Chapter 119: แย่งชิงลูกสัตว์
เมื่อได้ยินคำพูดของคาโบลด์ รอยยิ้มบนใบหน้าของทุกคนก็ค่อย ๆ หายไป สิ่งที่เขาพูดนั้นไม่ผิด หากพวกเขาอยากจะเอาตัวลูกสัตว์ราชาพยัคฆ์ขนทองไปด้วย พวกเขาก็จะพบกับปัญหามากมาย แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เจอกับพ่อแม่ของเจ้าตัวน้อย แต่การนำมันกลับไปที่เมืองเวคก็ยังคงเป็นเรื่องยากอย่างมาก หลังจากที่ลูกสัตว์เป็นสิ่งมีชีวิต มันไม่อาจเข้าไปในเข็มขัดมิติได้หากว่ามันไม่ตาย เนื่องจากข้อจำกัดของเข็มขัด ดังนั้นพวกเขาจะต้องเคลื่อนย้ายมันจากภายนอก แต่เนื่องจากเส้นทางมีกลุ่มคนมากมาย ข่าวลือของลูกราชาพยัคฆ์ทองคำจะแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงตอนนั้นกลุ่มที่เข้มแข็งมากมายจะมาและพยายามที่จะยั่วยุกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของพวกเขานี่จะเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่อาจป้องกันได้
"ฮ่าฮ่า ถ้าเจ้าไม่มีพลังพอที่จะเอาลูกเสือไป งั้นทำไมเจ้าไม่ส่งมันมาให้พวกเราล่ะ ? "
ในขณะนั้นก็ได้ยินเสียงตะโกนออกมาอย่างมีความสุขอย่างไม่อาจควบคุมได้ มีเงาร่างปรากฏออกมาจากเงามืดเข้ามายังกลุ่มของพวกเขา พวกเขาล้อมทหารรับจ้างอัคนีอย่างรวดเร็ว มีทั้งหมด 20 คน โดยแต่ละคนสวมหมวกเหล็กและชุดเกราะโลหะ ทหารรับจ้างจำนวนมากสวมเกราะที่แตกหัก ขณะที่บางคนยังคงมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของพวกเขา เพียงแค่ดูก็สามารถบอกได้ว่าพวกเขาต่อสู้กันมาก่อน
เมื่อเห็นผู้คนจำวนวนมากออก ในตอนนี้ทุกคนในกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีก็มีมีสีหน้าอัปลักษณ์ แต่ทันทีที่พวกเขาเห็นสัญลักษณ์เล็ก ๆ บนหน้าอก พวกเขาก็พลันแสดงสีหน้าที่ซีดเซียวออกมาทันที แม้กระทั่งเคนดัลก็ซีดเซียวเหมือนกับคนตายขณะพูดว่า "พวกเขาเป็นกลุ่มทหารรับจ้างโจว" เสียงที่สั่นเครือออกมาในแต่ละคำพูด
"ฮ่าฮ่า เจ้ามีสายตาที่ดี มองลูกพยัคฆ์มาให้กับเราดี ๆ และว่าง่าย ๆ เจ้าควรรู้ถึงผลที่ตามมาถ้าเจ้าไม่ยอม" หัวหน้าพูดพร้อมกับจ้องมองอย่างเย็นชาไปยังแต่ละคนและมีสีหน้าเหยียดหยาม อย่างไรก็ตามในขณะที่เขามองไปยังลูกเสือที่กำลังกินอย่างมีความสุข มันก็มีความปรารถนาที่ปกปิดไม่ได้ปรากฏอยู่ในแววตาของเขา
ไม่มีใครในกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีพูดอะไรออก เนื่องจากใบหน้าของพวกเขาซีดเซียว
เจี้ยนเฉินกวาดตามองทหารรับจ้างโจวแต่ละคน ด้วยพลังของเขา เขาสามารถบอกได้ว่าทหารรับจ้างแต่ละคนแข็งแกร่งแค่ไหน ในสายตาของเขานอกเหนือจากเซียนผู้เชี่ยวชาญสองคน และที่เหลือเป็นเซียนระดับสูง อย่างไรก็ตามเซียนผู้เชี่ยวชาญทั้งสองก็ยังคงเหนือกว่าหัวหน้าเคนดัลและอาจจะเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นกลางขึ้นไป
เจี้ยนเฉินค่อย ๆ ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยอย่างช้า ๆ และมองไปรอบ ๆ ด้วยความแข็งแกร่งของเขา ตราบใดที่ไม่มีเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษก็คงไม่มีปัญหา
"อ๊าวว!""อ๊าวววว!"
