“เฮ้” เฉินหยิงเขย่าตัวเขา แล้วถามว่า “เอ้ย เป็นอะไรไปเนี่ย เชฟ เอ้ย ไม่ใช่ ลูกศิษย์ อย่าทำให้ฉันตกใจเซ่ !”
“ท... ท่านอาจารย์ .. มะ..ไม่ต้องเป็นห่วง! ข้า อึก ไม่เป็นไร”
โอเคบ้านไหนมันมีเลือดกกปากอย่างงั้นอะ ตายละ เลือดไหลไม่หยุดเลย
เฉินหยิงกังวลมาก เธอเพิ่งจะรับเขาเป็นลูกศิษย์ แล้วหลังจากที่กินข้าวกันได้แปปเดียวเขากำลังจะตายแล้วเหรอ? ทำบทมันตัวประกอบแบบนี้หล่ะ เธอเองก็ไม่รู้วิธีรักษาด้วย ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังไม่รู้ด้วยว่าวิธีรักษาเธอมันจะใช้กับโลกนี้ได้ เธอคิดซักพักก่อนจะพุ่งเข้าไปในป่าไปจับสัตว์ซักตัวแล้วบอกให้มันวิ่งไปหาราชินีกระต่ายในแดนปีศาจมาให้ไว
ราชินีกระต่ายกระโดดพุ่งมาภายในเวลาไม่ถึง10นาที
“ท่านเทพ ท่านถามหาข้าเหรอ?” กระต่ายรีบวิ่งมาหาอย่างไว
“อา— เข้ามาในครัวก่อนสิ…เอ่อคือ...ลูกศิษย์ฉันหน่ะ” เธอกวักมือเรียกราชาปีศาจกระต่ายให้เข้ามาในครัว
ราชาปีศาจกระต่ายแปลงร่างเป็นมนุษย์ก่อนจะเดินเข้าไปหาคนที่แทบจะไม่มีลมหายใจเหลืออยู่และตอนนี้เขานอนอยู่บนพื้นพร้อมกับแท่นสีดำที่ดูน่ากลัวอยู่ข้างๆเขา ราชาปีศาจกระต่ายมองเหตุการณ์ตรงหน้าก็เข้าใจเหตุการณ์ได้ในทันที
“ท่านเทพ รังสีปีศาจเข้าแทรกร่างกายของชายผู้นี้ในช่วงที่เขายังอยู่ในช่วงพักฟื้นอยู่ เขาเลยจัดการกับออร่าปีศาจไม่ได้แถมเขายังใช้พลังลมปราณของตัวเองเพื่อปิดผนึกแท่นนี้อีกด้วย ทำให้รังสีปีศาจแทรกแซงเข้าอย่างหนักจนทำลายเครื่องในของเขา บางทีมันอาจจะกัดกินไปมากกว่านั้นด้วย”
อิหยังหว่ะ เฉินหยิงไม่เข้าใจอะไรซักอย่าง
“ละ แล้วรักษาได้ไหม”
“เรื่องนั้น…” ราชาปีศาจนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “รังสีปีศาจนั้นเป็นอันตรายอย่างมากกับผู้ที่บำเพ็ญวิชาเหมือนผู้ชายคนนี้ แล้วรังสีปีศาจนั้นก็ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเขาเป็นเวลานานจึงทำให้เอาออกมาทั้งหมดนั้นยากมาก.. ยกเว้นแต่ว่า…เราจะใช้แก่นของปีศาจเพื่อดึงมันออกจากร่างกายชายผู้นี้”
“แก่นปีศาจคืออะไร ?”
