Chapter 154:ฆ่าเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ (1)
เจี้ยนเฉินถอนหายใจออกมา แม้ว่าเขาจะเดาออกนานแล้วว่ามันจะมีโอกาสที่จะเจอเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ หลังจากที่มีคนเสนอรางวัลถึง 10,000 เหรียญม่วง ซึ่งมันเป็นรางวัลก้อนโตอย่างมาก แต่เขาไม่คิดว่าเขาจะเจอเร็วอย่างนี้ ไม่มีความกลัวในใจของเจี้ยนเฉิน แม้ว่าเขาจะบอกไม่ได้อย่างแน่นอนว่าเขาจะเอาชนะเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษได้หรือไม่ แต่เขามีความมั่นใจว่าอย่างน้อย ๆ เขาก็สามารถต่อสู้ได้ในระดับหนึ่ง
ในเวลาเดียวกันเจี้ยนเฉินก็ดีใจด้วยเช่นกัน เขายินดีอย่างมากที่เขามองการณ์ไหลและบ่มเพาะจนตัดผ่านเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญเป็นอย่างแรก หากว่าเขาทำไม่ได้เมื่อเขาต้องเจอกับเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษเขาก็คงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหนี
เจี้ยนเฉินรู้สึกกดดันอย่างมากต่อหน้าเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษเฒ่าคนนี้ เขาสงบลงและจ้องมองไปยังผู้อาวุโสด้วยท่าทีที่สงบนิ่ง "ท่านผู้อาวุโส เป็นไปได้หรือไม่ว่าว่า เงินเพียงแค่ 10,000 เหรียญม่วงก็สามารถล่อลวงให้ท่านมาจับข้าแล้ว ? "
"เด็กน้อย ไม่ควรถามในเมื่อรู้คำตอบอยู่แล้ว ตาเฒ่าอย่างข้าจะไม่คุยกับเจ้าให้มากความ จะยอมไปกับข้าดี ๆ หรือจะให้ข้าลงมือเอง ตอนนี้เจ้าก็ควรจะรู้แล้วว่าข้าไม่เหมือนกับทหารรับจ้าง 10 คนเมื่อที่เจ้าได้ต่อสู้เมื่อกี้" ชายชรามองไปที่เจี้ยนเฉินแต่เขาไม่ได้มองเจี้ยนเฉินว่าเป็นคู่ต่อสู้
เจี้ยนเฉินแค่นหัวเราะออกมา ขณะที่กระบี่วายุโปรยก็มาปรากฏในมือขวาอีกครั้ง ขณะที่เขากระชับมือไปที่ด้ามกระบี่และหันปลายกระบี่ไปที่พื้นพร้อมกับพูดว่า "การรอให้คนอื่นมาพาตัวไปหรือการเดินไปด้วยตัวเองนั้นไม่ใช่วิสัยของข้าเลย ท่านผู้อาวุโส ข้าชอบความคิดที่ชาญฉลาดของท่านจริง ๆ " ทันใดนั้นเจี้ยนเฉินก็หายตัวไปพร้อมกับเหลือเงาราง ๆไว้เล็กน้อย ร่างของเขาพุ่งเข้าใจชายชรา ในเสี้ยววินาทีระยะห่างระหว่างสองคนก็เหลือเพียงแค่เมตรกว่า ๆ และยิ่งใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว กระบี่วายุโปรยเริ่มเปล่งแสงของปราณกระบี่อย่างแรงกล้าก่อนที่จะแทงไปที่คอของชายชรา
แววดูถูกบนใบหน้าของชายราได้หายไปก่อนที่จะถูกแทนที่ด้วยท่าทางที่จริงจัง ฝ่ามือของเขาเริ่มหลอมรวมพลังเซียนก่อนที่จะกลายเป็นกริชยาวฟุตกว่า ๆ มันปรากฏอยู่ในมือของชายชราพร้อมกับเปล่งแสงอันเย็นชาก่อนที่จะมาป้องกันวิถีของกระบี่วายุโปรย
กระบี่วายุโปรยและกริชของชายชราปะทะกันจนเกิดเสียงดัง ทันใดนั้นพลังเซียนจำนวนมาก็กระจายไปทั่วพื้นที่จากแรงระเบิดรอบ ๆ พวกเขาจนสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เมื่อมันกระจายออกไปพร้อมกับแรงกระเพื่อมจากไปแล้ว ฝุ่นดินจำนวนมากก็ฟุ้งเต็มพื้นที่และบดบังการมองเห็นทันที
ได้ยินเสียงฮึ่มเบา ๆ จากลำคอของเจี้ยนเฉิน ขณะที่ถูกกระแทกจนกระเด็นไปไม่กี่เมตร ทุกก้าวที่เขาถอยเต็มไปด้วยหลุมที่เป็นรอยเท้าพร้อมกับฝุ่นที่ฟุ้งขึ้นมา
"ความแข็งแกร่งของเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษมากมายจริง ๆ ข้าไม่คิดว่าเมื่อทะลวงจากเซียนระดับสูงมาเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญ แต่แล้วช่องว่างระหว่างทั้งสองก็ยังมีอยู่" เจี้ยนเฉินพึมพำหลังจากแลกเปลี่ยนกระบวนท่ากับชายชรา เป็นเจี้ยนเฉินที่เสียเปรียบ สุดท้ายด้วยพลังเซียนของเจี้ยนเฉินที่อยู่ในระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญก็ไม่อาจต่อสู้กับชายชราผู้เป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษได้
