมู่บ้านที่แข็งแรงไปรับหน่วยล่าสัตว์!” หัวหน้าหมู่บ้าน รีบออกคำสั่งทันที เมื่อรู้ข่าว
“ทราบแล้ว!” ชาวบ้านตอบกลับไปด้วยความยินดี
หน่วยล่าสัตว์นั้นล่าได้เป็นจำนวนมาก เป็นข่าวดีที่ทำให้ทั่วทั้งหมู่บ้านเต็มไปด้วยความยินดี
เพจหลัก : Gate of god TH