ตอนที่ 186: หลบหนีอีกครั้ง.
“ เขากำลังจะหนี ... ”
“ ตามเขาไป ! อย่าปล่อยให้เขาหนีไปได้ !”
“ทักษะการต่อสู้อยู่กับเขา อย่าปล่อยให้เขาหนีรอดไปได้ ! ”
“ เร็วเข้า รีบไล่ตามเขาไป ! ”
ขณะที่เจี้ยนเฉินกระโดดพุ่งขึ้นไป ทุกคนก็เริ่มตะโกนเสียงดัง ทักษะการต่อสู้ระดับสูงนั้นเป็นสิ่งที่แม้แต่เซียนปฐพีก็ต้องตกตะลึง เซียนปฐพีหลายคนยังไม่มีทักษะการต่อสู้เลย ไม่ต้องพูดถึงเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ
“วู่หยุน หยุดอยู่นิ่ง ๆ ! ”
“เจ้าวางแผนที่จะวิ่งหนีไปที่ไหน ?”
“มอบทักษะการต่อสู้มาหรือไม่ก็ตาย ! ”
........
หลังจากที่หลายคนตะโกนออกมาอย่างฉุนเฉียว เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษบนหลังคาและพื้นดินต่างก็พากันโจมตีเจี้ยนเฉิน
หากเจี้ยนเฉินยังคงอยู่ที่นี่และต่อสู้ต่อไป บางทีเขาอาจจะไม่ดึงดูดการโจมตีของทุกคนในครั้งเดียว อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาเริ่มวิ่งหนี ไม่มีใครยอมให้เขาหนีรอดไปได้อย่างง่ายดาย
มีเซียนผู้เชี่ยวชาญอย่างน้อย 30 คนโจมตีเจี้ยนเฉิน อาวุธเซียนของพวกเขาเพิ่มขึ้นด้วยพลังเซียนเมื่อพวกเขาเติมเต็มพื้นที่แคบ ๆ ด้วยพลังอันหาที่เปรียบไม่ได้ซึ่งทำให้ทุกคนตกใจ
ด้านขวาเหนือศีรษะของเจี้ยนเฉินมีขวานเดี่ยว, ดาบ 2 เล่ม, มีดและแม้แต่หอกก็พุ่งลงมาด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว
เจี้ยนเฉินอยู่กลางอากาศ ไม่มีที่ไหนที่เขาสามารถหนีจากการถูกโจมตีนี้ได้ เขาไม่สามารถเปลี่ยนทิศทางได้
เขาไม่มีทางเลือก เขากำกระบี่วายุโปรยและเริ่มแกว่งอย่างรวดเร็วเพื่อสร้างเกราะกำบังปกป้องตัวเอง
“เคร้ง, เคร้ง, เคร้ง …”
เสียงปะทะกันของอาวุธเซียนดังสนั่นจนสามารถได้ยินไปทั่ว ในขณะที่กระบี่วายุโปรยปะทะกับอาวุธอื่นอย่างดุเดือด แม้ว่าจะมีการปิดกั้นอาวุธที่รุกราน แต่อาวุธเซียนของฝ่ายตรงข้ามนั้นมีพลังรุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อซึ่งทำให้เกิดแรงกดดันอย่างมากต่อเจี้ยนเฉิน และเขาก็ทรุดลงกับพื้น
ขาของเจี้ยนเฉินแตะพื้นเบา ๆ ก่อนที่เขาจะวิ่งต่อไปเหมือนกระสุนโดยไม่ลังเล เขาพยายามวิ่งออกไปให้ห่างจากศัตรู