“ก่อนที่พวกเราจะมีปัญญากัน ปีศาจทุกตนจะสร้างแก่นของปีศาจขึ้นมาภายในตัวของพวกนั้น” ราชากระต่ายมองไปที่ท้องของมัน “มันเป็นรากฐานของเผ่าพันธุ์ปีศาจ นอกจากนี้แก่นปีศาจปกติจะใช้งานไม่ได้ด้วยมันต้องเป็นแก่นของอสูรที่มีพลังสูงกว่าระดับแปดขึ้นไปถึงจะใช้ได้”
“แล้ว…” เฉินหยิงมองไปที่ท้องของกระต่าย เหมือนจะทำอะไรซักอย่าง
ราชาแห่งกระต่ายส่ายหัวอย่างสั่นเทาและถอยหลังอย่างเร็ว ร้องออกมา “ท่านเทพข้า…ข้าไม่สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้จริงๆ ถึงแม้ว่าข้าจะเป็นปีศาจระดับ10ราชา แต่ถ้าแก่นปีศาจหลุดออกจากร่างข้า ข้าก็จะเป็นแค่…ซากกระต่ายเท่านั้นละ”
“หว่า” สีหน้าของเฉินหยิงแสดงออกถึงความผิดหวัง
“ท่านอาจารย์....ไม่ต้องเป็นห่วงข้าไปหรอก” ยี่หลิงพูดและเมื่อเขาพูดจบเขาก็กระอักเลือดออกมา “ข้าตั้งใจดึงพลังของข้าออกมาเพื่อผนึกแท่นกลืนวิญญาณอยู่แล้ว ข้าไม่คิดจะโทษใครหรอก ได้ตายหลังจากที่…ท่านอาจารย์ได้รับข้าเป็นศิษย์…ข้าก็ไม่คิดเสียดายชีวิตหากต้องตาย”
“นี้ ถ้าพูดแล้วเลือดกระอักแบบนี้ก็ไม่ต้องพูดก็ได้นะ” เฉินหยิงถอนหายใจและก้มตัวลงไปตบหลังของเขาเพื่อช่วยเขาหายใจ และนั้นก็ทำให้เธอนึกเรื่องบางอย่างออกและเธอก็หันไปมองหน้าราชากระต่ายแล้วพูดว่า “กระต่าย แกนปีศาจนั้นมีหน้าตาเป็นยังไงอะ ?”
“มันก็อาจแตกต่างกันออกไปนะ” ราชาปีศาจกระต่ายหดตัวเล็กลงอย่างหวาดกลัว “มีปีศาจประเภทต่างๆในหมู่ของพวกเราและโดยธรรมชาติของเราก็แตกต่างกัน ทำให้มันเป็นแกนกลางของเราแตกต่างกันตามไปด้วย ถึงมันจะดูกลมๆเหมือนกัน แต่สีของมันจะเปลี่ยนไปตามธรรมชาติและพลังของปีศาจ”
“อาหะ…” เธอเอียงคอด้วยความสงสัย “พวกมันจะอยู่แถวๆในท้องใช่ไหม ? “
ราชากระต่ายพยักหน้าแล้วตอบว่า “ก็ใช่นะท่าน ปรกติมันก็อยู่แถวๆนั้นละ”
“งั้นแบบนี้…” ดูเหมือนว่าเฉินหยิงจะปิ๊งไอเดียขึ้นมาได้ ทันใดนั้นเธอก็หันหน้าไปที่เตียงข้างๆเธอ แล้วเริ่มขุดค้นลงไป ตนกระทั้งเจอกระสอบใบใหญ่แล้วเธอก็ลากเอากระสอบนั้น ขึ้นมาก่อนที่จะโยนไปให้กระต่าย
“เจ้ากระต่ายดูสิมันหน้าตาแบบนี้ไหม ?”