เมื่อมาถึงจุดที่เจ้าตัวน้อยกินเนื้อสัตว์อสูรหมดแล้ว มันก็จ้องมองไปยังเนื้อย่างที่ยังอยู่บนกองไฟ มันเริ่มที่จะร้องออกมาอย่างไม่หยุดในการขอเนื้อย่างด้วยความหิวโหย โดยไม่รู้สึกถึงอันตรายรอบ ๆ ตัว
เจี้ยนเฉินย่อลงอย่างช้า ๆ และอุ้มเจ้าตัวน้อยมาไว้ที่หน้าอกของเขา ในเวลาเดียวกันสมาชิกแต่ละคนของกลุ่มทหารรับจ้างโจวก็มองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างเย็นชาพร้อมกับจิตสังหาร
"เด็กน้อย มอบลูกสัตว์นั่นให้ข้าเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นเจ้าจะต้องตายที่นี่และเดี๋ยวนี้" หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างโจวตะโกนไปยังเจี้ยนเฉิน
เมื่อได้ยินอย่างนั้น เจี้ยนเฉินก็มองกลับไปยังพวกเขาโดยไม่มีความโกรธแค้นใด ๆ นัก เขาเริ่มยิ้มและพูดว่า "แม้ว่าเราจะมอบลูกสัตว์ตัวนี้ให้เจ้า เจ้าก็ไม่ยอมให้เราไปเพราะเจ้ากลัวว่าเราจะกระจายข่าวของลูกสัตว์ตัวนี้และทำให้เกิดปัญหากับเจ้าอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง ยิ่งไปกว่านั้นปัญหารบกวนก็ค่อนข้างสำคัญ”
หัวหน้ากลุ่มหัวเราะเยาะขณะที่มองไปยังเจี้ยนเฉิน "เจ้าค่อนข้างฉลาด แต่ก็มีบางครั้งที่คนฉลาดจะตายเร็ว ดังนั้นบางครั้งคนเราก็ไม่ควรฉลาด การเป็นคนโง่ก็ยังทำให้พวกเขามีชีวิตอยู่ต่อไปได้เล็กน้อย" ในขณะที่เขาพูด พลังเซียนจำนวนมาก็รวมตัวกันที่มือขวาของเขาและกลายเป็นกระบี่ยาวอย่างรวดเร็ว
หัวหน้าชี้ปลายกระบี่มาที่เจี้ยนเฉินและพูดอย่างเย็นชา "เด็กน้อย ข้าจะให้โอกาสสุดท้ายกับเจ้า มอบลูกสัตว์ตัวนั้นมาดี ๆ ไม่อย่างนั้นข้าสาบานได้เลยว่าข้าจะทำให้เจ้าตายอย่างน่าสังเวช" ชายคนนั้นคำรามเมื่อทหารรับจ้างโจวคนอื่น ๆ ก็เริ่มที่จะเตรียมอาวุธของตนเองพร้อมที่จะเริ่มต่อสู้และล้อมเจี้ยนเฉินเพื่อข่มขู่
ในเวลาเดียวกัน กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีก็ตัดสินใจที่จะไม่ยอมจำนนและเริ่มนำอาวุธของตนออกมา อย่างมากพวกเขาก็ตายด้วยกัน พวกเขาเข้าใจแล้วว่าแม้ว่าพวกเขาจะมอบลูกสัตว์ให้ พวกเขาก็ยังถูกกลุ่มทหารรับจ้างโจวฆ่าอยู่ดี หากเป็นคนอื่นพวกเขาก็ต้องทำอย่างนี้อยู่ดีและไม่ปล่อยให้กลุ่มทหารรับจ้างโจวได้ไป ดังนั้นหากว่าพวกเขาต้องตาย พวกเขาก็ต้องลากกลุ่มทหารรับจ้างโจวไปพร้อมกับพวกเขาด้วย แม้ว่าพวกเขาไม่อาจทำอะไรได้ แต่กลุ่มทหารรับจ้างโจวก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะได้รับบาดเจ็บ