เช่นเดียวกับที่เจี้ยนเฉินเริ่มวิ่งออกไป เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษอีก 2 คนก็ใช้อาวุธของพวกเขา พวกเขากระโจนเข้าหาเจี้ยนเฉิน ดวงตาของพวกเขาเป็นประกายโหดเหี้ยมขณะที่พลังเซียนไหลเข้าสู่อาวุธเซียนและเตรียมพร้อมที่จะโจมตีเจี้ยนเฉินพร้อมกับเสียงที่ดังสนั่น
ทักษะการต่อสู้นั้นมีเสน่ห์ล่อตาล่อใจมากเกินไป ความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินนั้นเกินกว่าที่ใครคาดไว้ เขาฆ่าเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษไปสองคนโดยไม่ได้ให้โอกาสพวกเขาป้องกันตัวเองเลย ดังนั้นทุกคนจากกลุ่มผู้มีอำนาจได้ตกลงร่วมกันว่าพวกเขาจะร่วมมือกันเพื่อจัดการกับเจี้ยนเฉิน
ร่างของเจี้ยนเฉินยังคงวิ่งไปข้างหน้าขณะที่อาวุธเซียนสองชิ้นบินตรงมาที่เขา เท้าของเขาพร่ามัวในขณะที่เขาเร่งความเร็วและกระโดดอย่างไม่คาดคิด ในช่วงเวลานั้นเขาหลบเลี่ยงการโจมตีที่เข้ามาอย่างหมดจด
“เคร้ง”
กระบี่วายุโปรยแทงไปข้างหน้าด้วยความเร็วดุจสายฟ้าอีกครั้งเมื่อมันส่งเสียงบาดหูขณะที่ตัดผ่านอากาศ ในเวลาเดียวกัน มันมีพลังจำนวนมากที่สามารถฝ่าด่านป้องกันไปได้โดยมุ่งไปยังลำคอของเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ
“พัพ ! ”
แววตาของเจี้ยนเฉินเย็นชาและเต็มไปด้วยจิตสังหารอย่างรุนแรงซึ่งดูเหมือนว่ามันเกือบจะสามารถทำลายวิญญาณได้ มันทำให้คนที่มีพละกำลังน้อยกว่ากลัวที่จะสบตากับเขา เช่นเดียวกับที่กระบี่วายุโปรยแทงทะลุเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ มันก็ถูกดึงออกมาอย่างรวดเร็วเหมือนเช่นเคย มันแทงเข้าหาเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษอีกคนที่อยู่ใกล้ ๆ กัน
เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษที่เหลือหน้าซีดเมื่อเห็นว่าเพื่อนของเขาถูกฆ่าตาย เขารู้ว่าเจี้ยนเฉินแข็งแกร่งมากแต่เขาก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเช่นนั้น แม้แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษอย่างสหายของเขาก็ถูกฆ่าด้วยน้ำมือของเซียนผู้เชี่ยวชาญ
เมื่อเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษเห็นกระบี่ของเจี้ยนเฉินที่ราวกับเคียวของยมทูตมาถึงเขา ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไป เขาเรียกอาวุธเซียนออกมา พยายามปิดกั้นกระบี่ที่ตรงมายังคอของเขา
“เคร้ง !”