ราชากระต่ายทำหน้างงก่อนเปิดกระสอบ แต่ไม่ทันที่เขาจะดูสิ่งของข้างในมันก็ไหลทะลักออกมาก่อน “ไข่มุก” ที่มีขนาดและสีที่แตกต่างกันทุกประเภทมีทั้งสีแดงสีน้ำเงินและอื่นๆหลุดออกมาและกลิ้งไปกับพื้น
“น.. นี้มัน...แกนปีศาจ!” กระต่ายนั้นตกใจมาก “นี่…นี่ก็ด้วย…” ในกระสอบนั้นมีมากมายนับพันเม็ด
“ฉันเจอของพวกนี้ตอนฉันฆ่าปีศาจพวกนั้น แล้วฉันก็เก็บเม็ดพวกนี้ไว้เพราะว่าเห็นมันส่องแสง” เฉินหยิงยังคงอธิบายต่อว่า “ในบ้านนี้มันไม่ค่อยสว่างเท่าไร ฉันเลยคิดว่าจะเอามันมาแทนโคมไฟประดับบ้านให้สว่างซะหน่อย แต่พวกไข่มุกพวกนี้มันอยู่ได้แค่2-3วันก็ไม่ส่องแสงออกมาแล้ว”
ราชินีปีศาจกระต่ายอึ้ง “…” นี้เจ๊ฆ่าปีศาจไปกี่ตัวแล้ววะเนี่ย!
แต่หลังจากนึกถึงสถานการณ์ในวันที่มีการชุมนุมปีศาจแล้ว กระต่ายก็เริ่มมีสติอีกรอบขึ้นมา
“แล้วไข่มุกพวกนี้มีประโยชน์ไหม ?”
“มีซิ มีประโยชน์” ราชากระต่ายพยักหน้า เอาจริงๆมันยิ่งกว่ามีประโยชน์ซะอีก การที่ได้เห็นแกนปีศาจมากมายขนาดนี้ทำให้ราชินีกระต่ายตื่นเต้นจนขาสั่นเลยทีเดียว โดยปรกติแล้วปีศาจด้วยกันเองก็มักจะตีกันตลอดอยู่แล้ว การฆ่าฟันกันเองจึงเป็นเรื่องปรกติมาก ซึ่งการฆ่าฟันกันนั้นก็เพื่อที่จะแย่งชิงแกนปีศาจของอีกฝ่ายนั้นละ การได้กินแกนปีศาจนั้นจะช่วยเพิ่มพูนพลังได้อย่างมหาศาล แต่ส่วนมากปีศาจมักจะทำลายมันทิ้งหลังจากที่คิดว่าตัวเองจะแพ้ทันทีดีกว่าให้ไปตกอยู่กับอีกฝ่าย ยิ่งกว่านั้นพอปีศาจตายละง แกนของมันจะถูกทำลายลงถ้าไม่กระชากออกจากตัวภายใน15นาที แต่นี้ที่กองอยู่บนพื้นนี้มีแกนนับพันเลยนะ เยอะโคตรๆเลย
Σ(°△°|||)
ราชินีปีศาจรู้สึกอิจฉาขึ้นมา มันคิดว่าถ้าได้ไปซักลูก2ลูกคงจะดีไม่น้อย แต่ดูจากพลังของผู้หญิงตรงหน้าแล้ว คงจะฉกไปยาก มันเลยฝังความโลภของตัวเองเอาไว้แล้วหยิบแกนปีศาจระดับ8ขึ้นมาแล้วเดินตรงไปหายี่หลิง “ท่านเทพ อันนี้ใช้ได้เลย” กระต่ายพูดอย่าง”จริงใจ” ถึงแม้หางตายังคงแอบชำเลืองมองกองแกนปีศาจด้วยความอยากได้
“แล้วต้องทำยังไงต่อละ ?” เฉินหยิงถาม
“ถอนเสื้อเขาออก แล้ววางแกนลงตรงกลางอกของเขา”
เฉินหยิงทำตามที่ปีศาจกระต่ายสั่ง ทันทีที่แกนปีศาจถูกวางลงร่างกายของยี่หลิงก็เปล่งประกายละมีหมอกสีดำแพร่กระจายออกจากร่างของยี่หลิงแล้วลอยเข้าไปในไข่มุก ภายในเวลาแค่15นาทีรัศมีปีศาจของเขาก็ได้หายไปหมด