เมื่อเห็นท่าทีของทุกคนในกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างโจวก็มองอย่างดูถูกก่อนที่จะหันไปหาเจี้ยนเฉินและพูดว่า "เด็กน้อย ไม่ต้องล้อเล่นอีกแล้ว ถ้าเจ้ามอบลูกสัตว์ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า" ตอนนี้ลูกสัตว์อยู่ในอ้อมอกของเจี้ยนเฉิน เมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินไม่ได้มีความตั้งใจที่จะปล่อยมัน ชายคนนั้นก็กลัวว่าเจี้ยนเฉินจะฆ่าลูกสัตว์หากจนมุม
เจี้ยนเฉินรู้ทันว่าทำไมชายคนนี้ถึงลังเลและไม่อาจทำอะไรนอกจากหัวเราะแห้ง ๆ มือซ้ายของเจี้ยนเฉินที่จับลูกสัตว์ที่กำลังร้องงุนง่าน ได้ลูบไปบนหัวของมัน "เจ้าอยากได้เจ้าตัวน้อยนี่มาก แล้วทำไมเจ้าไม่มาเอามันไปล่ะ มันเป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้ากล้าพูด แต่ไม่กล้าที่จะมาเอามันไป?"
จ้องมองไปอย่างเย็นชา เจี้ยนเฉินมีใบหน้าที่ดุร้ายจนทำให้ชายคนนั้นอึ้งค้างอย่างไม่สบอารมณ์ ในใจของเขารู้สึกถึงลางสังหรณ์แปลก ๆ ท่าทีของเจี้ยนเฉินผิดปกติอย่างมาก ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ
"เจ้า ! ไปเอาลูกสัตว์มาให้ข้า ! "หัวหน้าสั่งทหารรับจ้างอีกคนที่อยู่ใกล้ ๆ
"ขอรับ ! " ทหารรับจ้างขานรับอย่างไม่ลังเล ขณะที่เดินไปหาเจี้ยนเฉินอย่างระมัดระวัง ราวกับกำลังทดสอบดูว่าเจี้ยนเฉินจะทำอะไร
เมื่อทหารรับจ้างเดินไปหาเจี้ยนเฉินอย่างระมัดระวังเจี้ยนเฉินก็ไม่ได้มีท่าทีใด ๆ ที่ไม่คาดคิด เขายืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับรอยยิ้ม อย่างไรก็ตามทหารรับจ้างก็ไม่กล้าที่จะลดการป้องกันตัวลง เขายื่นมืออกมาอย่างช้า ๆ เพื่อจับลูกสัตว์จากแขนของเจี้ยนเฉินอย่างระมัดระวัง
ในเวลาเดียวกันทหารรับจ้างโจวทุกคนก็กระชับอาวุธเซียนไว้ในมือแน่น แม้กระทั่งหัวหน้ายังมีความตึงเครียดทุกวินาทีที่เขามองเจี้ยนเฉิน
ในไม่ช้าทหารรับจ้างก็รับลูกสัตว์ไปได้ แม้ว่ามันจะดิ้นขัดขืนก็ตาม ตั้งแต่ต้นจนจบทหารรับจ้างคนนั้นระวังการโจมตีอย่างฉับพลันของเจี้ยนเฉินตลอด
ในเวลานั้นดวงตาของเจี้ยนเฉินก็กลายเป็นเย็นชา กระบี่วายุโปรยปรากฏอยู่บนมือขวาของเขา ก่อนที่มันจะกลายเป็นลำแสงและทะลุคอของทหารรับจ้างผู้นั้นราวกับสายฟ้าแล่บ
แม้ว่าทหารรับจ้างจะคอยระวังเจี้ยนเฉินอย่างตั้งใจ แต่การโจมตีด้วยกระบี่นั้นรวดเร็วมาเกินกว่าจะหลบทัน เมื่อแสงสีเงินแวบเข้ามา ทหารรับจ้างก็ร้องออกมาคำหนึ่งก่อนที่จะล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น สำหรับลูกสัตว์ระดับ 5 ก็หลุดจากอ้อมอกของทหารที่ล้มลงและตกลงบนพื้นอย่างแรง
Chapter 118: ลูกสัตว์ระดับ 5
กระบี่ของเจี้ยนเฉินเร็วมาก แม้ว่าทหารรับจ้างจะถูกเตือนล่วงหน้าแต่เขาก็ไม่อาจป้องกันกระบี่ของเจี้ยนเฉินที่พุ่งมาอย่างรวดเร็วได้ เมื่อเจี้ยนเฉินเล็งใครไปแล้วเขาอาจจะเป็นคนที่สองที่นอนอยู่ตรงนั้น
หัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างโจวดูเหมือนจะสยองเล็กน้อยเมื่อเห็นเจี้ยนเฉินแทงไปที่คอของทหารรับจ้างพร้อมกับแสดงความไม่เชื่อบนใบหน้าของเขา เขาประหลาดใจอยู่ภายในว่ากระบี่นี้มันจะเร็วได้มากแค่ไหน ถึงแม้ว่าจะมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญ เขาก็ยังทำได้เพียงแค่เห็นเงาราง ๆ และไม่อาจมองตามกระบี่ได้ทัน
ในเวลาสั้นหัวหน้าทหารรับจ้างโจวก็ได้สติพร้อมกับสงบจิตใจและพูดว่า "ทุกคน เข้าไปฆ่ามัน แต่อย่าให้ลูกสัตว์บาดเจ็บ ! " เขาสั่งพร้อมกับยกกระบี่ที่อยู่ในมือและฟาดไปยังหัวของเจี้ยนเฉินพร้อมกับเสียงหวีดหวิว
ภายในกลุ่มทหารรับจ้างโจว เซียนผู้เชี่ยวชาญคนอื่น ๆ ก็กระชับกระบี่ของเขาและทำตามที่หัวหน้าของเขาเพื่อกดดันเจี้ยนเฉิน หลังจากที่เห็นการโจมตีครั้งแรกแล้ว เซียนผู้เชี่ยวชาญทั้งสองก็ตระหนักได้แล้วว่าเจี้ยนเฉินไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ง่ายดาย ดังนั้นทหารรับจ้างโจวทั้งสองที่อยู่ในระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญทั้งสองก็ส่งสัญญาณเห็นด้วยในการที่จะฆ่าเจี้ยนเฉินก่อน
อีกด้าน กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีเริ่มต่อสู้กับคนอื่น ๆ ของกลุ่มทหารรับจ้างโจว ซึ่งทำให้สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยไฟแห่งสงคราม แม้ว่าทหารรับจ้างอัคนีจะไม่ได้กระจัดกระจาย แต่พวกเขาก็ยังรวมตัวโดยหันหลังชนกันจนกลายเป็นวงกลมและให้เซียนทั้งสามอย่างเสี่ยวเต๋าอยู่ด้านในเพื่อปกป้อง ในการต่อสู้ประเภทนี้เซียนอย่างเสี่ยวเต๋าไม่อาจมีโอกาสได้สู้ตอบและตายอย่างไร้ประโยชน์หากพวกเขาลอง เซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นต้นอย่างหัวหน้าเดนดัลก็อยู่ด้านนอกและเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้กับทหารรับจ้างโจวคนใดก็ตามที่เข้ามาหาที่ตาย
อย่างไรก็ตามเนื่องจากความแตกต่างกันในเรื่องของความแข็งแกร่งระหว่างทั้งสองฝ่าย การต่อสู้จึงใช้เวลาไม่นานนักก่อนที่กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีนั้นจะเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัดเจนและถูกทหารรับจ้างโจวกดดันจนทำได้เพียงตั้งรับเท่านั้น
พร้อมกับกระบี่ที่อยู่ในมือเจี้ยนเฉินก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไปมาก ท่าทางของเขาเหมือนกับเป็นกระบี่ที่คมในฝัก ไม่นานกระบี่ของเขาก็เย็นเยียบและดูเหมือนว่ามันจะคมขึ้น สำหรับศัตรูที่อยู่ในระดับเดียวกันมันราวกับว่าพวกเขาถูกปล้นความกล้าหาญไปโดยเจี้ยนเฉิน