แม้ว่าเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษจะสามารถป้องกันการโจมตีที่ร้ายแรงได้ กระบี่วายุโปรยยังคงมีกำลังเพียงพอที่จะผลักเขาถอยกลับไป
ก่อนที่ชายคนนั้นจะสามารถกลับคืนสู่สภาพเดิมได้อีกครั้ง เสียงที่ดังขึ้นในหูของเขาก็สั่นสะเทือน แสงสีเงินส่องเข้ามาในลำคอของเขา
เมื่อถึงเวลาที่แสงแวววาวจางหายไป มีเพียงสิ่งเดียวที่มองเห็นได้คือกระบี่สีเงินบางเรียวที่ย้อมด้วยเลือดสีแดงสด
ดวงตาของเซียนผู้เชี่ยวชาญเบิกกว้าง ในช่วงเวลาสุดท้ายของการมีชีวิตอยู่ ความคิดเดียววนเวียนอยู่ในหัวของเขาคือ “อะไร…ช่างเป็นกระบี่ที่รวดเร็ว…”
ในขณะนั้น เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษอีก 30 คนเริ่มจู่โจมเจี้ยนเฉินอย่างรวดเร็วจากทุกทิศทาง มีไม่กี่คนซึ่งอยู่ใกล้กับเจี้ยนเฉินเริ่มใช้อาวุธเซียนจู่โจม
ดวงตาของเจี้ยนเฉินกวาดไปรอบ ๆ ตัวอย่างรวดเร็วเนื่องจากเขาปิดกั้นอาวุธเซียนสองสามชิ้นที่ไม่สามารถหลบเลี่ยงด้วยกระบี่ของเขาได้อย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเขาก็พุ่งเข้าหากลุ่มเซียนผู้เชี่ยวชาญอย่างรวดเร็ว
หากเขาต้องการหนีออกจากจากวงล้อมที่สร้างขึ้นโดยเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ 30 คน เขาจะต้องมุดดินหนี ซึ่งเขาก็จะพบกับฝูงชนนับร้อยแต่หากเขาจัดการกับฝูงชนได้ แม้แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษก็จะประสบปัญหาในความพยายามที่จะขัดขวางเขา หากเขาหนีทางอากาศ เขาอาจจะถูกล้อมรอบด้วยเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษอีกครั้งทันทีที่เขาบินขึ้นไป
เจี้ยนเฉินพุ่งลงไปในพื้นดิน กระบี่วายุโปรยกลายเป็นแสงสีเงินที่พุ่งผ่านอากาศในขณะที่มันเจาะทะลุคอของศัตรู เมื่อต้องต่อสู้เจี้ยนเฉินก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้ใคร
เจี้ยนเฉินพุ่งไปข้างหน้าที่โอบล้อมจากฝูงชน ทุกที่ที่เขาผ่านไป สมาชิกของตระกูลใหญ่ทั้งสองข้างของเขาจะล้มลงกับพื้น
“ เร็ว วิ่ง…”
กลุ่มผู้คนเริ่มหวาดกลัวและกระจัดกระจายไปทุกทิศทางเหมือนแมวบนหลังคาสังกะสี
“เจ้าวายร้าย ! ”
“วู่หยุน ข้าจะไม่ยกโทษให้เจ้า ! ”
“ข้าจะทุบเจ้าให้แหลกเป็นพัน ๆ ชิ้น ! ”
เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษหลายคนโกรธแค้น เมื่อเห็นจำนวนผู้คนที่เสียชีวิตด้วยน้ำมือของเจี้ยนเฉิน จากนั้นพวกเขาก็เริ่มพุ่งเข้าไปในฝูงชนเพื่อไล่ตามเจี้ยนเฉิน
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีผู้คนของพวกเขาภายในฝูงชนที่หนาแน่นนี้ เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษจึงรู้สึกราวกับว่าแขนและขาของพวกเขาถูกผูกไว้ด้านหลัง
“ ทุกคน แยกย้ายกัน ! ”
ชายคนหนึ่งร้องตะโกนออกมาทันที แต่มันก็ไม่จำเป็น ขณะที่เจี้ยนเฉินวิ่งเข้าไปในกลุ่มของเซียนผู้เชี่ยวชาญ พวกเขาต่างก็วิ่งหนีเอาตัวรอดไปในทุกทิศทุกทาง แต่เนื่องจากมีคนหลายร้อยคนหนาแน่นบนถนนแคบ จึงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะหนีจากเขาในเวลาอันสั้น ด้วยกระบี่อันรวดเร็วของเจี้ยนเฉิน มีเพียงคนไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถหลบหนีจากเส้นทางของเขาได้อย่างหวุดหวิดเพราะคนที่โชคร้ายต่างก็ถูกสังหาร
ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ เจี้ยนเฉินย้อมถนนให้เป็นสีแดงสด เขาวิ่งออกจากฝูงชนหลายร้อยคนโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุดและเริ่มวิ่งหนีไปไกลทันที
ข้างหลังเขามีเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษเหลืออีก 30 คนซึ่งไล่ตามเขาอย่างไม่ลดละ พวกเขาไม่มีทางยอมปล่อยให้เขาหนีไปได้