ยี่หลิงลองขยับตัวดูและดูเหมือนความเจ็บปวดก็ได้หายไปจากร่างเขาแล้ว ลมป่ราณในร่างกายของเขาเริ่มกลับมาสมดุลและเริ่มรักษาตัวเองอีกครั้ง
“ขอบพระคุณท่านอาจารย์” เขคุกเข่าและโค้งคำนับให้กับเธอ
เฉินหยิงถอนหายใจอย่างโล่งอกและดึงแขนเขาให้ลุกขึ้นยืน “เอาหน่า ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว?” เธอกลัวมากว่าเธอจะต้องกลับไปกินอาหารหมูผักโง่ๆกับแครอทอีกแล้ว
“ท่านเทพ ในเมื่อลูกศิษย์ท่านก็โอเคแล้ว งั้นข้าขอตัวลา”
“ขอบพระคุณท่านเช่นกัน ท่านราชินีกระต่าย”
และทันทีที่ราชินีกระต่ายกำลังจะออกจากบ้าน มันพยายามสุดชีวิตเพื่อที่จะละสายตาจากแกนปีศาจที่ร่วงอยู่บนพื้น เย็นไว้ อย่าเชียวนะ กระต่ายคิด ของพวกนี้มันเป็นของท่านเทพ เราอาจจะอยู่ต่อได้ถ้าแค่มอง แต่ถ้าขืนไปแตะมันอีกเมื่อไรคงไม่ได้มีชีวิตต่อแน่ๆ
“เจ้ากระต่าย เดี๋ยว!” เฉินหยิงตะโกนเรียกทันที
ราชินีกระต่ายขนลุกสั่นเทา ใจตกไปอยู่ที่อุ้งเท้าทันที บ..บ้าหน่ะ ท่านเทพรู้งั้นเหรอ? ชิบหายละ
เฉินหยิงโน้มตัวลงไปหยิบไข่มุกกองนึงที่อยู่บนพื้นก่อนจะมอบให้กับกระต่าย “เห็นนายชอบใช่ไหมละ เอาไปซิ คิดซะว่าเป็นของขวัญขอบใจที่เอาอาหารมาให้ละกันนะ”
กระต่ายอึ้ง มันมองแกนปีศาจนับ10จากปีศาจหลากหลายระดับใจมือของเธอ ใจกระต่ายรู้สึกอบอุ่นและซาบซึ้งจนแทบกลั่นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว
“ท่านเทพ…ท่านน่ายกย่องยิ่งนัก…”
“นี้มันก็ดึกแล้ว กลับไปนอนซะเถอะ”เธอลูบเบาๆไปที่ขนกระต่ายแล้วพูด “เธอกำลังจะมีลูกไม่ใช่เหรอ กลับไปพักผ่อนเยอะๆซะเถอะ”
“ท่านเทพ…” ราชาปีศาจกระต่ายรู้สึกซาบซึ้งเธอเป็นอย่างมาก มันลูบที่จมูกฟุดฟิดของมัน ก่อนจะพูด “ท่านเทพ ท่านชอบกระต่ายตัวน้อยๆไหม ? ลูกๆของข้าหลังจากที่เกิดมาแล้ว ท่านสามารถไปรับไปเลี้ยงซักตัว2ตัวก็ได้นะ ” กระต่ายรู้สึกขอบคุณและคิดว่านี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วที่จะตอบแทนบุญคุณ
“ไม่เอาอะขอบใจ“ เธอส่ายหัวก่อนจะพูดต่อว่า “ฉันชอบกินเนื้อกระต่ายมากกว่าเลี้ยงลูกกระต่ายซะอีก”
“…”
-_-III
ช่วงเวลาซาบซึ้งเมื่อกี้ก็คิดซะว่าฝุ่นมันเข้าตาละกันเนอะ ใช่ๆ มันเป็นภาพลวงตา ภาพลวงตาแน่ๆ กระต่ายคิด
(จากผู้แปล มีใครอ่านแล้วเอะใจไหมว่า ก่อนหน้านี้ราชินีกระต่ายบอกมาว่ามันไม่กินคน มันเป็นสัตว์กินพืช แต่ตอนที่แล้วมันลากเอารุยมิไปทำแกงแครอทกินเฉยเลย คืออิหยังวะ)