กระนั้นเจี้ยนเฉินก็รู้สึกดีใจเช่นกัน หลังจากปะทะกับชายชรา เขาก็ตระหนักได้ว่าความแตกต่างของความแข็งแกร่งนั้นกว้างอย่างมากและเขาก็ยังไม่อาจต่อสู้กับชายชราคนนั้นได้ มันทำให้เขารู้สึกดีใจมาก ๆ
ในอีกด้านหนึ่งใบหน้าของชายชราเริ่มจริงจังเมื่อเขามองไปที่เจี้ยนเฉินและพูดอย่างจริงจัง "เด็กน้อย ดูเหมือนว่าเรื่องของเจ้าคงต้องยุ่งยากเล็กน้อย หากตาเฒ่าคนนี้จะต้องจับเจ้า เจ้าตาเฒ่าคนนี้จะต้องพยายาให้มากกว่านี้เสียแล้ว"
ใบหน้าของเจี้ยนเฉินยิ้มอย่างเย็นชา "แม้ว่าเจ้าจะใช้ทุกอย่างที่เจ้าสามารถทำได้ เจ้าก็ไม่อาจจับข้าได้"
ชายชราหัวเราะพร้อมกับรอยยิ้มอย่างเย็นชา "เด็กน้อยดูเจ้าพูดจาวางท่าใหญ่โตมากนัก จากที่ข้าสังเกตและเห็นแล้วว่าเจ้าแข็งแกร่งมากน้อยเพียงใด"
หลังจากที่เขาพูดจบแล้ว กริชของชายชราก็ระเบิดพลังเซียน หลังจากการระเบิดพลังงานแล้ว ชายชราก็หายตัวไปและมาปรากฏต่อหน้าเจี้ยนเฉินพร้อมกับแทงกริชไปที่หัวใจของเจี้ยนเฉิน
เนื่องจากชายชราเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ เจี้ยนเฉินจึงไม่อาจละความสนใจใด ๆ ได้ พลังเซียนในร่างกายของเขาเริ่มไหลเวียนและหลอมรวมเข้ากับกระบี่วายุโปรยที่มือขวาของเขา มีหมอกของปราณกระบี่ลอยละล่องจากใบกระบี่วายุโปรยของเจี้ยนเฉินขณะที่เขาฟาดกระบี่เข้าหากริชของชายชรา
ทันใดนั้นก็เกิดการระเบิดพลังงานอีกครั้งและคลื่นกระแทกก็กระจายไปทั่วทุกก่อนที่เศษดินเศษหญ้าจะถูกกระแทกจนลอยขึ้นไปในอากาศเมื่อเกิดการปะทะของพลังเซียน เศษหญ้าและพืชนับไม่ถ้วนต่างลอยขึ้นไปบนอากาศมาพร้อมกับเศษดินที่อยู่ตามรากของมัน
การปะทะเพียงครั้งเดียว เจี้ยนเฉินก็ถูกกระแทกจนกระเด็นกลับไปอีกครั้ง ขณะที่ชายชราไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ และไล่ตามเจี้ยนเฉินที่กำลังถอยหลังไปพร้อมกับกริชของเขาที่แทงไปยังหัวใจของเจี้ยนเฉิน
ร่างกายของเจี้ยนเฉินถอยหลบไปด้านข้างและทำให้กริชทะลุผ่านเสื้อผ้าของเขาโดยไม่เกิดบาดแผล หลังจากนั้นปราณกระบี่ของกระบี่วายุโปรยได้ฟันไปยังส่วนต่าง ๆ บนร่างกายของชายชรากว่า 10 ครั้ง
ชายชราชักกริชกลับและหันกลับมาป้องกันการโจมตีทั้งหลายเหล่านี้
“ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง…”
เสียงของอาวุธปะทะกันดังกังวานโดยไม่อาจที่จะเห็นภาพได้ ขณะที่กระบี่วายุโปรยและกริชได้ปะทะกันภายในเสี้ยววินาที
ทันใดนั้นชายชราก็ถอยหลังกลับมาอย่างรวดเร็วและเสื้อคลุมที่เขาสวมอยู่นั้นไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีอีกต่อไป บนหน้าอกของเขามีรอยแผลเล็กน้อยพร้อมกับเลือดที่ไหลซึมออกมา เศษเสื้อคลุมและเส้นผมไม่กี่เส้นของเขาก็ตกลงมาที่พื้นแล้ว แม้กระทั่งเส้นผมบางส่วนที่ถูกตัดกำลังตกลงมาก็ยังคงเห็นได้อยู่ท่ามกลางสายลม
ด้านหน้าของเขา เจี้ยนเฉินดูเหมือนจะไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีกว่า แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ บนร่างกายของเขา ใบหน้าของเขาก็ซีดเซียวเล็กน้อย
เมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าของเขาถูกฉีกกระชากออกมาแบบนี้ ชายชรามองไปที่เจี้ยนเฉินพร้อมกับคิดคำนวณ "เจ้าไม่เห็นจริง ๆ หรือว่าข้าปราณีเจ้าเพียงใด อย่ามาตำหนิข้าหากว่าข้าไม่แสดงความเมตตา"
เจี้ยนเฉินเพียงแค่หัวเราะ "เซียนผู้เชี่ยวชาญมากมายตายด้วยน้ำมือของข้า แต่ข้าไม่อาจพูดได้ว่าข้าได้สังหารเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษด้วยกระบี่วายุโปรยของข้า วันนี้เจ้าจะเป็นคนแรก"
"โอหังยิ่งนัก ! " ชายชราคำรามขณะที่เขาพุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉินโดยไม่พูดอะไรอีก